درخت حوزه‌های تخصصی

در تحقیق حاضر برخی از عوامل سینماتیکی وسینتیکی که در اجرای پرتاب کنندگان برتر کشور مؤثرند،مورد بررسی واندازه گیری قرار گرفتند .10 پرتاب کننده ی برتر کشور که میانگین وانحراف معار سن ،قد ووزن آنها به ترتیب 61/5?1/26 ،055/0?88/1 و89/8?2 /107 بود ودرمسابقات لیگ باشگاه های کشور در سال 1380 شرکت داشتند، به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. اجرای این پرتاب کنندگان با استفاده از دودوربین با شاترهای بالا‹9000› از دو جهت فیلمبرداری شد وارتباط بین متغیرهای مختلف با نتیجه ی اجرا‹برد› به وسیله ی تجزیه وتحلیل ویدئویی وبه کمک مدل های ریاضی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین مسافت پرتاب ومتغیرهای سرعت زاویه ای دوران دوم ، سرعت رهایی ، نیروی گریز از مرکز ، کار انجام شده توسط عضلات ، توان مصرفی عضلات ، گشتاور وارد بر مفصل شانه، مسافت طی شده توسط دیسک در دوران ، شعاع دوران، زاویه ی رهایی وزمان پرواز دیسک ، همبستگی معنی داری وجود دارد.علاوه براین، مشخص شدکه عامل اصلی افزایش برد،نیروی گریز از مرکز استونیروی عضلات صرفاًبرای کنترل دیسک در هنگام دوران به کار می آید.از طرف دیگر ،سرعت زاویه ای در هر مرحله از دوران متفاوت است وزوایای رهایی ، وضعی وحمله ی یک پرتاب کننده باید متناسب با سرعت رهایی اوتغییرکند.

با توجه به اهمیت و نقش گرم کردن، امروزه مربیان روش های مختلف گرم کردن را جهت بهبود عملکرد ورزشکاران خود انجام می دهند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر حاد سه پروتکل مختلف گرم کردن (ماساژ، کشش پویا، حس عمقی) بر عوامل منتخبآمادگی جسمانی در مردان رشته والیبال بود. سی و یک ورزشکار مرد رشته والیبال (میانگین سن 7/1 ± 2/21 سال، وزن 9/8 ± 1/72 کیلوگرم، قد 0/5 ± 5/180 سانتی متر) به صورت تصادفی در 4 گروه ماساژ، کشش پویا، حسی عمقی و کنترل تقسیم شدند. در جلسه ی اول، متعاقب5 دقیقه دویدن آهسته، آزمون های منتخب آمادگی جسمانی (توان بی هوازی، چابکی و انعطاف پذیری) در آزمودنی ها اندازه گیری شد. در جلسه ی دوم، آزمودنی های سه گروه تجربی (متعاقب 15 دقیقه گرم کردن اختصاصی) و گروه کنترل، آزمون های آمادگی جسمانی مربوطه را مجدداً انجام دادند. داده های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند (05/0P<). نتایج نشان داد در آزمون چابکی، هر سه گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معنا داری عملکرد بهتری داشتند (05/0P<) و نتایج گروه حس عمقی به طور معنا داری برتر از گروه کشش و ماساژ بود (001/0P=). نتایج آزمون توان بی هوازی نیز در گروه حس عمقی و ماساژ به طور معنا داری بهتر از گروه های کشش پویا و کنترل بود (05/0P<). ضمن بهبود معنا دار انعطاف پذیری در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل، نتایج این آزمون نیز در گروه ماساژ نسبت به دیگر گروه ها به طور معنا داری بهتر بود (05/0P<). به نظر می رسد استفاده از تمرینات تخصصی گرم کردن حس عمقی و ماساژ، نسبت به سایر روش های گرم کردن، می تواند باعث بهبود بیشتری در عملکرد ورزشکاران رشته ی والیبال گردد.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین منابع قدرت مربیان و رضایتمندی ورزشکاران لیگ برتر هندبال بانوان ایران بود که با روش تحقیق توصیفی – همبستگی و به صورت میدانی اجرا شد. جامعة آماری تحقیق کلیة هندبالیست های لیگ برتر بانوان بودند که از این میان 115 بازیکن به عنوان نمونة تحقیق بررسی شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه های قدرت در ورزش (PSQ-O) و رضایتمندی ورزشکار (ASQ) جمع آوری شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون های همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین منابع قدرت مربیان رضایتمندی بازیکنان رابطة معناداری وجود دارد (01 /0 P<). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ادراک بازیکنان از منابع قدرت مربیان بیش از 50 درصد تغییرات رضایتمندی در آنها را تبیین می کند. بنابراین مربیان با استفادة صحیح از منابع قدرت خود می توانند مراتب رضایتمندی ورزشکاران را فراهم آورند.

