رضایت از زندگی

تولد فرزند معلول می تواند اثرات منفی شدیدی بر مادران داشته باشد؛ چراکه می بایست خواسته های بیشتری را برآورده کنند. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر امید و رضایت از زندگی مادران دارای فرزند معلول اجرا شد. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس-آزمون و پیگیری و گروه گواه بود. نمونه پژوهش به حجم 30 نفر از بین مادران دارای فرزند معلول تحت پوشش سازمان بهزیستی شاهین شهر در سال 1397 به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به تصادف، در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. شرکت کنندگان مقیاس امیدواری (اشنایدر و همکاران، 1991) و پرسشنامه رضایت از زندگی (داینر و همکاران، 1985) در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 60 دقیقه ای و هفتگی؛ تحت آموزش مثبت نگری قرار گرفت و گروه گواه، آموزشی دریافت نکرد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و با استفاده از نرم افزار SPSS، انجام گرفت. نتایج نشان داد که در متغیر امید، عامل زمان (05/0>p، 907/16=F)، عامل گروه (05/0>p، 864/19=F) و تعامل زمان و گروه (05/0>p، 996/17=F) و در متغیر رضایت از زندگی، عامل زمان (05/0>p، 757/8=F)، عامل گروه (05/0>p، 806/8=F) و تعامل زمان و گروه (05/0>p، 543/9=F) معنادار هستند که این یافته ها نشان دهنده این است که بین دو گروه و در سه مرحله پژوهش در عامل امید و رضایت از زندگی تفاوت معناداری وجود دارد. لذا می توان از آموزش مثبت نگری در مراکز روانشناختی به عنوان درمانی مؤثر به منظور بهبود امید و رضایت از زندگی مادران دارای فرزند معلول استفاده کرد.

با مطرح شدن روانشناسی مثبت و رشد فزاینده آن در عصر کنونی، توجه روانشناسی از تمرکز به اختلال ها و مشکلات روانی به مطالعه علمی تجربه ها و صفت های فردی مثبت و توجه به نهادهایی جلب شد که تحول این تجربه ها و صفت ها را تسهیل می کنند. این پژوهش با هدف شناخت نقش واسطه ای خودشفقت ورزی بین کمال گرایی و بهزیستی فاعلی (رضایت از زندگی و عواطف مثبت و منفی) دانشجویان انجام شد. طرح پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. 353 (233 زن و 120 مرد) دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب با روش نمونه برداری داوطلبانه به صورت برخط (آن لاین) به فرم کوتاه مقیاس خودشفقت ورزی،  مقیاس رضایت از زندگی، فهرست عواطف مثبت و منفی و مقیاس کمال گرایی چندبعدی تهران پاسخ دادند. نتایج تحلیل مسیر ضمن تأیید نقش واسطه ای خودشفقت ورزی بین ابعاد کمال گرایی و بهزیستی فاعلی و برازش مدل نشان دادند کمال گرایی و خودشفقت ورزی 33 درصد از واریانس رضایت از زندگی، 15 درصد از واریانس عواطف مثبت و 22 درصد از واریانس عواطف منفی را تبیین می کنند. به علاوه، 17 درصد از واریانس خودشفقت ورزی ازطریق کمال گرایی تبیین پذیر است؛ بنابراین، با  آموزش خودشفقت ورزی آثار مخرب کمال گرایی بر بهزیستی فاعلی کاهش می یابد.  

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ابعاد تاریک و روشن شخصیت با رضایت از زندگی با میانجی گری جهت گیری های ارزشی انجام شد. طرح پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی با استفاده از روش معادلات ساختاری بود. به همین منظور، تعداد 400 نفر از افراد مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهر تبریز به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه رضایت از زندگی، پرسشنامه صفات تاریک شخصیت، پرسشنامه سه گانه روشن شخصیت و پرسشنامه نظام ارزشی استفاده شد. سپس داد ه ها با استفاده از روش معادلات ساختاری تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان دادند ابعاد تاریک شخصیت بر رضایت از زندگی اثر منفی داشت، ابعاد روشن شخصیت بر رضایت از زندگی اثر مثبت داشت، بین ابعاد تاریک شخصیت با رضایت از زندگی و میانجی گری جهت گیری های ارزشی رابطه منفی وجود داشت و بین ابعاد روشن شخصیت با رضایت از زندگی با میانجی گری جهت گیری های ارزشی رابطه مثبت وجود داشت؛ بنابراین، ابعاد تاریک و روشن شخصیت و نحوه جهت گیری ارزشی با میزان رضایت از زندگی مرتبط است؛ از این رو، می توان با تدوین مداخلات روان درمانی ازطریق تأثیرگذاری بر متغیرهای ابعاد تاریک و روشن شخصیت و جهت گیری ارزشی، اثربخشی این متغیرها بر رضایت از زندگی را بررسی کرد.  

