درخت حوزه‌های تخصصی

امروزه پیچیدگی مسائل شهری موجب شده است متغیرهای متعددی در مکان گزینی کاربری ها تأثیرگذار باشند که با توجه به اهمیت و ارزش هر معیار در هر منطقه باید عمل شود. هدف این تحقیق تعیین و اولویت بندی معیارهای مکان گزینی اماکن ورزشی به وسیله روش مدل تحلیل سلسله مراتبی(AHP[1]) به منظور استقرار در سطح شهر به منظور تساوی در دسترسی است. روش تحقیق توصیفی-پیمایشی و نوع تحقیق کاربردی است. برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و پرسشنامه استفاده شد. ابتدا معیارها تعیین و برای وزن دهی آنها از AHP و برای رسم نمودار از نرم افزار Excel استفاده شد. نتایج نشان داد به ترتیب چهار معیار تراکم جمعیت (510/0)، دسترسی (271/0)، پتانسیل توسعه (152/0) و همجواری (067/0) بیشترین اهمیت را در مکان گزینی اماکن ورزشی دارند. با توجه به اینکه بر خلاف اغلب دستگاه های اجرایی کشور 70 درصد بودجه ورزش به بخش عمرانی و ساخت اماکن ورزشی اختصاص می یابد (اسدی، 1388)، ضرورت و اهمیت سرمایه گذاری و افزایش بهره وری از ابعاد مختلف نمایان می شود. ازاین رو برنامه ریزان و تصمیم گیران باید با استفاده از روش های نوین مثل AHP به منظور استقرار اماکن ورزشی با توجه به نیاز هر منطقه از حداقل منابع به حداکثر بهره وری برسند و در صرف هزینه های اضافی صرفه جویی شود.

هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر سه دوره بازیافت (تناوب استراحتی ) گوناگون بر اجرای پرس سینه دانشجویان ورزیده دانشگاه تهران بوده است بدین منظور 15 نفر از دانشجویان ورزیده دانشگاه تهران به ترتیب با میانگین سن و قد و وزن ½+28/25 سال 30/6+33/176 سانتی متر و 33/8+068/73 کیلوگرم که داوطلب شرکت در پژوهش بودند به سالن وزنه کوی دانشگاه تهران دعوت شدند و چهار جلسه اجرای پرس سینه را به فاصله 48 ساعت اجرا کردند آزمون های آماری t زوجی تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD کمترین تفاوت معنی داری نشان داد تناوب های استراحتی با نسبت کار به استراحت 1 به 3 ،60 در صد ضربان قلب بیشینه و سه دقیقه استراحت بر اجاری پرس سینه تاثیر منفی دارد 00/0 =P همچنین بین اجرای پس سینه با سه تناوب استراحتی نسبت کار به استراحت 1 به 3 و 60 در صد ضربان قلب بیشینه و سه دقیقه تفاوت معنی داری به لحاظ کاهش تعداد تکرار وجود دارد 00/0=P تناوب استراحتی سه دقیقه ای در مقایسه با تناوب های استراحتی نسبت بکار به استراحت 1 به 3 و 60 در صد ضربان قبل بیشینه تاثیر مطلوب تری بر اجرای پرس سینه دارد 00/0=P بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت در گروه های ویژه ای از عضله های دوره بازیافت و زمان مورد نیاز استراحت بین دوره ها اثر چشمگیری بر اعمال نیرو و قدرت همان گروه عضله ها دارد حال آنکه در سایر گروه های عضلانی مدت زمان بازیافت اثری بر قدرت غضلاانی ندارد بنابراین بهینه سازی و تعیین زمان بازیفات به منظور بهبود عملکرد عضلانی در دوره های تمرین باید با احتیاط صورت گیرد

