درخت حوزه‌های تخصصی

هوش هیجانی به مثابه یک سازه روان شناختی، نقش مهمی را در حوزه های مختلف روان شناسی، مدیریت و اخیراً ورزش پیدا کرده است. این پژوهش با هدف پیش بینی رضایتمندی ورزشکاران ازطریق سازه هوش هیجانی و مؤلفه های آن به شیوه توصیفی همبستگی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی بزرگسال بود که 92 نفر از آنها به پرسش نامه های استاندارد هوش هیجانی در ورزش لان و همکاران، و رضایتمندی رایمر و چلادورای پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد، بین هوش هیجانی و رضایتمندی ورزشکاران همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که دو مولفه خودتنظیمی و ارزیابی عواطف دیگران، پیش بینی کننده 50 درصد از واریانس رضایتمندی ورزشکاران بود. نتیجه گیری می شود که مدیران ورزشی و مربیان با برگزاری دوره های آموزشی، لزوم آشنایی ورزشکاران با هوش هیجانی و کارکردهای آن در ورزش و زندگی فردی را تبیین نمایند.

با توجه به ضرورت توجه به غربال گری آسیب ها، هدف مطالعه حاضر مقایسه امتیازات آزمون های غربال گری حرکتی عملکردی افراد فعال و غیرفعال است. جامعه آماری تحقیق را دانشجویان مرد دانشگاهی در دامنه سنی 18 تا 25 سال تشکیل دادند که از بین آنها 50 دانشجو (25فعال و 25 غیرفعال) انتخاب شدند. از آزمون های غربال گری حرکتی عملکردی کوک برای غربال گری حرکتی عملکردی استفاده شد. بعد از تعیین نرمال بودن نمرات کلی FMS، برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل در برنامه SPSS نسخه 16 و در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. طبق یافته های این تحقیق، نمرات کلی FMS در بین افراد فعال و غیرفعال اختلاف معنی داری داشت (001/0P=). نقطه برش برای همه آزمودنی ها برابر 17 به دست آمد. نمرات آزمون های تحرک پذیری شانه و بالا آوردن فعال پا در افراد فعال و غیرفعال اختلاف معنی داری نداشت، اما نمرات پنج آزمون دیگر اختلاف معنی داری نشان داد. این مطالعه آینده نگر نشان می دهد که با توجه به نمره کلی FMS، افراد غیر فعال نسبت به افراد فعال درمعرض آسیب دیدگی بیشتری قرار دارند. نمره کلی FMS یک پیش بینی کننده آسیب در افراد فعال و غیرفعال است.

هموار کند، مهم و باارزش است. هدف مقاله حاضر طراحی مدل کارآفرینی پایدار براساس رویکرد نظام مند اشتراوس و کوبین (1989) است. روش تحقیق تحلیلی است و بدین منظور از روش شناسی کیفی استفاده شد. راهبرد تحقیق، استفاده از نظریه برخاسته از داده ها بود. مشارکت کنندگان در تحقیق 24 نفر شامل استادان مدیریت ورزشی، مدیریت کارآفرینی و کارآفرینان ورزشی و راهبرد نمونه گیری در بخش کیفی انتخاب موارد حاد و شاخص بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل محتوای مصاحبه ها و کدگذاری استفاده شد. یافته ها نشان داد که نگرش و ذهنیت کارآفرینانه افراد با در نظر گرفتن نهادهای درگیر و محیط نهادی می تواند بر فرایند کارآفرینی پایدار ورزشی اثرگذار باشد تا نتایج حاصل از آن در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و محیط نهادی جامعه ورزش را به سمت و سوی توسعه پایدار هدایت کند. به نظر می رسد راهبردهای حاصل از مدل از جمله سیاست های حمایتی از طرف دولت، تشویق رسانه ها از کارآفرینی در ورزش و آموزش صحیح مهارت های کاربردی و کارآفرینانه بتواند به کارآفرینی و استمرار کسب وکارها و به نتیجه رسیدن اهداف اجتماعی و نهادی به کشور و جامعه ورزش کمک کند.