هدف اصلی این تحقیق تجزیه و تحلیل ویدئویی آسیب های بازیکنان فوتبال شرکت کننده در جام ملت های آسیای ٢٠٠٧ بود. فیلم ویدئویی ۳۱ مسابقه از ۳۲ مسابقه این بازی ها با یک دستگاه ویدئو ضبط شد و یکی از محققان آن را مشاهده و تجزیه و تحلیل کرد. در مجموع ۱۲۵ آسیب در ۳۱ مسابقه ثبت شد، یعنی ٧/۱٠٩ آسیب در هر ۱٠٠٠ ساعت مسابقه یا ٤ آسیب در هر مسابقه. اختلاف معناداری (٠٥/٠P <) در بروز آسیب بین شش دوره ۱۵ دقیقه ای از زمان مسابقه مشاهده شد، به طوری که بیشترین تعداد آسیب در ۱۵ دقیقه پایانی بازی (۲/۲۳ درصد) اتفاق افتاد. همچنین، تعداد بیشتری از آسیب ها در نیمه دوم )٦٨(n= اتفاق افتاد تا در نیمه اول )٤٩(n= و وقت های اضافی (٨n=). بیشتر آسیب ها به طور معناداری (٠٠۱/٠P=) در منطقه دروازه اتفاق افتادند. همچنین، مهاجمان (۲/۲۳درصد) به طور معناداری (٠٥/٠P<) بیشتر از سایر بازیکنان آسیب دیدند. بیشتر آسیب ها نیز بر اثر مبارزه های هوایی (۲۸ درصد) ایجاد شدند (٠٠۱/٠P=). همچنین، ساق پا (۲٠ درصد) به طور معناداری (٠٠۱/٠P=) بیش از سایر نقاط بدن آسیب دید. تحقیق حاضر نشان می دهد عواملی مانند زمان سپری شده از بازی، پست بازیکنان، و مناطق مختلف زمین بر میزان آسیب دیدگی بازیکنان مؤثرند و دست اندرکاران کادر پزشکی، مربیان، و بدن سازان تیم ها در طراحی برنامه های پیشگیری از آسیب باید بدان ها توجه کنند.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین ابعاد یادگیری و چابکی سازمانی در پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی می باشد. روش این پژوهش از نوع هم بستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه کارکنان پژوهشگاه تربیت بدنی در سال 1392 تشکیل دادند. به علت محدود بودن جامعه، نمونه آماری به صورت تمام شمار در نظر گرفته شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که خرده مقیاس تعهد مدیریت برای یادگیری سازمانی و مدیریت منابع انسانی برای چابکی سازمانی،بیشترین میانگین را نسبت به دیگر مؤلفه های متغیر مورد نظر به دست آورده اند. همچنین، یادگیری سازمانی رابطه معناداری با چابکی سازمانی دارد. با توجه به وجود رابطه هم خطی بین متغیرها و فرض استقلال خطاها از یکدیگر، متغیرهای پیش بین (قابلیت های یادگیری سازمانی)، 58% از تغییر در میزان چابکی سازمانی را تبیین می نمایند. در مجموع، با عنایت به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود مسئولان و سیاست گذاران پژوهشگاه تربیت بدنی توجه خاصی به عامل یادگیری کارکنان و ارائه شیوه های نو و خلاق برای اصلاح ساختار و عملکرد سازمان در جهت نیل به یک سازمان چابک داشته باشند.

