درخت حوزه‌های تخصصی

مطالعات و پژوهش ها در خصوص چگونگی مشارکت در ورزش های تفریحی و مطالعه درباره عوامل مؤثر در انتخاب نوع این ورزش ها، در حوزه های برنامه ریزی و روان شناسی ورزش بسیار کم است (1). موضوع مطالعات و تحقیقات انجام شده بیشتر درباره چگونگی مشارکت جوانان و گروه های سنی زیر 20 سال در حوزه ورزش های قهرمانی بوده است. هدف کلی این پژوهش بررسی انگیزه ها و دلایل مشارکت افراد گروه های سنی بالای 16 سال در برنامه ها و فعالیت های مفرح جسمانی و ورزشهای تفریحی است ابزار تحقیق پرسش نامه ای بود که در آن علاوه بر اطلاعات اجتماعی و جمعیت شناختی، 15 انگیزه شرکت در فعالیت های ورزشی طراحی وروایی آن را متخصصان تایید کردند. پایایی آن نیز در مطالعه ای مقدماتی از طریق آلفای کرونباخ 86/. به دست آمد. میزان موافقت پاسخ گویان براساس مقیاس پنج ارزشی لیکرت سنجیده می شد. نمونه تحقیق 336 نفر (243 نفر مرد و 93 نفر زن) بودند و سن آنها بیشتر از 16 سال بود که در شش مرکز تفریحی و ورزشی شهر اصفهان به فعالیت های متنوع ورزشی مشغول بودند. نتایج تحقیق نشان داد سه انگیزه بیش از سایر انگیزه ها در میان نظرات نمونه تحقیق مشترک بود: حفظ سلامتی و بهداشت ( 82/±41/4x=، تناسب اندام و زیبایی (91±2/4=x)، کسب مهارت وتوانایی های جسمانی (85±05/4=x). تفاوت های سنی و جنسی در اولویت انگیزه های مشارکت ورزشی کاملاً مشهود است. مشارکت مردان در فعالیت های ورزشی، بیشتر با انگیزه های کسب مهارت، موفقیت وکسب برتری، سلامتی و قدرت جسمانی است ( ). در حالی که زنان، بیشتر با انگیزه تناسب اندام و زیبایی، کسب سلامتی و بهداشت روانی و دوستیابی ورزش می کنند ( ). بزرگسالان اهمیت ورزش در زندگی را مهم تر از جوانان و میانسالان تلقی می کردند. ( ).

نیروی انسانی ماهر و کارآمد ، پربهاترین و ارزنده ترین ثروت و دارایی هر کشور است . بسیاری از جوامع با وجود برخورداری از منابع سرشار ، به دلیل فقدان نیروی انسانی شایسته و لایق ، توان استفاده از آن را ندارند. در سالهای اخیر رابطه بهره وری و کیفیت کار مورد توجه و مطالعه محافل علمی مدیریت دنیا قرار گرفته است . بهره ورز به چهار سطح تقسیم می شود : 1. بهره وری کارکنان 2. بهره وری سازمانی 3. بهره وری بخشی 4. بهره وری ملی. در این تحقیق مسئله بهره وری کارکنان سازمان تربیت بدنی مورد پژوهش قرار گرفته و هدف کلی آن بررسی رابطه بین ایجاد انگیزش در بهره وری نیروی انسانی در سازمان تربیت بدنی بوده است . این مطالعه به سه عامل انگیزش توجه داشته که ارزیابی به وسیله پرسشنامه صورت گرفته است : مسائل رفاهی ، محیطی و ماهیت کار. در این پژوهش میدانی 284 نفر به سه پرسشنامه انگیزه و بهره وری پاسخ دادند. در مطالع مقدماتی پایایی پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفت . بنابر نتایج به دست آمده بین عوامل رفاهی کارکنان و بهره وری ارتباط وجود دارد . همچنین بین افزایش عوامل محیطی با بهره وری و توجه به ماهیت کار و بهره وری نیروی انسانی رابطه معنی داری وجود دارد.

