امروزه نقش زنان در فعالیت های اجتماعی در جامعه ایران پررنگ تر از گذشته شده است. اما با وجود سیر فزاینده حضور زنان در عرصه های اجتماعی، مشارکت و حضور آنان در فعالیت های ورزشی محدود است. با توجه به نقش محوری ورزشی در سلامت زنان به عنوان مادران جامعه و به تبع آن سلامت فرزندان، این موضوع باید بررسی و زمینه های حضور پررنگ تر آنان در عرصه های ورزشی فراهم شود. لذا در این تحقیق با بررسی مطالعات مشابه و استفاده از دیدگاه های صاحب نظران با روش دلفی، موانع مؤثر بر مشارکت کمتر زنان در ورزش در پنج بعد اجتماعی، فرهنگی، شخصی، خانوادگی و امکاناتی - اقتصادی شناسایی شد و با استفاده از روش های استنباط آماری تاثیرگذاری این موانع مورد تایید قرار گرفت. با توجه به گستردگی جامعه زنان، این تحقیق در جامعه دانشجویان دختر دانشگاه یزد انجام شد. در پایان نیز برای رفع این موانع پیشنهادهایی بر اساس تحلیل های انجام شده ارائه شده است.