هوش هیجانی توانایی درک هیجانات خود و دیگران و مدیریت این هیجانهاست. هدف این تحقیق مقایسه هوش هیجانی دانشجویان دختر ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه صنعتی شاهرود بوده است. نمونه این تحقیق شامل 79 غیر ورزشکار و 41 ورزشکار بود که غیر ورزشکاران به روش تصادفی و ورزشکاران به روش هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از آزمون هوش هیجانی برادبری وگریوز استفاده شد. این آزمون شامل 28 آیتم است که هوش هیجانی را در قالب دو قابلیت فردی و اجتماعی در فرد مشخص میکند. قابلیت فردی شامل خود- آگاهی خود- مدیریتی و قابلیت اجتماعی شامل آگاهی اجتماعی و مدیریت رابطه میباشد.دادههاازطریق آزمون Tگروههای مستقل در سطح معنی داری5)0/0> (p مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتههای این تحقیق نشان میدهد که تفاوت معنی داری بین هوش هیجانی دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار وجود دارد. تفاوت معنیداری بین دو گروه از نظر قابلیت فردی وجود دارد؛ هرچند که دو گروه در زمینه قابلیت اجتماعی تفاوت معنی داری نداشتند. بر اساس نورم هوش هیجانی میانگین هوش هیجانی ورزشکاران در سطح متوسط به بالا ارزیابی شد. اما هوش هیجانی غیرورزشکاران در سطح متوسط قرار داشت. به طورکلی نتیجهگیری میشود که هوش هیجانی دانشجویان دختر ورزشکار به دلیل توانایی بهتر در قابلیت فردی بیشتر از دانشجویان دختر غیرورزشکار است.

هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین بازاریابی درونی با مشتری گرایی در اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان بود. روش تحقیق از نوع همبستگی و به لحاظ هدف کاربردی بود که به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری کلیه کارمندانی بودند که در آن اداره کل فعالیت اداری انجام می دهند. از آنجایی که حجم جامه آماری کم بود، (95 نفر) نمونه آماری برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسش نامه بازاریابی درونی و مشتری گرایی بانسال، مندلسون و شارما (2000) در مقیاس لیکرت و پنج گزینه ای استفاده شد. برای اطمینان از روایی پرسش نامه، پرسشنامة نهایی با تأیید و جمع بندی نظرات 12 تن از استادان رشته مدیریت ورزشی تنظیم شد. پایایی پرسش نامه های تحقیق با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش نامه های بازاریابی درونی و مشتری گرایی به ترتیب (75/0 و 79/0) به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون و رگرسیون) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، بین برخی از ابعاد بازاریابی درونی شامل آموزش، امنیت شغلی، توانمندسازی کارکنان، تسهیم اطلاعات کارکنان و استراتژی؛ با مشتری گرایی ارتباط مثبت ومعنی داری وجود داشت (05/0>P)، و بین برخی دیگر از ابعاد بازاریابی-درونی (پاداش و کاهش فاصله طبقاتی کارکنان) ارتباط معناداری وجود نداشت(05/0<P). همچنین، لحاظ کردن استراتژی بازاریابی-درونی با ضریب (402/0= Beta) نسبت به توانمندسازی کارکنان با ضریب (357/0)، امنیت شغلی با ضریب (350/0)، آموزش کارکنان با ضریب (298/0)، تسهیم اطلاعات کارکنان با ضریب (291/0) پیش بینی کننده بهتری برای مشتری گرایی کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان بود.