افزایش رادیکال های آزاد در بافت های مختلف، آثار تخریبی بر سلول ها و ساختارهای بدن دارد که می توان با ویژگی آنتی اکسیداتیو فعالیت های بدنی منظم، این آثار منفی را کاهش داد. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی آثار تمرینات اینتروال هوازی بر سطوح خونی مالون دی آلدئید و ظرفیت ضداکسایشی تام در زنان فعال بود. تعداد 30 نفر زن غیرورزشکار، سالم و غیر سیگاری (سن: 5/5±6/27 سال، وزن: 4/3±2/64 کیلوگرم) به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت و به طور تصادفی به دو گروه تمرین اینتروال هوازی و کنترل تقسیم شدند. تمرین اینتروال در ابتدا به مدت 30 دقیقه با تناسب 1 به 1 شامل دویدن با شدت 60 درصد حداکثر ضربان قلب و پیاده روی سریع انجام شد. از هفته چهارم به 45 دقیقه و به تناسب 2 به 1 (دویدن - پیاده روی) و از هفته یازدهم تا چهاردهم به 60 دقیقه به نسبت 3 به 1 افزایش یافت. شدت توالی های تمرینی در جلسات پایانی به 85 درصد ضربان قلب بیشینه می رسید. قبل و بعد از دوره تمرینی، متغیرهای مورد مطالعه با استفاده از آزمون t مستقل و همبسته تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد چهارده هفته تمرین اینتروال هوازی، باعث کاهش در مقادیر MDA (48/1±5/5 به 77/0±6/3 میلی مول) و افزایش در TAC (49/0±98/1 به 32/0±99/2 میلی مول) شده بود (05/0>p). حداکثر اکسیژن مصرفی نیز در گروه تمرین افزایش معنی-داری یافته بود (05/0>p). همچنین، مقادیر MDA (77/0±6/3 در برابر 37/0±9/4 میلی مول) و TAC (52/0±21/2 در برابر 32/0±99/2 میلی مول) در گروه تمرین اینتروال نسبت به گروه کنترل پس از 14 هفته به طور معنی داری کمتر بود (05/0>p). سطوح خونی LDL، TChol، TG نیز به طور معنی داری در گروه تمرین هوازی نسبت به کنترل کمتر و HDL بیشتر بود (05/0>p). به طور کلی، یافته ها نشان داد تمرینات هوازی منظم به صورت اینتروال با افزایش در مدت و شدت سبب کاهش شاخص های استرس اکسایشی و پراکسیداسیون لیپیدی شده و همزمان با آن پروفایل لیپیدی خون نیز بهبود می-یابد.

هدف از پژوهش حاضر برآورد پایایی وسیله جدید ساخته شده ایرانی برای اندازه گیری حس عمقی مچ پا است. پس از طراحی و ساخت این وسیله، جهت تعیین میزان پایایی دستگاه 20 مرد با میانگین قد /35±34/175سانتی متر، وزن5/6± 14/62 کیلوگرم و سن 4/5±4/22 سال مورد اندازه گیری قرار گرفتند. آزمودنی ها از میان دانشجویان دانشگاه تهران به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای اندازه گیری پایایی درون آزمونگر، یک آزمونگر از 20 آزمودنی 10 بار اندازه گیری بعمل آورد و برای اندازه گیری پایایی بین آزمونگران به 4 آزمونگر قبل از اندازه گیری نحوه اندازه گیری با وسیله جدید آموزش داده شد و این افراد از 16 آزمودنی که به طور تصادفی از آزمودنی ها انتخاب شده بودند 4 بار اندازه گیری بعمل آوردند. همچنین در این تحقیق برای ارزیابی پایایی ثبات زمانی دستگاه، در فاصله زمانی مختلف آزمونگر از 8 آزمودنی در دو روز متناوب در زمان صبح و عصر نیز اندازه گیری بعمل آورد. برای بررسی میزان پایایی گونیامتر حس عمقی مچ پا از ضریب همبستگی درون آزمونگر و بین آزمونگران (ICC) استفاده شد. نتایج نشان داد که ضریب همبستگی درون آزمونگر دستگاه حس عمقی مچ پا برابر با 97/0 و ضریب هبستگی بین آزمونگران برابر با 87/0 می باشد. همچنین نتایج آزمون پایایی ثبات زمانی دستگاه نشان داد ضریب هبستگی بالایی(82/0) بین اندازه گیری در فاصله زمانی متناوب وجود دارد. با توجه به نتایج بدست آمده می توان استنباط کرد که وسیله جدید ایرانی برای اندازه گیری های حس عمقی مچ پا از ضریب همبستگی درون آزمونگر، بین آزمونگر و پایایی ثبات زمانی بالایی برخوردار می باشد. بنابراین استفاده از این وسیله برای اندازه گیری دقیق و سریع حس وضعیت مچ پا توصیه می شود.

