درخت حوزه‌های تخصصی

پدیده فشار روانی در چند دهه اخیر در جوامع و سازمان ها رو به افزایش بوده است و سلامتی مردم ، کارمندان و مدیران را به خطر انداخته است. مقاله حاضر به بررسی مفاهیم ، علل و راه کارهای کاهش فشار روانی در سازمان پرداخته است. ابتدا ، با استناد به چند تعریف، نویسنده تعریف خود از فشار روانی را ارائه داده است. پس از بیان چگونگی شکل گیری و مراحل فشار روانی ، علائم فشار روانی توضیح داده است.در این مقاله ، علائم به 3 دسته بزرگ بیولوژیکی ، روانی و رفتاری تقسیم بندی شده اند. نکته مهمی که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است ، رابطه فشار روانی و عملکرد سازمانی می باشد. نویسنده کوشیده است که رابطه فشار روانی با تصمیم گیری ، تمرکز فکر برای جمع آوری اطلاعات ،میل به ترک سازمان و کاهش رضایت شغلی و روحیه و به طور کلی انگیزه های افراد را توضیح دهد. بدین ترتیب ، نتیجه گیری می شود که فشارهای روانی طولانی و حاد سبب اختلال و کاهش عملکرد کارمندان در سازمان می شود . عوامل بوجود آورنده فشار از گسترده ترین بخش های مقاله است که عوامل مؤثر بر فشار را به پنج دسته تقسیم می کند: 1- عوامل فردی که شامل نوع شخصیت ، کانون کنترل ، خود پنداری و بیماری های جسمی می شود. 2- عوامل شغلی که به ماهیت شغل، ابهام نقش ، تعارض بین نقش ها ، پر حجمی یا کم حجمی نقش و روش انجام کار تقسیم شده است. 3- عوامل مدیریتی که قدرت مدیریت، شخصیت و سبک مدیریت و برنامه ریزی و سازماندهی مدیریت را در بر دارد. 4- عوامل سازمانی که شامل جو سازمانی ، ارگونومی ، سیستم پاداشی و ساختاری سازمان می شود. 5- عوامل بیرونی که به وضعیت اجتماعی ، وضعیت اقتصادی ، وضعیت تکنولوژی و تغییرات جغرافیایی شغل تقسیم می شود. نویسنده در انتهای مقاله ، راه کارهای کاهش فشار را به عنوان نتیجه گیری ارائه می دهد . در توضیح این بخش ، هدفدار بودن، برنامه ریزی و سازماندهی کار و منابع ، اصلاح جو سازمانی، اصلاح ادراک ، افزایش پشتیبانی اجتماعی ، کاهش کمال طلبی ، روش های آسودگی ، و اهلش و آرمیدن آگاهانه و ورزش و تفریحات سالم را به عنوان اساسی ترین راه کارهای کاهش فشار و حفظ بهداشت روانی معرفی می کند.

در این مقاله پژوهشی که بر اساس روشهای میدانی انجام گرفته است نقش ارزیابی عملکرد کارکنان در بهسازی نیروی انسانی در یکی از مدیریت های شرکت ملی نفت ایران از طریق 5 فرضیه مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد اگر ارزشیابی عملکرد کارکنان به نحو صحیح و بدور از خطاهای رایج در ارزیابی صورت گیرد از طریق ارتقا قابلیتهای کارکنان ، بالا بردن خلاقیت ، ابداع و ابتکار ، افزایش گرایش به آموزش و یارگیری ، بهبود رابطه زیردستان با روسا و ایجاد زمینه رشد شخصیت کارکنان موجبات بهسازی نیروی انسانی فراهم خواهد شد .