فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۵۲۱ تا ۵۴۰ مورد از کل ۹۹۰ مورد.
حوزه های تخصصی:
هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره برنامه تمرینی پاریاد بر رشد مهارت های حرکتی کودکان 6 تا 8 سال مبتلا به اختلال اوتیسم با عملکرد بالا بود. به همین منظور 30 دختر مبتلا به اختلالHFA با میانگین سنی 6/.±1/7 سال به صورت تصادفی از بین مدارس استثنایی شهر سنندج انتخاب شدند و براساس نمره های پیش آزمون در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. نمره های پیش و پس آزمون آزمودنی ها با استفاده از مجموعه آزمون برونینکس- اوزرتسکی اندازه گیری شد. برنامه مداخله حرکتی نیز شامل تمرینات پاریاد بود که به مدت شانزده جلسه برای این افراد اجرا شد. از آزمون K-S برای تعیین چگونگی توزیع داده ها و از آزمون لوین و تحلیل کوواریانس برای مقایسه میانگین ها استفاده شد. نتایج نشان داد که برنامه تمرینی پاریاد، تأثیر معناداری بر رشد خرده مقیاس های سرعت دویدن و چابکی، تعادل، هماهنگی دوسویه و قدرت در کودکان HFA دارد (05/0P< ). اما در خرده مقیاس ها شامل سرعت پاسخ، کنترل بینایی- حرکتی و سرعت و چالاکی اندام فوقانی تأثیر معناداری مشاهده نشد (05/0P> ). با توجه به این نتایج می توان گفت که برنامه تمرینی مورد استفاده احتمالاً می تواند موجب بهبود مهارت های بنیادی کودکان مبتلا به HFA شود.
نقش قیود مختلف فرد، تکلیف و محیط در دقت زمان بندی پیش بین انطباقی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
مهارت های ادراکی-حرکتی در بسیاری از تکالیف روزمره زندگی و مهارت های ورزشی نقش بسزایی دارند. سنجش توانایی زمان بندی پیش بین انطباقی روشی برای اندازه گیری مهارت های ادراکی و ادراکی-حرکتی افراد است. بنابراین هدف کلی پژوهش حاضر بررسی نقش قیود مختلف فرد، تکلیف و محیط در دقت زمان بندی پیش بین انطباقی بود. بدین منظور 30 زن نوجوان (17-15 سال)، جوان (40-20 سال) و سالمند (80-60 سال) در چهار آزمون زمان بندی پیش بین انطباقی شرکت کردند. آزمون ها شامل اجرای یک تکلیف زمان بندی پیش بین انطباقی با رنگ های متفاوت پس زمینه سبز (1)، آبی (2) و قرمز (3) و اضافه شدن یک قید محیطی (4) بود و شرکت کنندگان باید همزمان با ورود محرک به نقطه هدف کلید مربوطه را فشار می دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب (3*4)، 4 تحلیل واریانس یکطرفه و 3 تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری با استفاده از تعدیل بونفرونی برای هر گروه استفاده شد. آزمون های آماری تفاوت معناداری را در آزمون 1، 3 و 4 نشان دادند (0125/0≥P). تمامی گروه ها نیز با تغییر رنگ از پس زمینه سبز به قرمز و اضافه شدن تکلیف ثانویه کاهش معنادار عملکرد را نشان دادند (017/0≥P). به علاوه نتایج بیانگر ضعیف ترین اجرا برای گروه سنی سالمند نسبت به دو گروه جوان و نوجوان بود که علت احتمالی آن ضعف سیستم های ادراکی-حرکتی مرتبط با افزایش سن معرفی شد. در پایان برنامه های تمرینی مختلف تکالیف زمان بندی انطباقی برای افراد ورزشکار، سالمند و بیماران دارای نقصان سیستم ادراکی- حرکتی پیشنهاد شد.