هدف این پژوهش، بررسی تفاوت های مرتبط با فاصله دهی کانون توجه بیرونی بر تعادل ایستای بیماران مبتلا به ام اس بود. در این مطالعه نیمه تجربی، از بین بیماران عضو انجمن ام اس اهواز (700=N)، 23 بیمار با میانگین سنی 2/7±29 سال، به روش هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. تکلیف، شامل ایستادن آزمودنی ها بر روی صفحه نیرو در سه شرایط کنترل، توجه بیرونی نزدیک و توجه بیرونی دور بود. پایایی دستگاه به شیوه ثبات زمانی (83/0) و روایی آن به شیوه جمعیت های متفاوت(012.0=P،23.3=F)، تایید گشت. در مرحله اصلی، آزمودنی ها طی سه روز متوالی و هر روز شامل یکی از شرایط، بر روی صفحه نیرو قرار گرفتند. 3 کوشش 20 ثانیه ای با 1 دقیقهاستراحت بین کوشش ها در هر مرحله از آزمودنی ها به عمل آمد.میانگین سه کوشش هر آزمودنی در هر یک از شرایط، با توجه به عنوان معیار عملکرد تعادل ایستای بیماران محاسبه شد. بعد از بررسی نرمال بودن و برابری واریانس ها، داده ها به کمک روش آماری تحلیل واریانس درون گروهی با اندازه گیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی، تحلیل شد. یافته ها، حاکی از تفاوت معنادار بین هر یک از پارامترهای تعادل، در هر سه شرایط می باشد (05.0>P). همچنین، نشان دهنده عملکرد بهتر آزمودنی ها در حالت توجه بیرونی دور و نزدیک است و اینکه بیماران، در شرایط توجه بیرونی دور نسبت به توجه بیرونی نزدیک، تعادلایستا بهتری دارند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، پیشنهاد می شود برای بهبودمهارت های تعادلیدربیماران مبتلا به ام اس،ازدستورالعمل های کانون توجه بیرونی دور استفاده شود.

هدف از این پژوهش، طراحی مدل معادلات ساختاری نقش هویت تیمی در بروز مولفه های رفتار شهروندی تماشاگران بود. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، کلیه تماشاگران بالای 18 سال که به منظور تماشای مسابقات لیگ برتر در خانه والیبال گنبد حضور پیدا می کنند، بودند. از آنجا که حجم جامعه آماری بیش از 5000 نفر بود، نمونه آماری بر اساس جدول مورگان، 375 نفر انتخاب شد و برای جمع آوری داده ها، از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شد. برای جمع آوری اطلاعات، از دو پرسش نامه هویت تیمی وان (2006) و رفتار شهروندی گروث (2005) در مقیاس لیکرت و هفت گزینه ای استفاده شد. برای اطمینان از روایی پرسش نامه، پرسش نامه اولیه به 10 تن از اساتید رشته مدیریت ورزشی ارائه و با جمع بندی نظرات آنان، پرسش نامه نهایی تنظیم شد. پایایی پرسش نامه های پژوهش، با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش نامه های هویت تیمی و رفتار شهروندی به ترتیب (84/0 و 89/0) به دست آمد. از روش آماری مدل معادلات ساختاری برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. در بررسی روابط بین متغیرها، خروجی های نرم افزار آموس20 نشان دهنده مناسب بودن مدل ساختاری بود؛ به طور کلی با توجه به نتایج به دست آمده از پژوهش، انتظار می رود در تیم هایی با هویت بالا، مولفه های رفتار شهروندی در تماشاگران آنان بروز کند.