زمینه و هدف: پژوهش حاضر به منظور مقایسه تأثیر مداخلات از راه دور مشاوره ای و مربیگری بر مبنای امید بر رشد پس از سانحه، رضایت از زندگی و شادکامی مبتلایان به ویروس کووید-19 در شرایط قرنطینه در استان اصفهان (18 سال به بالا) انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی بوده و در آن از روش نمونه گیری در دسترس با گمارش تصادفی استفاده شده است. بدین منظور 43 نفر از افراد مبتلا به بیماری کووید-19 در سه گروه مداخله مربیگری بر مبنای امید (14 نفر)، مشاوره بر مبنای امید (14 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) گمارش تصادفی شده و پس از تکمیل پرسشنامه های مربوط به شادکامی، رضایت از زندگی و رشد پس از سانحه در مرحله ی پیش آزمون، مداخله مربیگری بر مبنای امید طی 8 جلسه به مدت 60 دقیقه و مداخله مشاوره بر مبنای امید نیز طی 8 جلسه به مدت 60 دقیقه در دو گروه آزمایش اعمال شد. پس از پایان مداخله پس آزمون تکمیل گردید و نتایج با استفاده از آزمون مانکوا و آزمون های تعقیبی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که هر دو مداخله از راه دور مشاوره و مربیگری بر مبنای امید در مقایسه با گروه کنترل بر رشد پس از سانحه، رضایت از زندگی و شادکامی مبتلایان به کووید -19 به طور معناداری تأثیرگذار است. بااین حال تفاوت معناداری بین متغیرهای پژوهش در دو گروه مشاوره و مربیگری وجود نداشت و هر دو مداخله به یک میزان اثربخش بوده است (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به اهمیت مداخله های از راه دور امید محور در شرایط بحرانی، چنین مداخلاتی جهت افزایش رشد پس از سانحه، رضایت از زندگی و شادکامی بیمارانی که امکان مراجعه حضوری ندارند توصیه می شود.

این پژوهش با هدف پیش بینی رضایت از زندگی دانشجویان، بر حسب متغیر تجارب معنوی روزانه آنها انجام شد. روش پژوهش «همبستگی» و جامعه آماری شامل همه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه «خوارزمی» بود. نمونه بررسی 200 تن از دانشجویان (100 دختر و 100 پسر) بودند که با روش «نمونه گیری در دسترس» انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس «تجارب معنوی روزانه» اندروود و ترسی (2002) و مقیاس «رضایت از زندگی» داینر و همکاران (1985) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 25-SPSS انجام شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین رضایت از زندگی و متغیرهای احساس حضور خداوند، ارتباط با خدا، احساس مسئولیت در قبال دیگران و نمره کلی تجارب معنوی روزانه همبستگی مثبت و معنا داری وجود دارد. همچنین 15 درصد از واریانس مربوط به رضایت از زندگی به وسیله تجارب معنوی روزانه و 18 درصد از آن، به وسیله احساس حضور خدا تبیین می شود. «ارتباط با خدا» و «احساس مسئولیت در قبال دیگران» توان پیش بینی رضایت از زندگی دانشجویان را نداشتند. براساس نتایج پژوهش حاضر می توان گفت: تجارب معنوی روزانه در سطح مطلوبی پیش بینی کنند ه معنا داری برای رضایت از زندگی دانشجویان است و می تواند به مثابه یک متغیر تأثیرگذار در بهبود کیفیت و رضایت از زندگی دانشجویان مدنظر قرار گیرد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه همدلی عاطفی و جهت گیری های ارتباطی خانواده با رضایت از زندگی دانش آموزان در زمان بحران بیماری کرونا با در نظر گرفتن نقش میانجی شفقت ورزی بود. این پژوهش به لحاظ روش همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود و جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه دوره دوم ناحیه پنج و شش شهر مشهد در سال تحصیلی 1401-1400 به تعداد 1403 نفر بود که