با توجه به اهمیت ویژه کنترل تعادل در انجام فعالیت های حرکتی، در سال های اخیر تعدادی از پژوهشگران با استفاده از نظری های نوین در زمینه کنترل تعادل و حرکت روش های جدیدی را برای بررسی تعادل ارائه نموده اند. از جمله روش هایی که اخیرا به منظور بررسی تعادل توسط برخی از محققین مورد استفاده قرار گرفته است، بررسی میزان نوسان بدن در وضعیت ایستادن روی یک پا در حالت هایی است که دسترسی فرد به اطلاعات سیستم های بینایی و حسی پیکری تغییر پیدا کرده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر اطلاعات حسی بر کنترل تعادل در وضعیت ایستاده افراد ورزشکار و غیر ورزشکار بود.تعداد 30 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه تهران که بر اساس میزان فعالیت ورزشی به دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار تقسیم شدند، در این پژوهش شرکت داشتند. جهت ارزیابی تعادل ایستای افراد از دستگاه سکوی نیرو استفاده شد. همچنین برای مقایسه کارایی سیستم های حسی مختلف از پروتکل اصلاح شده CTSIB استفاده گردید. نتایج نشان داد که در شرایط مختلف آزمون، گروه ورزشکار بهتر از گروه غیرورزشکار قادر به کنترل تعادل بودند؛ همچنین افراد غیر ورزشکار در حفظ تعادل، اتکای بیشتری به درگیری سیستم حس بینایی نسبت به افراد ورزشکار دارند در حالیکه افراد ورزشکار از کارایی حس عمقی بهتری برخوردار بودند. از این تحقیق می توان چنین نتیجه گرفت که افراد ورزشکار جهت حفظ تعادل فقط متکی به حس بینایی خود نیستند و از سیستم های دیگر حسی به ویژه سیستم حس عمقی نیز بهره بیشتری می گیرند. در مقابل افراد غیر ورزشکار اتکای بیشتری به حس بینایی خود دارند. این امر می تواند اختلال در کنترل پوسچر ناشی از ضعف بینایی این افراد را در سنین پیری توجیه کند. بنابر این به افراد غیر ورزشکار توصیه می شود به منظور استفاده مطلوب از سایر سیستم های حسی جهت حفظ تعادل به انجام ورزش مبادرت ورزند.

برای جذب داوطلبان در سازمان های ورزشی، شناخت انگیزه هایی که مشارکت آن ها را تسهیل می کند الزامی است. بنابراین، هدف از این مطالعه عبارت است از بررسی انگیزه های داوطلبی در ورزش. روش تحقیق توصیفی و از نوع هم بستگی است. جامعه آماری تحقیق حاضر دانشجویان داوطلب در انجمن های ورزشی دانشگاه های ایران بودند که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی، تعداد 360 نفر از 20 دانشگاه کشور نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه محقق ساخته ای بود که روایی صوری و محتوایی آن را گروهی از اساتید صاحب نظر دانشگاهی تایید کردند. برای محاسبه پایایی ابزار از روش آلفای کرونباخ استفاده شد (91/0=α). برای تجزیه و تحلیل داده ها، روش تحلیل عاملی با چرخش واریماکس به کار رفت. براساس تحلیل عاملی 39 متغیر در هفت گروهِ شغلی، مادی، خودگرایی، هدف مند، اجتماعی، حمایتی، و تعهد قرار گرفتند. در مقیاس پنج ارزشی لیکرت، میزان اهمیت متغیرها از دیدگاه آزمودنی ها بررسی شد. بر این اساس «تجارب داوطلبی به عنوان یک سابقه کاری خوب برایم محسوب می شود.» با میانگین76/0±17/4 بااهمیت ترین آیتم و «داوطلب شدن و ارائه خدمات در انجمن های ورزشی باعث کسب اعتبار می گردد.» با میانگین 14/1±33/2 کم اهمیت ترین متغیر انتخاب شد. بنابراین، سازمان ها می بایست در هنگام جذب و گزینش داوطلبان به این انگیزه ها توجه نمایند. در پایان نیز پیشنهادهایی به مدیران ورزشی مطرح شده است.