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر یک جلسه دو درمانده ساز با شدت کم (55 تا 65 درصد)، شدت متوسط (65 تا 75 درصد) و شدت زیاد (75 تا 85 درصد) حداکثر اکسیژن مصرفی بر مقادیر آدیپونکتین زنان فعال بود. برای این منظور 30 زن سالم با میانگین سن 07/1 ± 6/21 سال، وزن 35/3 ± 7/59 کیلوگرم و حداکثر اکسیژن مصرفی 58/0 ± 1/39 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه که هیچ گونه سابقه بیماری قلبی – عروقی و دیابت نداشتند، انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه فعالیت با شدت کم (LAG)، فعالیت با شدت متوسط (MAG) و فعالیت با شدت زیاد (HAG) تقسیم شدند.پروتکل آزمون گیری شامل دو پیشرونده تا حد واماندگی روی نوارگردان بدون شیب بود که با توجه به روش کارونن در گروه های LAG، MAG و HAG به ترتیب با شدت 55 تا 65 درصد، 65 تا 75 درصد و 75 تا 85 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی اجرا شد. خونگیری در دو مرحله قبل و 30 دقیقه پس از اتمام فعالیت و با شرایط کاملاً مشابه و به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی انجام شد. در هر مرحله 7 میلی لیتر خون در وضعیت نشسته از ورید پیش بازویی گرفته شد و پس از انتقال به آزمایشگاه و تهیه سرم از آن برای آنالیز متغیرهای تحقیق استفاده شد. برای تعیین مقادیر آدیپونکتین سرمی، گلوکز و انسولین ناشتایی از تست الایزا و برای اندازه گیری TG و LDL-C از روش آنزیماتیک استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های t وابسته و آنالیز واریانس در سطح 05/0 ≤ P تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد مقادیر آدیپونکتین در هر سه گروه LAG، MAG و HAG افزایش یافت ولی افزایش فقط در گروه LAG معنادار بود. از سوی دیگر، تغییرات مقادیر آدپپونکتین بین سه گروه معنادار نبود. به علاوه، مقادیر پیش و پس آزمون مقادیر گلوکز در هر سه گروه و تغییرات انسولین فقط در گروه های MAG و HAG به لحاظ آماری معنادار بود. هم چنین فقط تغییرات انسولین بین دو گروه MAG و HAG معنادار نبود. براساس یافته های تحقیق، با افزایش شدت ورزش و در نتیجه کاهش مدت ورزش، تغییرات کم تری در مقادیر آدیپونکتین سرم زنان جوان فعال ایجاد می شود.

هدف از اجرای این پژوهش، مقایسه وضعیت پراکندگی گونه پیکری ورزشکاران زن و مرد استان مرکزی در 12رشته ورزشی بود. بدین منظور از بین ورزشکار زن و مرد استان مرکزی (86-87) تعداد 480 نفر (240 زن و 240 مرد) با میانگین (سن= 52/2± 26/24 سال، قد=65/5 ± 82/176 سانتی متر، وزن=17/8± 03/69 کیلوگرم) برای مردان و میانگین (سن=31/2± 26/21 سال، قد=45/4± 82/163 سانتی متر، وزن=15/7± 03/56 کیلوگرم) برای زنان به صورت تصادفی انتخاب شدند و با استفاده از روش هیث-کارتر مورد آزمون قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از آمار توصیفی، آزمون t مستقل و F (تحلیل واریانس) استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که بین میانگین پراکندگی (SAD) گونه پیکری (نسبت به میانگین کلیه رشته ها در هر جنس) ورزشکاران مرد (35/0±82/0) و زن (45/0±00/1) در رشته های ورزشی مختلف تفاوت معنی داری در سطح 001/0≥P وجود دارد. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه-گیری کرد که زنان از در رابطه با یک رشته ورزشی خاص از همگنی بیشتری برخوردار بودند و این در حالی است که مردان همگنی بیشتری را در رابطه با تمام رشته های ورزشی داشتند.