تعداد 301 نفر از این دانش آموزان به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. گردآوری داده ها در این پژوهش به روش میدانی و با استفاده از پرسشنامه های رضایت از زندگی دینر و ایمونز، لارسن و گریفین (1985)، جهت گیری های ارتباطی خانواده ریچی و فیتزپاتریک (1990)، همدلی دیویس (1983) و شفقت ورزی – فرم کوتاه ریس و همکاران (2011) انجام گرفت و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از معادلات ساختاری استفاده شد و در کلیه تجزیه و تحلیل های آماری این پژوهش از نرم افزار Amos-24 و SPSS-26 استفاده گردید. نتایج نشان داد بین همدلی عاطفی با رضایت از زندگی و جهت گیری های ارتباطی خانواده با رضایت از زندگی رابطه معناداری وجود دارد. بین همدلی عاطفی با شفقت ورزی و جهت گیری های ارتباطی خانواده با شفقت ورزی نیز رابطه معناداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین شفقت ورزی با رضایت از زندگی دانش آموزان در زمان بحران بیماری کرونا رابطه معناداری وجود دارد. شماره ی مقاله: ۳

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی به کارگیری اصول تأثیر درمانی (Impact Therapy) گروهی بر مهارت های حل مسأله، امیدواری و رضایت از زندگی در دختران نوجوان خانواده های پر تنش بود. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دختران نوجوان دبیرستانی 16 تا 18 سال خانواده هایی است که والدین آن ها در 5 سال اخیر طلاق گرفته و به دادگاه خانواده مراجعه کرده بودند. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های رضایت از زندگی، حل مسئله و امیدواری استفاده شد. یافته ها: مقایسه بین گروهی نشان می دهد تفاوت میانگین نمره های رضایت از زندگی (042/0=p)، مهارت حل مسأله (049/0=p)، و امیدواری (012/0=p) بین گروه های آزمایش و کنترل معنی دار است؛ بنابراین می توان گفت تأثیر درمانی گروهی بر رضایت از زندگی، مهارت حل مسأله و امیدواری دختران نوجوان خانواده های پرتنش اثر داشته و آن ها را افزایش داده است. نتیجه گیری: تأثیردرمانی با ارتقای تاب آوری نوجوانان خانواده های پرتنش، در مقابل مشکلات به آزمودنی ها کمک کرد تا در برابر عوامل استرس زا از خود مقاومت بهتری نشان داده و بر آنها غلبه کنند. این افراد در نتیجه تأثیر درمانی بیشتر مصمم شدند و نسبت به رویدادهای اطراف خود از میزان کنترل بالاتری برخوردار شدند. به عبارت دیگر این مداخلات به شرکت کنندگان کمک کرد با مسائل مختلف زندگی بهتر برخورد کنند و حتی رویدادهای ناخوشایند را به عنوان فرصت در نظر بگیرند شماره ی مقاله: ۶

زمینه و هدف: پایبندی مذهبی یا مذهبی بودن به درجه باور یا پایبندی به اعتقادات و اعمال یک مذهب نظام مند اطلاق می شود. رضایتمندی از زندگی بیانگر میزان ارضای تمایلات و نیازهای اساسی انسان است؛ این پژوهش به دنبال، بررسی ارتباط بین پایبندی مذهبی و سرمایه ی اجتماعی با رضایت از زندگی است. روش پژوهش: این پژوهش از نظر هدف یک بررسی کاربردی و یک توصیفی از نوع همبستگی که به صورت پیمایشی انجام شده است. جامعه ی مورد مطالعه شهروندان 18 تا 50 سال شهرستان شهرضا است که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 384 نفر از شهروندان شهرضا به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ساخته شده توسط پژوهش گر (با اقتباس از پرسشنامه دینداری جان بزرگی (1388)، پرسشنامه سرمایه اجتماعی پانتام (1999) و پرسشنامه کیفیت رضایت و لذت از زندگی اندیکت و همکاران (1993) است. پس از گردآوری داده ها تجزیه و تحلیل آن ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و Smart PLS انجام گردید و در این رابطه