درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از این تحقیق بررسی نقش تمرینات قدرتی با عضو برتر اندام تحتانی و تاثیر آن بر روی عضو غیر برتر دانشجویان غیر ورزشکار بود . بدین منظور 150 نفر با استفاده از پرسشنامه جمعیتی و ورزشی انتخاب شدند . از میان آنها 14 نفر با میانگین سنی 5/21 سال مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند . برای سنجش قدرت عضله چهار سر ران هر دو پا از دستگاه داینامومترالکترونیکی استفاده شد و پس از اندازه گیری قدرت عضله چهار سر ران ، 15 جلسه تمرین در سه هفته 5 جلسه ای فقط با عضو برتر اندام تحتانی صورت گرفت ، در حالی که چای غیر برتر به فعالیت عادی خود ادامه می داد . بعد از این مدت از هر دو پا مجددا آزمون قدرت به عمل آمد. داده های قبل و بعد از تمرین با استفاده از آزمون t همبسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد با انجام تمرینات قدرتی با عضو برتر اندام تحتانی نه تنها همان عضو تقویت می شود ،بلکه عضو غیر برتر هم به طور معنی داری تقویت می شود. به عبارتی موجب افزایش قدرت در هر دو عضو می گردد. بر اساس نظریه انتقال دوسویه و با توجه به نتایج می توان در هنگام آسیب یک عضو و محدودیت حرکتی آن با استفاده از تمرینات قدرتی در عضو دیگر از ضعیف شدن آن جلوگیری به عمل آورد.

هدف پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین بازاریابی درونی با مشتری گرایی در اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان بود. روش تحقیق از نوع همبستگی و به لحاظ هدف کاربردی بود که به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری کلیه کارمندانی بودند که در آن اداره کل فعالیت اداری انجام می دهند. از آنجایی که حجم جامه آماری کم بود، (95 نفر) نمونه آماری برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسش نامه بازاریابی درونی و مشتری گرایی بانسال، مندلسون و شارما (2000) در مقیاس لیکرت و پنج گزینه ای استفاده شد. برای اطمینان از روایی پرسش نامه، پرسشنامة نهایی با تأیید و جمع بندی نظرات 12 تن از استادان رشته مدیریت ورزشی تنظیم شد. پایایی پرسش نامه های تحقیق با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش نامه های بازاریابی درونی و مشتری گرایی به ترتیب (75/0 و 79/0) به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون و رگرسیون) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، بین برخی از ابعاد بازاریابی درونی شامل آموزش، امنیت شغلی، توانمندسازی کارکنان، تسهیم اطلاعات کارکنان و استراتژی؛ با مشتری گرایی ارتباط مثبت ومعنی داری وجود داشت (05/0>P)، و بین برخی دیگر از ابعاد بازاریابی-درونی (پاداش و کاهش فاصله طبقاتی کارکنان) ارتباط معناداری وجود نداشت(05/0<P). همچنین، لحاظ کردن استراتژی بازاریابی-درونی با ضریب (402/0= Beta) نسبت به توانمندسازی کارکنان با ضریب (357/0)، امنیت شغلی با ضریب (350/0)، آموزش کارکنان با ضریب (298/0)، تسهیم اطلاعات کارکنان با ضریب (291/0) پیش بینی کننده بهتری برای مشتری گرایی کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان بود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین استقامتی و مصرف سیر بر VO2max مردان غیر فعال انجام شد. بدین منظور، 33 مرد غیر فعال سالم با میانگین سنی (7/25±5/2 سال) به چهار گروه دارونما، مکمل، تمرین دارونما و تمرین- مکمل تقسیم شدند. گروه دارونما و مکمل هر روز به مدت یک ماه 500 میلی گرم به ترتیب نشاسته و پودر سیر مصرف کردند. گروه سه و چهار علاوه بر مصرف روزانه نشاسته و سیر به مدت یک ماه سه جلسه در هفته به اجرای تمرینات استقامتی بر روی تردمیل پرداختند. به منظور تعیین VO2max از پروتکل بروس و دستگاه تجزیه وتحلیل گاز استفاده شد. نتایج نشان داد، VO2max در سه گروه مکمل (1/28±1/75)، تمرین- دارونما (0/74±2/62) و تمرین- مکمل (1/23±3/55) در مقایسه با گروه دارونما افزایش معناداری داشت(0/05≥P). همچنین، زمان اجرای آزمون در دو گروه تمرین- دارونما (12/77±41/62ثانیه) و تمرین مکمل(28/68±55/55 ثانیه) در مقایسه با گروه دارونما افزایش معناداری داشت(0/05≥P). بنابراین، تمرین استقامتی و مصرف سیر بر VO2max افراد غیر فعال تأثیر داشته، اما مصرف سیر تاثیر مضاعفی بر افزایش VO2max افراد غیر فعال بر اثر تمرین استقامتینداشت

