درخت حوزه‌های تخصصی

حرفه مربیگری فوتبال یکی از شغلهای پر مخاطره در جهان به شمار می رود و فشارهای روانی ناشی از ماهیت این حرفه موجب فرسوده شدن مربیان فوتبال می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فشار روانی مسابقه بر غلظت کورتیزول، تستوسترون و ایمونوگلوبولین A مربیان لیگ برتر فوتبال در فصل مسابقات 84-83 بود. آزمودنی های این تحقیق را 16 نفر از مربیان حرفه ای لیگ برتر با میانگین سنی 9.18±52.27 و سابقه مربیگری در لیگ 6.01±11.67 سال تشکیل دادند. نمونه های بزاقی در روز مسابقه در پنج مرحله (یک ساعت قبل از مسابقه، قبل از مسابقه، بین دو نیمه، پایان مسابقه و یک ساعت پس از مسابقه) جمع آوری شدند. برای تعیین غلظت کورتیزول و تستوسترون بزاقی از روش رادیو ایمونو اسی و برای تعیین میزان ایمونوگلوبولین A از روش نفلومتری و دستگاه می نی نف استفاده شد. داده های حاصل از تحلیل آزمایشگاهی نمونه های بزاقی، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر (ANOVA) و آزمون تعقیبی شفه برای آزمون فرضیه ها استفاده شدند. نتایج این پژوهش با سطح معناداری P<0.05 نشان دادند که بین میزان غلظت کورتیزول بزاقی مربیان زمان استراحت با یک ساعت قبل از مسابقه، قبل از مسابقه، بین دو نیمه و پایان مسابقه و همچنین بین دو نیمه با یک ساعت بعد از مسابقه تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین بین میزان غلظت تستوسترون بزاقی مربیان یک ساعت قبل از مسابقه با پایان مسابقه، پایان مسابقه با یک ساعت بعد از مسابقه تفاوت معناداری وجود داشت، اما تاثیر معناداری بر غلظت IgA بزاقی مربیان نداشت.

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر آزمون بیشینه استاندارد بر الکترولیت های منتخب سرم خون دوندگان سرعت ، قبل و بعد از یک دوره تمرینی دو ماهه بود . این پژوهش از نوع پژوهشهای نیمه تجربی است و 15 دونده مرد آماده به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کرده اند . برای تعیین الکترولیتهای خون از ابزارها و روشهای آزمایشگاهی استفاده شد و تجزیه و تحلیل آماری این پژوهش با استفاده از آزمون T پیوسته و نرم افزار SPSS 13 انجام گرفت . نتایج آزمون T وابسته نشان داد که غلظت سدیم ، پتاسیم ، کلر ، کلسیم و منیزیم در پس آزمونهای قبل از دوره تمرینی و بعد از پایان دوره تمرینی ، در مقایسه با پیش آزمونهای قبل ازدوره تمرینی و بعد از پایان دوره تمرینی ، در سطح تفاوت معنی داری یافت ...

هدف از این پژوهش ، ارزیابی و شناخت ظرفیت های فیزیولوژیکی و عملکردی بازیکنان فوتبال لیگ برتر در پست های مختلف بازی با تاکید بر توان هوازی و بی هوازی و مقایسه این متغیرها در پست های پنجگانه است . تحقیق حاضر از نوع علی یا پس از وقوع است . جامعه آماری تحقیق را کلیه بازیکنان اصلی و غیر اصلی تیم های فوتبال حاضر در لیگ برتر تشکیل می دهند که در قالب 14 تیم در سال 82-83 در فصل مسابقات با یکدیگر به رقابت پرداختند . 75 نفر از این بازیکنان که در تیم های فوتبال ذوب آهن اصفهان ، برق شیراز و فجر شهید سپاسی شیراز اشتغال داشتند ، به طور هدفدار به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند . متغیرهایی که در این تحقیق مورد اندازه گیری قرار گرفتند ، عبارتند از مشخصات بدنی شاخص توده بدن ، توان هوازی با استفاده از آزمون بروس و توان بی هوازی با استفاده از آزمون وینگیت . تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSSو کاربرد آزمون های ANOVA ،و نسبت F نشان داد که بین توان هوازی بازیکنان در پست های مختلف تفاوت معنی داری وجود دارد . همچنین بین توان بی هوازی بازیکنان پست های دفاع کناری و مهاجم تفاوت معنی داری مشاهده شد. در حالی که در سایر پست های بازی تفاوت معنی داری مشاهده نشد . با توجه به نیازهای فیزیولوژیکی متفاوت بازیکنان در ست های مختلف ، تدوین و اجرای برنامه های تمرینی مناسب برای بهبود عملکرد بازیکنان در پست تخصصی ضروری به نظر می رسد.