هدف از انجام این پژوهش بررسی انتقال دو سویه در مهارت سرویس کوتاه بدمینتون است محققان در سال های اخیر به این نتیجه دست یافته اند که اصل انتقال در امر یادگیری انکارناپذیر است و موجب تسهیل انتقال در یادگیری می شود اصل انتقال دو سویه یکی از مباحث مهم انتقال و معقول ترین راه برای سرعت بخشیدن به روند موفقیت فرد است جامعه آماری این تحقیق شامل 200 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه تهران بودند که 36 نفر از آنان به طور تصادفی انتخاب شدند متغیر مستقل در این تحقیق تمرینات به منظور یادگیری مهارت و متغییر وابسته میزان یادگیری دستی که در تمرینات شرکت ندارد بوده است ابزار مورد نیاز در این تحقیق پرسشنامه و وسایل ضروری در آزمون فرانسوی بدمینتون دو است ( متر و چسب نواری و طناب و پایه به ارتفاع 10/2 متر ) به منظور بررسی نتایج از روش های آمار توصیفی و استنباطی t مستقل و t وابسته استفاده شده و نتایج به دست آمده نشان داده که با 05/0 =a انتقال دو سویه از هر دو عضو به یکدیگر امکان پذیر است

هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه انگیزه مشارکت ورزشی با میزان فعالیت بدنی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. روش تحقیق، از نوع توصیفی همبستگی و به شکل میدانی انجام شده است. جامعه آماری، کلیه دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی در سال تحصیلی90-89 (9175نفر) بودند. نمونه آماری، به تعداد 370 نفر و به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه ویژگی های فردی و پرسشنامه محقق ساخته انگیزه مشارکت ورزشی شامل 27سؤال در قالب شش خرده مقیاس است. روایی سازه از طریق تحلیل عاملی 752/0 و پایایی از طریق آلفا کرونباخ 92/0 محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) و سطح معنی داری (05/0=α) انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد در هر دو گروه دختر و پسر، سلامت جسمانی مهم ترین انگیزه برای مشارکت ورزشی بود. لیکن، میزان فعالیت بدنی دختران 52/46 و پسران 12/68 دقیقه در هفته بود. به علاوه، بین انگیزه های لذت و شادابی، سلامت جسمانی و تعامل اجتماعی با میزان فعالیت بدنی دانشجویان رابطه مثبت معنی دار یافت شد. نتایج رگرسیون چندگانه، انگیزه های لذت و شادابی و سلامت جسمانی را به ترتیب قوی ترین پیش بینی کننده ها برای فعالیت بدنی آزمودنی ها نشان داد. با توجه به نتایج تحقیق توصیه می شود مسؤلین دانشگاه متناسب با انگیزه های دانشجویان، تسهیلات و فضاهای ورزشی، به ویژه در سطح خوابگاه ها را توسعه دهند تا از طریق افزایش میزان مشارکت ورزشی دانشجویان، سلامت جسمانی و روانی این خیل عظیم آینده سازان کشور بهبود یابد.