هدف از اجرای این تحقیق بررسی و مقایسه آثار دو برنامه بیش تمرینی قدرتی و استقامتی روی تغییرات فیزیولوژیکی و بیوشیمیائی مردان جوان ورزشکار بوده است بیش تمرینی عارضه ای است که موجب کاهش عملکرد ورزشکار شده و تغییرات فیزیولوژیکی بیوشیمیائی ایمونولوژیکی و روانی متعددی را به وجود می آورد در طی سال های متمادی متخصصان و پژوهشگران سعی و تلاش کرده اند که با تعیین برخی شاخص های فیزیولوژیکی و بیوشیمیائی در تشخیص زود هنگم این عارضه قبل از کاهش در عملکرد ورزشکار کمک کنند نمونه آماری این تحقیق را 39 نفر از دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه اراک که در سال تحصیلی 80-79 مشغول به تحصیل بوده اند تشکیل میدهند نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه بیش تمرینی قدتری موجب افزایش معنی داری در غلظت هورمون تستوسترون پلاسمای خون ونیز توان بی هوازی ورزشکاران قدرتی گردید از طرفی در غلظت هورمون کورتیزول کاهش معنی داری نشان داد همچنین متعاقب اجرای برنامه بیش تمرینی استقامتی غلظت هورمون تستوسترون کورتیزول و توان هوازی بیشینه کاهش معنی داری نشان داد

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و مطالعه تأثیر تمرینات با توپ سوئیسی بر بهبود کارکرد حسی- حرکتی سه پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. در این پژوهش از روش مورد منفرد استفاده شد. سه شرکت کننده دچار اختلالات طیف اوتیسم تمرینات توپ سوئیسی را به مدت نه هفته انجام دادند. تغییر در نمره های خرده آزمون حیطه حسی- حرکتی از طریق آزمون عصب روان شناختی نپسی در طول مداخله و دو هفته پس از پایان مداخله در توالی های یک هفته ای اندازه گیری شد و در پایان پس از دو ماه دوباره از شرکت کنندگان آزمون گرفته شد. مداخله مورد نظر در مورد هر سه شرکت کننده اثربخش بود (با PND 100% برای شرکت کننده اول و 78/77 درصد برای شرکت کننده های دوم و سوم) و این کاهش دو هفته پس از مداخله پایدار ماند. یافته های پژوهش نشان داد تمرینات با توپ سوئیسی موجب بهبود چشمگیر کارکرد حسی- حرکتی پسران مبتلا به اوتیسم می شود.

مطالعه حاضر به منظور مقایسه تأثیر تمرین در آب و تمرین در بیرون آب بر کنترل تعادل و راه رفتن مردان سالمند انجام شد. 40 مرد سالمند بالای 65 سال به صورت تصادفی به سه گروه تمرین در آب (13 نفر)، تمرین در بیرون آب (12 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرینی به مدت شش هفته در تمرینات مشابه در دو محیط متفاوت شرکت کردند. تغییرات در تعادل و راه رفتن آزمودنی ها قبل و بعد از دوره تمرین، به وسیله آزمون های ستاره، شارپند رومبرگ و زمان بلند شدن و رفتن اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس یک سویه و تحلیل واریانس مختلط استفاده شد. در ضمن تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 16) در سطح معنی داری 05/0 انجام شد. نتایج تغییرات معنی داری در تعادل و توانایی و استقلال راه رفتن گروه های تجربی نشان داد (05/0p< ). با وجود این تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرینی دیده نشد (05/0<p ). همچنین تفاوت معنی داری بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل مشاهده نشد (05/0<p ). بر اساس یافته های این پژوهش، احتمالاً به کارگیری تمرینات در آب و بیرون آب می تواند عاملی تأثیرگذار در بهبود تعادل و توانایی و استقلال راه رفتن سالمندان باشد و تفاوتی در استفاده از آن ها وجود ندارد.