ابستاتین پپتیدی مؤثر بر تعادل انرژی است که در سال 2005 شناسایی شد و تحقیقات زیادی روی آن انجام نشده است. هدف تحقیق حاضر بررسی سطوح ابستاتین پلاسما و معده در پاسخ به یک دوره تمرین استقامتی در موش های صحرایی نژاد ویستار است. 14 موش (12-14هفته ای، 235–250 گرمی) به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه تجربی با سرعت 25 متر در دقیقه، به مدت 60 دقیقه، 5 روز در هفته و برای 6 هفته روی نوارگردان دویدند. سپس معده، کبد، و پلاسمای آن ها جدا شد و سطوح ابستاتین، ATP، و گلیکوژن به روش آنزیم لینک ایمنواسی اندازه گیری شد. از آزمون های t مستقل و t وابسته برای بررسی تفاوت میانگین های متغیرهای وابسته در گروه های تجربی و کنترل و در هر گروه استفاده شد. نتایج نشان داد سطوح ابستاتین معده به طور معناداری در گروه تجربی کمتر از گروه کنترل است. گلیکوژن کبد به طور معناداری در گروه تجربی بیشتر بود (05/0>P). سطوح ابستاتین پلاسما و ATP معده بین گروه ها تفاوتی نداشت. یافته ها نشان داد تمرین استقامتی باعث کاهش ابستاتین معده می شود که این امر با افزایش گلیکوژن کبد در موش های گروه تجربی همراه بود. ورزش ممکن است از طریق بهبود سطح انرژی در تعدیل ابستاتین معده نقش داشته باشد.

در پژوهش حاضر با هدف مطالعه مصرف مکمل کراتین به عنوان یک کمک ارگوژنیکی، تاثیر مصرف کوتاه مدت کراتین مونوهیدرات بر عملکردهای سرعتی و قدرتی کشتی گیران بررسی شد. به این منظور 20 کشتی گیر انتخاب و به دو گروه همگن 10 نفره دارونما (گروه کنترل) و مصرف کننده مکمل کراتین (گروه تجربی) تقسیم شدند و در یک طرح دوسوکور، عملکرد آزمودنی ها در دوهای سرعتی، استقامت در سرعت های تناوبی، قدرت عضلانی در حرکت اکستنشن زانو به فاصله 7 روز (مصرف روزانه 20 گرم کراتین مونوهیدرات در چهار وعده 5 گرمی، توسط گروه تجربی و به همین مقدار دارونمای دکستروز توسط گروه کنترل) سنجیده شد. نتایج پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از آزمون آماری t همبسته (در هر گروه) و t مستقل (بین دو گروه) تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحقیق نشان می دهد مصرف کوتاه مدت کراتین عملکرد سرعتی کوتاه مدت (دوهای 20 و 40 متر سرعت)، بلندمدت (60 و 100 متر سرعت) و مسافت طی شده در آزمون عملکرد استقامتی کشتی گیران در دوهای سرعتی تناوبی (30 دوی سرعت حداکثر 5 ثانیه ای با 10 ثانیه استراحت در بین آنها) و قدرت عضلانی در حرکت 1-RM اکستنشن زانو را به طور معنی داری بهبود بخشیده است (05/0P<).

