مرجان صفاری

ورزش در عرصه های مختلف از کارکردهای سیاسی برخوردار است. هدف از این پژوهش تحلیل رابطه سیاست و ورزش از طریق تحلیل مشارکت ورزشی شهروندان با نگاهی به ظرفیت های بازاریابی سیاسی است. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و به شیوه میدانی انجام گرفت. جامعه آماری، کلیه شهروندان بالای 15 سال تهرانی و حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران برابر با 385 نفر در نظر گرفته شده است.جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه استاندارد فعالیت جسمانی  و پرسشنامه محقق ساخت بازاریابی سیاسی استفاده شد. نتایج نشان داد که بین ابعاد بازاریابی سیاسی و مشارکت ورزشی رابطه مثبت وجود دارد. در نقش ابعاد بازاریابی سیاسی در مشارکت ورزشی بر اساس جنسیت تفاوت وجود دارد. بالاترین اولویت ابعاد بازاریابی سیاسی مؤثر در مشارکت ورزشی ابزارهای برنامه ها و پایین ترین نمادهای دینی است. به طورکلی نحوه به کارگیری ابزارهای سیاسی و مشارکت ورزشی رابطه ای درهم تنیده دارند. بازاریابی سیاسی و ابعاد آن از عوامل تأثیرگذار بر مشارکت ورزشی است و می توان از آن جهت ترویج و توسعه هر چه بیشتر مشارکت ورزشی شهروندان استفاده کرد.

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی و مدل یابی مؤلفه ها و شاخص های ارزیابی کارآفرینی دانشگاهی در دانشکده-های علوم ورزشی بود. جامعه آماری را تمام اعضای هیئت علمی دانشکده های علوم ورزشی شهر تهران تشکیل می دادند که به دلیل محدود بودن آن، نمونه آماری به روش کل شمار محاسبه گردید (165=n). برای گردآوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته از طریق مطالعات کتابخانه ای و بهره گیری از نظرات پنچ نفر از اساتید مدیریت ورزشی و دو نفر از اساتید کارآفرینی با استفاده از تکنیک دلفی استفاده شد و روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل داده های 112 پرسش نامه برگشتی، از آزمون های آماری ضریب آلفای کرونباخ و پایایی مرکب، آزمون کی.ام.او برای تعیین کفایت نمونه گیری، تحلیل عاملی اکتشافی برای شناسایی مؤلفه ها و تحلیل عاملی تأییدی برای تعیین روایی سازه در نرم افزارهای آماری اس پی اس اس نسخه 22 و اسمارت پی ال اس نسخه 3 استفاده گردید. در نهایت، مدل ارزشیابی کارآفرینی دانشگاهی در قالب 21 شاخص و چهار مؤلفه ملزومات (چهار شاخص)، توانمندسازها (چهار شاخص)، فعالیت ها (هفت شاخص) و پیامدها (شش شاخص) طراحی گردید. انتظار می رود این مدل بتواند به عنوان یک ابزار مفید جهت ارزیابی کارآفرینی دانشگاهی دانشجویان و اعضای هیئت علمی در دانشکده های علوم ورزشی به کار رود و کارکردهای دانشکده های علوم ورزشی را به کارکردهای دانشگاه نسل سوم سوق دهد.

زمینه و هدف : پژوهش حاضر به مطالعه رابطه بین سرمایه اجتماعی، جهت گیری ورزشی و مشارکت تفریحی دانشجویان دانشگاه افسری و تربیت پلیس امام حسن مجتبی (ع) پرداخت. روش: پژوهش از نظر هدف، کاربردی است. داده ها به صورت پیمایشی و از طریق پرسش نامه های استاندارد سرمایه اجتماعی، جهت گیری ورزشی و مشارکت تفریحی جمع آوری شد. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان این دانشگاه در سال 1399 به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد. یافته ها : یافته های پژوهش نشان داد که بین سرمایه اجتماعی، جهت گیری ورزشی و مشارکت تفریحی و برخی ابعاد آنها رابطه معنادار وجود دارد. از بین ابعاد سرمایه اجتماعی و جهت گیری ورزشی، همدلی و درک متقابل و پیروزی گرایی دارای بیشترین همبستگی و اعتماد و پیروزی گرایی دارای کمترین همبستگی هستند. از بین ابعاد سرمایه اجتماعی و مشارکت تفریحی، هویت جمعی و جاذبه دارای بیشترین همبستگی و اعتماد و تمرکز به شیوه زندگی دارای کمترین همبستگی هستند و همچنین از بین ابعاد جهت گیری ورزشی و مشارکت تفریحی، جاذبه و رقابت جویی دارای بیشترین همبستگی و تمرکز به شیوه زندگی و پیروزی گرایی دارای کمترین همبستگی است. نتیجه گیری : می توان با تقویت هر یک از بعدهای سرمایه اجتماعی، جهت گیری ورزشی افراد را تقویت کرد و همچنین میزان مشارکت تفریحی افراد در فعالیت های ورزشی را ارتقاء داد.