هدف از این تحقیق توصیف عملکرد شناگران نخبه نوجوان ایرانی با بکارگیری لباسهای مخصوص شنا بوده است. بدین منظور 6 نفر از شناگران نخبه نوجوان که رکوردهای آنان نزدیک به رکوردهای ملی است، بطور داوطلبانه انتخاب شدند. از شناگران تحت بررسی در هر چهار شنای اصلی در مسافتهای 50 و 200 متر در دوحالت رکورد گیری به عمل آمد. در حالت اول شناگران از مایوهای معمولی قدیمی استفاده کردند و در حالت دوم لباس مخصوص شنا ساخت شرکت اسپیدو را بر تن داشتند. در هر حالت 3 بار رکورد گیری به عمل آمد. همچنین در بخش دیگری از این پژوهش، مقایسه ای بین دو مدل(لباس تمام بدن ونیم تنه) از این نوع لباسها در شنای 400 متر آزاد انجام گرفت. به منظور کنترل شدت فعالیت در تمام مراحل رکوردگیری، ضربان شناگران(33 تا 35 ضربان در 10 ثانیه) بلافاصله پس از رکورد گیری کنترل شد. نتایج نشان داد رکوردهای بدست آمده با پوشش فست اسکین در کلیه مسافتها ودر کلیه انواع شناها، بهتر اززمانی بود که شناگران از مایوهای معمولی استفاده کردند. البته میزان این برتری بسته به نوع ومسافت شنا، متفاوت بود بطوری که تاثیر این نوع لباسها در شنای استقامتی نسبت به شنای سرعتی مشهودتر بود. همچنین نتایج نشان داد که در شنای 400 متر آزاد لباسهای تمام بدن برتری محسوسی نسبت به لباسهای نیم تنه دارند. در راستای بررسی های صورت گرفته به منظور تحلیل کیفی موضوع، پرسشنامه ای محقق ساخته شامل 10 سوال طراحی ودر اختیار 20 نفر از شناگران نخبه ای قرار گرفت که به پوشیدن این لباسها عادت داشتند. نتایج حاصل از پرسشنامه نیز، برتری و مزیت استفاده از لباسهای مخصوص را تایید کرد وابهاماتی که در خصوص محدود شدن دامنه حرکتی، احساس سنگینی شناگران، بالا رفتن دمای بدن و... در استفاده از این لباسها به هنگام شنا که از سوی برخی از شناگران گزارش شده است، تا حدی برطرف گردید.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین مشاهده ای خودکنترلی و سطح مهارت الگو بر یادگیری سرویس بلند بدمینتون بود. 52 دانشجوی دختر (18 تا 26 سال) به طور تصادفی در یکی از چهار گروه: الف. الگوی ماهر - خودکنترل، ب. الگوی ماهر - جفت شده، ج. الگوی در حال یادگیری – خودکنترل٬ و د. الگوی در حال یادگیری - جفت شده٬ قرار گرفتند. مطالعه ی حاضر شامل پیش آزمون، اکتساب و آزمون یادداری بود. نتیجه و شکل حرکت به عنوان متغیرهای وابسته مورد اندازه گیری قرار گرفتند. متغیرهای مستقل شامل نوع الگو (ماهر یا در حال یادگیری) و شرایط تمرین (خودکنترل یا جفت شده) بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس عاملی، یو- من- ویتنی و کروسکال والیس استفاده شد که در ارتباط با شکل حرکت، نتایج نشان داد که اثر اصلی نوع الگو، اثر اصلی شرایط تمرین و تعامل نوع الگو و شرایط تمرین در آزمون اکتساب و یادداری معنی-دار نبود. در خصوص امتیازات نتیجه، اثر اصلی نوع الگو در آزمون اکتساب معنی دار بود. گروه الگوی در حال یادگیری عملکرد بهتری را نسبت به گروه الگوی ماهر نشان داد، اما اثر اصلی شرایط تمرین در آزمون اکتساب معنی دار نبود. هم چنین، اثر اصلی نوع الگو، اثر اصلی شرایط تمرین و تعامل بین نوع الگو و شرایط تمرین در آزمون یادداری معنی دار نبود.