با توجه به مطالعات بسیاری که تاثیر ورزش را بر هموستاز خون را بررسی کرده اند، نقش آمادگی جسمانی افراد در تغییرات ایجاد شده در سیستم انعقادی خون هنوز مورد بحث است . افراد شرکت کننده در این مطالعه 26 مرد جوان سالم بودند. که از لحاظ جسمانی به دو گروه فعال و غیرفعال تقسیم شدند. گروه فعال حداکثر از 2 ماه قبل به طور متوسط 3 بار در هفته به مدت نیم ساعت به ورزش هوازی با دوچرخه ثابت می پرداختند. به منظور تعیین اثر یک جلسه ورزش بر فاکتورهای انعقادی در افراد فعال و غیرفعال تست دوچرخه ثابت انجام شد. گروه فعال ورزش موجب افزایش معنی دار فعالیت فاکتورهای 8، 9، ون ویلبراند و فیبرینوژن و همزمان کاهش معنی دار فعالیت فاکتور 7 و مقدار aPTT و آنتی ژن ون ویلبراند شد. بنابراین هر گونه فعالیت بدنی به ویژه برنامه های ورزشی باید به دقت از نظر تاثیری که بر تعادل هموستاتیک دارند تحقیق شوند تا با کنترل این مارکرها بتوان خطر ناشی از ورزش حرفه ای حتی در افراد سالم را شناسایی کرد.