شهرت تیم، عقیده و باوری است که طرفداران نسبت تیم محبوب شان دارند. اینکه دقیقاً چه چیزی شهرت را ایجاد می کند و چگونه می تواند مورد ارزیابی قرار بگیرد، موردبحث است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر مؤلفه شناختی بر مؤلفه عاطفی شهرت تیم های فوتبال لیگ برتر ایران با توجه به تفاوت بین بینندگان و تماشاگران بود. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و از منظر داده ها کمی است که با رویکرد مدل معادلات ساختاری به انجام رسید. جامعه آماری متشکل از تمامی طرفداران تیم های لیگ برتر ایران بود که چه از طریق رسانه ها و چه از طریق حضور در ورزشگاه بازی های لیگ را تماشا می کنند. پرسشنامه شهرت تیم مشتمل بر 6 بعد و 19 گویه و پرسشنامه مؤلفه عاطفی شهرت مشتمل بر 4 گویه در طیف پنج ارزشی لیکرت از طریق بستر آنلاین توزیع شد. 1218 نفر به عنوان نمونه پژوهش از طریق نمونه گیری در دسترس در دو گروه تماشاگران و بینندگان مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد شهرت تیم های ورزشی بدون در نظر گرفتن مؤلفه عاطفی به درستی ارزیابی نخواهد شد. بااین حال، مؤلفه شناختی شهرت بر مؤلفه عاطفی آن تقدم دارد. به طورکلی بینندگان، شهرت تیم ها را بالاتر برآورد کرده و میزان اثرگذاری مؤلفه شناختی بر مؤلفه عاطفی شهرت نیز در بینندگان بیشتر از تماشاگران است.

انتقال ناصحیح و عدم تبدیل علم به عمل، یک شکاف جدی در ورزش به شمار می رود و چالش مدیریتی صاحبان و سرمایه گذاران دانش این است که چگونه دانش تولیدی را به جریان بازده اقتصادی تبدیل کرده و یافته های علمی خود را تجاری سازی کنند. بنابراین هدف از انجام این پژوهش، طراحی مدل تجاری سازی پژوهش های علوم ورزشی است. پژوهش حاضر از روش کیفی و با ماهیت اکتشافی- بنیادی انجام گرفت. داده های پژوهش از طریق نمونه گیری هدفمند با تکنیک گلوله برفی و بر اساس مصاحبه های عمیق نیمه-ساختاریافته با خبرگان حوزه تجاری سازی جمع آوری شد. شمار مشارکت کنندگان در پژوهش با استفاده از شاخص اشباع نظری به 17 نفر رسید. داده ها بر اساس گراندد تئوری و با رویکرد ساختگرا مورد کدگذاری و تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. درک تفسیری دقیق و کدگذاری های اولیه، متمرکزشده و نظری مشخص کرد که پدیده تجاری سازی پژوهش های علوم ورزشی در صورتی عینیت می یابد که مؤلفه های اصلی آن یعنی تابش ها، بازتابش ها، آفرینش ها و کنش ها به خوبی پیاده سازی شوند. مدل به دست آمده فراسوی دیدگاه های متعارف و سرسپردگی محض به سیاست های بیرونی و توسعه به روش فرادست به فرودست، بر رویکردهای کنشگرشناسانه و رابطه دیالکتیک کنشگر-واقعیت تأکید دارد و می تواند نقطه آغازی برای گفتمان سازی این پدیده و نهادینه سازی آن در جامعه و اقتصاد ورزش باشد. نکته قابل توجه این است که این مدل می تواند کارآمدی تولید دانش و پژوهش را افزایش داده و این وضعیت را به جایگاه مطلوب کارآفرینی دانشگاهی و تجاری سازی دستاوردهای پژوهشی نزدیک تر نماید.