مقاله حاضر بر آن است تا به بررسی ابعاد و مؤلفه هایی از به کارگیری توانایی فردی در نظام ارزشی و نظریات معاصر با محوریت آیات و روایات مستدل در زمینه تربیت جسم و مهارت های بدنی در اسلام بپردازد. ازاین رو با عنایت به اینکه قراین و شواهد بسیاری دال بر نگاه سنجیده نسبت به جسم ورزیده و روان آرمیده در نظام ارزشی وجود دارد و مطالعات موردی فراوانی برای آن قابل استناد است، در این مقوله ضمن بررسی بسیار اجمالی به گذشته به صورت اخص به دین مبین اسلام، به رویکرد ها و مطالعات تطبیقی همراه با روایات مستند و سخنان صاحب نظران معاصر پرداخته شده است که از موارد مهم، به مقوله بهداشت روان و جسم و ویژگی های به کارگیری توانایی های فردی و توانایی های عملی فرد مانند مقاوم بودن، روحیه متعالی، چابکی (تحرک و مهارت)، اضطراب گریزی، دوراندیشی، موقعیت شناسی و حریف شناسی اشاره شده است. در ضمن در تبیین شواهد نظام ارزشی به نمونه های عینی و تاریخی در نص صریح آیات و روایات پرداخته شده است.

هدف از اجرای این تحقیق ، مدل سازی ارزیابی مربیان تیم های ملی هندبال کشور، با روش تحلیل مسیری بود. نوع مطالعه، توصیفی و روش آن پیمایشی است. ابزار تحقیق پرسشنامه ای با 108 سؤال بسته بود که با روش دلفی و با ضریب پایایی 97/0 تهیه و به منظور تعیین روایی محتوای پرسشنامه به 12 تن از استادان مدیریت ورزشی دانشگاه ها ارائه شد، سپس در اختیار نمونه های آماری که بر جامعه آماری منطبق بودند، قرار گرفت. پس از جمع آوری داده ها، با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی، پنج عامل ارزیابی شناسایی شدند. بر این اساس، ارزیابی مربیان تیم های ملی هندبال ایران مدل سازی شد. برای آزمون مدل، از آماره 2 استفاده شد که مقدار آماره خی دو برای این مدل برابر با 35/0 است. این مقدار، از مقدار بحرانی خی دو با درجه آزادی 1، برابر با 63/6 کم تر بوده و نیز 05/0 PValue> است که موجب تایید مدل شد. در این مدل با استفاده از روش تحلیل مسیری، ویژگی های فردی، پیشینه ورزشی و اخلاقی و شخصیتی به عنوان متغیرهای برون زاد و ویژگی های انسانی و اجتماعی و فنی به عنوان متغیرهای درون زاد شناسایی و تاثیر متقابل هر یک از این عوامل مشخص شد.

هدف از انجام این تحقیق، تعیین ارتباط سبک مدیریت تضاد با هوش هیجانی در مدیران اداره کل تربیت بدنی استان خوزستان بود. این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده و به روش میدانی کتابخانه ای انجام شده است. جامعه آماری تحقیق 134 نفر بودند و کل جامعه به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه مدیریت تضـاد پوتنام - ویلسـون و پـرسشنامه هوش هیجانی بار - ان بود و پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 80/0 و 93/0 محاسبه شد. یافته های پژوهش بیانگر وجود رابطه منفی و معنی دار بین استفاده از استراتژی عدم مقابله و استراتژی کنترل با هوش هیجانی مدیران بود، در حالی که بین استفاده از استراتژی راه حل گرایی با هوش هیجانی مدیران، رابطه مثبت و معنی داری مشاهده گردید. همچنین براساس تحلیل رگرسیون بین استراتژی های مختلف مدیریت تضاد با هوش هیجانی مدیران رابطه چندگانه وجود داشت که استراتژی های راه حل گرایی و عدم مقابله به ترتیب به عنوان متغیرهای پیش بین توانستند هوش هیجانی مدیران را پیش بینی کنند. اگرچه ویژگی های دموگرافیک مدیران در استفاده از استراتژی های مختلف مدیریت تضاد و هوش هیجانی تفاوت معنیداری را نشان نداد، اما استراتژی راه حل گرایی با سابقه کار مدیران حاکی از رابطه مثبت و معنی داری بود.

