مدل علّی امید به تحصیل دانش آموزان براساس ادراک حمایت اجتماعی و بهزیستی روانی: نقش واسطه ای اشتیاق تحصیلی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی مدل علّی امید به تحصیل دانش آموزان براساس ادراک حمایت اجتماعی و بهزیستی روانی با نقش واسطه ای اشتیاق تحصیلی بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان پسر متوسطه اول شهر یاسوج در سال تحصیلی 1403-1402. بود که از میان آنها نمونه ای به تعداد 360 نفر به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردید. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های اشتیاق تحصیلی ریو و تسینگ (2011)، ادراک حمایت اجتماعی زیمت و همکاران (1988)، امید به تحصیل خرمایی و کمری (1396) و بهزیستی روانی ریف (1995) استفاده گردید. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های آماری همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و معادلات ساختاری و همچنین، از نرم افزار SPSS و Smart PLS استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد بهزیستی روانی و اشتیاق تحصیلی توانستند به طور معناداری امید به تحصیل را پیش بینی کنند اما ادراک حمایت اجتماعی قادر به پیش بینی نمرات امید به تحصیل نبود؛ نتایج تحلیل مسیر نیز نشان داد نقش میانجی اشتیاق تحصیلی در مسیر ادراک حمایت اجتماعی با امید به تحصیل معنادار نیست؛ همچنین اثر غیر مستقیم اشتیاق تحصیلی در این مسیر معنادار نیست. اما اثر غیر مستقیم اشتیاق تحصیلی بر امید به تحصیل از مسیر بهزیستی روانی معنا دار است (16/0ß=). اشتیاق تحصیلی در رابطه بین بهزیستی روانشناختی و امید به تحصیل نقش میانجیگرانه دارد. در واقع بهزیستی روانشناختی با افزایش اشتیاق تحصیلی منجر به افزایش امید به تحصیل در دانش آموزان می گردد. بنابراین، تقویت بهزیستی روانی و اشتیاق تحصیلی می تواند نقش مهمی در افزایش امید به تحصیل دانش آموزان داشته باشد. پیشنهاد می شود برنامه هایی برای ارتقای بهزیستی روانی و اشتیاق تحصیلی طراحی و اجرا شود. مدارس و مشاوران می توانند با ایجاد محیط های حمایتی و ارائه فعالیت های انگیزشی، اشتیاق تحصیلی دانش آموزان را افزایش دهند و به این ترتیب به بهبود امید به تحصیل آنان کمک کنند.Causal Model of students' Academic Hope based on the Perceived Social Support and Psychological Well-being: The Mediating role of Academic Engagement
The aim of the present study was to examine the causal model of students' academic hope based on the perception of social support and psychological well-being, with the mediating role of academic engagement. This study is descriptive and correlational in nature and The statistical population of the study included all male middle school students in Yasuj city during the 2023-2024 academic year, from which a sample of 360 students was selected through multistage cluster sampling. For data collection, the study utilized the Academic Engagement Questionnaire by Reeve and Tseng (2011), the Perceived Social Support Scale by Zimet et al. (1988), the Academic Hope Scale by Khormaei and Kamari (2017), and the Psychological Well-Being Scale by Ryff (1995). To analyze the data, Pearson correlation, multiple regression analysis, and structural equation modeling were employed and SPSS and Smart PLS software were used. The results of the regression analysis indicated that psychological well-being and academic engagement significantly predicted academic hope, whereas perceived social support did not predict academic hope scores. Path analysis results also demonstrated that the mediating role of academic engagement in the relationship between perceived social support and academic hope was not significant; furthermore, the indirect effect of academic engagement in this pathway was not significant. However, the indirect effect of academic engagement on academic hope through psychological well-being was significant (ß=./16). Academic engagement plays a mediating role in the relationship between psychological well-being and academic hope. In fact, psychological well-being enhances academic hope in students by increasing their academic engagement. Enhancing psychological well-being and academic engagement can significantly increase students' hope for education. Schools and counselors should focus on creating supportive environments and motivational activities to achieve this goal.
تبلیغات