مقایسه اثر تمرین در یادگیری حرکات هماهنگ درون مرحله و برون مرحله در دست و پا(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تمرین در یادگیری حرکات هماهنگ درون مرحلهو برون مرحلهدست و پا می باشد. بدین منظور، 12 دانشجوی دختر از دانشگاه فرهنگیان اصفهان (با میانگین سنی 5±22 سال) که هیچ گونه سابقه فعالیت در رشته های ورزشی ریتمیک نداشتند، به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند و به مدت شش ماه تحت نظر مربی هیپ هاپ آموزش دیدند و مهارت های مختلف هیپ هاپ و در خلال آن، تکالیف مدنظر پژوهش را آموخته و تمرین کردند. شرکت کنندگان در طول این شش ماه، سه بار به فاصله های یک، سه و شش ماه، در آزمایشگاه حضور یافتند که هر حضور به منزله یک سطح مهارتی در نظر گرفته شد و هر مرتبه با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل حرکت، از اجرای چهار تکلیف ورزشی درون مرحله و برون مرحله منتخب با هفت دوربین با فرکانس 60 هرتز به صورت سه بعدی فیلم برداری شد. شایان ذکر است که داده های حاصل به کمک برنامه نویسی در نرم افزار مت لب، پردازش شده و خطای متغیر اجرای شرکت کنندگان محاسبه گشت. سپس، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس، اندازه گیری های مکرر در سطح ( P=0/005) تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که تفاوت معنا داری بین خطای متغیر اجرا در سطوح مهارتی وجود دارد و حرکات هماهنگ در هر سطح، استوارتر از سطح قبل اجرا می شو د. بررسی اثر تعاملی الگو، سطح و اندام نیز بیانگر آن است که در تمام سطوح و هر دو اندام، خطای متغیر الگوی برون مرحله به صورت معناداری بیشتر از خطای متغیر الگوی درون مرحله می باشد. درمجموع، یافته ها حاکی از آن است که تمرین، اجرای الگوهای حرکت درون مرحله و برون مرحله را در دست ها و پاها به یک نسبت بهبود می بخشد.
ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی پرسش نامه تصویرسازی ورزشی کودکان(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسش نامه تصویرسازی ورزشی کودکان بود. جهت تأیید روایی سازه پرسش نامه، 235 کودک ورزشکار ( 124 پسر ( با میانگین سنی 59/1±77/11 سال) و 111 دختر (با میانگین سنی 44/1±02/12 سال)) به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و نسخه فارسی پرسش نامه تصویرسازی ورزشی کودکان را تکمیل نمودند. ابتدا و با استفاده از روش بازترجمه، صحت ترجمه نسخه فارسی پرسش نامه تصویرسازی ورزشی کودکان. توسط سه روان شناس ورزشی و سه مدرس زبان انگلیسی تأیید گردید. همچنین، به منظور تعیین روایی سازه پرسش نامه از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری استفاده شد و هم سانی درونی آن توسط آلفای کرونباخ تأیید گردید. جهت بررسی پایایی زمانی سؤالات نیز ضریب هم بستگی درون طبقه ای به روش آزمون مجدد با دو هفته فاصله مورداستفاده قرار گرفت. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان می دهد که شاخص های برازندگی (شاخص رمزی 043/0، سی. اف. آی 96/0 و تی. ال. آی 95/0)، هم سانی درونی (74/0) و پایایی زمانی (76/0) دارای مقادیر قابل قبولی می باشند؛ بنابراین، نسخه فارسی پرسش نامه تصویرسازی ورزشی کودکان از روایی و پایایی مناسبی در بین کودکان ورزشکار ایرانی برخودار است و می توان از آن به عنوان ابزاری روا و پایا جهت مطالعه و ارزیابی تصویرسازی ورزشی کودکان در ایران استفاده کرد.
اثر سبک های شناختی بر یادگیری یک تکلیف هدف گیری در محیط باز و بسته بر مبنای منطق فازی و کلاسیک(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف کلی پژوهش حاضر، مطالعة اثر سبک های شناختی مستقل از زمینه و وابسته به زمینه بر یادگیری یک تکلیف هدف گیری در محیط باز و بسته بر مبنای منطق فازی و کلاسیک است. به این منظور، 60 دانش آموز پسر با دامنة سنی 17-16 سال در چهار گروه 15 نفری مستقل از زمینه به شیوه کلاسیک، وابسته به زمینه به شیوه کلاسیک، مستقل از زمینه به شیوه فازی و وابسته به زمینه به شیوه فازی قرار گرفتند. شرکت کنندگان در هر گروه در هر دو شرایط محیطی باز و بسته به آزمون پاس بسکتبال پرداختند. مرحلة اکتساب، شش جلسه و در هر جلسه، شامل اجرای شصت کوشش در قالب شش بلوک ده تایی بود. آزمون انتقال یک روز و آزمون یادداری یک هفته بعد از مرحله اکتساب انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین شرکت کنندگان مستقل از زمینه و وابسته به زمینه به شیوه کلاسیک در هر دو شرایط محیطی باز و بسته تفاوت معنا داری وجود دارد و در تمام مراحل آزمون (اکتساب، یادداری، انتقال) شرکت کنندگان مستقل از زمینه عملکرد بهتری داشتند. اما بین دو گروه مستقل از زمینه و وابسته به زمینه به شیوه فازی، تفاوت معناداری مشاهده نشد. با این حال، مقایسة میانگین ها، برتری شرکت کنندگان مستقل از زمینه را در شرایط محیطی بسته و عملکرد بهتر شرکت کنندگان وابسته به زمینه را در محیط باز نشان داد.