در پژوهش حاضر با هدف مطالعه مصرف مکمل کراتین به عنوان یک کمک ارگوژنیکی، تاثیر مصرف کوتاه مدت کراتین مونوهیدرات بر عملکردهای سرعتی و قدرتی کشتی گیران بررسی شد. به این منظور 20 کشتی گیر انتخاب و به دو گروه همگن 10 نفره دارونما (گروه کنترل) و مصرف کننده مکمل کراتین (گروه تجربی) تقسیم شدند و در یک طرح دوسوکور، عملکرد آزمودنی ها در دوهای سرعتی، استقامت در سرعت های تناوبی، قدرت عضلانی در حرکت اکستنشن زانو به فاصله 7 روز (مصرف روزانه 20 گرم کراتین مونوهیدرات در چهار وعده 5 گرمی، توسط گروه تجربی و به همین مقدار دارونمای دکستروز توسط گروه کنترل) سنجیده شد. نتایج پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون آماری t همبسته (در هر گروه) و t مستقل (بین دو گروه) تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان می دهد مصرف کوتاه مدت کراتین عملکرد سرعتی کوتاه مدت (دوهای 20 و 40 متر سرعت)، بلندمدت (60 و 100 متر سرعت) و مسافت طی شده در آزمون عملکرد استقامتی کشتی گیران در دوهای سرعتی تناوبی (30 دوی سرعت حداکثر 5 ثانیه ای با 10 ثانیه استراحت در بین آنها) و قدرت عضلانی در حرکت 1-RM اکستنشن زانو را به طور معنی داری بهبود بخشیده است (05/0P<).

هدف از این پژوهش مروری اجمالی بر ورزش باستانی و زورخانه ومحقق در پی یافتن و نحوه شکل گیری این نهاد سیاسی اجتماعی بوده است بشر اولیه برای ادامه حیات نیازمند بود که توانمند باشد پرورش تن و تقویت قوای جسمانی با تاسی از الگوهای طبیعی حیات او را به ورزش رهنمون می شد این ورزش با پیشرفت و ترقی تدریجی انسان تکامل یافت ورزش در اکثر تمدن های باستانی پی گرفته می شده است ( مصر باستان و ایران باستان و یونان باستان و ....) در ایران باستان بنابر عقاید حاکم وتعالیم اوستا ناخوشی منسوب به اهریمن بوده و توسط او به بدن وارد می شده از این رو وظیفه هر ایرانی مبارزه با اهریمن بوده است بنابر همین عقیده ایرانیان برای پرورش جسم وجاان و تامین سلامت به فرزندان خود انواع ورزش ها را می آموختند ادبیات ایران قبل و بعد از اسلام مملو از حماسه ها و حماسه سازان است پادشاهان و پهلوانان سعی داشتند با انتساب خود به پهلوانان اساطیری برای خود مشروعیت کسب کنند تحول زورخانه نیز بعنوان نهادی اجتماعی و سیاسی دو دیدگاه را به همراه دارد اول آنکه قدمتی برای زورخانه به بلندای تاریخ ایران و قوم ایرانی قائل اند و دلایلی ارائه می کنند دوم آنکه برای شکل گیری نهاد زورخانه و ورزش های زورخانه ای عمری بیش از سیصد سال قائل نیستند