تصویرسازی ذهنی، سال هاست که مورد توجه محققان روان شناسی ورزشی و یادگیری حرکتی بوده است. هدف از این تحقیق، مقایسة روش تصویرسازی ذهنی پتلپ با تصویرسازی ذهنی سنتی در یادگیری مهارت سرویس کوتاه بدمینتون (بک هند) است. به این منظور 45 دانش آموز با ردة سنی 12 تا 14 سال با استفاده از روش غیرتصادفی به عنوان نمونة آماری انتخاب شدند. آزمودنی ها به سه گروه تقسیم شدند و تحت تمرینات اختصاصی قرار گرفتند. برنامة گروه اول شامل تمرین عملی همراه با تصویرسازی ذهنی به روش پتلپ، گروه دوم تمرین عملی همراه با تصویرسازی ذهنی به روش سنتی و گروه سوم تمرین عملی به تنهایی بود. سپس در جلسات هفتم، چهاردهم، بیست و یکم و بیست و هشتم، از تمامی آزمودنی ها آزمون استاندارد سرویس بک هند بدمینتون (آزمون فرنچ) به عمل آمد و روند پیشرفت یادگیری آنها اندازه گیری شد، سپس داده های جمع آوری شده از طریق آزمون تحلیل واریانس یک عاملی و آزمون توکی تجزیه و تحلیل آماری شدند. یافته های پژوهش نشان داد که در میزان یادگیری مهارت سرویس کوتاه بدمینتون (بک هند)، بین گروه تصویرسازی ذهنی پتلپ و گروه تصویرسازی ذهنی سنتی و گروه تصویرسازی ذهنی سنتی و گروه کنترل، در هر سه مرحلة آموزش تفاوت معنی داری مشاهده می شود. همچنین در میزان یادداری مهارت سرویس کوتاه بدمینتون (بک هند)، بعد از یک هفته بی تمرینی، بین گروه تصویرسازی ذهنی پتلپ و گروه های تصویرسازی ذهنی سنتی و کنترل، تفاوت معنی داری مشاهده شد. در نهایت پیشنهاد می شود مربیان و آموزش دهندگان ورزش در شرایط مقتضی از روش تصویرسازی ذهنی پتلپ استفاده کنند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی جفت شدن ویژگی شخصیتی رقابت جویی و نوع محیط تمرینی در یادگیری یک مهارت ورزشی(پرتاب آزاد بسکتبال) بود. نمونه تحقیق، 60 دانشجوی مرد (سن 5 /1±76 /21سال) بودند. ابتدا از پرسشنامة جهت گیری ورزشی (با ضریب پایایی90 /0)، برای تشخیص افراد با خصیصة رقابت جویی و غیررقابت جویی استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه را بهرام و همکاران (1382) تایید کرده است. آزمودنیهای هر گروه با استفاده از امتیازات پیش آزمون، به دو گروه همسان تقسیم شدند. در نتیجه چهار گروه تمرینی به وجود آمد. گروه ها در محیط تمرینی رقابتی و غیررقابتی به مدت 10 جلسه (15 کوشش در هر جلسه) به تمرین تکلیف ملاک پرداختند. از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال (آزمون ایفرد) و پرسشنامه ورزش گرایی به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. آزمون یادداری ده روز پس از آخرین جلسه تمرین گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تحلیل واریانس و آزمون های تعقیبی در سطح 05 /0=a صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که افراد رقابت جو در محیط تمرینی رقابتی و افراد غیررقابت جو در محیط تمرینی غیر رقابتی نتایج بهتری را کسب کردند. همچنین گروه تمرین در محیط غیررقابتی در آزمون یادداری افت معناداری داشتند. نتایج حاضر از فرضیه منطقه عملکرد بهینه و دیدگاه تعاملی حمایت میکند.

در این تحقیق تاثیر سه روش یادگیری مشاهده ای یعنی روش های مشاهده کلی، متناوب و ترکیب این دو روش بر یادگیری سرویس چکشی والیبال بررسی شد. سی دانشجوی کارشناسی پسر مبتدی دانشگاه شهید چمران اهواز شرکت کننده در این تحقیق به صورت تصادفی در سه گروه جای گرفتند. یک گروه 10 سرویس چکشی والیبال را که توسط یک والیبالیست ماهر اجرا می شد، از طریق نوار ویدئویی مشاهده و سپس اقدام به تمرین سرویس کردند. گروه دیگر فقط یک بار حرکت را مشاهده و سپس اقدام به تمرین مهارت کردند. در این گروه افراد بعد از سه بار اجرای حرکت یک نمایش دیگر دریافت کردند و این عمل (یک نمایش و سه اجرا) تا اتمام 10 نمایش ادامه یافت. گروه آخر 5 نمایش را قبل از تمرین و 5 نمایش دیگر را به صورت تناوبی با تمرین (یک نمایش و سه اجرا) دریافت کردند و 15 ضربه آخر بعد از آخرین نمایش اجرا شد. فرم و دقت اجرای افراد در مراحل اکتساب و یادداری کوتاه مدت که 5 دقیقه و یادداری بلند مدت که 48 ساعت بعد از آن بود، ارزیابی شد. نتایج نشان داد که روش مشاهده ترکیبی برای یادگیری فرم اجرای سرویس در مرحله یادداری بلندمدت بهتر است. براساس یافته های این تحقیق پیشنهاد می شود مربیان ورزشی از چند نمایش قبل از اجرا و سپس چند نمایش در مراحل ابتدایی تمرین برای آموزش فرم اجرا استفاده کنند.