ارتباط بین رشد حرکتی و رشد اجتماعی کودکان درخودمانده 10-6 سال شهر مشهد(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
اصطلاح درخودمانده در مورد افرادی به کار می رود که دارای مجموعه ای از اختلالات رشدی وابسته به سیستم اعصاب مرکزی باشند. این کودکان با نقص در تعامل اجتماعی، زبان و ارتباطات شناخته می شوند. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین رشد حرکتی و رشد اجتماعی کودکان درخودمانده10-6 سال شهر مشهد بود. نمونه آماری تحقیق 41 دانش آموز (31 پسر و 10 دختر) مبتلا به اختلال درخودماندگی با عملکرد بالا بود. محقق نخست با استفاده از پرسشنامه ارتباطات اجتماعی(SCQ)، نمره رشد اجتماعی کودکان را به دست آورد. سپس برای تعیین سطح رشد حرکتی، از مقیاس رشد حرکتی لینکلن– ازرتسکی بهره برد. در بررسی آماری داده ها، در بخش توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش استنباطی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون در سطح اطمینان 95 درصد استفاده شد. نتایج نشان داد که بین رشد حرکتی با رشد اجتماعی پسران و دختران درخودمانده ارتباط معنا داری وجود دارد (05/0P<). همچنین در بخش پسران این ارتباط بین مهارت های حرکتی درشت، مهارت های حرکتی ظریف و هماهنگی چشم و دست با رشد اجتماعی معنا دار بود (05/0P<). در بخش دختران ارتباط بین مهارت های حرکتی ظریف و هماهنگی چشم و دست با رشد اجتماعی معنا دار بود (05/0P<)، اما ارتباط معنا داری بین چابکی انگشتان با رشد اجتماعی در هیچ یک از دو گروه پسران و دختران مشاهده نشد (05/0<P). نتایج در زمینه ارتباط بین رشد حرکتی و رشد اجتماعی نشان می دهد که اعمال مهارت های حرکتی ممکن است در بهبود دانش آموزان اوتیسمی مؤثر باشد.
مدیریت مهارت های ارتباطی کودکان از طریق بازی های پرورشی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
تربیت بدنی تلاش دارد از طریق فعالیت های بدنی به توسعه مهارت های افراد بپردازد. سوال این است که آیا بازی های پرورشی می تواند باعث تکامل مهارت های ارتباطی کودکان پیش دبستانی شود؟ روش تحقیق نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون است، نمونه آماری شامل 50 کودک پسر 6 ساله است. آزمودنی ها از میان یک مهد کودک مناطق مرکزی شهر بروجرد انتخاب شدند. در مهد کودک پسران 26 نفر به عنوان گروه تجربی و 24 نفر به عنوان گروه کنترل انتخاب شد. ابتدا آزمودنی ها توسط مربیان آموزشی و به وسیله فرم مشاهده از نظر وضعیت مهارت های ارتباطی نمره دهی شدند. و سپس گروه تجربی وارد پروتکل تمرینی شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون تی برای گروه های مستقل و وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد بین میانگین پیش آزمون و پس آزمون مهارت های ارتباطی کودکان گروه تجربی تفاوت معنی داری مشاهده شد(0001/0=p). همچنین بین پس آزمون مهارت های ارتباطی کودکان فعال و غیر فعال تفاوت معنی داری وجود دارد(01/0=p). به نظر می رسد مکانیسم بازی های پرورشی به گونه ای است که باعث پیشرفت سیستم عصبی و افزایش مهارت های اجتماعی و ارتباطی کودکان می شود.
