شهادت در داستان ایرج و سیاوش
حوزه‌های تخصصی:
فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۷۰۱ تا ۷۲۰ مورد از کل ۱٬۴۶۰ مورد.
فردوسی و شاهنامه
منبع:
سیمرغ تیر ۱۳۵۷ شماره ۵
حوزه‌های تخصصی:
بحث پیرامون شاهنامه فردوسی: در باب تاریخ دقیق پایان شاهنامه: نامه ای درباره شاهنامه بوسیله ماهنامه
منبع:
گوهر مرداد ۱۳۵۵ شماره ۴۱
حوزه‌های تخصصی:
شرح حال و شخصیت و آثار فردوسی؛ سخنرانی جناب آقای عیسی صدیق در انجمن فرهنگی ایران و انگلیس
حوزه‌های تخصصی:
درفش در شاهنامه - تاریخچه پیدایش آن - طرز بکار بردن درفش
حوزه‌های تخصصی:
جایگاه زبان عربی و فرهنگ اسلامی در شاهنامه فردوسی
حوزه‌های تخصصی:
ساختار منسجم آغاز حکومت در شاهنامه فردوسی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
شاهنامهدر عین تعدد و گستردگی منابع، به صورتی منظم ومنسجم در یک کلّ یگانه و یک پارچه سروده شده است. انعکاس این انسجام و یک پارچگی را در پنجاه دوره حکومتی در کلّ اثر می توان مشاهده کرد. دوره های پادشاهی از ساختاری هم آهنگ و مشترک برخوردار است. محقق با این فرض که آغاز حکومت در شاهنامهدارای ساختاری یک پارچه و یک سان است به روش تحلیلی و تطبیقی به بررسی و تطبیق این دوره های پادشاهی پرداخته است. برآیند حاصل از پژوهش نشان می دهد که ساختار آغاز حکومت ها در شاهنامهاز هشت الگوی مشترک پیروی می کند. سعی فردوسی در اثر پای بندی و استواری به این الگوهاست. گویا این شیوه برای بیان تفکّر اصلی شاهنامهبه صورت خط یا رشته ای در خلال اثر کشیده شده و موقعیّت های مهم را به هم پیوند داده است. این الگوها عبارت اند از:1- بر تخت نشستن پادشاه؛ 2- مجلس آراستن؛ 3- سخن رانی کردن؛ 4- منشور حکومت پادشاه؛ با نام یزدان آغازکردن؛ 5- فرّه ایزدی داشتن؛ 6- آفرین خواندن بزرگان پادشاه را؛ 7- مدّت حکومت پادشاه.
مذهب فردوسی
حوزه‌های تخصصی:
چند وامواژه سعدی در شاهنامه فردوسی
منبع:
فرهنگ پاییز ۱۳۶۹ شماره ۷
حوزه‌های تخصصی:
ادبیات: شب و روز در تصویرهای شاهنامه
منبع:
هنر پاییز ۱۳۷۹ شماره ۴۵
حوزه‌های تخصصی:
بازخوانی داستان رستم و اسفندیار از شاهنامه فردوسی
حوزه‌های تخصصی:
اندیشه: نیمی از شاهنامه سروده ی فردوسی نیست (2)
منبع:
فردوسی تیر ۱۳۸۸ شماره ۷۸
حوزه‌های تخصصی:
تحلیل کارکرد خنده در شاهنامه براساس نظریه باختین(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
زبان و ادبیات فارسی (دانشگاه خوارزمی) سال بیست و چهارم بهار و تابستان ۱۳۹۵ شماره ۲۵ (پیاپی ۸۰)
حوزه‌های تخصصی:
هدف پژوهش حاضر این است که با رویکرد روایت شناسی باختینی یعنی منطق گفت وگویی به بررسی شاهنامه فردوسی بپردازد. منطق گفت وگویی نوعی روایت است که به بررسی روابط بین دیدگاه های مختلف ازطریق گفت وگو می پردازد و یگانه راه تعامل را گفت وگو می داند. منطق گفت وگویی با مفاهیمی نظیر «چندصدایی»، «دگرآوایی» و «کارناوال» تکمیل می شود. از لوازم ضروری زندگی کارناوالی خنده است؛ در شاهنامه به سه نوع «خنده» برمی خوریم که یک نوع آن به خنده ای که مدنظر باختین است نزدیک است و آن خنده ای است که مفهوم مسخره کردن و تحقیر را می رساند. انواع دیگر خنده عبارت اند از: «خنده» شادمانی و «خنده»ای که تمثیلی از طبیعت است. در فرجام نیز به تفاوت ها و شباهت های بین خنده کارناوالی و خنده شاهنامه پرداخته شده است، تا مطابقت نظریه منطق گفت وگویی با شاهنامه سنجیده شود. در این پژوهش تلاش شده تا واژه «خنده» و مشتقات آن با بهره گیری از روش تحلیلی توصیفی در شاهنامه بررسی و براساس نظریه منطق مکالمه باختین سنجیده شود و تفاوت ها و شباهت های آن با «خنده» کارناوالی باختین تبیین شود.
نگاهی دیگر به گذر سیاوش از آتش
حوزه‌های تخصصی: