شهرام نظرپوری

هدف این ﭘﮋوﻫﺶ، مقایسه اثر بازی های والد محور و معلم محور بر رشد حرکتی و انگیزش حرکتی کودکان 4 تا 6 ساله ﺑﻮد. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش کودکان دختر و پسر 6-4 سال ناحیه یک شهر اراک بودند. از بین جامعه آماری مورد نظر به صورت در دسترس 30 کودک (4 تا 6 سال) به عنوان نمونه انتخاب و بعد از انجام مرحله پیش آزمون به صورت همگن سازی به دو گروه 15 نفری والد محور و معلم محور تقسیم شدند. سپس آزمودنی های هر گروه به مدت 4 هفته و هر هفته 3 جلسه 30 دقیقه ای و در کل به مدت 12 جلسه بازی های مربوط به گروه خود را انجام دادند. رشد حرکتی و انگیزش حرکتی کودکان به ترتیب با استفاده از آزمون رشد حرکتی اولریخ نسخه سوم و پرسشنامه انگیزش حرکتی کودکان سنجیده شد. برای بررسی اثرات درون گروهی از آزمون t زوجی و برای مقایسه اثر گروه ها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج آزمون t زوجی نشان داد که رشد حرکتی و انگیزش حرکتی در هر دو گروه والد محور و معلم محور از پیش آزمون تا پس آزمون افزایش معناداری یافته است (05≥P). همچنین نتایج آزمون t مستقل برای مقایسه دو گروه نشان داد که رشد حرکتی و انگیزش حرکتی گروه والد محور به طور معناداری بهتر از گروه معلم محور بود (05≥P). بنابراین پیشنهاد می شود برای بهبود رشد حرکتی و همچنین بهبود انگیزش حرکتی کودکان به جای بازی های معلم محور، از بازی های والد محور استفاده شود.

اهداف: متغیر های ژنتیکی به عنوان پارامتر های فردی درنظر گرفته می شوند که می توانند فنوتیپ های زیربنایی عملکرد ورزشی را متأثر کنند. از این رو، هدف پژوهش حاضر مقایسه ژنوتیپ I/D ژن ACE وR577X ژن ACTN-3 در مردان کشتی گیر نخبه و غیرنخبه ایرانی بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کشتی گیران مرد نخبه و غیرنخبه ایرانی بود که از بین آن ها 22 کشتی گیر نخبه و 36 کشتی گیر غیرنخبه به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پس از استخراج DNA شرکت کنندگان، با استفاده از تکنیک PCR-RLFP و الکتروفورز ژنوتیپ های ژن ACE و ACTN-3 آنان تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از آزمون کای مربع انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که کشتی گیران نخبه در مقایسه با کشتی گیران غیرنخبه، به طور معناداری توزیع فراوانی بیشتری از ژنوتیپ DD ژن ACE و ژنوتیپ RR و RX، از ژن ACTN-3 را دارا بودند. این درحالی بود که کشتی گیران غیرنخبه در مقایسه با کشتی گیران نخبه، به طور معناداری توزیع فراوانی بیشتری از ژنوتیپ های II و ID ژن ACE و ژنوتیپ XX ژن ACTN-3 را دارا بودند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که ارتباط مثبتی بین رسیدن به سطوح نخبگی در رشته ورزشی کشتی و برخورداری از ژنوتیپ DD ژن ACE و ژنوتیپ RR ژن ACTN-3 وجود دارد که احتمالاً این دو ژن را به عنوان عوامل ژنتیکی مؤثر در ایجاد فنوتیپ های زیربنایی رشته ورزشی کشتی از قبیل قدرت و متعاقباً به وجود آمدن تفاوت های فردی در ورزشکاران معرفی می نماید.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر یک دوره برنامه مداخله ای حرکتی منتخب بر سطح عملکرد مهارت های حرکتی کودکان حامل ژنوتیپ های متفاوت ACE و ACTN-3، انجام شده است. بدین منظور، عملکرد مهارت های حرکتی کودکان (50 کودک پسر؛ 32/1±8/5 سال)، در دو خرده مقیاس جابجایی و کنترل شیء قبل و بعد از هشت هفته ارائه برنامه تمرینی، با استفاده از آزمون اولریخ ویرایش- دوم؛ مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، ژنوتیپ های ACE و ACTN-3 از طریق نمونه گیری بزاق و با استفاده از PCR تعیین شدند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد، کودکان حامل آلل D ACE، به طور مجزا (DD یا ID)، و ترکیبی (DD+ID)، نسبت به کودکان دارای هموزیگوت های II، و کودکان حامل آلل R ACTN-3، به طور مجزا (RR یا RX)، و ترکیبی (RR+RX)، نسبت به کودکان دارای هموزیگوت های XX؛ درپاسخ به برنامه تمرینی از سطح بالاتری در اجرای مهارت های حرکتی جابجایی برخوردار می باشند (01/0p

شناسایی عوامل مؤثر بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی که به عنوان زیر ساز مهارت های حرکتی پیشرفته درنظر گرفته می شوند؛ می تواند، اهمیت زیادی در شناسایی و هدایت استعداد های برتر ورزشی داشته باشد. از اینرو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر ژنوتیپ هایACE وACTN-3 بر رشد مهارت های حرکتی بنیادی کودکان انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه کودکان مهد کودکی 4 الی 6 ساله از شهر الشتر بود که به شکل تصادفی خوشه ای تعداد 50 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، شامل آزمون مهارت های حرکتی درشت اولریخ- ویرایش دوم و استفاده از PCR جهت تعیین ژنوتیپ های ACE و ACTN-3 بود. داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون t مستقل در سطح معناداری P<0.05، مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که کودکان برخوردار از آلل D ژن ACE، (ژنوتیپ DD یا ID)، نسبت به کودکان دارای ژنوتیپ II (P<0.05)، و کودکان برخوردار از آلل R ژن ACTN-3، (ژنوتیپ RR یا RX)، نسبت به کودکان دارای ژنوتیپ XX(P<0.000)، از رشد مهارت های حرکتی جابجایی بهتری برخوردار می باشند. اما، هیچ کدام از این تفاوت ها در رشد مهارت های حرکتی کنترل شیء (P>0.05)، مشاهده نشد. بنابراین، می توان گفت که کودکان برخوردار از ژنوتیپ های DD یا ID ژن ACE و ژنوتیپ های RR یا RX ژن ACTN-3، از سطح رشدی بالاتری در اجرای مهارت های حرکتی جابجایی برخوردارند و در صورت فراهم بودن شرایط محیطی مناسب این افراد در آینده نیز قادر به اجرای مهارت های ورزشی در سطوح بالای عملکردی خواهند بود.

هدف پژوهش حاضر طراحی و روان سنجی پرسش نامه خود گزارشی انگیزش حرکتی در کودکان 9 الی 12 ساله بود. طراحی پرسش نامه با استفاده از روش چهار مرحله ایی والتز انجام شد. برای بررسی این مراحل،656 کودک 9 الی 12 ساله به صورت تصادفی خوشه ای از مدارس شهر خرم آباد انتخاب شدند و در مطالعه شرکت کردند. 24 گویه اولیه، بر اساس مروری بر مطالعات منطبق با نظریه های انگیزشی استخراج گردید. ویژگی های روان سنجی پرسش نامه با بهره گیری از روایی صوری، محتوا و سازه بررسی شد. پس از تعیین روایی صوری و محتوا به صورت کمی و کیفی، 6 گویه حذف و 18 گویه برای ارزیابی در مراحل بعدی حفظ شدند. در ادامه، نتایج تحلیل عاملی اکتشافی، تعداد گویه های پرسش نامه (18گویه) را حفظ و آنها را در قالب سه عامل فعالیت، انگیزش و سازگاری دسته بندی نمود. لذا، پرسش نامه 18 سؤالی انگیزش حرکتی برای کودکان 9 الی 12 ساله مناسب و از قابلیت به کار گیری در موقعیت های مختلف توسط والدین، مربیان، پرستاران و کاردرمانان برخوردار است.

هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط شیوه های فرزندپروری مادران با انگیزش حرکتی و رشد مهارت های حرکتی مقدماتی در اطفال بود. جامعه آماری این پژوهش همه مادران و فرزندان پسر 9 تا 11 ماهه آن ها از شهر خرم آباد بودند. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که ارتباط مثبت و معناداری بین شیوه فرزندپروری مقتدرانه مادران با انگیزش حرکتی و رشد حرکتی مقدماتی اطفال وجود دارد. همچنین، ارتباط مثبت و معناداری بین شیوه فرزند پروری آسان گیرانه مادران و انگیزش حرکتی اطفال وجود دارد؛ اما نتایج ارتباط معناداری را بین شیوه فرزند پروری مستبدانه مادران با انگیزش حرکتی و رشد حرکتی مقدماتی اطفال نشان نداد؛ بنابراین، آموزش و آگاهی مادران از شیوه های مناسب فرزندپروری (مانند شیوه مقتدرانه) می تواند زمینه ارتقای انگیزش حرکتی و رشد مهارت های حرکتی مقدماتی فرزندان را فراهم کند.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه سطح عملکرد مهارتی افراد دارای چشم و دست برتر هم سو و دگرسو در طول مراحل یادگیری (شناختی، حرکتی و خودکاری) مهارت سرویس چکشی والیبال می باشد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانش آموزان پسر 15 تا 17 ساله شهرستان الشتر به تعداد 1545 نفر بودند که 60 نفر از آنان به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برنامه تمرین 12 هفته ای، هفته ای سه جلسه اجرا شد. در نهایت، آزمودنی ها با تمرین 1650 کوششی در مهارت سرویس چکشی والیبال به فلات در اجرا رسیدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه دست برتری آنت، آزمون کارت سوراخ دار برای تعیین چشم برتری و آزمون مهارتی سرویس چکشی والیبال ایفرد بودند. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس و کوواریانس در سطح معناداری P=0.05 انجام شد. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری (P=0.001 ) میان آزمودنی های دارای چشم و دست برتر هم سو و دگرسو در مراحل شناختی و حرکتی یادگیری مهارت سرویس چکشی والیبال وجود دارد. در حالی که این تفاوت در مرحله خودکاری (P=0.178) کاهش یافت و معنادار نبود. این نتایج، تفسیر های مهمی را به همراه دارد که یکی از آن ها، جداسازی آثار موقتی اجرا از آثار دائمی یادگیری می باشد و نیز اینکه تمرین به عنوان یک عامل محیطی مهم می تواند باعث همسان کردن سطح عملکرد مهارتی افراد هم سو و دگرسو در طول مراحل یادگیری شود.