هدف تحقیق بررسی موانع حضور معلولین، نابینایان وناشنوایان شهر اراک در ورزش های همگانیبود. روش تحقیق از نوع توصیفی - پیمایشی است که به روش میدانی انجام شد. کلیه معلولین (جسمی- حرکتی و کم توان ذهنی)، نابینایان و ناشنوایان (غیر ورزشکار) شهر اراک به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شدند. 60 نفر از این جامعه آماری پرسشنامه های توزیع شده را برگرداندند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود که پس از کسب روایی و پایایی (87/0= α) بین نمونه ها توزیع شد. از آمار توصیفی و آزمون فریدمن و تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی LSD برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها نشان داد که عدم کیفیت اماکن ورزشی، مشکلات روزمره، نداشتن اطلاعات ورزشی مهم ترین موانع حضور آزمودنی ها در فعالیت های ورزشی بودند. همچنین در مقایسه نوع معلولیت و موانع حضور در فعالیت های ورزشی مشاهده شد که بین سه گروه با معلولیت های مختلف در موانع ناشی از کیفیت اماکن ورزشی، اطلاعات ورزشی و آسیب دیدگی ورزشی تفاوت معنی داری وجود دارد. در تعیین جایگاه تفاوت های موجود در بین سه گروه معلولین، نابینایان و ناشنوایان و مقایسه این سه گروه، معلوم شد که بین معلولین با ناشنوایان در موانع مربوط به اطلاعات ورزشی و معلولین با نابینایان در موانع مربوط به مشکلات زندگی و نابینایان با ناشنوایان در موانع مربوط به مشکلات رفتاری تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0P<). با توجه به یافته های حاصل از تحقیق پیشنهاد می شود مسئولان ورزش در جهت برداشتن موانع موجود بر سر راه ورزش همگانی معلولین، نابینایان و ناشنوایان تلاش کنند.

تاثیر مصرف ترکیبی از دکستروز (75 درصد) و فروکتوز (25 درصد) و کربو هیدرات (5 درصد) در مقابل پلاسیبو بر عملکرد استقامتی ورزشکاران طی یک ساعت رکاب زدن روی دوچرخه کارسنج (با شدت حدود 75 درصد VO2max و تعداد تکرار 55 تا 60 دور در دقیقه) بررسی شد. 36 ورزشکار به طور تصادفی به سه گروه کربوهیدرات (15 نفر) دارونما (11 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. به آزمودنی ها 30 دقیقه قبل از فعالیت و هر 15 دقیقه در حین فعالیت و بعد از پایان آن نوشیدنی محتوی کربوهیدرات یا دارونما داده شد. از آنها برای بررسی تغییرات گلوکز سرم بلافاصله قبل از رکاب زدن و 15 تا 20 دقیقه بعد از آن نمونه خون گرفته شد. نتایج حاصله نشان دهنده افزایش معنی داری در میزان کالری مصرفی (P?0.009) مسافت طی شده (P?%18) و تعداد دورهای زده شده (P?%31) در گروه کربوهیدرات در مقایسه با گروه دارونما و کنترل بود. الگوی تغییرات در مورد گلوکز پلاسما در بین سه گروه تفاوتی نداشت (P?0.291) نتیجه اینکه مصرف کربوهیدرات منتخب قبل و در طی فعالیت استقامتی می تواند سبب عملکرد شود. بدیهی است بررسی اثرات مصرف کربوهیدرات بر سایر جنبه های غعالیت های استقامتی تحقیقات بیشتری را در این زمینه می طلبد

هدف تحقیق حاضر تعیین رابطه بین رضایت شغلی اعضای هیئت علمی با رضایت دانشجویان تربیت بدنی است. روش تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دو گروه است: 1) کلیه اعضای هیئت علمی تربیت بدنی دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی تهران که در سال 1388 در دوره تحصیلات تکمیلی مشغول به تدریس بودند (53N=)؛ 2) کلیه دانشجویان تربیت بدنی دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی تهران که در سال 1388 در دوره تحصیلات تکمیلی مشغول به تحصیل بودند (428N=). در گروه اول، تمام اعضای هیئت علمی نمونه را تشکیل دادند و در گروه دوم 230 دانشجو به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های مربوط به رضایت شغلی اعضای هیئت علمی و رضایت دانشجویان، به ترتیب از پرسشنامه استاندارد شاخص توصیفی شغل ) (JDI)1991) و پرسشنامه کرانکی (2006) استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها، پس از تأیید روایی آن ها توسط متخصصان، در تحقیقی راهنما با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب 85/0 و 81/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون کولموگروف - اسمیرنوف، لوین، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با روش ورود هم زمان) استفاده شد. نتایج تحقیق رابطه مثبت و معنیداری بین رضایت شغلی اعضای هیئت علمی و رضایت دانشجویان نشان داد. همچنین، نتایج نشان داد رضایت اعضای هیئت علمی از ارتقای سرپرستی و حقوق خود با هر دو جنبه رضایت دانشجویان از تدریس و اثربخشی آنان رابطه مثبت و معنیداری دارد. به علاوه، بین رضایت اعضای هیئت علمی از همکاران خود تنها با رضایت دانشجویان از تدریس آنان رابطه مثبت و معنیداری دیده شد. نتایج رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که تنها مؤلفه سرپرستی پیش بین معنیداری برای رضایت دانشجویان است.