توزیع پراکندگی اجرای مهارت های حرکتی پایه در کودکان دبس تانی ش هر ته ران(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
مهارت های حرکتی پایه، الگوهای قابل مشاهده ای از رفتارهای حرکتی شامل فعالیت های جابه جایی، دستکاری و پایداری هستند. هدف این تحقیق ارزیابی رشد حرکتی درشت و سطح تبحر اجرای مهارت های حرکتی کودکان دبستانی در شهر تهران بود. از نسخه دوم آزمون رشد حرکتی درشت (اولریخ، 2000) برای ارزیابی 712 کودک 11-7 ساله استفاده شد. اجرای هر یک از دوازده مهارت حرکتی درشت این آزمون به صورت کیفی ارزیابی شد. درصد کودکان با اجرای در سطح ضعیف/ ماهر و نزدیک ماهر (پیشرفته) بر حسب جنس و گروه سنی گزارش شد. ارزیابی ها مشخص کرد بالاترین درصدهای اجرا در سطح پیشرفته برای هر دو جنس به سُرخوردن و دویدن مربوط بوده اند، اما این نسبت ها در دیگر مهارت های ارزیابی شده درکل پایین بود. در یک مهارت جابه جایی (جهیدن) و دو مهارت کنترل شیء (ضربه با پا، و ضربه با دست) درصد پسرهایی که در سطح پیشرفته ارزیابی شدند، از نظر آماری بیشتر از درصد دخترها بود. در سه مهارت کنترل شیء (دریبل، ضربه با پا، و پرتاب از بالای شانه) درصد کودکان با سن بالاتر که در سطح پیشرفته ارزیابی شده بودند، از نظر آماری بیشتر از کودکان کم سن و سال تر بود. ازاین رو پیشنهاد می شود در برنامه های دبستان ها به بهبود سطح تبحر مهارت های حرکتی توجه بیشتر شود.
تأثیر نوع تداخل زمینه ای در یادگیری مهارت های حرکتی دختران قبل از بلوغ(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی آرایش تمرین مسدود، تصادفی، فزاینده تدریجی و کاهنده تدریجی بر اکتساب و یادداری انواع مختلف پاس بسکتبال (بالای سر، داخل سینه، بغل با دست برتر) در دختران 8 تا 10 سال است. بدین منظور 60 دانش آموز دختر کلاس دوم، سوم و چهارم ابتدایی داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به چهار گروه مسدود، تصادفی، فزاینده تدریجی، کاهنده تدریجی تقسیم شدند. پس از اجرای پیش آزمون در هر مهارت، مرحله اکتساب شامل پنج جلسه تمرین و هر جلسه 81 کوشش آغاز شد. گروه مسدود در هر جلسه هر مهارت را به صورت 27 کوشش پشت سر هم انجام دادند. گروه تصادفی در هر جلسه با آرایش تصادفی سه مهارت مورد نظر را تمرین کردند و گروه فزاینده تدریجی در هر جلسه 27 کوشش اول را به صورت مسدود، 27 کوشش دوم را به صورت زنجیره ای و 27 کوشش سوم را به صورت تصادفی تمرین کردند. گروه کاهنده تدریجی نیز در هر جلسه 27 کوشش اول را به صورت تصادفی و 27 کوشش دوم را به صورت زنجیره ای و 27 کوشش سوم را به صورت مسدود تمرین کردند. آزمودنی ها در پایان پروتکل تمرین 405 کوشش را انجام دادند. پس از پایان جلسه پنجم آزمون اکتساب گرفته شد و 3 روز پس از آن آزمون یادداری به عمل آمد. نتایج نشان داد که در آزمون اکتساب و یادداری تفاوت معنا داری بین میانگین ها وجود ندارد و این تمرینات با سطح تداخلی متفاوت آثار شایان توجهی بر مراحل مختلف یادگیری نداشته است (05/0 P>).
مقایسه دو روش مختلف تمرینی برای کمک به انعطاف پذیری حرکتی در مهارت پرتاب آزاد بسکتبال(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف از این پژوهش، مقایسه دو روش تمرینی برای ایجاد انعطاف پذیری حرکتی در مهارت پرتاب آزاد بسکتبال می باشد. بدین منظور، 12 نفر از دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه متغیر و ثابت تقسیم گردیدند. شایان ذکر است که افراد پس از پیش آزمون به تمرین مهارت مربوطه پرداختند؛ بدین شکل که گروه متغیر در طول تمرین می بایست هر بار به صورت تصادفی توپ را از بالای مانعی با ارتفاع متفاوت پرتاب می کرد، اما برای گروه ثابت، ارتفاع مانع همواره ثابت بود. علاوه براین، پس از هفت روز تمرین متوالی، آزمودنی ها دو آزمون انتقال و یادداری را انجام دادند که یکی مشابه با شرایط گروه ثابت و دیگری مشابه با شرایط گروه متغیر بود. این آزمون ها یک هفته بعد نیز تکرار شدند. نتایج نشان می دهد که عملکرد آزمودنی ها در طول مرحله اکتساب پیشرفت معنا داری داشته است، اما بین گروه ها در آزمون های انتقال و یادداری فوری و تأخیری، تفاوت معنا داری مشاهده نمی شود. به نظر می رسد که تمرین گونه های مختلفی از یک تکلیف، فایده ای برای ایجاد انعطاف پذیری در حرکت ندارد.
