عزت الله ترخانی

این تحقیق با هدف تبیین نقش شاخص های کلیدی منجر به موفقیت ایران در المپیک ریو براساس مدل SPLISS انجام گرفته است. روش تحقیق از نظر ماهیت توصیفی- پیمایشی به صورت تحلیلی، از نظر هدف کاربردی و از لحاظ گردآوری اطلاعات نیز از دسته تحقیقات میدانی و پرسشنامه ای است. جامعه آماری تحقیق را تمام ورزشکاران، مربیان و دست اندرکاران شرکت کننده در بازی های المپیک ریو تشکیل می داد (269=N) که با توجه به تعداد محدود جامعه تحقیق، نمونه گیری به روش کل شمار انجام گرفت. ابزار اندازه گیری متغیرهای پژوهش شامل پرسشنامه شاخص های موفقیت ورزشی دی بوسچر و همکاران (2012) بود. روایی پرسشنامه توسط متخصصان مربوط تأیید شد و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 93/0 محاسبه شد. برای تحلیل اطلاعات گردآوری شده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف و تی تک نمونه ای به کمک نرم افزار SPSS نسخه 23 و مدلسازی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار Smart Pls3 استفاده شد. نتایج نشان داد که حمایت مالی (22/8=t)، عوامل ساختاری و سیاست گذاری (46/9=t)، سیستم توسعه و شناسایی استعدادهای ورزشی (94/14=t)، حمایت های ورزشی و شغلی از ورزشکاران (80/10=t)، توسعه اماکن و تسهیلات آموزشی و تمرینی (20/8=t)، توسعه کمی و کیفی مربیگری (65/6=t)، افزایش حضور در رقابت های ملی - بین المللی (67/7=t)، حمایت های علمی-پژوهشی (28/10=t)، عوامل محیطی - اجتماعی و تنوع جغرافیایی (85/13=t) و افزایش مشارکت ورزشی مردم (47/7=t) در موفقیت تیم های ورزشی حاضر در المپیک نقش معنا داری دارد (01/0=P). همچنین، نتیجه مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد که همه عوامل مؤثر بر موفقیت تیم های ورزشی حاضر در المپیک ریو از مقدار T و بار عاملی قابل قبولی و مثبتی برخوردارند و عوامل مؤثر بر موفقیت تیم های ورزشی حاضر در المپیک ریو محسوب می شوند.

هدف این تحقیق، مقایسه خودپنداره دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های دولتی و غیردولتی است. روش تحقیق حاضر توصیفی - تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق، تمام دانشجویان تربیت بدنی مقطع کارشناسی بودند که در سال تحصیلی 85- 86 در دانشگاه های دولتی و غیردولتی شهر تهران مشغول به تحصیل بوده اند. از شاخص های آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف معیار، برای مقایسه نمرات خودپنداره دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های دولتی با غیردولتی و همچنین مقایسه نمرات خودپنداره دانشجویان دختر و پسر، شاغل و بیکار و متأهل و مجرد از آزمون پارامتریک t استودنت استفاده شده است. برای مشخص کردن ارتباط بین سنوات تحصیل در دانشگاه و سطح خودپنداره از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. این تحقیق نشان میدهد بین نمرات خودپنداره دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های دولتی و غیردولتی رابطه معنیداری وجود ندارد و سنوات حضور در دانشگاه نیز رابطه معنیداری آماری با نمرات خودپنداره تحصیلی ندارد. در این تحقیق میزان نمره خودپنداره دانشجویان دختر و پسر، شاغل و بیکار، متأهل و مجرد در دانشگاه های دولتی و غیردولتی با یکدیگر مقایسه شد، اما تفاوت معنیدار آماری بین نمرات خودپنداره آنان مشاهده نشد. نتایج این تحقیق همبستگی 02/0 را بین خودپنداره و سنوات تحصیل در دانشگاه نشان داد که بیا نگر این مطلب است که تحصیل در دانشگاه نمیتواند نقشی معنیدار در ارتقای خودپنداره دانشجویان داشته باشد.