در سال های اخیر، فیفا برنامه گرم کردن +11 را با هدف پیشگیری از آسیب در فوتبال توسعه داده است. نتایج مطالعات پیشین، بیانگر عدم کاهش معنادار آسیب مچ پا پس از اجرای این برنامه می باشد؛ بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر برنامه گرم کردن +11 اصلاح شده همراه با تخته تعادل بر پیشگیری از آسیب های اندام تحتانی و مچ پای فوتبالیست های مرد انجام شد. جهت انجام پژوهش، 111 فوتبالیست مرد جوان لیگ جوانان تهران به دو گروه +11 اصلاح شده و کنترل تقسیم شدند. نتایج نشان می دهد که در مجموع، بازیکنان گروه مداخله به شکل معناداری آسیب کمتری نسبت به بازیکنان گروه کنترل داشته اند، اما میزان بروز آسیب های مچ پای بازیکنان گروه مداخله نسبت به بازیکنان گروه کنترل، با وجود کاهش 88/58 درصدی، معنا دار نمی باشد. با توجه به نتایج پیشنهاد می گردد مطالعات بیشتری درمورد اضافه شدن تمرینات تخته تعادل به برنامه +11 صورت گیرد.

هدف از این پژوهش، بررسی اثر پیش آماده سازی یک دوره فعالیت ورزشی بر اختلال حافظه فضایی و بیان «عامل رشد عصبی مشتق از مغز» و «عامل رشد عصبی» در ناحیه هیپوکامپ پشتی، در پی ایسکمی ریپرفیوژن مغزی در موش های صحرایی نر می باشد. بدین منظور، تعداد 21 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی انتخاب شدند و به سه گروه (شم، ایسکمی و ورزش + ایسکمی) تقسیم گردیدند. رت های گروه ورزش به مدت چهار هفته و به شکل پنج روز در هفته بر روی تردمیل دویدند. ایسکمی با انسداد هر دو شریان کاروتید مشترک نیز به مدت 20 دقیقه ایجاد شد. همچنین، عملکرد حافظه فضایی رت ها با استفاده از از ماز آبی موریس ارزیابی گشت و سطح بیان پروتئین ها با استفاده از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی تعیین گردید. یافته ها نشان می دهند که پیش آماده سازی فعالیت ورزشی منجر به کاهش معنا دار مسافت طی شده و مدت زمان سپری شده برای رسیدن به سکوی هدف در آزمون ماز آبی موریس شده است. همچنین، فعالیت ورزشی پیش از ایسکمی، به صورت قابل توجهی میزان بیان پروتئین های «عامل رشد عصبی مشتق از مغز» و «عامل رشد عصبی» در ناحیه هیپوکامپ پشتی را در مقایسه با گروه ایسکمی افزایش داده است. براساس نتایج می توان گفت که پیش آماده سازی با فعالیت ورزشی، احتمالاً از طریق تنظیم افزایشی عوامل نوروتروفیک می تواند در برابر آسیب های ناشی از ایسکمی ریپرفیوژن، اثرات محافظتی داشته باشد و اختلال ناشی از ایسکمی مغزی در حافظه کوتاه مدت را بهبود بخشد.

