مجتبی اسماعیلی آبدر

هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر روش های گوناگون تصویرسازی بر اجرای مهارت های فوتبالیست های 7 تا 10 ساله بود. 45 کودک با میانگین سنی 13/1 ± 44/8 سال و توانایی تصویرسازی یکسان انتخاب شدند و تصادفی در سه گروه 15 نفری قرار گرفتند. پروتکل تمرینی، سه جلسه در هفته به مدت شش هفته صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد بین گروه های مختلف تصویرسازی در مرحله اکتساب (001/0=P) و یادداری (002/0=P) تفاوت معنا داری وجود دارد. نتایج آزمون پیگردی توکی در مرحله اکتساب نشان داد که بین گروه تصویرسازی خاص شناختی و گروه تصویرسازی عمومی شناختی تفاوت معناداری (53/0=P) وجود ندارد، ولی بین گروه تصویرسازی خاص شناختی و تصویرسازی سنتی (006/0=P) و گروه تصویرسازی عمومی شناختی و تصویرسازی سنتی (03/0=P) تفاوت معنا داری مشاهده شد. در مرحله یادداری نتایج آزمون پیگردی توکی تفاوت معنا داری را بین گروه های تصویرسازی ذهنی خاص شناختی و تصویرسازی ذهنی سنتی (002/0 P=)، گروه تصویرسازی ذهنی خاص شناختی و تصویرسازی ذهنی عمومی شناختی (037/0 P=) و گروه تصویرسازی عمومی شناختی و تصویرسازی سنتی (001/0 P=) نشان داد. با توجه به یافته های این پژوهش، نقش تصویرسازی خاص شناختی بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است و استفاده از آن به آموزشگران و مربیان فوتبال توصیه می شود.

هدف این پژوهش، بررسی تفاوت های مرتبط با فاصله دهی کانون توجه بیرونی بر تعادل ایستای بیماران مبتلا به ام اس بود. در این مطالعه نیمه تجربی، از بین بیماران عضو انجمن ام اس اهواز (700=N)، 23 بیمار با میانگین سنی 2/7±29 سال، به روش هدفمند و در دسترس انتخاب شدند. تکلیف، شامل ایستادن آزمودنی ها بر روی صفحه نیرو در سه شرایط کنترل، توجه بیرونی نزدیک و توجه بیرونی دور بود. پایایی دستگاه به شیوه ثبات زمانی (83/0) و روایی آن به شیوه جمعیت های متفاوت(012.0=P،23.3=F)، تایید گشت. در مرحله اصلی، آزمودنی ها طی سه روز متوالی و هر روز شامل یکی از شرایط، بر روی صفحه نیرو قرار گرفتند. 3 کوشش 20 ثانیه ای با 1 دقیقهاستراحت بین کوشش ها در هر مرحله از آزمودنی ها به عمل آمد.میانگین سه کوشش هر آزمودنی در هر یک از شرایط، با توجه به عنوان معیار عملکرد تعادل ایستای بیماران محاسبه شد. بعد از بررسی نرمال بودن و برابری واریانس ها، داده ها به کمک روش آماری تحلیل واریانس درون گروهی با اندازه گیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی، تحلیل شد. یافته ها، حاکی از تفاوت معنادار بین هر یک از پارامترهای تعادل، در هر سه شرایط می باشد (05.0>P). همچنین، نشان دهنده عملکرد بهتر آزمودنی ها در حالت توجه بیرونی دور و نزدیک است و اینکه بیماران، در شرایط توجه بیرونی دور نسبت به توجه بیرونی نزدیک، تعادلایستا بهتری دارند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، پیشنهاد می شود برای بهبودمهارت های تعادلیدربیماران مبتلا به ام اس،ازدستورالعمل های کانون توجه بیرونی دور استفاده شود.