هدف از مطالعه حاضر تدوین چارچوب جامعه شناختی سرمایه فرهنگی در ورزش ایران می-باشد. روش تحقیق از نوع کیفی با رویکرد تحلیل جامعه شناختی پدیده های ورزشی انتخاب شد. مشارکت کنندگان شامل دو بخش منابع انسانی و منابع اطلاعاتی بود. مشارکت کنندگان به تعداد قابل کفایت، به صورت هدفمند و برمبنای رسیدن به اشباع نظری انجام شد (16نفر و 63سند). ابزار پژوهش شامل مصاحبه های اکتشافی نیمه ساختارمند به همراه مطالعه کتابخانه ای نظام مند بود. روایی ابزار براساس شایستگی علمی نمونه، روایی ابزار براساس اعتبار حقوقی و علمی نمونه، نظر خبرگان و توافق بین مصححان ارزیابی و تائید گردید. جهت تحلیل یافته ها از روش کدگذاری مفهومی چندمرحله ای (باز، گزینشی و موضوعی) با رویکرد تحلیل سیستمی و جامعه شناختی استفاده شد. سطوح و منظرها به ترتیب اثرگذاری- اثرپذیری بین متغیرهای زیر مجموعه آن ها شامل ظرفیت-های مولد، سازوکارهای پیشران، دستاوردهای توزیعی و کارکردهای قابل انتظار سرمایه فرهنگی در ورزش بود. بطور کلی متولیان و ذینفعان در ورزش کشور در برنامه ها و اهداف خرد و کلان در خصوص ورزش کشور و دخیل بودن سرمایه فرهنگی در ورزش کشور، توجه داشته باشند که خانواده و سبک زندگی ورزش مدار، آموزش و تحصیل ورزش محور، جایگاه ورزش در طبقه اجتماعی و همچنین سرمایه انسانی در ورزش را به عنوان ظرفیت های مولد سرمایه فرهنگی در ورزش کشور در نظر بگیرند.

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش جنسیت بر درک محدودیت ها و انگیزه های گیمرهای ایرانی در مدل پیوستار روان شناختی (PCM) است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی است که به شکل میدانی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش گیمرهای زیر ۳۰ سالی هستند که حداقل یک ساعت در هفته بازی می کنند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه های فانک (۲۰۰۸) برای تشخیص مراحل مختلف مدل پیوستار روان شناختی، کرافورد (۱۹۹۱) برای تعیین محدودیت های فراغت و سیانفرون و همکاران (۲۰۱۱) برای سنجش انگیزه بود که پس از بررسی روایی و پایایی در اختیار نمونه ها قرار گرفت. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی با تأکید بر شاخص های آماری گرایش به مرکز و پراکندگی استفاده شد. ابتدا سطوح پیوستار روان شناختی برای هر یک از شرکت کنندگان بر اساس نمراتشان شناسایی شد. از آزمون t مستقل برای بررسی تفاوت محدودیت ها و انگیزه های گیمرهای زن و مرد در سطوح مختلف PCM استفاده شد. نتایج نشان داد که بین زنان و مردان در درک محدودیت ها و انگیزه های گیمر ها در مراحل مختلف PCM تفاوت معناداری وجود داشت. بر اساس نتایج می توان این گونه نتیجه گیری کرد که جنسیت عامل مهمی در انگیزه های مشارکت و محدودیت های ادراک شده گیمرهای ایرانی است و هرقدر به سطوح بالاتر پیوستار روان شناختی می رویم میزان تأثیرگذاری جنسیت در انگیزه ها و محدودیت ها بیشتر خواهد شد و تعداد گیمرهای مرد در مراحل جذب، دل بستگی و وفاداری بیشتر از گیمرهای زن است. 