هدف این پژوهش بررسی اثر یک دوره برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر تعادل دانش آموزان معلول شنوایی بود. 27 نفر از دانش آموزان ناشنوای پسر (میانگین س 03 /1 ± 47 /17 سال، قد 05 /5 ± 5 /170 سانتی متر و وزن 21 /6 ± 25 /60 کیلوگرم) به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (14 نفر) و کنترل (13 نفر) تقسیم شدند. تعادل ایستا با استفاده از آزمون ارزیابی خطاهای تعادل (BESS) و تعادل پویا با استفاده از آزمون تعادلی ستاره ای (SEBT) اندازه گیری شد. گروه تجربی یک دوره برنامه تمرینی ثبات مرکزی را به مدت 8 هفته و 3 بار در هفته انجام دادند. از آزمون های آماری مستقل و همبسته به منظور تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که افزایش معناداری در تعادل ایستا و پویا به دنبال 8 هفته تمرین در گروه تجربی وجود داشت (05 /0 ≥ P) . همچنین نشان داد که در چهار جهت داخلی، خلفی، خلفی داخلی و خلفی خارجی در گروه تجربی تفاوت معنی دار وجود دارد (05 /0 ≥P) . باتوجه به یافته های این تحقیق می توان چنین جمع بندی نمود که به طور کلی تمرینات ثبات مرکزی می تواند تعادل ایستا و پویا را در معلولین شنوایی بهبود بخشد و می توان از آن در کنار برنامه های تمرینی دیگر استفاده کرد.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی عملیات مدیریت خطر در استخرهای عمومی و خصوصی شهر تهران است. جامعه آماری این تحقیق 310 نفر از مدیران استخرهای عمومی و خصوصی بودند که از میان آنها 119 نفر به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بود و ابزار مورد استفاده، دو پرسشنامه یکی مربوط به متغیرهای عینی و دیگری مربوط به مراحل مدیریت خطر بود که روایی پرسشنامه توسط استادان مجرب و اعتبار آنها به روش آلفای کرونباخ 85/0 تعیین شد. اطلاعات مورد نیاز به صورت حضوری در محل فعالیت مدیران استخرها جمع آوری شد. برای مقایسه مدیریت خطر در استخرهای عمومی و خصوصی از آزمون t-test و برای بررسی رابطه معنی داری از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج به دست آمده به شرح زیر است: بین شناسایی و کنترل خطرها با نوع مدیریت استخرها (عمومی یا خصوصی) تفاوت معنی داری وجود ندارد؛ بین ارزیابی خطرها و نوع مدیریت استخرها تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج نشان داد که بین سن و مراحل مدیریت خطر رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین بین تجربه و عملیات مدیریت خطر رابطه معنی داری مشاهده نشد. براساس نتایج به دست آمده بین جنس (زن و مرد) و عملیات مدیریت خطر، تفاوت معنی داری مشاهده شد. همچنین بین مراحل مدیریت خطر در استخرهای عمومی و خصوصی تفاوت معنی داری مشاهده شد.

هدف پژوهش حاضر اولویت بندی موانع توسعه حمایت مالی شرکت های خصوصی از ورزش قهرمانی کشور است. بدین منظور نظرات 78 مدیر شرکت های بزرگ خصوصی شهر اصفهان که در یک سال اخیر حامی مالی ورزش نبوده اند، بر اساس دو پرسشنامه متفاوت در مورد موانع معرفی شده توسعه حمایت مالی شرکت های خصوصی از ورزش قهرمانی جمع آوری شد. پرسشنامه اول بر اساس مقایسه های زوجی موانع طراحی و به منظور ورودی روش AHP در نظر گرفته شد. پرسشنامه دوم بر اساس مقیاسی هفت ارزشی طراحی و به منظور ورودی دو روش TOPSIS و SAW در نظر گرفته شدند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات و اولویت بندی موانع در روش AHP از نرم افزار Expert Choice و در روش TOPSIS از برنامه نویسی در محیط مت لب استفاده شد. از آنجا که نتایج روش های مختلف MADM برای مسئله ای خاص عمدتاً متفاوت به دست می آیند، در این پژوهش، محققان برای رسیدن به نتیجه واحد توسط یک مجموعه رتبه بندی جزئی (POSET) به اجماعی از سه روش اولویت بندی میانگین، بردا و کپ لند دست یافتند. بر اساس نتایج نهایی از میان شش مانع کلی تعریف شده برای پیشروی توسعه حمایت مالی شرکت های خصوصی از ورزش قهرمانی، موانع اقتصادی در اولویت قرار گرفتند و از زیرمجموعه های آن نیز دست نیافتن به بازار جدید و عدم استحکام بیشتر ارتباط بین شرکت ها و مشتریان فعلی از طریق حمایت مالی از مهم ترین موانع معرفی شدند.