برای آزمون فرضیات از تحلیل رگرسیون و روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان داد بین خرده مقیاس پایبندی مذهبی و رضایت از زندگی رابطه مستقیم معنادار و در سطح متوسط برقرار است (47/0= r ، 01/0> P )؛ همچنین بین دوسوگرایی مذهبی و رضایت از زندگی رابطه غیرمستقیم (26/0= r ، 01/0> P ) و بین ناپایبندی مذهبی و رضایت از زندگی نیز رابطه غیرمستقیم نشان داده شده است (29/0= r ، 01/0> P )؛ در آخر، نتایج تحلیل رگرسیونی حاکی از آن است رضایت از زندگی از پایبندی مذهبی (38/0= β ؛ 01/0 > P ) و سرمایه اجتماعی (37/0= β ؛ 01/0> P ) تأثیر می پذیرد اما میزان تأثیرپذیری از پایبندی مذهبی بسیار ناچیز است و سرمایه اجتماعی رابطه قوی تری با رضایت از زندگی داشته است. نتیجه گیری: بنابراین، راهبردهای خودتنظیمی (شناختی و فراشناختی) و مداخلات چندبعدی انگیزشی-شناختی یک روش مؤثر در انگیزش تحصیلی دانش آموزان است.

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر ارزیابی تأثیر خصوصیات شخصیتی و سبک های هویتی و مدل پنج عاملی شخصیت بر رضایت از زندگی و خود کارآمدی دانشجویان در مواجهه با اختلالات روانی است. روش پژوهش: این پژوهش بر اساس معیار هدف در گروه پژوهش های کاربردی می باشد، اصلی ترین ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش 5 پرسشنامه استاندارد بوده،جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه آزاد کاشان می باشد.حجم نمونه در این پژوهش با استفاده از نرم افزار نمونه گیری Spss Sample Power برابر با 212 نفر و شیوه نمونه گیری در این پژوهش نمونه گیری در دسترس می باشد. ابزا تجزیه وتحلیل اطلاعات پرسشنامه ای این پژوهش نرم افزار آماری SPSS و AMOS می باشد. به منظور تعیین وجود یا عدم وجود تأثیر بین متغیرها و برآورد و تعمیم نتایج به دست آمده از حجم نمونه به جامعه آماری از مدل رگرسیونی ساده با متغیر پنهان جهت ارزیابی فرضیه های پژوهش استفاده گردیده است. یافته ها: با توجه به یافته های این پژوهش ویژگی های شخصیتی تأثیر معناداری بر رضایت از زندگی داشته است و 42 درصد واریانس متغیر وابسته (رضایت از زندگی) توسط متغیر مستقل (ویژگی های شخصیتی) تبیین شده است. سبک های هویتی تأثیر معناداری بر رضایت از زندگی داشته است و 63 درصد واریانس متغیر وابسته (رضایت از زندگی) توسط متغیر مستقل (سبک های هویتی) تبیین شده است. پنج عامل شخصیت تأثیر معناداری بر رضایت از زندگی داشته است و 70 درصد واریانس متغیر وابسته (رضایت از زندگی) توسط متغیر مستقل (پنج عامل شخصیت) تبیین شده است. ویژگی های شخصیتی تأثیر معناداری بر خودکارآمدی داشته است و 49 درصد واریانس متغیر وابسته (خودکارآمدی) توسط متغیر مستقل (ویژگی های شخصیتی) تبیین شده است. سبک های هویتی تأثیر معناداری بر خودکارآمدی داشته است و 74 درصد واریانس متغیر وابسته (خودکارآمدی) توسط متغیر مستقل (سبک های هویتی) تبیین شده است.پنج عامل شخصیت تأثیر معناداری بر خودکارآمدی داشته است و 55 درصد واریانس متغیر وابسته (خودکارآمدی) توسط متغیر مستقل (پنج عامل شخصیت) تبیین شده است. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش اطلاعات مفیدی را در تأثیر خصوصیات شخصیتی و سبک های هویتی و مدل پنج عاملی شخصیت بر رضایت از زندگی و خود کارآمدی دانشجویان دانشگاه آزاد کاشان در مواجهه با اختلالات روانی فراهم می کند. می توان رضایت از زندگی را بر اساس ویژگی های شخصیتی،سبک های هویتی و پنج عامل شخصیت در جامعه آماری پیش بینی نمود.همچنین می توان خودکارآمدی را بر اساس ویژگی های شخصیتی،سبک های هویتی و پنج عامل شخصیت در جامعه آماری پیش بینی نمود.

