هدف از انجام پژوهش حاضر، ارائه ساختار سازمانی پیشنهادی برای وزارت ورزش جمهوری اسلامی ایران می باشد. روش این پژوهش، ترکیبی (کمی کیفی) بوده است. بدین شکل که در قسمت کمی از پرسشنامه «بررسی شاخص های سنجش ساختار سازمانی» رابینز (1990) بهره گرفته شد و در قسمت کیفی از مصاحبه های نیمه باز با خبرگان مدیریت و ورزش استفاده گردیده است. روایی پرسش نامه توسط ده تن از اساتید و خبرگان مدیریت ورزشی و پایایی از طریق یک مطالعه مقدماتی و با استفاده از روش آماری آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. جامعه آماری در بخش کمی را مدیران و کارشناسان وزارت ورزش و جوانان و نیز اساتید و اعضای هیأت علمی تربیت بدنی و علوم ورزشی شهر تهران به تعداد 420 نفر تشکیل دادند و تعداد نمونه براساس جدول مورگان برابر با 200 نفر در نظر گرفته شد. نتایج نشان می دهد که تعداد نمونه پژوهش در سازمان های اداره کننده کشورهای منتخب شامل 47 نفر از مدیران و کارشناسان خبره بخش ورزش در کشورهای کانادا، استرالیا، انگلستان، کره جنوبی و ایتالیا می باشد. علاوه براین، این ساختار شامل: چهار معاون وزیر و نیز رؤسای سازمان های ورزش پرورشی، همگانی، قهرمانی و حرفه ای است که هرکدام براساس مأموریت خود با وزارت خانه ها و نهادهای مربوطه تعامل دارند. ساختار پیشنهادی می تواند در چابک سازی و تفکیک وظایف و نیز تسهیل انجام مأموریت های این وزارت خانه نقش مؤثری داشته باشد.
