درخت حوزه‌های تخصصی

هدف این تحقیق بررسی رابطه علی جنسیت، عملکرد قبلی ریاضی، منابع خودکارآمدی ادراک شده ریاضی، هدف گذاری، باورهای خودکارآمدی ریاضی و سبکهای اسنادی با عملکرد بعدی ریاضی در دانش آموزان سال دوم دبیرستانهای شهر اهواز بود. 390 دانش آموز (192 پسر و 198 دختر) کلاسهای دوم دبیرستان رشته های ریاضی – فیزیک و علوم تجربی که ریاضی (2) را گذارنده بودند و در زمان انجام پژوهش ریاضی (3) را می گذرانند به صورت تصادفی چند مرحله ای از بین دبیرستانهای نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهر اهواز انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنامه منابع خودکارآمدی ادراک شده ریاضی، مقیاس باورهای خودکارآمدی ریاضی، مقیاس هدف گذاری، پرسشنامه سبکهای اسنادی و نمره قبلی و بعدی ریاضی استفاده شده است. نتایج ضرایب پایایی آلفای کرونباخ (و تنصیف) رضایتبخش بودند. در این تحقیق جهت تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)و تحلیل ساختاری استفاده شد. بر اساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی تحلیل مسیر، رابطه علی جنسیت، عملکرد قبلی ریاضی، منابع خودکارآمدی ادراک شده ریاضی، هدف گذاری، باورهای خودکارآمدی ریاضی و سبکهای اسنادی با عملکرد بعدی ریاضی در دانش آموزان سال دوم دبیرستانهای شهر اهواز، برازنده داده ها بود و بیان می کند این مدل در جامعه موجه است. گر چه مدل مناسب داده ها بود ولی چند مسیر آن معنی دار نبود و به اصلاحاتی دست زده شد و مسیرهای غیرمعنی دار حذف شدند. نتایج نشان دادند که مدل اصلاح شده بر مدل اصلی ارجحیت دارد. از نه فرضیه مستقیم، فرضیه (7)، یعنی رابطه هدف گذاری با عملکرد بعدی ریاضی معنی دار نبود و فرضیه (9)، یعنی رابطه باورهای خودکارآمدی ریاضی با عملکرد بعدی ریاضی به صورت منفی معنی دار بود که با فرضیه های مدل پیشنهادی تحلیل مسیر تحقیق هماهنگ نبودند.

هدف: پژوهش حاضر به منظور مطالعه عملکرد ریاضی دانش آموزان دختر و پسر ایرانی که در سومین مطالعه جهانی ریاضی (تیمز 2003) شرکت کرده بودند، انجام شد. روش: در یک ارزیابی علی، از داده های به دست آمده از دانش آموزان دختر و پسر در سومین مطالعه جهانی ریاضی (تیمز 2003) استفاده شد. ارزیابی با استفاده از روش تحلیل مسیر و بررسی متغیرهای فردی مانند خودپنداره ریاضی و نگرش به ریاضی و متغیر وضعیت اقتصادی – اجتماعی خانواده صورت گرفت. یافته ها: نتایج به دست آمده از تحلیل مسیر نشان می دهد که متغیرهای وضعیت اقتصادی - اجتماعی خانواده، خودپنداره ریاضی و نگرش نسبت به ریاضی مجموعا 06/0% و 07/0% از واریانس پیشرفت ریاضی را به ترتیب در دختران و پسران دانش آموز ایرانی تبیین می کند. همچنین متغیرهای وضعیت اقتصادی - اجتماعی و خودپنداره ریاضی در دانش آموزان دختر ایرانی 025/0% و در دانش آموزان پسر ایرانی 16/0% از متغیر نگرش به ریاضی را تبیین می کند. نتیجه گیری: متغیرهای خودپنداره ریاضی، نگرش به ریاضی و وضعیت اقتصادی – اجتماعی خانواده می توانند اثرات مستقیم و غیر مستقیم قابل ملاحظه ای بر پیشرفت ریاضی دانش آموزان دختر و پسر ایرانی شرکت کننده در تیمز 2003 داشته باشند.

در پژوهش حاضر‏، به منظور تدارک یک مدل معادلات ساختاری، 730 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشگاه تهران (295 دختر و 435 پسر) در گروه های تحصیلی فنی و مهندسی، علوم پایه، و علوم انسانی به صورت نمونه تصادفی انتخاب شدند. ویژگی‌های فردی آزمودنی‌ها یعنی جنسیت و رشته تحصیلی‏، به علاوه انگیزه پیشرفت، خودکار آمدی رایانه، تجربه رایانه، اضطراب خصیصه‌ای و اضطراب رایانه آنان بر مبنای مقیاس های معتبر اندازه گیری شد . در این مدل تجربه رایانه‏ اضطراب خصیصه ای‏ انگیزه‌ پیشرفت و ویژگی‌های فردی معرف سازه‌های ننهان برونزا و خودکار آمدی رایانه و اضطراب رایانه معرف سازه‌های نهان و درونزا تلقی گردید. مدل با حضور سازه‌ها و نشانگرهای مربوط در سطح نسبتا مناسبی برازش شد. شاخص برازندگی تطبیقی (91/0= CFI) و متوسط باقیمانده‌های استاندارد شده (048/0= SRMR) به دست آمد. این مدل مشخص می‌کند که بویژه ویژگی‌های فردی و تجربه رایانه به افزایش خودکار آمدی رایانه و در تداوم این مسیر به کاهش اضطراب رایانه دانشجویان منجر می‌شود.

در پژوهش حاضر رابطه پیشرفت تحصیلی با ویژگی های فردی و خانوادگی دانشجویان کارشناسی دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران ورودی سال های 1372 تا 1376 بررسی شد جمعیت مورد مطالعه 524 نفر (238 دختر 286 پسر) بود که از این تعداد نمونه ای حدود 230 نفر برای بررسی رابطه متغیر ها انتخاب شد نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از میان متغیر ها سه متغیر معدل دیپلم نوع دیپلم و نوع سهمیه ورودی دانشویان پیش بین های معنا داری برای پیشرفت تحصیلی در دانشگاه هستند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش باورهای خودکارآمدی، خودگردانی و هوش در پیشرفت درسی دانش‌آموزان انجام شده است. نمونه‌ای مشتمل بر 60 کلاس از دانش‌آموزان دختر و پسر از میان کلاسهای پایه اول دبیرستانهای تهران به شیوه نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شد تا در این پژوهش شرکت کنند و به پرسشنامه‌ها جواب دهند. یادگیری خودگردان (SRL) در این پژوهش بر اهمیت ابعاد به هم تنیده راهبردهای شناختی، فراشناخیت و انگیزشی که یادگیرندگان در یادگیری از آن استفاده می‌کنند، تاکید دارد. تحلیل داده‌ها نشان داد که متغیرهای پیش بین در این تحقیق یعنی هوش، خودگردانی و باورهای خودکارآمدی به ترتیب، هر یک نقشی در پیش‌بینی پیشرفت درسی دانش‌آموزان پسر و دختر دارند. این تحلیل به طور جداگانه برای هر یک از دو گروه دانش‌آموزان دختر و پسر انجام گرفته و نقش متغیرهای پیش‌بین در متغیر ملاک مشخص شده است.

هدف از اجرای این تحقیق مقایسه باورهای خودکار‌آمدی ریاضی دانش‌آموزان پسر و دختر سال دوم رشته‌های تحصیلی ریاضی - فیزیک ، علوم تجربی و علوم انسانی دبیرستانهای اهواز و بررسی رابطه ساده و چندگانه متغیرهای جنسیت، رشته تحصیلی. نمره قبلی ریاضی و هدف‌گذاری با آن بود. شرکت کنندگان در این تحقیق 400 دانش آموز پسر و دختر در سه رشته تحصیلی ریاضی - فیزیک، علوم تجربی و علوم انسانی از نواحی چهارگانه آموزش و پرورش اهواز بودند، که با روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس باورهای خودکارآمدی ریاضی و مقیاس هدف‌گذاری تحصیلی بودند. ضرایب پایایی(آلفای کرونباخ و تنصیف) مقیاس باورهای خودکارآمدی ریاضی رضایتبخش بود.ضرایب روایی این مقیاس با سایر پرسشنامه‌ها معنی‌دار بودند. نتایج تحلیل واریانس عاملی نشان داد که بین دانش‌آموزان پسر و دختر و بین دانش‌آوزان رشته‌ةای تحصیلی سه گانه فوق در مقیاس باورهای خودکارآمدی ریاضی تفاوت وجود دارد. همچنین بین عامل جنیست و عامل رشته‌ تحصیلی تعامل دیده می‌شود. افزون بر این، نتایج ضرایب همبستگی ساده نشان داد که متغیرهای جنسیت، هدف‌گذاری و نمره قبلی ریاضی با باورهای خودکارآمدی ریاضی رابطه معنی‌داری دارند. در نهایت، ضرایب رگرسیون چندگانه با روش مرحله‌ای نشان داد که مجموع متغیرهای پیش بین با مقیاس خودکار‌ آمدی ریاضی رابطه داشته و آن را پیش‌بینی می‌کنند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیرعلی ارائه خودگردانی تحصیلی توسط والدینح برخودگردانی تحصیلی و پیشرفت درسی دانش آموزان است بدین منظور تعداد 201 دانش آموزان (81 پسر و 120 دختر) از کلاس اول دبیرستان انتخاب و با پاسخگویی به پرسشنامه ارائه خودگردانی توسط والدین (اقتباس از مارتینزپونز 1996) ادراک خود را از تاثیر والدین بر رفتار های خودگردانی خویش نشان دادنحد و همچنین پرسشنامه خودگردانی تحصیلی را نیز تکمیل کردند از میانگین نمرات نهایی دروس ریاضی و ادبیات فارسی به عنوان ملاک پیشرفت تحصیلی استفاده گردید نتایج تحلیل مسیر بیانگر تاثیر مستقیم خودگردانی والدین بر خودگردانی تحصیلی دانش آ موزان و نیز تاثیر مستقیم خودگردانی دانش آموزان بر پیشرفت درسی آنان است همچنین ارائه خود گردانی توسط والدین از راه تاثیر برخودگردانی دانش آموزان بطور معنی داری پیشرفت درسی را تبیین می کند تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که یکی از مولفه های خودگردانی والین یعنی تشویق به عنوان عاملی مهم بعد از خودگردانی تحصیلی در تبیین پیشرفت درسی دانش آموزان محسوب می گردد یافته ها بیانگر راهکارهایی جهت افزایش خودگردانی والدین در برنامه های آموزش خانواده و ارتقا خودگردانی تحصیلی دانش آموزان ا ست .