سندرم درد پتلافمورال یکی از آسیب های شایع در مفصل زانو به ویژه در افراد با فعالیت های جسمانی زیاد است. به دلیل ایجاد درد، مهار عضلانی و آثار منفی بر حس عمقی مفصل زانو، این احتمال وجود دارد که این مشکل، کنترل وضعیتی پویا را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه تعادل پویا بین دو گروه مبتلا به سندرم درد پتلافمورال و افراد سالم بود. در این تحقیق که به روش مقایسه ای انجام شد، 30 زن فوتسالیست و نخبه شرکت کردند، که نیمی از آنان مبتلا به سندرم درد پتلافمورال با میانگین سنی 83/1±73/21 سال و میانگین زمان ابتلا 65/7±26/11 ماه و بقیه سالم با میانگین سنی 77/2±46/21 سال بودند. دو گروه از نظر قد، وزن و شاخص توده بدنی با هم همگن بودند و از نظر آماری تفاوت معناداری نداشتند (05/0 P>) . کنترل وضعیتی پویای افراد با استفاده از دستگاه بایودکس در دو سطح بی ثباتی کم (6) و زیاد (3) تعیین شد. شاخص های ثباتی ارائه شده شامل شاخص ثباتی کلی، قدامی خلفی و طرفی بود که پس از جمع آوری داده ها با استفاده از آزمون آماری تی مستقل، داده های بین دو گروه مقایسه شد. نتایج، وجود تفاوت معنادار در هر سه شاخص تعادلی بین دو گروه را در سطح 6 نشان دادند (شاخص کلی 03/0 = P، شاخص قدامی خلفی 02/0 = P و شاخص طرفی 05/0= P)، به طوری که مقایسه میانگین ها بین دو گروه حاکی از بیشتر بودن نوسانات تعادلی در گروه مبتلا بود، ولی در سطح 3 با وجود بیشتر بودن میانگین نوسانات تعادلی در گروه مبتلا، از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. تحقیق حاضر نشان می دهد که تعادل پویا در فوتسالیست های زن مبتلا به سندرم درد پتلافمورال و درد قدامی زانو دچار اختلال است، ولی میزان این اختلال تعادلی، به میزان بی ثباتی و نیازهای کنترل وضعیتی در رابطه با شرایط محیطی وابسته است، به نحوی که در سطوح با ثبات تر که نیازهای کنترل وضعیتی به وضعیت ایستا نزدیک تر است، واکنش های تعادلی ضعیف تر از گروه کنترل عمل می کنند، ولی هر چه سطح، بی ثبات تر و تعادل به وضعیت پویا نزدیک می شود، واکنش های تعادلی افراد مبتلا به گروه کنترل نزدیک می شود. انجام مطالعات بیشتر در سطوح دیگر بی ثباتی در راستای درک هر چه بیشتر واکنش های تعادلی در افراد مبتلا به PFPS کمک کننده خواهد بود.

هدف این تحقیق، مقایسه خودپنداره دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های دولتی و غیردولتی است. روش تحقیق حاضر توصیفی - تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق، تمام دانشجویان تربیت بدنی مقطع کارشناسی بودند که در سال تحصیلی 85- 86 در دانشگاه های دولتی و غیردولتی شهر تهران مشغول به تحصیل بوده اند. از شاخص های آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف معیار، برای مقایسه نمرات خودپنداره دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های دولتی با غیردولتی و همچنین مقایسه نمرات خودپنداره دانشجویان دختر و پسر، شاغل و بیکار و متأهل و مجرد از آزمون پارامتریک t استودنت استفاده شده است. برای مشخص کردن ارتباط بین سنوات تحصیل در دانشگاه و سطح خودپنداره از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. این تحقیق نشان میدهد بین نمرات خودپنداره دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های دولتی و غیردولتی رابطه معنیداری وجود ندارد و سنوات حضور در دانشگاه نیز رابطه معنیداری آماری با نمرات خودپنداره تحصیلی ندارد. در این تحقیق میزان نمره خودپنداره دانشجویان دختر و پسر، شاغل و بیکار، متأهل و مجرد در دانشگاه های دولتی و غیردولتی با یکدیگر مقایسه شد، اما تفاوت معنیدار آماری بین نمرات خودپنداره آنان مشاهده نشد. نتایج این تحقیق همبستگی 02/0 را بین خودپنداره و سنوات تحصیل در دانشگاه نشان داد که بیا نگر این مطلب است که تحصیل در دانشگاه نمیتواند نقشی معنیدار در ارتقای خودپنداره دانشجویان داشته باشد.