تأثیر تجویز سیستمیک انسولین بر حافظه و یادگیری فضایی موش های صحرایی نر(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف از این پژوهش، تعیین تأثیر تجویز صفاقی انسولین بر عملکرد حرکتی موش های صحرایی در ماز آبی می باشد. برای این منظور، تعداد 40 سر رت نر از نژاد آلبینو ویستار به صورت تصادفی در چهار گروه آزمایشی قرار گرفتند (هر گروه 10 سر رت). تزریق انسولین در چهار دوز (صفر، یک، شش و 12 واحد برکیلوگرم) و درطول یک هفته (روزانه یک بار) انجام شد. آموزش و آزمون حیوانات با استفاده از ماز آبی موریس صورت گرفت. جهت تحلیل آماری، آزمون تحلیل واریانس مختلط بین گروهی و درون گروهی (SPANOVA) به کار رفت. یافته ها نشان داد که در مرحله اکتساب، اثر اصلی زمانبرای مسافت طی شده و زمان تأخیر معنادار است .(P<0.001) همچنین، تزریق صفاقی انسولین بدون تأثیر معنادار بر سطوح گلوکز سرم در تمامی دوزها موجب کاهش مسافت طی شده (P<0.001) و به صورت وابسته به دوز، باعث کاهش زمان تأخیر (P=0.004) در مرحله اکتساب شد. در آزمون یادداری نیز انسولین به صورت وابسته به دوز (یک و 12 واحد بر کیلوگرم) موجب کاهش زمان تأخیر در رسیدن به سکوی پنهان گردید. در نتیجه، تجویز محیطی انسولین دارای اثرات مرکزی بوده و می تواند موجب ارتقای عملکرد حرکتی از طریق بهبود حافظه و یادگیری فضایی شود.
تأثیر راهبردهای مختلف توجهی بر دقت پرتاب آزاد پرتاب کنندگان مبتدی بسکتبال: نقش اطلاعات بینایی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر راهبردهای مختلف توجهی بر دقت پرتاب آزاد و همچنین بررسی نقش اطلاعات بینایی در پرتاب کنندگان مبتدی بسکتبال می باشد. 14 پرتاب کنندة مبتدی با دامنة سنی 21 تا 28 سال بصورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان 20 کوشش را بصورت کانتربالانس در حالات مختلف توجهی و در مجموع 80 کوشش را اجرا کردند. در هر حالت، نیمی از کوشش ها با استفاده از اطلاعات بینایی و نیمی دیگر بدون استفاده از اطلاعات بینایی انجام شد. نتایج تحلیل واریانس عاملی با اندازه گیری مکرر نشان داد اثر اصلی توجه درونی-بیرونی و وجود-فقدان اطلاعات بینایی و همچنین اثر متقابل توجه درونی-بیرونی/مربوط –نامربوط معنادار بوده و سایر اثرات معنادار نبود. به عبارت دیگر، یافته ها نشان داد راهبرد توجه بیرونی- مربوط در هر دو حالت وجود و یا فقدان اطلاعات بینایی برتر از سایر راهبردهای توجهی می باشد. بنابراین، پیشنهاد می شود مربیان در حین ارائة دستورالعمل ها و راهبردهای توجهی، بر راهبردهای توجهی بیرونی- مربوط تاکید داشته باشند.
