ساختگرا

مقدمه و هدف: برای این که دانش علوم ورزشی به پیشرفت جامعه کمک کند، بایستی به نوآوری های فناورانه تبدیل شده و تجاری سازی شود. بدون تردید تجاری سازی یافته های علوم ورزشی و ورود آن ها به میدان عمل، الزامات خاص خود را می طلبد. لذا هدف از انجام این پژوهش، طراحی مدل الزامات تجاری سازی یافته های پژوهشی در علوم ورزشی است. روش شناسی: پژوهش حاضر از روش کیفی و با ماهیت اکتشافی- بنیادی انجام گرفت. داده های پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند با تکنیک گلوله برفی و بر اساس مصاحبه های عمیق نیمه ساختاریافته با خبرگان حوزه تجاری سازی جمع آوری شد. شمار مشارکت کنندگان در پژوهش با استفاده از شاخص اشباع نظری به 17 نفر رسید. سپس داده ها بر اساس نظریه داده بنیاد و با رویکرد ساختگرا مورد کدگذاری و تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که چهار بُعد خودکارآمدی کارآفرینانه، تحول نظام آموزشی، هنجارهای اجتماعی و سیاست های تجاری سازی برای تجاری سازی یافته های پژوهشی در علوم ورزشی ضروری هستند و به عنوان الزامات آن به شمار می روند. نتیجه گیری: مدل به دست آمده فراسوی دیدگاه های متعارف و سرسپردگی محض به سیاست های بیرونی و توسعه به روش فرادست به فرودست، بر رویکرد کنشگرشناسانه در تجاری سازی تأکید دارد و می تواند گامی بلند و مهم برای توسعه و پیشرفت تجاری سازی در علوم ورزشی محسوب شود.

انتقال ناصحیح و عدم تبدیل علم به عمل، یک شکاف جدی در ورزش به شمار می رود و چالش مدیریتی صاحبان و سرمایه گذاران دانش این است که چگونه دانش تولیدی را به جریان بازده اقتصادی تبدیل کرده و یافته های علمی خود را تجاری سازی کنند. بنابراین هدف از انجام این پژوهش، طراحی مدل تجاری سازی پژوهش های علوم ورزشی است. پژوهش حاضر از روش کیفی و با ماهیت اکتشافی- بنیادی انجام گرفت. داده های پژوهش از طریق نمونه گیری هدفمند با تکنیک گلوله برفی و بر اساس مصاحبه های عمیق نیمه-ساختاریافته با خبرگان حوزه تجاری سازی جمع آوری شد. شمار مشارکت کنندگان در پژوهش با استفاده از شاخص اشباع نظری به 17 نفر رسید. داده ها بر اساس گراندد تئوری و با رویکرد ساختگرا مورد کدگذاری و تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. درک تفسیری دقیق و کدگذاری های اولیه، متمرکزشده و نظری مشخص کرد که پدیده تجاری سازی پژوهش های علوم ورزشی در صورتی عینیت می یابد که مؤلفه های اصلی آن یعنی تابش ها، بازتابش ها، آفرینش ها و کنش ها به خوبی پیاده سازی شوند. مدل به دست آمده فراسوی دیدگاه های متعارف و سرسپردگی محض به سیاست های بیرونی و توسعه به روش فرادست به فرودست، بر رویکردهای کنشگرشناسانه و رابطه دیالکتیک کنشگر-واقعیت تأکید دارد و می تواند نقطه آغازی برای گفتمان سازی این پدیده و نهادینه سازی آن در جامعه و اقتصاد ورزش باشد. نکته قابل توجه این است که این مدل می تواند کارآمدی تولید دانش و پژوهش را افزایش داده و این وضعیت را به جایگاه مطلوب کارآفرینی دانشگاهی و تجاری سازی دستاوردهای پژوهشی نزدیک تر نماید.