استادیوم های فوتبال زیرساخت های اصلی این رشته ورزشی پرطرفدار در جامعه به شمار می رود. رعایت استانداردهای لازم در این استادیوم ها از جنبه های مختلفی مانند ایمنی، افزایش کیفیت مسابقات، جلب تماشاگر بیشتر به ورزشگاه، دریافت مجوز میزبانی مسابقات فوتبال در سطوح بین المللی و غیره، حائز اهمیت است. هدف از این پژوهش تبیین وضعیت ایمنی استادیوم های فوتبال لیگ حرفه ای کشور بود. جامعه مورد نظر که برابر نمونه تحقیق است، شامل تمامی شانزده استادیوم میزبان لیگ حرفه ای کشور در فصل مسابقات 89-1388 (لیگ نهم) بود. ابزار تحقیق چک لیست محقق ساخته با استفاده از استانداردهای کنفدراسیون فوتبال آسیا بود. پایایی چک لیست از طریق روش پایایی مصححان و ضریب همبستگی پیرسون (93/0 r =) تعیین شد. داده ها به صورت حضوری در استادیوم ها جمع آوری و برای توصیف اطلاعات از آمار توصیفی (میانگین، نمودار و درصد فراوانی) استفاده شد. یافته ها نشان داد که در مجموع، استادیوم ها با 67 درصد ایمنی در وضعیت خوبی قرار داشتند و استادیوم فوتبال فولادشهر اصفهان با 88 درصد ایمنی، بیشترین ایمنی و استادیوم تختی بندر انزلی با 47 درصد ایمنی کمترین ایمنی را نسبت به دیگر استادیوم ها داشتند. براساس نتایج پیشنهاد می شود که به منظور ایمن کردن محیط استادیوم برای تمامی استفاده کنندگان، در ساخت استادیوم های جدید یا بازسازی استادیوم های موجود به مسئله ایمنی توجه بیشتری شود.

هدف این تحقیق بررسی اثر الگوی ترجیح جانبی چشم و دست، تکلیف و سطح مهارت بر عملکرد بازیکنان تنیس روی میز بود. جامعه آماری این پژوهش بازیکنان تنیس روی میز شهر تهران بودند که بعد از تعیین دست و چشم برتر 48 بازیکن با میانگین سنی (08/3 ±) 85/23 سال انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 4 گروه (همسوی ماهر، دگرسوی ماهر، همسوی مبتدی و دگرسوی مبتدی) قرار گرفتند. پرسشنامه دست برتری آنت با روایی 80 درصد و پایایی 86 درصد و کارت سوراخ دار برای تعیین چشم و دست برتر بازیکنان استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس عاملی ترکیبی نشان داد که اثر متقابل تکلیف و الگوی ترجیح جانبی بر متغیر دقت و الگو معنادار نبود (05/0 P>). همچنین، نتایج نشان داد که اثر متقابل تکلیف و سطح مهارت بر متغیر دقت معنادار نبود (05/0 P>) ولی بر الگو معنادار بود (05/0 P≤). به علاوه، نتایج نشان داد که اثر متقابل تکلیف، الگوی ترجیح جانبی و سطح مهارت بر متغیر دقت و الگو نیز معنادار نبود (05/0 P>). با توجه به نتایج تحقیق حاضر به نظر می رسد الگوی ترجیح جانبی در اجرای مهارت های فورهند و بکهند رشته تنیس روی میز مهم نباشد. می توان گفت که این عامل در سطوح مورد مطالعه تحقیق حاضر اثری نداشت؛ ولی شاید در سطوح بالا با تجربه زیاد اثر داشته باشد و یا با ارزیابی های دقیق تر کینماتیکی اثرات معنی داری دیده شود که نیاز به تحقیقات بیشتر دارد..