در چهار دهه گذشته توجه ویژه ای به پیدا کردن ارتباط بین شکل بدن و اندازه آن با نیروی مقاوم آب مبذول شده است بعضی محققان اعتقاد داشتند که ارتباط زیادی بین این دو وجود ندارد ولی اواسط دهه سوم با ساخت دستگاه MAD ( اندازه گیری مستقیم نیرو) توانستند ارتباط زیادی بین آنها بیابند هدف این تحقیق بررسی اثر اندازه های آنتروپومتریکی بدن شناگران بر نیروی مقاوم آب بود چون امکان خرید و نصب دستگاه MAD در ایران وجود نداشت از این رو از روش غیر مستقیم اندازه گیری مقاوم IMAD استفاده شد بیست شنا گر با شگاهی زن در سه گروه تیم ملی نخبه و با تجربه با وزن های مختلف و با 2+5 سال تجربه در شنای پروانه در این تحقیق شرکت کردند سرعت متوسط این شناگران 15/0+1/1 متر بر ثانیه و وزن آنان نیز 12+58 کیلوگرم بود اندازه ها عبارت بودند از وزن قد و طول اندام فوقانی طول بازو و طول ساعد و طول کف دست و دور سر و دور بازو ودور قفسه سینه مچ دست و فاصله دو زائده آخرمی بین طول اندام فوقانی دور سر و فاصله دو زائده آخمی بانیروی مقاوم رابطه معنی داری دیده نشد ولی بین بقیه متغیرها با نیروی مقاوم رابطه معنی داری مشاهده گردید نروی مقاوم آب برای اعضای تمی ملی بین 3/36-2/26 و برای شناگران نخبه بین 3/32-25 و برای شناگران با تجریه بین 3/26-16 نیوتن به دست آمد .

در این تحقیق تاثیر کاهش چهار در صدی وزن بدن به روش های آبزدایی و رژیم غذایی بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی و حرکت در دو گروه کشتی گیران 65 تا 85 کیلو گرم بررسی و مقایسه شد عوامل منتخب مورد آزمون که قبل و بعد از اعمال کاهش وزن اندازه گیری شدند عبارت بودند از استقامت عضلات کمربند شانه ای زمان واکنش زمان واکنش اندام تحتانی و قدرت مطلق تجزیه و تحلیل داده ها در حد آلفا 5% نشان داد در گروه آبزدایی قدرت مطلق کاهش معنی دار و تغییرات سایر عوامل در گروه های آبزدایی و رژیم غذایی معنی دار نبود مقایسه یافته های دو گروه نشاندا بین تاثیر دو روش کاهش وزن (آبزدایی و رژیم غذایی ) بر استقامت عضلات کمربند شانه ای زمان واکنش اندام تحتانی و قدرت مطلق کشتی گیران تفاوت معنی داری وجود ندارد

