درخت حوزه‌های تخصصی

ایمنی عبارتی است که دارای گستره وسیعی از مفاهیم نظری است که نشان دهنده عوامل عینی و ذهنی است و استفاده مطلوب از فضای سبز شهری و پارک ها زمانی صورت می گیرد که استفاده کنندگان در این فضاها احساس آرامش و ایمنی کنند. نابرابری در مکانیابی فضایی خدمات شهری و همچنین نابرابری در ایجاد و رعایت ملاحظات طراحی در این مکان ها خود باعث استفاده غیر موثر شهروندان، افزایش هزینه ها و عدم مطلوبیت خواهد شد. بنابراین ، در این مقاله به بررسی و تحلیل شاخص های ایمنی در پارک های شهری مشهد (کوهسنگی و وحدت) بر اساس 5 شاخص ایمنی پرداخته شده است. محدوده مورد مطالعه، دو پارک کوهسنگی در منطقه توسعه یافته شهر و پارک وحدت در منطقه کمتر توسعه یافته است. این تحقیق از نوع کاربردی به روش توصیفی – تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات به دو روش اسنادی ( کتابخانه ای ) و میدانی بوده است. تعداد پرسشنامه از طریق فرمول کوکران 384 به دست آمد که برای هر پارک 190 پرسشنامه تکمیل شد. روایی پرسشنامه ها هم با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ 0.866 به دست آمد که نشان دهنده روایی مطلوب است. نتایج تحقیق نشان می دهد که به طور کلی وضعیت ایمنی پارک وحدت نزدیک به متوسط ارزیابی شده و شاخص های ایمنی پارک کوهسنگی بالاتر از متوسط هستند. شاخص های ایمنی روشنایی و ایمنی بهداشتی در پارک کوهسنگی، مطلوب ارزیابی شده اند و در مقابل، پارک وحدت میانگین های پایینی نسبت به این شاخص ها داشته است. با توجه به نتایج آزمون T مستقل، پارک وحدت و کوهسنگی از لحاظ شاخص های ایمنی با یکدیگر تفاوت معناداری داشته اند. همچنین در هر دو پارک، ویژگی های فردی پرسش شوندگان مانند جنسیت و سطح تحصیلات با شاخص های ایمنی روشنایی و ایمنی فیزیکی، همبستگی داشته اند.

مقاله حاضر کوشیده است تا ضمن ارائه تصویری کلی از توسعه کمی پرشتاب سال های اخیر در آموزش معماری کشور ، که به ناگزیر تنزل کیفیت به دنبال خواهد داشت . ضرورت برنامه ریزی راهبردی و تقسیم کار مبتنی بر نقاط قوت دانشکده های معماری کشور راه را در مقطع زمانی امروز ، گوشزد کند . علاوه بر آن ، مقاله پس از بیان چیستی برنامه ریزی راهبردی ، سازوکار و گام های انجام این مهم را همراه با گزارش یک طرح پژوهشی که با هدف برنامه ریزی راهبردی دانشکده معماری شهید بهشتی انجام گرفته است مطرح می کند .

توجه به عناصر طبیعی به دلیل نقشی که این عناصر در زندگی بشر داشته اند در بسیاری از فرهنگ های کهن من جمله ایران مرسوم بوده است. اهمیت این موضوع تا حدی بوده که در نظر ایشان برخی از این عناصر مقدس بوده و برای آن مراسم و آیین هایی به جا می آوردند. آب یکی از این عناصر طبیعی است که شکل گیری شهرها و توسعه تمدن بشری از دیرباز وابسته به آن بوده و هست. هر جا با تمدن شهری برجای مانده از زمان های دور روبرو می شویم، بدون شک در حوالی آن ردپای چشمه، رود یا رودهایی مشاهده می شود. این عنصر طبیعی در پهنه جغرافیایی ایران زمین به دلیل قرارگیری در اقلیم گرم و خشک اهمیتی دوچندان یافته و معضل کم آبی باعث می شود طیف وسیعی از باورهای مقدس ایرانیان به حفاظت از آب و جلوگیری از آلوده کردن آن اختصاص داشته باشد. از همین روست که در جای جای ایران، علی الخصوص در فلات مرکزی با آب هایی مقدس مواجه می شویم . آب های مقدسی که چشمه های مقدس، دریاچه های مقدس، قنات های مقدس را در بر می گیرد. آب های مقدسی که به وجود آورندگان آنها یا صاحبان آنها پیامبران، امامان و ائمه اطهار هستند. چشمه علی شهر دامغان ، به عنوان سرچشمه تنها رودخانه دایمی شهر که آب آن از چشمه های کف دریاچه و از کوه   – تپه آب ده شمال آن سرچشمه می گیرد، نمونه ای است از این فضاهای مقدس که قدمت آن به پیش از اسلام می رسد. این مکان در نظر ساکنین مقدس بوده و مردم به ریشه چنار 1000 ساله کنار چشمه دخیل می بندند. طبق بررسی شواهد و مستندات موجود در کتب تاریخی، حفاری های انجام شده و مشاهدات عینی صورت گرفته توسط نگارنده علت تقدس این مکان باید به واسطه حضور آب مقدسی باشد که از دل کوه خارج می شود. شاید این مکان نیایشگاهی مهری بوده باشد برای پرستش الهه مهر و ناهید در کنار آب : سه گانه آب، درخت، کوه.

توجه گروه طراحی West8 به منظر و زندگی شبانه از ویژگی های متمایزکننده پروژه های این شرکت در میان پروژه های سایر شرکت های معماری منظر به شمار می رود. در این میان وجه تمایز، طراحی ویژه جزییات و تجهیزات نورپردازی در مقیاس میانه و خرد منظر است. اتخاذ دو رویکرد متفاوت هویتی و عملکردی در آن دو طیف مختلف تجهیزات نورپردازی را در مجموعه پروژه های این شرکت شکل داده است. نخستین گروه از پروژه ها براساس زمینه گرایی و استفاده از نماد و نشانه ها با موضوعی ویژه در بستری خاص طراحی شده است؛ این گونه مناظر که با نام «طبیعت دوم» شناخته می شوند با طرح نورپردازی منظرین در پایین ترین حالت، به عنوان یک نماد هویت بخش در کنار دیگر مؤلفه های کمی در ساخت منظر مشارکت دارد و در بالاترین حالت به عنوان تنها عنصر هویت بخش و بدون حضور دیگر مؤلفه های کمی، در جایگاه ایده اصلی طرح استفاده شده است. بخش دیگری از پروژه ها، طراحی موضوعی جزییات نورپردازی با هدف تولید و استفاده انبوه در مکان های مختلف است. در این پروژه ها رویکرد عملکردی در درجه اول اهمیت و به ترتیب دو رویکرد زیبایی شناسی و هویتی در درجات بعدی قرار گرفته و تعلق طرح به مکان مورد نظر مطرح نیست. این نوشتار با تحلیل رویکردهای گروه طراحی West8در زمینه طراحی نورپردازی در دو مقیاس میانه و خرد، به تحلیل نحوه تأثیر رویکرد منظرین این گروه در طراحی ابزارهای نورپردازی شهری می پردازد.