هدف از پژوهش حاضر مطالعه اثر بازخورد خود کنترلی بر یادگیری تکلیفی پرتابی در کودکان 10 ساله مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم شهر همدان بود. نمونه آماری پژوهش شامل 20 کودک 10 ساله مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم بود که بصورت تصادفی در دو گروه بازخورد خودکنترلی و جفت شده قرار گرفته و به تمرین مهارت پرتاب کیسه 100 گرمی لوبیا با دست غیر برتر در 6 بلوک 10 کوششی پرداختند، به منظور ممانعت از آگاهی نسبت به نتایج از عینک غواصی بدون دید استفاده گردید. در طول تمرین به گروه بازخورد خودکنترلی هر زمان از سوی آنها درخواست می شد بازخوردی که نشان دهنده جهت و اندازه خطا بود بصورت کلامی ارائه می شد در همین زمان به فرد جفت شده با آزمودنی در گروه بازخورد خودکنترلی نیز همان برنامه بازخوردی ارائه گردید، تنها تفاوت دو گروه توانایی کنترل دریافت بازخورد از سوی آزمودنیها بود. پس از 24 ساعت آزمودنیها در آزمون یادداری که شامل انجام 10 کوشش بدون دریافت بازخورد بود شرکت نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون ANOVA با اندازه گیریهای مکرر و آزمون تی نشان داد، تفاوت مابین گروه بازخورد خود کنترلی و گروه جفت شده در طول مرحله اکتساب معنی دار نبود ولی در آزمون یادداری این تفاوت معنی دار بود (05/0p≤). این یافته ها تایید مجددی بر این نکته می باشد که ارائه بازخورد بصورت خود کنترلی حتی در کودکان با اختلالات ژنتیکی بدلیل درگیری فعالانه تر یادگیرنده در فرآیند یادگیری و افزایش انگیزش در یادگیرنده، برای یادگیری سودمند می باشد.

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی اثرات آموزش کنترل خشم بر پرخاشگری دختران تکواندوکار مبتدی 12 تا 14 ساله است. در این پژوهش نیمه آزمایشی 100 تکواندوکار دختر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پرسش نامه پرخاشگری ( شامل مؤلفه های رفتار، نگرش و احساس پرخاشگرانه)، در مورد آنها اجرا شد. سپس30 نفر از افرادی که در آزمون نمره بالاتر از میانگین (بالاتر از 38) اخذ کرده بودند به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه جای داده شدند. گروه آزمایشی طی هشت جلسه 60 دقیقه ای پیش از تمرینات ورزشی آموزش کنترل خشم دیدند، درحالی که گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل واریانس با سنجش های تکراری تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش کنترل خشم به کاهش هر سه مؤلفه رفتار، احساس و فکر پرخاشگرانه شرکت کنندگان منجر می شود. یافته های پژوهش حاکی از آن است که روش آموزش کنترل خشم می تواند باعث افزایش توانایی ورزشکاران نوجوان در کنترل و پیشگیری از خشم شود و از دلایل احتمالی بهبود توانایی آنها در استدلال های اخلاقی باشد.

هدف از انجام این تحقیق، مقایسه میزان کایفوز سینه ای، وضعیت قرارگیری استخوان کتف و قدرت عضلات ریترکتور و پروترکتور کتف کشتی گیران آزادکار و فرنگی کار سطح ملی با غیرورزشکاران است. به این منظور 63 نفر شامل 21 کشتی گیر آزادکار، 21 کشتی گیر فرنگی کار و 21 فرد غیرورزشکار (میانگین سن 8/1 ± 24 سال، قد 74/7 ± 173 سانتی متر و وزن 93/16 ± 77 کیلوگرم) انتخاب شدند. برای اندازه گیری میزان کایفوز سینه ای از خط کش منعطف (روایی 91/0 در قیاس با عکس رادیوگرافی). برای تعیین فاصله استخوان های کتف از متر نواری (به روش کیپلر و در حالت ایستاده) و برای سنجش قدرت عضلات از دستگاه های تکنوجیم (از طریق تعیین 1RM و در حالت نشسته) استفاده شد. به منظور مقایسه کایفوز سینه-ای و وضعیت قرارگیری استخوان کتف در بین سه گروه از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه و برای مقایسه قدرت عضلات ریترکتور و پروترکتور در بین دو گروه کشتی گیر آزادکار و فرنگی کار از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مقدار کایفوز سینه ای (53/43 درجه) و فاصله استخوان های کتف (98/21 سانتی متر) در کشتی گیران آزادکار به طور معنی داری بیشتر از گروه های فرنگی کار (کایفوز 38/36 درجه، فاصله استخوان های کتف 21/18 سانتی متر) و غیرورزشکاران (کایفوز 44/37 درجه، فاصله استخوان های کتف 90/18 سانتی متر) است (05/0 > P). همچنین قدرت عضلات ریترکتور کتف (21/111 کیلوگرم) در فرنگی کاران به طور معنی داری بیشتر از آزادکاران (64/92 کیلوگرم) است (05/0 > P). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که کشتی آزاد به علت نوع تمرینات و فعالیت های رایج در آن می تواند بر پوسچر ورزشکاران آن رشته اثر بگذارد و موجف افزایش مقدار کایفوز سینه ای و در پی آن افزایش فاصله استخوان های کتف و کاهش قدرت عضلات ریترکتور در آزادکاران شود. از این رو به مربیان و کادر پزشکی تیم ها پیشنهاد می شود کشتی گیران رشته آزاد را از نظر افزایش غیرطبیعی کایفوز سینه ای زیر نظر قرار دهند و در صورت مشاهده این ناهنجاری اقدامات لازم را در جهت اصلاح یا جلوگیری از پیشرفت آن به عمل آورند.