اثر تمرینات شناختی بر انجماد راه رفتن و کارکردهای شناختی مرتبط با آن در سالمندان پارکینسونی مبتلا به انجماد راه رفتن(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
این پژوهش که با هدف بررسی اثر هشت هفته تمرینات شناختی بر انجماد راه رفتن و کارکردهای شناختی مرتبط با آن (کارکردهای اجرایی و بهره حافظه) در بیماران پارکینسونی مبتلا به انجماد راه رفتن انجام گردید، از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود. 14 بیمار پارکینسونی مبتلا به انجماد راه رفتن (مرحله دو تا پنج مقیاس هوهن و یاهر ) با میانگین سنی 92/10±21/60 به صورت در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه کنترل (پنج مرد و دو زن) و تجربی ( چهار مرد و سه زن) تقسیم گردیدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته در تمرینات شناختی شرکت کرد. انجماد راه رفتن، کارکردهای اجرایی و بهره حافظه در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب به وسیله پرسش نامه انجماد راه رفتن، آزمون برج لندن و حافظه بالینی وکسلر اندازه گیری گردید. همچنین، داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و واریانس چند متغیره در سطح معنا داری (0.05=α) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که اثر یک دوره تمرینات شناختی بر میانگین کاهش امتیازات انجماد راه رفتن و افزایش امتیازات کارکردهای اجرایی و بهره حافظه در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل معنا دار می باشد. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که تمرینات شناختی می توانند به عنوان یک روش مداخله ای در بهبود انجماد راه رفتن، کارکردهای اجرایی و بهره حافظه بیماران مبتلا به انجماد راه رفتن مؤثر باشند.
تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی (SMTQ)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف از پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی (SMTQ) بود. بدین منظور و جهت تأیید روایی سازه پرسشنامه، 197 ورزشکار مرد و زن ( 106 مرد و 91 زن) با سطوح مختلف مهارتی (مبتدی، ماهر و نخبه) در 10 رشته ورزشی تیمی و انفرادی، به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب و پرسشنامه ها را تکمیل کردند. روش اجرا بدین شکل بود که ابتدا با استفاده از روش ترجمه باز ترجمه، پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی توسط سه متخصص روانشناسی ورزش و سه متخصص آموزش زبان انگلیسی به فارسی ترجمه شد. جهت تعیین روایی سازه پرسشنامه از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، همسانی (ثبات) درونی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی زمانی سؤالات (ثبات پاسخ) از ضریب همبستگی درون طبقه ای به روش آزمون آزمون مجدد با چهار هفته فاصله استفاده شد. نتایج پژوهش نشان دهنده برازش مطلوب مدل پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی می باشد.
نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد که شاخص های برازندگی (RMSEA=0.06،TLI=0.92،CFI=0.94) از حد قابل قبول و مطلوبی برخوردار می باشند و در بخش دیگر همسانی درونی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ نشان داد که خرده مقیاس اطمینان 76/0، خرده مقیاس ثبات 78/0، خرده مقیاس کنترل 72/0و همسانی کل پرسشنامه 76/0 و پایایی زمانی با استفاده از ضریب همبستگی درون طبقه ای خرده مقیاس اطمینان 74/0، خرده مقیاس ثبات 82/0، خرده مقیاس کنترل 74/0و کل پرسشنامه 83/0 می باشد که بیانگر روایی و پایایی مطلوب نسخه فارسی پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی می باشد. در نتیجه، از نسخه فارسی پرسشنامه سرسختی ذهنی ورزشی می توان به عنوان ابزاری روا و پایا جهت مطالعه و ارزیابی سرسختی ذهنی ورزشکاران ایرانی بهره گیری نمود.
بررسی میزان کاربرد یادگیری سیار در یادگیری دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های یاسوج(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
مطالعه ی حاضر با هدف بررسی میزان کاربرد یادگیری سیار در یادگیری دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های یاسوج صورت گرفته است. روش این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است و جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های یاسوج تشکیل می دهند. تعداد 198 نفر از دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه های یاسوج طبق فرمول کوکران به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب و پرسشنامه محقق ساخته یادگیری سیار در میان آنان توزیع گردید. جهت تعیین روایی پرسشنامه از روایی محتوا و پایایی آن از روش آلفای کرونباخ استفاده گردید. اطلاعات بدست آمده در این پژوهش با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی نسبی، تدوین جدول، انحراف استاندارد و میانگین) و آمار استنباطی (آزمون t تک نمونه ای، آزمون t مستقل، آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون گابریل) تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که میزان کاربرد یادگیری سیار و مؤلفه های آن در یادگیری دانشجویان تربیت بدنی در حد نسبتاً نامطلوب و در سطح اطمینان 001/0 معنادار بوده است. همچنین میزان کاربرد یادگیری سیار و مؤلفه های آن در بین زنان و مردان معنادار نبوده است.