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر زمان های متفاوت مصرف کربوهیدرات قبل از فعالیت ورزشی بر بیشینه اکسیداسیون چربی و شدتی از فعالیت که بیشینه اکسیداسیون چربی در آن رخ می دهد (Fatmax ) در دوندگان استقامتی بود. در این پژوهش هشت دونده استقامتی حرفه ای ( با میانگین سنی 61/2 ± 6/21 سال؛ حداکثر اکسیژن مصرفی 7/8 ± 0/63 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه؛ درصد چربی بدن 92/1 ± 1/9 درصد؛ سابقه ورزشی 3 ± 7 سال) به عنوان آزمودنی در چهار آزمون جداگانه شرکت نمودند. در جلسه اول، آزمودنی ها ساعت هشت صبح و در حالت ناشتا، آزمون فعالیت ورزشی فزاینده (شامل فعالیت روی نوارگردان تا مرحله خستگی) را به منظور تعیین میزان بیشینه اکسیداسیون چربی وFatmax انجام دادند. در جلسه دوم، سوم و چهارم نیز با فاصله هفت تا 10 روز، آزمودنی ها درحالت ناشتا، مقدار یک گرم گلوکز به ازای هرکیلوگرم وزن بدن به همراه 500 میلی لیتر آب را در فواصل پنج دقیقه، یک ساعت و سه ساعت قبل از شروع آزمون فزاینده مصرف نمودند. مقدار بیشینه اکسیداسیون چربی وFatmax از طریق روش کالری سنجی غیرمستقیم با استفاده از دستگاه گازآنالایزر با کمک معادلات عنصرسنجی اندازه گیری گردید و آزمون تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر برای تجزیه و تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. زمانی که کربوهیدرات، پنج دقیقه و یک ساعت قبل از اجرای فعالیت ورزشی مصرف شده بود، بیشینه اکسیداسیون چربی وFatmax به ترتیب کمترین و بیشترین کاهش را نشان می داد. همچنین، بیشینه اکسیداسیون چربی وFatmax در وضعیت ناشتا به طور معناداری نسبت به وضعیت مصرف کربوهیدرات در فواصل پنج دقیقه، یک ساعت و سه ساعت قبل از فعالیت ورزشی بالاتر بود (0.05 >P )؛ اما تفاوت معناداری در میزان بیشینه اکسیداسیون چربی وFatmax بین وضعیت های متفاوت مصرف کربوهیدرات مشاهده نگردید. به طور کلی، نتایج حاکی از آن است که مصرف کربوهیدرات در زمان های متفاوت قبل از فعالیت ورزشی باعث کاهش بیشینه اکسیداسیون چربی و جابه جاییFatmax به شدت پایین تری از فعالیت می شود؛ بدان معنا که شروع کاهش اکسیداسیون چربی در شدت پایین تری رخ می دهد و آزمودنی ها بیشتر به منابع کربوهیدرات وابسته می شوند.

هدف ازاین پژوهش، توصیف ویژگی های فردی ، تحصیلی، ورزشی وشغلی دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد رشته ی تربیت بدنی بوده است.به همین منظور کلیه ی دانشجویان شش دانشگاه کشور درنیمسال 75-76 به عنوان جامعه ی نمونه برگزیده وپرسشنامه ای شامل هجده سوال بین آنان توزیع ،تکمیل وجمع اوری شد.98 درصد دانشجویان ‹122 نفر› به پرسشنامه پاسخ دادند. با استفاده از نرم افزارEPI6 اطلاعات در رایانه ثبت ومورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت .این تحقیق نشان داد که 25 درصد کل دانشجویان دختر و55 درصدشان متاهل بودند، سن 60 درصدآنان بین 26 تا31 بوده است.2/26 درصد دانشجویان اهل تهران بودند. رشته ی تحصیلی مقطع دیپلم 86 درصد دختران و59درصد پسران ،تجربی بوده. معدل کارشناسی 89 درصد دانشجویان بین14 تا 17 بود؛35 درصد پذیرفته شدگان در بار نخست شرکت در آزمون پذیرفته شدند. 4/2 درصد آنها جز کادر آموزشی دانشگاه ها بودند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر چهار هفته تمرین تناوبی با شدت بالا با تحمل وزن و بدون تحمل وزن بر عوامل التهابی TNF-α, IL-6، CRP و نیمرخ لیپیدی به عنوان عوامل پیشگیری احتمال ابتلا به بیماری قلبی- عروقی در زنان دارای اضافه وزن بود. شانزده زن غیرورزشکار (سن 5±30 سال، وزن11/13±48/75کیلوگرم، قد 59/2±50/165سانتی متر و شاخص توده بدنی20/4±73/27 کیلوگرم بر متر مربع) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها در دو گروه تمرین تناوبی با شدت بالا (آزمون بی هوازی رست) و آزمون بی هوازی وینگیت به صورت تصادفی تقسیم شدند، و به مدت 4 هفته و هفته ای 3 جلسه (بین 3 تا 6 آزمون رست یا وینگیت در هر جلسه) تمرینات خود را انجام دادند. 24ساعت قبل و 24 ساعت پس از پایان تمرینات نمونه های خونی از آزمودنی ها گرفته شد و نتایج با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، تحلیل کوواریانس و t وابسته در سطح معنا داری 05/0P< تجزیه وتحلیل شد. نتایج کاهش معنا دار میزان پلاسمایی TNF-α، IL-6 و CRP و بهبود نیمرخ لیپیدی (به جز HDL-C) را در هر دو گروه تمرینی نسبت به قبل از شروع تمرینات نشان داد( 05/0(P<. هرچند پس از دوازده جلسه تمرین، تفاوت معنا داری بین دو گروه تمرینی در عوامل التهابی و نیمرخ لیپیدی اندازه گیری شده مشاهده نشد (05/0<P)، نتایج بیانگر آن است که حتی دوره های کوتاه مدت تمرینات تناوبی با شدت بالا می تواند مقادیر عوامل التهابی مرتبط با بیماری های قلبی- عروقی را کاهش دهد، هرچند نوع تمرینات از منظر تحمل وزن یا بدون تحمل وزن تفاوت معنا داری را ایجاد نمی کند.