با هدف یافتن جایگاه ورزش در اوقات فراغت دانشجویان کشور ،لازم بود تا موضوع امکانات وتاسیسات ،تشکیلات ، برنامه ها وهمچنین بودجه ی مربوط به فعالیت های فوق برنامه ی دانشگاههای کشور مورد مطالعه قرار گیرد.بدین منظور پرسشنامه ای مشتمل بر27 سوال ترکیبی از نوع باز وبسته تدوین وجهت پاسخ گویی به معاونت های دانشجویی 37 دانشگاه دولتی در سراسر کشور ارسال گردید.33 دانشگاه 78درصد به پرسشنامه ی مذکور پاسخ دادندو اطلاعات با استفاده از نرم افزار 15 EP مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان داد که78 درصد دانشگاه ها دارای سالن ورزشی ،5/48 درصد آنها دارای استادیوم ورزشی،4/39 درصدشان دارای زمین چمن فوتبال،5/57 درصد آنها دارای زمین روباز والیبال ،7/69 درصد آنها دارای زمین روباز بسکتبال و5/45 درصدشان دارای زمین تنیس می باشند. 34 درصد از کل دانشجویان امکانات تفریحی ،فراغتی دانشگاه محل تحصیل خود را ضعیف و9/18 درصد خوب ارزیابی نموده اند.بین ارزیابی دانشجویان از امکانات تفریحی وفراغتی دانشگاه با میزان استفاده دانشجویان از برنامه های فوق برنامه ی دانشگاه رابطه ی معنی داری درحد01/0 = ? وجود داشته است.از دیدگاه دانشجویان سومین علت ورزش نکردن نبود امکانات است. در 12 درصد دانشگاه ها ساختار تشکیلات فوق برنامه ی ورزشی در سطح اداره ی کل و7/56 درصد درسطح یک واحد بوده است.در3/36 درصد دانشگاه ها فوق برنامه های ورزشی زیرنظر مستقیم معاونت دانشجویی وفرهنگی بوده است از مجموع 553 نفر نیروی انسانی اداره کننده ی فوق برنامه ی ورزشی 33 دانشگاه مورد مطالعه ،416 نفر در بخش فوق برنامه ی ورزشی و137 نفر در بخش فوق برنامه غیرورزشی مشغول به فعالیت بوده اند که نشان دهنده ی اهمیت ووسعت فعالیت های ورزشی در برنامه های فوق برنامه ی دانشگاه هاست . پیشنهادهای دانشجویان برای فعال تر کردن فوق برنامه ی دانشگاه ها ،استفاده از نیروهای انسانی متخصص ومتعهد، فراهم نمودن بودجه وامکانات بیشتر ومشارکت بیشتر دانشجویان بوده است.