اثر تمرین توجه درونی و بیرونی با/بدون موسیقی انگیزشی بر اجرای تکلیف تعادلی پویا(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف از پژوهش حاضر بررسی تمرین توجه درونی و بیرونی با و بدون موسیقی انگیزشی بر اجرای تکلیف تعادلی پویا بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و جامعه آماری متشکل از ورزشکاران پسر بود. نمونه شامل 60 نفر بود که داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. افراد پس از اجرای پیش آزمون تصادفی در پنج گروه دوازده نفری قرار گرفتند: گروه توجه درونی با موسیقی، توجه بیرونی با موسیقی، توجه درونی بدون موسیقی، توجه بیرونی بدون موسیقی و گروه کنترل. تحقیق در سه مرحله اجرا شد؛ پیش آزمون، اجرای پروتکل تمرینی در مدت سه روز (در این مرحله برای گروه های با موسیقی به همراه دستورالعمل های توجهی، موسیقی انگیزشی از طریق دستگاه صوتی پخش می شد) و مرحله سوم پس آزمون. با توجه به طرح پژوهش، درصورتی که موسیقی اثر معناداری بر اجرا پس از اعمال متغیرها نشان می داد، داده ها در مرحله چهارم تجزیه وتحلیل می شد. آزمون آماری آنوا پس از مرحله سوم، بین گروه ها اختلاف معناداری نشان نداد. به عبارت دیگر، تمرین توجه با استفاده از راهبردهای درونی و بیرونی، با و بدون موسیقی بر قابلیت انجام تکلیف تعادلی پویا تأثیری ندارد. سطح معناداری 5/0= α در نظر گرفته شد.
تأثیر تداخل زمینه ای فزاینده نظام دار بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته متفاوت (سرویس والیبال)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف از این پژوهش، بررسی اثر تداخل زمینه ای مسدود، نظام دار فزاینده و تصادفی بر اکتساب، یادداری و انتقال مهارت های والیبال مبتنی بر تغییرات در برنامه حرکتی تعمیم یافته است. در واقع تحقیق حاضر با هدف پاسخ به این پرسش انجام گرفت که آیا افزایش منظم سطح تداخل زمینه ای، بر یادگیری مهارت سرویس والیبال از آرایش مسدود یا تصادفی اثربخش تر است. در این پژوهش 30 دانشجو (در 3 گروه 10 نفری) با میانگین سنی 4 ± 23 سال شرکت کردند. تفاوت گروه ها در آرایش تمرین سه نوع سرویس بود. آزمودنی ها، در این آزمایش، مهارت سرویس پنجه ساده، چکشی و موجی والیبال را از فاصله 9 متر از تور والیبال با آرایش های مختلف انجام دادند. هر شرکت کننده 108 تکرار از هر سرویس و در مجموع 324 کوشش طی 9 جلسه (هر جلسه 36 تکرار) انجام داد. نتایج نشان داد آرایش افزایشی، در مقایسه با تمرین تصادفی و مسدود، موجب اجرای بهتر در آزمون یادداری و انتقال شد (05 /0p<). در مجموع پیشنهاد شد برای تسهیل یادگیری چند برنامه حرکتی تعمیم یافته، آرایش از تداخل کم شروع و به صورت تدریجی منظم به سمت تداخل زیاد برنامه ریزی شود.
تأثیر دشواری تکلیف و بازخورد بینایی بر تعادل زنان سالمند(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر سطوح مختلف دشواری تکلیف تعادلی و بازخورد بینایی بر تعادل زنان سالمند بود. 14 زن سالمند سالم با میانگین سنی 57/65 سال داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. از هر کدام از آزمودنی ها خواسته شد در دو شرایط (با بازخورد بینایی و بدون بازخورد بینایی) روی سه سطح صفحه تعادل با ناپایداری متفاوت (سطوح 10، 8 و 6) بایستند. شاخص های تعادل (کلی، میانی جانبی و قدامی خلفی) از طریق دستگاه تعادل سنج بایودکس ثبت شد. مدت زمان هر آزمون 20 ثانیه و زمان استراحت بین آزمون ها 20 ثانیه بود. یافته ها نشان داد که با افزایش دشواری تکلیف تعادلی شاخص میانی- جانبی تعادل (02/0 =P) افزایش معنادار داشت و در شرایط با بازخورد بینایی در مقایسه با شرایط بدون بازخورد بینایی، شاخص های کلی (001/0 =P)، قدامی- خلفی (01/0 =P) و میانی- جانبی تعادل (01/0 =P) کاهش معنادار داشت. به طور کلی نتایج نشان داد که افزایش دشواری تکلیف تعادلی نوسان قامت را افزایش می دهد و ارائه بازخورد بینایی می تواند نوسان قامت را کم کند و تعادل را بهبود بخشد.