مقدمه: در صورت عدم درمان دیابت، نوجوانان می توانند به مشکلات جدی، مانند بیماری های قلبی و مشکلات بینایی مبتلا شوند، که همین عوامل به طور مستقیم و غیرمستقیم هزینه های مادی و اجتماعی سنگینی بر دوش خانواده ها و جامعه می گذارد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان راه حل محور کوتاه مدت بر احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی دختران مبتلا به دیابت نوع یک بود. روش: روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگری 4 ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان دختر مبتلا به دیابت نوع یک دوره متوسطه دوم مدارس شهر تبریز در سال تحصیلی 01-1400 تشکیل دادند. 30 نفر پس از رعایت ملاک های ورود و خروج به پژوهش، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. اعضای گروه آزمایش درمان مختص گروه خود را در 6 جلسه 5/1 ساعته دریافت کردند؛ اما اعضای گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. ابزارهای اندازه گیری، پرسشنامه های احساس انسجام فلنسبرگ و رضایت از زندگی داینر و همکاران بودند. تجزیه و تحلیل یافته ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر و با کمک نرم افزار آماری SPSS-24 انجام گرفت. یافته ها: میانگین متغیرهای احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی گروه آزمایش در پیش آزمون به ترتیب (07/50) و (53/134)؛ و میانگین متغیرهای احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی گروه کنترل به ترتیب (20/49) و (27/133) بود. نتایج نشان داد که در پس آزمون، نمره احساس انسجام روانی و رضایت از زندگی گروه آزمایش به ترتیب (60/55) و (00/141) در مقایسه با گروه کنترل (07/49) و (00/133) افزایش یافته است (001/0>P). همچنین نتایج نشان داد که در مرحله پیگیری، اثر درمان راه حل محور کوتاه مدت بر احساس انسجام روانی (60/55) و رضایت از زندگی (87/140) ماندگار است (001/0>P). نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده می توان گفت، درمان راه حل محور کوتاه مدت می تواند به عنوان روشی موثر در افزایش احساس انسجام روانی و بهبود رضایت از زندگی دختران مبتلا به دیابت نوع یک مورد استفاده قرار گیرد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی جهت گیری مذهبی، عوامل شخصیتی و رضایت از زندگی در میان دانشجویان و طلاب به روش پس رویدادی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان و طلاب ساکن شهر قم است. بدین منظور 911 نفر از آنان به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شد و پرسشنامه های جهت گیری دینی (هیل، 1999)، شخصیت (گلدبرگ، 1999) و رضایت از زندگی (دینر، 1985) را تکمیل کردند. داده ها توسط شاخص های مرکزی، پراکندگی و آزمون تحلیل واریانس یک و چند متغیر و با کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد: در جهت گیری مذهبی کل، و در زیرمقیاس های درونی و فردی، نمره پاسخگویان حوزوی بیشتر از نمره پاسخ گویان دانشگاهی است. در زیرمقیاس جهت گیری برونی اجتماعی، نمره دو گروه پاسخگویان دانشگاهی و حوزوی با هم برابر و نمره پاسخگویان حوزوی-دانشگاهی از آن دو گروه بیش تر است. در عوامل شخصیت نمره زیرمقیاس برون گرایی در سه گروه پاسخگویان تفاوت معنی داری ندارد. نمره زیرمقیاس توافق در پاسخگویان حوزوی بیشتراز پاسخگویان دانشگاهی است. نمره سه زیرمقیاس وظیفه شناسی، ثبات هیجانی و گشودگی به تجربه در گروه های حوزوی و حوزوی-دانشگاهی از گروه دانشگاهی بیشتراست. گرچه نمره پاسخگویان حوزوی در رضایت از زندگی بیشتنراز دو گروه دیگر است اما تفاوت ها معنادار نیست.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تنظیم شناختی هیجان با کارآمدی خانواده و رضایت از زندگی و تبیین آن بر اساس منابع اسلامی صورت گرفته است.