هدف از این تحقیق، مقایسه وضعیت سلامت عمومی و روابط اجتماعی کارکنان فعال و غیرفعال حرکتی دولت در شهر اصفهان بود. جامعه آماری تحقیق کلیه کارکنان دولت در شهر اصفهان بودند که براساس آخرین آمار و اطلاعات مرکز آمار ایران در سال 85، تعداد آنها 93482 نفر اعلام شده است. 384 نفر از جامعه مذکور با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان به شیوه تصادفی از ادارات وابسته دولتی در نقاط مختلف شهر اصفهان انتخاب و پرسشنامه های تحقیق بین آنان توزیع شد. نتایج بررسی وضعیت سلامت عمومی کارکنان نمونه تحقیق نشان داد که 268 نفر وضعیت سلامت عمومی قابل قبول و 37 نفر وضعیت سلامت عمومی قابل قبولی نداشتند. در ضمن، آزمودنی های زن و نمونه های متاهل و افراد با مدرک تحصیلی کارشناسی، از حیث سلامت عمومی نسبت به دیگر آزمودنی ها وضعیت بهتری داشتند. نتایج تحقیق نشان داد روابط اجتماعی بیشتر آزمودنی ها (286 نفر) مناسب وضعیت روابط اجتماعی 53 نفر آنها مناسب نبود. آزمون خی دو تفاوت معنی دار را بین سلامت عمومی و روابط اجتماعی کارکنان فعال و غیرفعال حرکتی دولت در شهر اصفهان نشان داد. در این زمینه، پیشنهاد می شود مسئولان با برنامه ریزی جلسات مختلف در راستای اهداف سازمان و دعوت از کارکنان کم سابقه، امکان همصحبتی و حضور کارکنان کم سابقه خود را در محافل اجتماعی فراهم ساخته و به ارتقای سطح روابط اجتماعی آنان کمک کنند.

هدف اصلی این تحقیق، تجزیه و تحلیل ویدئویی آسیب های بازیکنان لیگ برتر فوتبال ایران در فصل 86-85 است. بدین منظور فیلم ویدئویی 123 مسابقه از 240 مسابقه این بازی ها توسط یکی از محققان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. زمان وقوع آسیب، منطقه بروز آسیب، مکانیزم بروز آسیب، نوع برخورد منجر به آسیب، ناحیه آسیب دیده در بدن بازیکن، نتیجه مسابقه هنگام وقوع آسیب و تصمیم داور در صحنه منجر به آسیب، در برگه مخصوص ثبت شد. در مجموع، 306 آسیب در 125 مسابقه مشاهده شد، یعنی 8/66 آسیب در هر 1000 ساعت مسابقه یا 44/2 آسیب در هر مسابقه. در این تحقیق بیشترین تعداد آسیب در 15 دقیقه پایانی بازی (9/21 درصد) (05/0 P>) و بیشتر آسیب ها در نیمه دوم (176 = N) نسبت به نیمه اول (130=N) اتفاق افتاد (05/0 P<) . میزان بروز آسیب در منطقه پنالتی زمین خودی به طور معناداری (05/0P<) بیش از دیگر مناطق زمین بود. در میان مکانیزم های آسیب، تکل شدن به طور معناداری (05/0 P<) بیش از دیگر مکانیزم ها موجب آسیب بازیکنان شد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که ساق پای بازیکنان (18 درصد) بیش از دیگر نقاط بدن آنها آسیب دید. از نتایج این تحقیق می توان نتیجه گرفت که میزان بروز آسیب در بازیکنان فوتبال لیگ برتر ایران در مقایسه با همتایان اروپایی خود زیاد است. همچنین آگاهی از زمان و منطقه بروز آسیب، مکانیزم های اصلی به وجود آورنده آسیب و آسیب پذیرترین اندام ها هنگام مسابقه فوتبال، در طراحی برنامه های پیشگیرانه از آسیب مؤثر است و به بازیکنان، مربیان و گروه پزشکی کمک می کند.