تاثیر فعالیت های ورزشی بر بلوغ هیجانی و اجتماعی دختران دانشجو(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
هدف این تحقیق بررسی نقش انجام فعالیت های ورزشی در رشته های مختلف ورزشی بر بلوغ عاطفی و اجتماعی دختران دانشجوی استان خراسان رضوی بود. جامعه آماری این تحقیق توصیفی پیمایشی شامل دختران دانشجوی سنین 17 تا 40 سال دانشگاه های استان خراسان رضوی بود که از بین این افراد 488 نفر به صورت خوشه ای چند مرحله انتخاب و پرسشنامه های تحقیق بین آنها توزیع شد. برای جمع آوری داده ها و سنجش بلوغ عاطفی و اجتماعی به ترتیب از مقیاس سنجش بلوغ عاطفی و پرسشنامه بلوغ اجتماعی رائو استفاده شد. در این تحقیق برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از دو سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تحلیل واریانس پارامتریک و ناپارامتریک، ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن با توجه به نوع داده ها و تحلیل رگرسیون چندمتغیره) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که داشتن فعالیت ورزشی تاثیر معناداری را بر بلوغ عاطفی (P=0.008) و اجتماعی (P=0.028) دارد. فعالیت در رشته های ورزشی مختلف بر برخی خرده مقیاس های این دو نوع بلوغ تاثیر داشت. تحلیل نتایج این تحقیق نشان داد مهم ترین متغیر پیش بینی کننده بلوغ هیجانی تجربه قهرمانی و تعداد سالهایی است که فرد فعالیت ورزشی می نماید و مهمترین متغیر برای پیش بینی بلوغ اجتماعی ترم تحصیلی و زندگی در خوابگاه دانشجویی بود. در کل نتایج این تحقیق تایید کننده اثر فعالیت های ورزشی بر بلوغ هیجانی و اجتماعی داشت.
تأثیر تمرین پر خطا و کم خطا بر یادگیری و انتقال مهارت پرتاب دارت نوجوانان دختر کم توان ذهنی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
ایجاد شرایط مناسب و برنامه های خاص برای توسعه و بهبود مهارت های حرکتی در افراد دارای ناتوانی های حرکتی و شناختی از جمله اهداف تحقیقات علمی در حوزه رفتار حرکتی است. بنابراین، هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر دو برنامه تمرینی کم خطا و پر خطا بر مهارت پرتاب دارت در نوجوانان دختر دارای ناتوانی های ذهنی بوده است. 24 آزمودنی به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و بر اساس نمرات پیش آزمون به دو گروه تقسیم شدند. میانگین ده اجرا به عنوان پیش آزمون یک هفته قبل از مرحله اکتساب از تمام آزمودنی ها در فاصله 5/3 متر گرفته شد. گروه کم خطا، مرحله اکتساب را در چهار فاصله مختلف، از کمترین به سمت بیشترین فاصله و گروه پرخطا بصورت معکوس تمرین کردند. آزمون یادداری و انتقال دوگانه 48 ساعت بعد از مرحله اکتساب انجام شد. نتایج مربوط به خطای متغیر و مطلق با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری و آزمون تی مستقل محاسبه شد. یافته ها نشان داد که در خطای متغیر بین دو گروه در مرحله اکتساب (P=0.001) و یادداری (P=0.002) تفاوت معنی داری وجود داشت. در آزمون انتقال دو گانه، هم خطای مطلق (P=0.025) و هم خطای متغیر (P=0.001) در گروه کم خطا بطور معنی داری کمتر از گروه پر خطا بود. بطور کلی براساس نتایج تحقیق، بویژه آزمون انتقال دوگانه به عنوان یک معیار معتبرتر، برنامه های تمرینی که خطاها را محدود می کند، سودمند بوده و پیشنهاد می شود از این رویکرد جهت بهبود دقت، ثبات و همسانی اجرا در افراد دارای اختلال ذهنی استفاده شود.