این تحقیق به منظور تعیین تأثیر تکلیف ثانویه حرکتی دارت و نیز تمرین مسدود در مقابل تمرین تصادفی و ثابت و نیز آزمون فرضیه مبسوط سازی به کمک استفاده از تکلیف تیراندازی با شرکت گروه های تجربی در فواصل8، 11، 14 متر و ترکیبی از این مسافت ها به صورت تمرین تصادفی و تمرین مسدود با استفاده از 132 دانشجوی مذکور دانشگاه طی 6 روز متوالی انجام شد. در این طرح تحقیق عاملی کاملاً متقاطع 5 * 2 (5 تکلیف تیراندازی، 2 تکلیف ثانویه دارت) داده ها به کمک نرم افزار آماری – کامپیوتری SPSS:PC نسخه 14 تجزیه و تحلیل شدند. تحلیل های واریانس برای تجزیه و تحلیل داده ها به کار برده شد. نتیجه تحلیل ها نشان داد که تکلیف ثانویه حرکتی تأثیر معنی داری بر اکتساب نداشت، لکن تأثیر معنی داری بر یادداری بر جای گذاشت (05/0 P<) . یافته های مذکور به عنوان تاییدی بر فرضیه مبسوط سازی تفسیر شدند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی نظریه ای بود که کاهش فراوانی نسبی بازخورد سبب افزایش یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته می شود، در حالیکه یادگیری پارامتر را کاهش می دهد(1). بر این اساس اثر بازخورد خودکنترلی بر یادگیری زمان بندی نسبی و مطلق یک تکلیف زمان بندی متوالی مورد مطالعه قرار گرفته است. 60 نفر آزمودنی به صورت داووطلبانه انتخاب و بر اساس نوع ارائه بازخورد به سه گروه خودکنترلی، جفت شده و آزمونگر تقسیم شدند. تکلیف آزمودنی ها حرکت در مسیر از قبل مشخص شده یعنی فشردن کلید های 2، 6، 8 و 4 یک دستگاه زمان بندی متوالی با حفظ زمان بندی نسبی و مطلق معین بود. آزمودنی های خودکنترلی در هر زمان که نیاز داشتند بازخورد دریافت می کردند، در حالی که دو گروه دیگر کنترلی بر زمان دریافت بازخورد نداشتند. آزمایش از سه مرحله اکتساب، یادداری و انتقال تشکیل شده بود و آزمودنی های خودکنترلی یادگیری زمان بندی نسبی را در هر سه مرحله نشان دادند. نتایج تحلیل واریانس عاملی مرکب نشان داد اثر اصلی نوع بازخورد بر زمان بندی نسبی در دسته کوشش های مختلف مرحله اکتساب معنی دار بود و آزمودنی های گروه خود کنترلی و آزمونگر دارای خطای زمان بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفت شده بوده اند. همچنین، اثر اصلی نوع بازخورد بر زمان بندی نسبی در مرحله یادداری معنی دار بود و آزمودنی های گروه خود کنترلی و آزمونگر دارای خطای زمان بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفت شده بودند. اثر اصلی نوع بازخورد بر زمان بندی نسبی در مرحله انتقال معنی دار بود و آزمودنی های گروه خود کنترلی دارای خطای زمان بندی نسبی کمتری در مقایسه با گروه جفت شده بودند. یافته ها اثر سودمند بازخورد خودکنترلی بر یادگیری GMP در مقایسه با پارامتر را نشان می دهند و حمایتی دیگر بر جدائی نظری این فرآیندها فرآهم می کنند.