مقاله حاضر رفتار وروابط میان فردی معلمان با دانش آموزان را در کلاس درس مورد بررسی قرار میدهد.نمونه این پژوهش شامل 948 نفر از دختران دانش آموز و30 نفر از معلمان منطقه 2 آموزش و پرورش تهران است .برای اندازه گیری رفتار میان فردی معلمان‘از برگردان فارسی پرسشنامه تعامل معلم (QTI) که براساس الگوی دو بعدی "لیری"ساخته شده‘ استفاده گردیده است. یافته ها نشان میدهد که معلمان با توجه به الگوی لیری خود را در بعد همکاری-مخالفت جویی (CO) ودانش آموزان معلمان خود را در بعد سلطه گری- سلطه پذیری (DS) قرار میدهند.نتایج نشان میدهد تصویری که معلمان از خود وارتباطشان با دانش آموزان در ذهن دارند با تصویری که دانش آموزان از آنان دارند متفاوت است .تصویر معلمان از خود و ارتباطشان با دانش آموزان با تصویری که آنان از معلم مطلوب در ذهن دارند چندان تفاوتی ندارد ‘در حالیکه تصویر دانش آموزان از معلم خود با تصویری که از معلم مطلوب دارند تفاوت دارد.تصویر ذهنی دانش آموزان و معلمان ازمعلم مطلوب به هم شبیه است.

به منظور بررسی رابطه ادراک و انتظار دانش آموزان از جوّ کلاس با پیشرفت تحصیلی آنان و همچنین‘ رابطه ادراک وانتظار معلمان این شاگردان از جوّ کلاس و پیشرفت تحصیلی آنان‘به طور تصادفی‘12کلاس دخترانه وپسرانه پنجم ابتدایی (394=N)‘ از مناطق2و6 آموزش و پرورش تهران انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز‘براساس پرسشنامه جوّ روانی-اجتماعی کلاس وکارنامه های تحصیلی دانش آموزان جمع آوری شد و در تحلیل آماری نتایج روش((U)) مان ویتنی و تحلیل رگرسیون چند متغیره مورد استفاده قرار گرفت. در این پژوهش نشان داده شده است که میزان انتظار از جوّ کلاس‘هم برای معلمان وهم برای دانش آموزان‘بالاتر از میزان ادراک است. همچنین‘سطح انتظار وادراک معلمان از جوّکلاس بالاتر از سطح انتظار وادراک دانش آموزان است و سطح ادراک وانتظار دانش آموزان مدارس دخترانه از جوّ کلاس ‘ بالاتر از سطح ادراک و انتظار دانش آموزان مدارس پسرانه است و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر‘بالاتر از دانش آموزان پسر است . در مجموع‘یافته های تحقیق نشان میدهد که بین جوّ روانی – اجتماعی کلاس و پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری وجود دارد و میتوان براساس جوّ روانی –اجتماعی کلاس‘پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را- هرچند در حد ناچیز-پیش بینی کرد.