رابطه­ی سبک دلبستگی و امید به زندگی در مادران دارای فرزند پسر کم­توانذهنی آموزش­پذیر (مقاله پژوهشی وزارت بهداشت)

چکیده

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، تعیین رابطه­ی بین سبک دلبستگی و امید به زندگی در مادران دارای فرزند پسر کم­توان ذهنی آموزش­پذیر بود. روش­کار: در مطالعه­ی همبستگی حاضر، با استفاده از روش تمام­شماری 127 مادر دارای فرزند پسر شاغل به تحصیل در مقطع راهنمایی مدارس استثنایی شهر شیراز مورد بررسی قرار گرفتند و پرسش­نامه­ی سبک دلبستگی بزرگسالان (AAS) و مقیاس امیدبزرگسالان (AHS) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از همبستگی اسپیرمن و تحلیل واریانس یک سویه استفاده شد. یافته­ها: امید به زندگی با سبک دلبستگی ایمن در مادران ارتباط مثبت معنی­دار (001/0P<) و با سبک دلبستگی ناایمن (اجتنابی و دوسوگرا) ارتباط منفی معنی­دار داشت (001/0P<). نتیجه­گیری: در واقع، نمره­های امید به زندگی در مادران با سبک دلبستگی ایمن افزایش می­یابد، در حالی که هر اندازه سبک دلبستگی مادران، ناایمن (اجتنابی و دوسوگرا) باشد میانگین نمره­های امید به زندگی در آن­ها کاهش می­یابد.