هدف اصلی از این تحقیق، مقایسة آرایش های تمرینی مسدود، تصادفی و مسدود – تصادفی بر یادگیری سرویس های ساده، چکشی و موجی والیبال بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود و به منظور تحقق اهداف تحقیق، 34 نفر از دانشجویان دانشگاه شمال به روش تصادفی انتخاب شدند و همة آنها در مهارت های سرویس والیبال مبتدی بودند. بعد از آموزش اولیه و پیش آزمون که بر اساس آزمون سرویس والیبال ایفرد انجام گرفت، آزمودنی ها به سه گروه تمرین مسدود، تصادفی و مسدود تصادفی همسان تقسیم شدند. در ادامه هر گروه در 15 جلسة تمرینی ویژه شرکت کردند و بلافاصله پس از پایان دورة تمرینی، آزمون اکتساب به عمل آمد. یک هفته بعد آزمون های یادداری و انتقال انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که در مرحلة اکتساب، تفاوت بین گروه ها معنادار بود و گروه مسدود نسبت به دو گروه دیگر نمره های بهتری را به دست آورد، ولی در آزمون یادداری تفاوت بین گروه ها معنادار نبود. هر چند در آزمون انتقال تفاوت بین گروه ها معنادار بود، به طوری که نمره های گروه مسدود – تصادفی بهتر از دو گروه دیگر به ویژه گروه مسدود بود.

در خصوص حافظه، محل ذخیره حافظه و ارتباط آن با یادگیری، نظریات زیادی وجود دارد ولی هیچ یک از آنها کنجکاوی بشر دانش پژوه را به تمامی ارضا نکرده است. مقاله حاضر با استناد به یافته های فیزیک، ژنتیک و روان شناسی، فرضیه جدید و متفاوتی را در حیطه حافظه معرفی کرده است و رویکردهای مستخرج از آن را که ممکن است در پژوهش های آتی تربیت بدنی و علوم ورزشی سودمند باشد، مطرح می کند. مطابق با این فرضیه، یادگیری و رفتار افراد یک گونه در حافظه جمعی آن گونه ثبت شده و استفاده تمام افراد گونه مذکور از آن را ممکن می سازد. این فرضیه به وجود میدانی به نام میدان شکل ساز اشاره می کند که در بیرون و درون ارگانیزم قرار دارد. در میدان شکل ساز، اطلاعات مربوط به شکل (ساختار) و رفتار (یادگیری) ارگانیزم ثبت شده و به این ترتیب یادگیری افراد یک گونه به سبب یادگیری دیگران تسهیل می شود. به عبارت دیگر یادگیری میان افراد یک گونه قابل انتقال است. از دیدگاه علم فیزیک، این میدان در قالب کوانتوم، به صورت ذره و موج عمل می کند و تحت تاثیر زمان و مکان نیست. در این مقاله با رجوع به شواهد پژوهشی موجود که تبیین کننده تاثیر میدان شکل ساز در تسهیل یادگیری است، چشم اندازی برای پژوهش های آتی در حیطه یادگیری حرکتی ترسیم شده است.

این تحقیق با هدف بررسی انگیزش شغلی دبیران تربیت بدنی بر اساس نظریه هرزبرگ به روش توصیفی و به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی دبیران تربیت بدنی مدارس متوسطه شهر تهران بود (850=N) که 268 نفر به عنوان نمونه (با میانگین سنی 40 سال، 160 مرد و 108 زن) به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد دانت (1996) که بر اساس نظریه هرزبرگ تهیه شده (پایایی 96/0)، استفاده شد برای آزمون فرضیه ها از روش های آماری t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در سطح معنی داری 05/0 بین عوامل انگیزشی مردان و زنان اختلاف معنی داری وجود دارد، ولی بین عوامل بهداشتی آنان اختلاف معنی داری مشاهده نشد. همچنین در سطح معنی داری 01/0 بین عوامل انگیزشی با انگیزش شغلی ارتباط معنی داری یافت شد. بین عوامل بهداشتی با انگیزش شغلی نیز رابطه معنی داری دیده شد. به طور کلی می توان گفت که نتایج این تحقیق با قسمت اول نظریه هرزبرگ مبنی بر تأثیر عوامل انگیزشی در انگیزش شغلی همسو، ولی با قسمت دوم مبنی بر عدم تأثیر عوامل بهداشتی در انگیزش شغلی مغایرت دارد. شاید دلیل این مسئله اختلافات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی موجود بین جوامع مختلف که در تعیین عوامل انگیزشی نقش دارند، باشد.