عملکرد ورزشی ویژگی پیچیده ای است که از ژنتیک افراد و عواملی مانند تغذیه و تمرین متأثر می شود. عوامل ژنتیکی دامنه گسترده ای از تنوع ویژگی های مناسب برای ورزش را تعیین می کنند. ژن ACTN-3، پروتئین آلفا آکتینین-3 را کد می کند. این پروتئین قسمتی از دستگاه انقباضی را در فیبرهای عضلانی تشکیل می دهد. هدف از این تحقیق، بررسی پلی مورفیسم ژن ACTN-3 در ورزشکاران نخبه ایرانی و مقایسه آن با گروه کنترل بود. 148 ورزشکار عضو تیم ملی و 175 غیرورزشکار به عنوان گروه کنترل مقایسه شدند. روش های به کاررفته در این پژوهش شامل نمونه گیری خونی، استخراج DNA نمونه های خونی و روش های PCR , RFLP برای تعیین پلی مورفیسم ژن یادشده بود. آزمون آماری کای مربع برای مقایسه سه نوع ژنوتیپ RR, RX, XX در گروه های تحقیق استفاده شد. اختلاف معنی داری در نوع ژنوتیپ گروه کنترل و ورزشکاران مشاهده نشد P=0.61)). اختلاف نوع ژنوتیپ ورزشکاران رشته های مختلف نیز معنی دار نبود P=0.77)). نتایج این تحقیق در مجموع نشان داد که تفاوت معنی داری در وضعیت ژنوتیپ ژن ACTN3 بین دو گروه ورزشکار و کنترل وجود ندارد، بنابراین پلی مورفیسم این ژن را نمی توان عامل تعیین کننده ای در عملکرد ورزشکاران ایرانی دانست.

تحقیق حاضر نیز با هدف بررسی اثر 8 هفته حرکات ایروبیک بر میزان افسردگی و پیشرفت تحصیلی دختران دانش آموز سال اول دوره متوسطه ناحیه خرم آباد انجام شد. به این منظور 2456 نفر از دانش آموزان پرسشنامه افسردگی را تکمیل کردند و معدل ترم اول آنان نیز ثبت شد. بعد از تجزیه و تحلیل پرسشنامه ها از بین 570 نفری که دارای افسردگی خفیف ، متوسط و شدید بودند و از لحاظ پیشرفت تحصیلی نیز در سطح ضعیفی قرار داشتند، 60 نفر به صورت تصادفی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (30 = n ) و کنترل (30 = n ) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه 1 ساعت حرکات ایروبیک را انجام دادند بعد از پایان دوره تمرینی هر دو گروه پرسشنمه افسردگی بک را پر کردند و بعد از اتمام امتحانات ترم دوم معدل ثبت شد. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. در پایان ، نتایج نشان داد پس از انجام حرکات ایروبیک به مدت 8 هفته بین میانگین افسردگی گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد اما بین پیشرفت تحصیلی دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

هدف تحقیق حاضر بررسی همه گیرشناسی آسیب های کبدی در مسابقات لیگ برتر کشور است. این تحقیق توصیفی و از نوع مطالعات آینده نگر است. کلیه مردان مشارکت کننده در رقابت های لیگ برتر کبدی سال 1393 (تعداد=192نفر) در این مطالعه تحت بررسی قرارگرفتند که از بین آنها ورزشکارانی که در طول رقابت ها دچار آسیب دیدگی شده و تحت مراقبت های پزشکی قرار گرفته بودند، نمونه های این تحقیق در نظر گرفته شدند. اطلاعات مربوط به این تحقیق از طریق ثبت در فرم ثبت آسیب به کوشش محقق و با کمک پزشک مسابقات در حین برگزاری رقابت ها تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون خی دو (2x) در سطح معنی داری 05/0≥α و همچنین، از آمار توصیفی در قالب اعداد، جدول ها و نمودارها برای بیان یافته های تحقیق استفاده شد. میزان بروز آسیب در هزارساعت مسابقه برابر 9/229 آسیب برآورد شد و بیشترین نواحی آسیب دیده سر و صورت (2/26 درصد) و زانو (5/15 درصد) بوده است. 5/48 درصد آسیب ها از نوع کبودی/کوفتگی/خون مردگی و بیشترین سازوکار به وجود آورنده آسیب برخورد با حریف (5/82 درصد) بود. 32 درصد آسیب ها هنگام زیرگیری رخ داده است. میزان آسیب در بازیکنان پست دفاع 5/50 درصد بود. با توجه به یافته ها، که بیان کننده شیوع بالای آسیب در ورزش کبدی است، به اعضای پزشکی تیم ها، مربیان، و ورزشکاران توصیه می شود تا عوامل خطرزای بالقوه مرتبط با بروز آسیب را شناسایی و اقدامات لازم را جهت پیش گیری از آنها انجام دهند.