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر تدوین مدل توسعه ورزش تربیتی در کشور ایران بود.روش پژوهش: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات متوالی اکتشافی و از نظر نوع داده ها کمی است. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی دبیران تربیت بدنی به تعداد 10000 نفر بود. برای جمع آوری داده ها ابتدا پرسشنامه محقق ساخته با نظر و تأیید 30 نفر از خبرگان شامل استادان و متخصصان مدیریت ورزشی، معاونان تربیت بدنی و معلمان تربیت بدنی تهیه شد. این پرسشنامه دارای هفت مؤلفه و 33 سؤال بود و پیش از توزیع روایی و پایایی آن، تأیید شد.یافته ها: نتایج نشان داد که راهبرد توسعه ورزش تربیتی در هفت بعد شامل توسعه برنامه درس تربیت بدنی، کیفیت بخشی برنامه درس تربیت بدنی، توسعه ورزش قهرمانی دانش آموزان، توسعه ورزش همگانی دانش آموزان، ارتقای کیفی فضا و تجهیزات ورزشی، توسعه سواد حرکتی و سبک زندگی سالم و فعال در دانش آموزان و تقویت و توانمندسازی منابع انسانی ارزیابی شد. می توان گفت که توسعه ورزش دانش آموزی فرایندی پویاست و برای تحقق آن و حصول پیامدهای توسعه، ذی نفعان، راهبرد ها، فرایندها و مسیرهای توسعه ورزش با هم عمل می کنند.نتیجه گیری: ازاین رو سیاستگذاران به هنگام تدوین سیاست های توسعه ورزش دانش آموزی باید ذی نفعان، راهبرد ها، فرایندها و مسیرهای توسعه ورزش را مورد توجه قرار دهند.

با ورود رسانه های اجتماعی، شبکه های اجتماعی آنلاین نیز به عنوان یکی از جدیدترین مباحث مدیریتی مورد توجه قرار گرفته است. شبکه های اجتماعی در ترویج و گردش اطلاعات رویدادهای بزرگ ورزشی نقش مهمی بازی می کنند. با توجه به این مسئله، هدف تحقیق حاضر بررسی و مقایسه نحوه ترویج بازی های المپیک ریو 2016 و توکیو 2020 در رسانه های اجتماعی است. برای بررسی شبکه ترویج بازی ها از رویکرد تحلیل شبکه اجتماعی استفاده شد که تمام توییت های صفحه رسمی این دو المپیک از بستر توییتر استخراج شدند. از صفحه رسمی المپیک ریو 2256 توییت و از صفحه رسمی المپیک توکیو 3287 توییت به دست آمد که در نهایت 436 توییت از المپیک ریو و 905 توییت از المپیک توکیو وارد تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که در هر دو المپیک ورزشکاران از نظر تعداد بازیگران در شبکه، نسبت به سایر ذی نفعان بیشتر بوده اند. درعین حال، وزن ارتباطات سازمان های بین المللی ورزشی بیشتر از سایر ذی نفعان بوده است. تحقیق حاضر نشان داد اگرچه ورزشکاران نسبت به سازمان های ورزشی ملی و بین المللی از طرفداران و در نتیجه دنبال کنندگان بیشتری برخوردار هستند از همین رو بیشتر می توانند به ترویج بازی ها کمک کنند؛ اما وزن ارتباط با سازمان های بین المللی ورزشی گویای این است که کمیته برگزاری بازی های المپیک با سازمان های بین المللی ورزشی مانند فدراسیون های جهانی ارتباط مستمری دارد. تحقیق حاضر نشان داد ترویج رویدادهای ورزشی در رسانه های اجتماعی بدون به کار گرفتن ذی نفعان متعدد ممکن نیست. با این حال با توجه به هدف سازمان ها و رویدادهای ورزشی الگوی خاص خودشان برای ترویج برند یا رویداد می تواند منحصر به فرد باشد.

هدف: هدف این پژوهش، طراحی مدل خط مشی گذاری در ورزش ایران با رویکرد توسعه ورزش های همگانی است. از نظر هدف، این پژوهش کاربردی است؛ زیرا علاوه بر جنبه آگاهی بخشی و علمی، برای سازمان های مختلف مرتبط با ورزش و سلامت جنبه کاربردی نیز دارد. همچنین از آنجا که این پژوهش درصدد طراحی مدل است و موضوعیت جدید و نوآورانه ای دارد، از نوع اکتشافی است. روش: روش پژوهش از نوع کیفی کمّی است. بخش کیفی با رویکرد تحلیل موقعیت، به عنوان یکی از روش های نظریه زمینه ای انجام گرفت. مطالعه کیفی پژوهش، مصاحبه با خبرگان بود؛ از این رو با ۱۲ نفر از خبرگان مصاحبه شد که این افراد استادان دانشگاه در حوزه خط مشی گذاری و مدیریت ورزشی یا مدیران سازمان های کلان مرتبط با ورزش با بیش از ده سال سابقه اجرایی و تصمیم گیری بودند. نمونه گیری با دو روش هدفمند و گلوله برفی انجام شد. در بخش کمّی نیز از روش مدل سازی ساختاری تفسیری استفاده شد. این رویکرد، روشی مبتنی بر نظر خبرگان است و برای موضوعاتی مؤثر و کاراست که در آن، متغیرهای کیفی در سطوح متفاوت اهمیت، بر یکدیگر آثار متقابل دارند. یافته ها: پس از انجام مطالعه و بررسی دقیق و عمیق مصاحبه ها و همچنین اطلاعات و داده های به دست آمده، نخست تک تک مصاحبه ها تجزیه وتحلیل شد و استخراج کدهای اولیه صورت گرفت. سپس مفهوم ها و مقوله ها ساخته شدند. نقشه موقعیت ساخت یافته و ساخت نیافته و در ادامه، نقش عرصه ها جهان های اجتماعی شناسایی شدند. یافته های پژوهش نشان داد که مقوله های اصلی مدل خط مشی گذاری توسعه ورزش همگانی در ایران، تشکیل شده است از: عوامل زمینه ای، عوامل مداخله گر، نهادهای نقش آفرین و تأثیرگذار، الزامات اجرایی، پیچیدگی های محیطی، ریسک ها، مشکلات قانونی، عوامل برون سازمانی، هزینه و مخارج و در نهایت، چالش های بین سازمانی. در ادامه و با کمک مدل سازی ساختاری تفسیری، مدل سازی مفهومی انجام شد. نهادهای نقش آفرین و تأثیرگذار، عوامل بسیار مهم در فرایند خط مشی گذاری ورزشی ایران هستند و نسبت به سایر عوامل، بیشترین قدرت نفوذ و کمترین وابستگی دارند. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت ورزش همگانی و نقش آن در میان سیاست های کشور، توسعه ورزش همگانی می تواند اهمیت خاصی پیدا کند و خط مشی گذاران باید به آن بپردازند. نهادهای نقش آفرین و تأثیرگذار بر فرایند خط مشی گذاری در ورزش ایران، به دلیل ارتباط زیاد و تعارض با یکدیگر، به هماهنگی زیادی نیاز دارند. در کشور ما، به ورزش همگانی و تفریحی سازمان یافته، کمتر توجه شده است و هنوز سازوکاری برای پایش خط مشی های ورزشی و اجرای مستمر آن وجود ندارد؛ از این رو پیشنهاد می شود که یک طرح ملی برای پایش فعالیت بدنی، بر مبنای سامانه جامع و البته الکترونیکی اجرا شود. مسلم است که مشارکت مدیران و مجریان و همکاری آن ها با خط مشی گذاران، در فرایند شکل گیری خط مشی ضروری است؛ از این رو خط مشی گذاران تا جایی که امکان دارد می بایست در فرایند اجرا مداخله کنند. همچنین شرایطی فراهم شود تا بخش خصوصی نیز بتواند در این زمینه فعالیت های خود را پیاده سازی کند.

ورزش علاوه بر فعالیت های فیزیکی، اجتماعی و سیاسی درگیر مسائل دیگری نظیر انواع سوءاستفاده شده است. هدف از این پژوهش تحلیل سوءاستفاده در ورزش با رویکرد شناسایی انواع و عوامل به وجود آورنده آن است. با استفاده از روش کیفی داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته جمع آوری شدند. مشارکت کنندگان در این تحقیق اساتید، متخصصین، کارشناسان و صاحب-نظران در زمینه سوءاستفاده در ورزش بودند. به منظور تحلیل داده ها از روش تحلیل مضامین استفاده شد. یافته های این تحقیق نشان می دهد که شش نوع سوءاستفاده در ورزش ایران وجود دارد که عبارت اند از جسمی، جنسی، غفلت، عاطفی، مالی و ارتباطی. علاوه بر این، عوامل شکل دهنده سوءاستفاده در ورزش عبارت اند از : 1) تماس بدنی در ورزش و نوع پوشش ورزشکاران،2) کاستی های اجتماعی،3) مشکلات خصوصی و خانوادگی،4) ضعف شخصیتی و ناآگاهی، 5) ضعف در سیستم های اداری و قانونی، و 6) تأکید و اشتیاق به مدال آوری. بر اساس نتایج این تحقیق آگاه شدن از انواع و علل وقوع سوءاستفاده در ورزش، باعث شناخت مسئله، تصمیم گیری درست و برنامه ریزی مناسب برای پیشگیری از این امر حساس است. در حقیقت، نتایج این تحقیق فتح بابی برای آموزش و حمایت از ورزشکاران، مربیان ورزشی، پزشکان ورزشی، کادر فنی، مدیران و اعضای فدراسیون هاست.