روش های آموزش شناختی موجب تسهیل یادگیری مهارت های حرکتی می شوند و در این بین ترکیب تمرین بدنی – مشاهده ای – تصویرسازی در پژوهش های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تسهیلی ترکیب های مختلف تمرین بدنی – مشاهده ای – تصویرسازی بر یادداری فوری و تأخیری سرویس بلند بدمینتون بود. جامعة آماری پژوهش حاضر دانشجویان پسر دانشگاه رازی بودند که از میان آنها یک نمونة 84 نفری با میانگین سنی (4 /1 ± 42 /20) سال و میانگین نمرة توانایی تصویرسازی (19 /6 ±69 /48) به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. اندازه گیری ها در پیش آزمون، یادداری فوری و تأخیری با استفاده از آزمون سرویس بلند بدمینتون اسکات و فاکس انجام گرفت. شرکت کنندگان در این پژوهش براساس نمرة پیش آزمون در 7 گروه 12 نفری (تمرین بدنی، تصویرسازی، مشاهده ای، بدنی – مشاهده ای، بدنی – تصویرسازی، مشاهده ای – تصویرسازی و بدنی – مشاهده ای – تصویرسازی) قرار گرفتند. سپس آزمودنی ها براساس دستورالعمل ویژة هر گروه، سه جلسة 90 دقیقه ای کوششی تمرین سرویس بلند بدمینتون را انجام دادند. در پایان آخرین جلسة تمرینی، یک آزمون یادداری فوری و پس از گذشت 48 ساعت یک آزمون یادداری تأخیری گرفته شد. آزمون تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد گروه ترکیبی تمرین بدنی – مشاهده ای – تصویرسازی و گروه تمرین بدنی در یادداری فوری و تأخیری در عملکرد سرویس بلند بدمینتون به طور معناداری بهتر از دیگر گروه ها بودند (05 /0P<). همچنین گروه ترکیبی بدنی - تصویرسازی نسبت به گروه بدنی – مشاهده ای نتایج بهتری در عملکرد سرویس بلند بدمینتون کسب کرد، ولی این نتایج از نظر آماری معنادار نبود (05 /0 P<). نتایج نشان داد همة گروه ها در یادداری فوری و تأخیری نسبت به پیش آزمون پیشرفت معناداری کردند. این یافته ها اثربخشی ترکیب روش های آموزش شناختی به همراه تمرین بدنی را خاطرنشان میکند.

هدف از این مطالعه مقایسه پایداری پویا در ناهنجاری پای چرخیده به داخل و خارج در حرکت پرش- فرود بود. تعداد 27 نفر از دانشجویان پسر دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تربیت معلم(سن 65/1± 29/23سال، وزن 77/7±17/70 کیلوگرم) که هیچ گونه آسیب دیدگی در اندام تحتانی و آسیب دیدگی مربوط به سر نداشتند، در این مطالعه شرکت کردند. با استفاده از آزمون شاخص افتادگی استخوان ناوی آزمودنی ها در سه گروه پای چرخیده به داخل(9 نفر)، پای چرخیده به خارج(9 نفر) و پای معمولی(9 نفر) قرار گرفتند. پایداری پویا آزمودنی ها با استفاده از آزمون زمان رسیدن به پایداری کسب شد که پایداری ورزشکار را در حرکت پرش- فرود(که از حرکات آسیب زا ورزشی می باشد) ارزیابی می کند. زمان رسیدن به پایداری آزمودنی در دو راستای جانبی(ML ) و قدامی- خلفی(AP ) محاسبه شد. پس از محاسبه زمان رسیدن به پایداری مربوط به هر آزمودنی داده های مربوطه با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA ) و تحلیل واریانس یک راهه(ANOVA ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در راستای جانبی میانگین زمان رسیدن به پایداری در گروه پای چرخیده به داخل با گروه پای چرخیده به خارج تفاوت معنی دار مشاهده شد. در حالی که اختلاف میانگین زمان رسیدن به پایداری بین گروه پای چرخیده به داخل با پای معمولی و همچنین پای چرخیده به خارج با پای معمولی معنی دار نبود. از بین سه گروه پا، گروه پای چرخیده به خارج در مقایسه با دو گروه دیگر دیرتر به پایداری رسیدند. کاهش پایداری در آزمودنی­های با پای چرخیده به خارج ممکن است به علت ساختار مکانیکی و ساختمان خاص پای چرخیده به خارج و همچنین نقص در گیرنده­های عمقی مفصل و استراتژی­های عضلانی این نوع پا باشد. اختلال در پایداری افراد دارای پای چرخیده به خارج ممکن است احتمال آسیب های مچ پا مانند اسپرین مچ پا و همچنین آسیب­های مربوط به زانو را افزایش دهد.