دوره زمانی بهینه برنامه بازتوانی قلبی و تغییرات مربوط به آن چندان شناخته شده نیست. هدف این تحقیق عبارت است از بررسی تغییرات ظرفیت عملی (Mets) بیماران پس از ابتلا به سکته قلبی طی سه دوره بازتوانی ورزشی 4، 8، و 12 هفته ای. تعداد 15 بیمار مبتلا به سکته قلبی (8 بیمار مرد و 7 بیمار زن، سنین3/6±6/64 سال) با خطرپذیری پایین تا متوسط که حداقل 6 ماه از سکته قلبی آن ها گذشته بود، به صورت هدف مند به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه 1 ساعته با شدت فعالیت 65 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب بیماران در برنامه بازتوانی ورزشی شرکت کردند. ظرفیت عملی بیماران طی آزمون ورزش بر اساس پروتکل نوتن در شروع و هفته های چهارم، هشتم، و دوازدهم برنامه بازتوانی مشخص شد. سپس داده ها با آزمون آماری اندازه های تکراری در سطح آلفای 5 درصد تجزیه و تحلیل شدند. به ترتیب در هفته های چهارم، هشتم و دوازدهم برنامه بازتوانی نسبت به شروع برنامه، در ظرفیت عملی بیماران 4/28، 28/43 و 45/55 درصد (000/0P<)، ضربان قلب استراحت 09/1-، 54/1- و 37/3- درصد (000/0P<)، و ضربان قلب اوج فعالیت 61/10، 18/16 و 46/29 درصد (000/0P<) بهبود چشمگیر حاصل شد. همچنین، تحلیل داده ها نشان داد عامل جنسیت در این تغییرات تاثیر بارزی نداشته است (05/0P>). به عبارت دیگر، میزان پیشرفت تمامی متغیرها صرف نظر از عامل جنسیت روندی مشابه در هر دو گروه زنان و مردان داشته است. در این تحقیق هرچند بر انجام فعالیت بدنی در دوره طولانی مدت 12 هفته ای تاکید شده است، با این حال یک دوره کوتاه مدت 4هفته ای مخصوصاً در زمینه کاهش خطرپذیری بیماران قلبی تاثیر بسزا دارد که در صورت کمبود امکانات و هزینه ها در قالب دوره حداقل بازتوانی توصیه می شود.

ورود ورزشکار به سطوح حرفه ای فعالیت ممکن است با بروز ناهنجاری هایی همراه باشد که بسته به نوع فعالیت ورزشی متغیر است. وضعیت های سر به جلو، ناراستایی های شانه و ستون فقرات از عمده انحرافات قامتی در ورزشکاران دارای فعالیت های حرکتی بالای سر است. این ناراستایی ها ورزشکار را مستعد آسیب می کند. این تحقیق روی 68 نفر از بازیکنان تیم های مس کرمان، ستاره فروغ کرمان و ثامن الحجج مشهد که به صورت در دسترس انتخاب شدند، انجام گرفت. نمونه های تحقیق به دو گروه آسیب دیده (40N=، سن 43/4±27/24سال، قد24/7±.55/186 سانتی متر، وزن06/10±17/85 کیلوگرم) و سالم (28N=، سن82/3±85/23 سال، قد 36/8± 67/183سانتی متر، وزن 27/9±32/82 کیلوگرم) براساس معیارهای حذفی تقسیم شدند. برای ارزیابی وضعیت سر به جلو از گونیامتر، به منظور ارزیابی کیفوز از خط کش منعطف و برای ارزیابی دامنه حرکتی از انعطاف سنج جاذبه ای لیتون استفاده شد. همچنین برای بررسی وضعیت آسیب از فرم ثبت آسیب خود گزارشی ورزشکار استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار20spss و آزمون آماری t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون (05/0P≤) تجزیه وتحلیل شد. نتایج تحقیق اختلاف معناداری را در زاویه قوس کیفوز (013/0P≤) و سر به جلو (001/0P≤) در هندبالیست های سالم و آسیب دیده نشان داد. همچنین بین زاویه قوس کیفوز و دامنه حرکتی چرخش داخلی دست برتر (72/0r= ؛001/0P≤) و خارجی دست برتر (48/0-r= ؛002/0P≤)، چرخش داخلی دست غیر برتر (79/0r=؛ 001/0 P≤)، چرخش خارجی دست غیر برتر (42/0-r=؛ 038/0P≤) و مفصل شانه هندبالیست های آسیب دیده اختلاف معناداری مشاهده شد. با توجه به نتایج این تحقیق درمی یابیم که ورود ورزشکار به ورزش حرفه ای و همچنین تمرین مکرر مهارت های خاص ممکن است موجب بروز ناهنجاری های قامتی و آسیب دیدگی در ورزشکار شود که این ناهنجاری ها سبب تغییر کینماتیک مفاصل می شوند.