برای بررسی اثر فعالیت مقاومتی با دو حجم مختلف بر غلظت پلاسمایی پپتید YY (PYY)، نوروپپتید YY (NPY) و انسولین در مردان چاق، 9 دانشجوی مرد چاق غیرورزشکار (سن: 52/2±88/20 سال، وزن: 46/14±53/99 کیلوگرم، شاخص تودة بدن: 74/2±7/29 کیلوگرم بر مترمربع، درصد چربی بدن: 45/5±77/24) به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو جلسه، به فاصلة یک هفته دو پروتکل فعالیت مقاومتی را با حجم زیاد (5 نوبت×12 تکرار با وزنه 75 درصد 12 تکرار بیشینه) و کم (3 نوبت ×12 تکرار با وزنه 75 درصد 12 تکرار بیشینه) انجام دادند. نمونه گیری خون قبل، بلافاصله، یک، سه و شش ساعت بعد از فعالیت مقاومتی انجام شد. نتایج نشان می دهد غلظت هورمون PYY پس از هر دو پروتکل به طور معنی داری افزایش یافته است (05/0P<). در غلظت هورمون NPY نیز در هر دو پروتکل، بلافاصله، سه و شش ساعت بعد از فعالیت، در مقایسه با قبل از فعالیت، افزایش معنی داری مشاهده می شد (05/0P<). همچنین، غلظت هورمون انسولین در هر دو پروتکل، یک ساعت بعد از فعالیت، در مقایسه با قبل، سه و شش ساعت بعد از فعالیت افزایشی معنی دار یافت (05/0P<). سرکوب اشتها بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی با حجم زیاد بیشتر از فعالیت مقاومتی با حجم کم بود (05/0P<). میزان اشتها بلافاصله بعد از فعالیت در هر دو پروتکل به طور معنی داری کمتر از یک، سه و شش ساعت بعد از فعالیت بود (05/0P<). به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد حجم فعالیت مقاومتی تأثیری معنی دار بر غلظت هورمون های PYY، NPY و انسولین ندارد. با وجود این، کاهش اشتها در فعالیت مقاومتی با حجم زیاد بیشتر از فعالیت مقاومتی با حجم کم است.

هدف این پژوهش ، بررسی اثر برد و باخـت با توجه به جهت گیری هدفی (وظیفه مدار و خودمدار) بر میزان احساس خودکارامدی در فوتبالیست های لیگ کشور (دسته اول و برتر) است . بدین منظور 60 آزمودنی به طور تصادفی تحت عنوان حجم نمونه در جامعه آماری تیم های شرکت کننده در لیگ دسته اول و برتر کشور شرکت کردند. آزمودنی ها قبل و بعد از مسابقه به پرسشنامه احساس خودکارامدی بندورا و پرسشنامه های وظیفه مداری و خودمداری در ورزش پاسخ دادند. پس از استخراج یافته ها و تنظیم جداول توزیع فراوانی ، به بررسی و مقایسه داده های حاصله بانورم مندرج پرسشنامه ، به ارزیابی میزان احساس خودکارامدی آزمودنی ها پرداخته شد. نتایج حاصل نشان داد میزان احساس خودکارامدی وظیفه مداران بعد از برد به صورت معنی داری افزایش یافته است (00/0=P)، همچنین بعد از باخت کاهش معنی داری مشاهده شد (00/0=P). در همین مورد احساس خودکارامدی در خودمداران پس از باخت کاهش معنی دار (00/0 =P) و پس از برد افزایش معنی داری (00/0 =P) را نشان داد. بین میانگین های مقادیر احساس خودکارامدی در دو گروه وظیفه مدار بعد از برد (14/0 =P) و نیز بعد از باخت (77/0 = P) تفاوت معنی داری مشاهده نشد.