جامعه آماری آن،دانشجویان متأهل کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه های شهر قم بوده که تعداد 133 نفر از آنان بر اساس فرمول تاپاچنیک به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. برای انجام این پژوهش از سه پرسشنامه: «تنظیم شناختی هیجان» (گارنفسکی)، «کارآمدی خانواده» (صفورایی) و «رضایت از زندگی» (داینر) استفاده شد. داده ها توسط شاخص های مرکزی، شاخص های پراکندگی و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر نشان داد: بین تنظیم شناختی هیجان با کارآمدی خانواده (338/0=r) و تنظیم شناختی هیجان با رضایت از زندگی (604/0=r) همبستگی مثبت معنا دار وجود دارد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی یادگیری خود راهبر و مؤلفه های آن با رضایت از زندگی و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دختر سال سوم دبیرستان های دولتی شهر بوشهر بود. بدین منظور 246 دانش آموز به شیوه ی تصادفی چند مرحله ای انتخاب و در پژوهش حاضر شرکت نمودند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر مقیاس خود راهبری در یادگیری (فیشر و همکاران)، مقیاس چند وجهی رضایت از زندگی (هیوبنر) بود و نیز برای ارزیابی عملکرد تحصیلی میانگین نمرات درسی (معدل) دانش آموزان مورد استفاده قرار گرفت. برای تحلیل داده ها علاوه بر روش آمار توصیفی، روش تحلیل رگرسیون نیز به کار رفت. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بین یادگیری خود راهبر و ابعاد آن (خود مدیریتی، رغبت به یادگیری و خود کنترلی) با رضایت از زندگی و عملکرد تحصیلی رابطه ی مثبت معنی داری وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که بعد خود مدیریتی بهترین پیش بین رضایت از زندگی و بعد رغبت به یادگیری بهترین پیش بین عملکرد تحصیلی است. به عبارتی نتایج تحلیل نشان داد که مؤلفه های یادگیری خود راهبر پیش بین مناسبی برای رضایت از زندگی و عملکرد تحصیلی هستند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی ایمن و ناایمن اجتنابی با افسردگی و رضایت از زندگی با میانجیگری خوشبینی و حمایت اجتماعی در دانشجویان دختر کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز بود. نمونه این پژوهش 300 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای اتنخاب شدند. به منظور جمع آوری داده از، پرسشنامه های سبک های دلبستگی سیمپسون، خوشبینی شیر، کارور و بریج، حمایت اجتماعی فیلیپس، افسردگی بک، و رضایت از زندگی ریف، لی، اسکز و شموتی، استفاده شده است. یافته ها نشان داد که سبک دلبستگی ایمن با رضایت از زندگی و افسردگی به ترتیب رابطه مثبت و منفی معنی دار و بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی با رضایت از زندگی و افسردگی به ترتیب رابطه منفی و مثبت معنی داری وجود دارد. بین سبک دلبستگی ایمن با خوشبینی و حمایت اجتماعی نیز رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. به علاوه، نتایج پژوهش نقش میانجیگری متغیرهای خوشبینی و حمایت اجتماعی را تأیید کردند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی ویژگی های شخصیتی، رضایت از زندگی و هوش معنوی با آمادگی اعتیاد به مواد مخدر در کارکنان یک شرکت صنعتی در شهرستان مهران انجام شد. بدین منظور تعداد 115 نفر از کارکنان شرکت مربوطه به صورت در دسترس انتخاب شدند و 4 پرسشنامه ویژگی های شخصیتی، رضایت از زندگی، هوش معنوی و پرسشنامه ایرانی آمادگی به اعتیاد را تکمیل نمودند. طرح تحقیق از نوع همبستگی است و داده های تحقیق با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش ارتباط مثبتی میان روان رنجوری با آمادگی به اعتیاد نشان داد. و همچنین میان دیگر متغیرهای پیش بین با آمادگی به اعتیاد رابطه ی منفی وجود داشت. بالاترین ضریب همبستگی مربوط به روان رنجوری است که مهم ترین متغیر پیش بین در این پژوهش است. بین تجربه گرایی و آمادگی به اعتیاد رابطه معناداری به دست نیامد. ضرایب تحلیل رگرسیون با روش ورود مکرر برای ترکیب خطی متغیرهای ویژگی های شخصیتی، هوش معنوی و رضایت از زندگی با آمادگی به اعتیاد در سطح کمتر از 05/0 معنی دار بود. یافته های پژوهش از وجود رابطه بین ویژگی های شخصیتی، هوش معنوی و رضایت از زندگی با آمادگی اعتیاد به مواد مخدر در کارکنان یک شرکت صنعتی حمایت می کند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان رویکرد چند وجهی اسلامی بر سلامت معنوی و رضایت از زندگی دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران اهواز بوده است. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بوده است. جامعه مورد بررسی شامل دانشجویان دختر کارشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز بودند. با استفاده از نمونه گیری تصادفی مرحله ای، 30 نفر از آن ها انتخاب و به گونه تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزیون و الیسون، مقیاس رضایت از زندگی بوده است. گروه آزمایش طی 10 جلسه درمان چند وجهی اسلامی درمان شدند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. سپس از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. داده های حاصل از پژوهش به روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (MANCOVA) تحلیل و بررسی شد. نتایج حاصل آشکار ساخت که تفاوت معنی داری میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ سلامت معنوی و رضایت از زندگی وجود داشت (001/0>P) نمرات سلامت معنوی و رضایت از زندگی در گروه آزمایش، نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافته بود.

هدف پژوهش حاضر طراحی و آزمودن الگویی از برخی پیامدهای فرسودگی شغلی (سلامت عمومی، رضایت از زندگی، انگیزش شغلی، قصد ترک شغل و عملکرد شغلی) بود. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه این پژوهش شامل 225 نفر از کارکنان شرکت نفت و گاز کارون بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. پرسشنامه های فرسودگی شغلی مسلچ (1982)، سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1979)، رضایت از زندگی داینر و همکاران (1985)، انگیزش شغلی رایت (2004)، قصد ترک شغل کامن و همکاران (1979) و عملکرد شغلی پاترسون (1922) جهت جمع آوری داده ها مورد استفاده قرار گرفتند. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری (SEM) با استفاده از نرم افزارهای AMOS-22 و SPSS-22 انجام گرفت. جهت آزمون اثرهای واسطه ای در الگوی پیشنهادی نیز از روش بوت استراپ استفاده شد. یافته ها نشان دهنده برازش مطلوب الگوی نهایی با داده ها بودند. نتایج همچنین حاکی از معنی داری تمامی مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم در الگوی پیشنهادی بودند. به این معنا که، فرسودگی شغلی اثر مستقیم و غیرمستقیم معنی دار از طریق سلامت عمومی، رضایت از زندگی، انگیزش شغلی و قصد ترک شغل، بر عملکرد شغلی داشت. در مجموع، نتایج این پژوهش بیانگر نقش تعیین کننده فرسودگی شغلی، سلامت عمومی، رضایت از زندگی، انگیزش شغلی و قصد ترک شغل بر عملکرد شغلی است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان تاب آوری، سخت رویی و رضایت از زندگی با تصویر بدنی دانش آموزان دختر دبیرستانی سبزوار انجام شد. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل هزار و 578 نفر از دانش آموزان دختر دبیرستان های سبزوار در سال تحصیلی 1393 بود که تعداد 311 نفر از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های استاندارد تاب آوری کونور و دیویدسون، سخت رویی کوباسا، رضایت از زندگی داینر و تصویر بدن فیشر استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS 18 و روش های آمار توصیفی، همبستگی و رگرسیون چند متغیری تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین میزان تاب آوری، سخت رویی و رضایت از زندگی با تصویر بدنی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، متغیرهای مذکور توانستند حدود 25 درصد واریانس تصویر بدن را تبیین کنند. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش می توان با افزایش میزان تاب آوری، سخت رویی و رضایت از زندگی، نارضایتی از تصویر بدن دانش آموزان دختر را کاهش داد و سلامت روان و بهزیستی آنان را بهبود بخشید.