هدف تحقیق حاضر عبارت است از مطالعه ارتباط بین سرعت دویدن در نقطه چرخش لاکتات ((vLTP و زمان ماندن در max2VO (max2TVO) هنگام فعالیت با max2vVO تا رسیدن به درماندگی در دوندگان استقامتی و نیمه استقامتی. بدین منظور 11 دونده عضو تیم ملی دو و میدانی (9مرد و 2زن) در رشته های استقامت و نیمه استقامت با میانگین سن، قد و وزن- به ترتیب 1/1±36/24 سال، 1/2±36/173 سانتی متر، 21±25/63 کیلوگرم- آزمودنی این تحقیق انتخاب شدند. هر آزمودنی در سه آزمون مجزا تا رسیدن به درماندگی روی نوارگردان با شیب صفر درجه و در 3روز متفاوت به فاصله حداقل 48 ساعت شرکت کردند. آزمون اول به منظور سنجش max2VO و max2vVO با سرعت اولیه 10 کیلومتر در ساعت تا رسیدن به درماندگی انجام شد. در آزمون دوم max2TVO، max2TlimVO و max2TAVO آزمودنی ها سنجیده شد. سرعت اولیه دستگاه متناسب با max2vVO آزمودنی ها تنظیم شد. در آزمون سوم vLTP آزمودنی سنجیده شد. شروع آزمون با سرعت 10کیلومتر در ساعت بود که پس از هر 4 دقیقه 1 کیلومتر در ساعت بر سرعت نوارگردان افزوده می شد، تا غلظت لاکتات آزمودنی به فراتر از 5 میلی مول برسد. اطلاعات مربوط به گازهای تنفسی با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS مدل 12 و روش آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد ارتباط معناداری بین vLTP نسبی (max2vVO%) و max2TVO آزمودنی ها وجود ندارد (48/0 P= و 33/0r =). از سوی دیگر، ارتباط مثبت معناداری بین max2TVO و max2TlimVO (000/0P= و 91/0 r =) مشاهده شد. یافته دیگر این تحقیق که بیانگر max2TVO نیز می تواند باشد، ارتباط مثبت معنادار بین max2TlimVO و max2TAVO (001/0 P= و 80/0 r=) است. بنابراین، شاید بتوان چنین پیش بینی کرد که با توجه به ارتباط مثبت معنادار بین متغیرهای ذکر شده، برای افزایش max2TVO بتوان از تمریناتی با شدت max2vVO استفاده کرد.

اصابت ضربه به سر در ورزش بوکس، امری اجتناب ناپذیر است و بر این اساس در پژوهش حاضر عملکرد نوروسایکولوژیکی حافظه در بوکسور های آماتور مورد ارزیابی قرار می گیرد. جامعه آماری را سه گروه تشکیل می دادند. گروه اول 20 بوکسور آماتور شهرستان قم (گروه تجربی) که حداقل چهار سال در معرض ضربات سر قرار داشته و به روش تصادفی انتخاب شدند. گروه دوم 20 فوتبالیست لیگ دسته دوم شهرستان قم که به طور غیر مستقیم در مدت مشابه در معرض ضربات سر قرار داشته و به عنوان گروه کنترل اول بودند. 20 نفر غیر ورزشکار نیز به روش تصادفی در قالب گروه دیگر کنترل انتخاب شدند. برای درک اختلال مغزی، از روش مصاحبه بوسیله پزشک استفاده گردید. سپس آزمونهای بوناردل، حافظه بصری کیم کاراد و حافظه وکسلر (فرم الف)، انجام گرفت. تجانس واریانس های بین گروهی به روش آماری بدست آمد. آزمون تحلیل واریانس یک سویه میان وزن، قد، سن و تحصیلات گروه های حاضر تفاوت معنی داری نشان نداد (05/0