هدف از انجام تحقیق، مقایسة اثر بازخورد آگاهی از نتیجة خود کنترلی با تواتر زیاد و کم، متواتر (100%)، و کاهش فراوانی (50%) بر یادگیری مهارت هدف گیری پرتابی کودکان شهر الشتر، در دو مرحله، اکتساب و یادداری است. به این منظور 60 آزمودنی به طور تصادفی در 3 گروه خودکنترلی، متواتر و کاهش یافته، تکلیف هدف گیری پرتابی را در دو مرحلة اکتساب و یادداری با فاصلة تاخیری 24 ساعت انجام دادند. گروه خودکنترلی بعد از مرحلة اکتساب به دو گروه تواتر بالا (بالاتر از 30%) و پایین (کمتر از 18%) تقسیم شدند. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده در مرحلة اکتساب و یادداری، از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در بخش آمار توصیفی، شاخص های مرکزی و پراکندگی مربوط به اندازه های متغیر تابع گروه های تجربی و در بخش آمار استنباطی برای بررسی اهداف اختصاصی این آزمایش در مرحلة اکتساب از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب (سری کوشش های تمرینی) 6 × (روش ارائة بازخورد) 4 و برای مرحلة یادداری از تحلیل واریانس یک متغیره و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. برای محاسبات و تحلیل آماری اطلاعات خام از نرم افزار SPSS 11.5 استفاده شد. سطح معنی داری نیز برای تمام روش های آماری 05/0 P? در نظر گرفته شد. بر اساس نتایج به دست آمده، در مرحلة اکتساب تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد و در مرحلة یادداری گروه متواتر عملکرد بهتری نسبت به دیگر گروه ها داشت. ازاین رو می توان گفت که در مورد کودکان بین شرایط تمرینی آزمودنی مدار و مربی مدار، شرایط تمرینی مربی مدار متواتر بهترین نتیجه را به دنبال دارد.

در این پژوهش، رابطه هوش هیجانی با موفقیت ورزشی بررسی شد. هدف اصلی پژوهش حاضر، تبیین موفقیت ورزشی در ورزشهای گروهی و فردی بر حسب هوش هیجانی در یک نمونه دانشجویی بود. شصت و هفت ورزشکار ( 44 پسر و 23 دختر) از دانشجویان رشته های گوناگون ورزشی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران در این پژوهش شرکت کردند. از آزمودنیها خواسته شد که مقیاس هوش هیجانی را تکمیل کنند. مربیان ورزشکاران، موفقیت ورزشی آزمودنیها را با اجرای مقیاس موفقیت ورزشی ارزیابی کردند. برای تحلیل داده ها پژوهش، از شاخص ها و روشهای آماری شامل فروانی، درصد، میانگین، انحراف معیار، آزمون t، ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دادند که هوش هیجانی با موفقیت ورزشی در ورزشهای گروهی و فردی همبستگی مثبت دارد. اما این متغییر فقط در ورزشهای گروهی می تواند موفقیت ورزشی را پیش بینی کند. هوش هیجانی از طریق خصیصه های ادراک هیجانی، آسان سازی هیجانی، شناخت هیجانی و مدیریت هیجانها و با سازوکارهای پیش بینی، پیشگیری، افزایش قدرت کنترل و تقویت راهبردهای مقابله کارآمد به فرد کمک می کند که عملکرد ورزشی خود را بهبود بخشد و باعث افزایش احتمال موفقیت ورزشی شود.