مقاله حاضر با هدف تبیین جامعه شناختی رضایت از زندگی براساس تعارض در ایفای نقش های چندگانه و پیامدهای فردی- اجتماعیِ آن در بین زنان متأهل شهرداری تهران در سال 1397 انجام شد. روش تحقیق پیمایشی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان زن متأهل شاغل در نواحی مختلف شهرداری شهر تهران در سال 1397 به تعداد 5600 نفر بود. نمونه آماری به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای و با استفاده از فرمول کوکران 360 نفر انتخاب و موردمطالعه قرار گرفتند. در تدوین چارچوب نظری از نظریه تعارض نقش گرینهاوس و بیوتل (1985)، رویکرد کمیابی و انباشتگی و نظریه امتداد بهره گرفته شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته بود. جهت سنجش اعتبار پرسشنامه از اعتبار محتوایی و جهت سنجش پایایی پرسشنامه از آلفای کرونباخ استفاده شد که برای همه متغیرها بالای 7/0 به دست آمده و مورد تأیید قرار گرفت. رضایت از زندگی زنان در سطح متوسط و 53% گزارش شد. نتایج رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر نیز نشان داد: تعارض در ایفای نقش های چندگانه به​همراه استرس کاری، فرسودگی جسمی، تعجیل و تأخیر در کارها، درگیری خانوادگی، کاهش حمایت های اجتماعی در خانه و محل کار، کاهش رضایت از شغل و ساختار قدرت در خانه در مجموع موجب کاهش رضایت از زندگی زنان می شوند که حمایت های اجتماعی، ساختار قدرت و رضایت از شغل تا حدی موجب تعدیل اثرات و پیامدهای منفی تعارض در ایفای نقش های چندگانه می شوند. بااین وجود؛ در مجموع تأثیر همه عوامل موردمطالعه به میزان 5/35% کاهش رضایت از زندگی زنان متأهل شاغل را تبیین می کنند.

هدف اصلی این پژوهش، بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر نشاط اجتماعی، سلامت روانی و رضایت از زندگی دانش آموزان مقطع متوسطه استان سمنان است. این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی است و به صورت کیفی به اجراء درآمد. یازده نفر از متخصصان و صاحب نظران در سه بخش آموزشی، پژوهشی و اجرایی در حوزه موضوع تحقیق به صورت نمونه گیری هدفمند و به روش غیراحتمالی مورد مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته قرار گرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام شد و در قالب 231 کد اولیه، 43 مفهوم و 17 مقوله سازمان دهی شدند. نتایج پژوهش نشان داد، عوامل محیطی، سازمانی و انگیزاننده، به عنوان شرایط علّی؛ مقوله های بسترسازی فرهنگی، بسترسازی امکانات و زیرساخت ها، و عوامل مؤثر در شاد کردن به عنوان شرایط زمینه ای؛ چالش های فردی، خانوادگی، مدرسه و جامعه به عنوان شرایط مداخله گر؛ مقوله های آموزشی، انگیزشی و یادگیری اجتماعی به عنوان راهبرد؛ و پیامدهای محسوس جسمانی و ظاهری، روحی و روانی، رفتاری، و بهبود کیفیت زندگی به عنوان پیامد حاصل از مدل شناسایی شدند. با توجه به نتایج حاصل، می توان اظهار کرد که ایجاد نشاط اجتماعی، سلامت روانی و رضایت از زندگی در بین دانش آموزان مدارس استان سمنان، موضوعی عمیق و زیربنایی است و نیازمند کارکرد درست حوزه ها و نهادهای مختلف است. پیشنهادها و اقدامات سطحی تأثیر زیادی در تقویت این متغیرها دارند، لیکن تأثیر پایدار و قابل توجهی در این خصوص ندارند؛ بنابراین، این موضوع نیازمند برنامه های راهبردی و بلندمدت است که تمام عوامل در کنار همدیگر برای دستیابی به نشاط اجتماعی، سلامت روانی و رضایت از زندگی پایدار همکاری کنند.