در سال های اخیر برگزاری رویدادهای فرهنگی و ورزشی به عنوان ابزاری برای جامعه پذیری دانشجویان به ویژه دانشجویان بین المللی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از تحقیق حاضر تحلیل تجربه زیسته دانشجویان بین المللی ورزشکار از حضور در اولین المپیاد فرهنگی-ورزشی دانشجویان بین الملل است که با روش کیفی و رویکرد پدیدارشناختی انجام شد. ازطریق روش نمونه گیری هدفمند با رویکرد حداکثر تغییرات بیشینه مشارکت کنندگان در این تحقیق انتخاب شدند (16=n). ازطریق مصاحبه های عمیق و گفتگوهای تأملی داده ها جمع آوری شد. با استفاده از رویکرد هفت مرحله ای دیکلمن (1989) داده ها تجزیه وتحلیل شدند. براین اساس ده دسته معانی فرعی شکل گیری تصویر متفاوت از ایران، آشنایی با فرهنگ کشور میزبان، برجسته شدن چالش های میان فرهنگی و تلاش برای رفع آن ها، تجربه کردن دانسته ها از ایران، شبکه سازی و تقویت روابط اجتماعی ازطریق ورزش، تقویت حس انسان دوستی، کم رنگ شدن ملی گرایی و تقویت هم گرایی انسانی، از بین رفتن مرزها و موانع ارتباط گیری مؤثر، لزوم رعایت هنجارها و ارزش های جمعی، شناخت ارزش های محوری جامعه میزبان رویداد به دست آمد. به صورت کلی می توان بیان داشت که ورزش به عنوان بستر و ابزاری برای تسهیل جامعه پذیری و رسیدن به زبان مشترک عمل کرده است و درصورتی که برنامه ریزان و سیاست گذاران از این ابزار به خوبی استفاده کنند، می توان شاهد بهره گیری مطلوب از ورزش برای تأثیرگذاری ها و تأثیرپذیری های مطلوب بین المللی بود.

هدف پژوهش حاضر، شناسایی کژکارکردهای سیمای جمهوری اسلامی ایران در حوزه ورزش بود و از راهبرد پژوهش کیفی و تکنیک دلفی استفاده گردید. گردآوری داده ها در دو مرحله انجام شد: در مرحله اول، فهرستی از گزاره های مربوط به کژکاردهای رسانه از طریق جست و جو در منابع کتابخانه ای و بررسی نظریه های بیان شده در حوزه ارتباطات جمعی استخراج شد؛ سپس در مرحله دوم گزاره های استخراج شده به عنوان مبنایی برای تهیه یک پرسشنامه نیمه ساختاریافته مورد استفاده قرار گرفتند و با استفاده از تکنیک دلفی تلاش شد تا آرای خبرگان و صاحب نظران در مورد این گزاره ها کسب شود. در راند اول، 20 نفر از خبرگان و در راند دوم، 17 نفر مشارکت داشتند. اعضای گروه خبرگان مشتمل بودند بر صاحب نظران دانشگاهی در حوزه های مدیریت ورزشی، مدیریت رسانه، مدیریت دولتی و ارتباطات و افرادی که دارای بیش از پانزده سال سابقه کار اجرایی در حوزه رسانه و ورزش بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. در مجموع دو راند 18 گزاره به عنوان کژکارکردهای رسانه تلویزیون در حوزه ورزش مورد توافق حداقل 60 درصد از خبرگان قرار گرفت و 6 گزاره نیز حداقل اجماع را به دست نیاورد. هشت مورد از گزاره های مورد توافق صاحب نظران با مفروضات نظریه برجسته سازی، سه گزاره با مفروضات نظریه استفاده و رضایتمندی و باقی گزاره ها نیز با مفروضات نظریه های چارچوب سازی، وابستگی مخاطبان، هویت اجتماعی، هژمونیک و نظریه مبتنی بر تمایلات منطبق هستند. یافته های این پژوهش آشکار می سازد رسانه تلویزیون، تنها یک پدیده اثرگذار مثبت در ورزش نیست، بلکه در کنار انبوهی از کارکردهای مثبت، کارکردهای نامطلوبی دارد که تا به حال کمتر به آنها پرداخته شده است. نادیده گرفتن این انحرافات کارکردی می تواند حتی کارکردهای مطلوب این رسانه را در برابر کژکارکردهای متنوع آن در ورزش کم رنگ و بی رمق سازد.