هدف تحقیق حاضر عبارت است از بررسی و مقایسه رضایت شغلی اعضای هیات علمی غیر فعال و فعال در ورزش دانشگاه یزد. جامعه آماری را اعضای هیات علمی دانشگاه یزد تشکیل می دهند. پس از توزیع پرسشنامه ها بین تمام افراد 118 نفر پس از تکمیل آن را عودت دادند. تعداد 45 نفر گروه فعال در ورزش و تعداد 73 نفر در گروه غیر فعال در ورزش تشکیل دادند. ابزار سنجش شامل دو پرسشنامه بود. با پرسشنامه اول داده های فردی و میزان فعالیت ورزشی جمع آوری و با پرسشنامه دوم رضایت شغلی (JDI) آزمودنی ها برسی شد. از نرم افزار SPSS برای تجزیه و تحلیل توصیفی داده ها و آزمون فرضیه ها استفاده شد. آزمونها آماری عبارتند از یو - من ویتنی، تی مستقل و ضریب همبستگی اسپیرمن. سطح معنی داری 5 درصد منظور شد. (P<0.05). نتایج تحقیق نشان داد در مجموع رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه یزد 3.61(دامنه میزان رضایت 1 تا 5) است. از میان اجزای پنج گانه رضایت شغلی، رضایت از ماهیت کار (میزان رضایت 4.2) بیشترین و رضایت از ارتقا (میزان رضایت 3) کم ترین میزان در بر می گرفت. رضایت شغلی اعضای هیات علمی غیر فعال بیش از گروه فعال در ورزش بود. (به ترتیب 3.63 در مقابل 3.54) هر چند این اختلاف معنی داری نبود (P<0.42) هم چنین تنها رضایت از سرپرست در بین دو گروه اختلاف معنی داری داشت.(P=0.02) که در گروه غیر فعال بیشتر بود.

هدف پژوهش حاضر تعیین وضعیت ایمنی فضاهای ورزشی روباز مدارس دولتی استان اردبیل است. در این مطالعة توصیفی،160 مدرسه راهنمایی دولتی به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامة محقق ساخته استفاده گردید که روایی محتوایی و صوری آن توسط اساتید صاحب نظر دانشگاهی تأیید و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ 84/0 به دست آمد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و T مستقل توسط نرم افزار spss نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. وضعیت ایمنی 44/46 درصد از لوازم و تجهیزات، 23/42 درصد از حریم ها و خطوط و 92/31 درصد از داخل زمین های بازی مدارس مورد بررسی مطلوب بود. همچنین 7/57 درصد از زمین های بازی والیبال، 5/54 درصد از زمین های بازی بسکتبال، 7/35 درصد از زمین های بازی بدمینتون و 22 درصد از زمین های بازی هندبال و فوتسال مدارس مورد بررسی دارای شرایط ایمن و مطلوب برای فعالیت ورزشی بوده اند. بر اساس یافته های پژوهش، وضعیت ایمنی کلی فضاهای ورزشی روباز مدارس مورد مطالعه مطلوب نبود.