هدف اصلی این پژوهش، تعیین راهبردها و پیامدهای مدیریت ارتباط دانشکده های تربیت بدنی و علوم ورزشی و بخش اجرایی صنعت ورزش بود. از این رو، مصاحبه های عمیق با نخبگان در حیطه موضوع پژوهش صورت گرفت. نمونه گیری به صورت هدفمند و به روش گلوله برفی دنبال شد و در نهایت، 18 مصاحبه کیفی انجام گردید. یافته های پژوهش از طریق روش کد گذاری در سه مرحله باز، محوری و انتخابی مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته های مربوط به راهبردها بیانگر 8 حیطه موثر بود که پوشش دهنده چالش های درونی و بیرونی بر مدیریت ارتباط دانشکده ها و بخش اجرایی صنعت ورزش است و شامل موارد زیر می شود: شناخت و آگاهی طرفین، نگاه بیرونی، نیروی انسانی، فرهنگ سازی سازمانی، تفکرات طرفین، واحد متولی / مدیریت یکپارچه، قوانین و مقررات و بازاریابی. همچنین، پیامدهای شناسایی شده حاصل از راهبردها عبارت اند از: توسعه فرهنگی، توسعه همگانی، توسعه آموزشی، توسعه علمی، توسعه زیر ساختی، توسعه بین المللی، توسعه اجتماعی، توسعه اقتصادی، توسعه فناوری و توسعه سیاسی که تا حدود زیادی منطبق راهبردها نیز هستند. با توجه به یافته های پژوهش، راهبردهای اجرایی ارائه شده می تواند راهگشای مدیران ورزشی در خصوص مدیریت علمی ارتباط دو نهاد ورزشی و پیامدهای حاصل از آن باشد.

   هدف این مطالعه، شناسایی و رتبه بندی مهم ترین عوامل ساختاری موثر بر همگانی شدن ورزش های تفریحی در ایران بود. مطالعه حاضر به روش آمیخته اکتشافی و در دو فاز کیفی و کمی و به صورت پی در پی انجام شد؛ در مرحله اول با روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک گلوله برفی به 28 متخصص حوزه ورزش های تفریحی در ایران مراجعه و از طریق مصاحبه عمیق به جمع آوری اطلاعات از آنها پرداخته شد. سپس داده های حاصل از بیست و هشت مصاحبه به روش تئوری سازی داده بنیاد در سه مرحله کدگذاری و تجزیه و تحلیل گردید. نتیجه گروه بندی داده ها، هفت عامل ساختاری اثر گذار را نشان داد. در مرحله دوم، پرسشنامه ای براساس یافته های مرحله اول و ادبیات موضوع طراحی و پس از  بررسی و تایید ویژگی های روانسنجی آن بین 301 نفر از  کارشناسان، مدیران و دانش پژوهان ورزش برای همه ایران که به روش  نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعیین شده بودند، توزیع و جمع آوری گردید. سپس از طریق تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی با در نظرگرفتن ضرایب مسیر برای پیش بینی عوامل تاثیرگذار ساختاری به ترتیب اهمیت مشخص شدند که عبارت اند از: رسانه های سازمانی، منابع مالی، قوانین و مقررات، منابع انسانی، تجهیزات و زیرساخت، فناوری و سازمان های همکار. نتایج مطالعه حاضر بیانگر اهمیت رسانه های سازمانی، منابع مالی و قوانین و مقررات به منظور فراهم آوردن ساختاری مناسب برای همگانی شدن ورزش در ایران است؛ درحالی که شاهد هستیم بیشترین توجه سازمان ها و نهادهای مرتبط از نظر رسانه ای، تزریق منابع مالی و حتی تدوین قوانین و مقررات به ورزش حرفه ای و قهرمانی است.