به نظر می رسد بین میزان فعالیت بدنی و آمادگی هوازی با عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی ارتباط وجود دارد. از طرفی هزینه انرژی می تواند شاخص مناسبی برای تعیین میزان فعالیت بدنی باشد. بنابراین هدف تحقیق حاضر تعیین ارتباط بین هزینه انرژی و آمادگی هوازی با عوامل خطرزای کرونر قلب در دانشجویان 20 تا 33 سال بود ه است . بدین منظور 50 دانشجوی پسر غیر ورزشکار دانشگاه گیلان با میانگین سن 2/8 + 22/52 ، قد 7/12+ 175/3 ، وزن 10/21+71/90 ، هزینه انرژی 461 + 2676 و آمادگی هوازی 5/03 + 56/57 به صورت خوشه ای و تصادفی به عنوان آزمودنی انتخاب شدند . آزمودنی ها پرسشنامه مربوط به سلامتی ، برگه رضایت نامه و پرسشنامه سه روز فعالیت بدنی بوچارد را تکمیل کردند . اندازه گیری ها در این تحقیق شامل تعیین توده بدن ، قد و درصد چربی بدن ، شاخص توده بدنی ، نسبت دور کمر به دور باسن ، توان هوازی و عوامل خطرزای کرونر قلب بوده است . تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از ضریب گشتاوری پیرسون نشان داد که بین EE با TC ، LDL-c ، TC/HDL-c ، DBP ، BW ، PBF و BMI رابطه معنا داری وجود دارد . همچنین بین آمادگی هوازی با TC ، LDL-c ، BW ، PWF و BMI رابطه معنی داری وجود داشت . در بررسی رابطه شاخص های ترکیب بدنی با عوامل خطرزای CHD بین PBF با TC ، LDL-c و بین BW با SBP و DBP رابطه معنی داری مشاهده شد. نتایج نشان داد که وضعیت سلامت در دانشجویان بیشتر تحت تاثیر هزینه انرژی روزانه و آمادگی هوازی است . هرچند چربی بدن نیز عاملی مداخله گر به نظر می رسد . بنابراین افزایش EE و آمادگی هوازی می تواند از خطر CHD در دانشجویان پیشگیری کند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر برنامه هفته ای تمرینات هوازی بر کاهش لیپیدهای سرم خون بیماران پر فشار خون مرد است . به همین منظور 20 بیمار مبتلا به فشار خون بیش از 90/140 میلی متر جیوه با دامنه سنی 65 - 25 سال در تحقیق حاضر شرکت کردند. این بیماران به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی در تمرینات هفته ای شرکت کردند، اما گروه کنترل در هیچ مداخله ای شرکت نداشتند و فقط از مراقبت های رایج پزشکی استفاده کردند. از هر دو گروه تجربی و کنترل در قبل و بعد از شروع برنامه تمرینی ، پیش و پس آزمون به منظور اندازه گیری چربی های خون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و روش آماری یک متغیره (uni variate) استفاده شد. کلیه عملیات آماری در آلفای درصد و فاصله اطمینان درصد معنی دار است . نتایج تحقیق نشان داد که TG، TC، LDL پس از 8 هفته تمرین به طور معنی داری کاهش یافتند (05/0< P )، اما HDL نه تنها افزایش معنی داری نشان نداد، بلکه کاهش یافت (05/0 P> ). در گروه کنترل هیچ یک از متغیرهای مذکور تغییر معنی داری را نشان نداد (05/0 > P ).

هدف از این تحقیق، بررسی وضعیت انرژی دریافتی و مصرفی، دریافت ریزمغذیها و چگونگی توزیع روزانه انرژی در جودوکاران ایرانی شرکت کننده در اردوی آمادگی مسابقات المپیک 2004 بود. جامعه آماری را اعضای تیم ملی در رشته جودو (13 نفر) تشکیل دادند. داده ها با استفاده از روش توزین مواد غذایی با برداشت مساوی و همزمان در سه وعده غذایی اصلی، ثبت در فرمهای یادآمد 24 ساعته برای هفت روز (یادآمد هفت روزه) و تکمیل فرم های ثبت مواد غذایی (برای تعیین میان وعده ها) همراه با پرسشنامه بسامد مصرف خوراک، با حضور ورزشکاران در خوابگاه مجموعه ورزشی آزادی در طول هفت شب گرد آوری شدند. این اطلاعات با نرم افزار نوتریشنیست تخصصی آنالیز شدند و 36 شاخص مواد مغذی تعیین شد و با مقادیر توصیه شده استاندارد شامل دریافتهای مرجع غذایی DRI (مجموعه ی AI، RDA، EAR و UL)، برحسب مورد با استانداردهای AMDR، DRV، FNB و FAO.WHO مقایسه توصیفی صورت گرفت. توزیع انرژی دریافتی در هر وعده غذایی در مقایسه با مقادیر پیشنهادی نیز بررسی شد. نتایج نشان دادند: میانگین کل انرژی دریافتی بر حسب کیلوکالری (43.93±4850) در مقایسه با میانگین کل مقدار برآورد شده مصرف (56.89±5050) از وضعیت مناسبی برخوردار بود (3.9%-)، اما میانگین توزیع انرژی دریافتی در وعده های ناهار، شام و میان وعده ها در مقایسه با میانگین توزیع مقادیر برآورد شده مصرف آن وضعیت مطلوبی نداشت. درصد کربوهیدرات، پروتیین و چربی در برنامه غذایی روزانه (55.4، 15.3، 29.3 درصد) در دامنه مقادیر توصیه شده AMDR بود. دریافت تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، پیریدوکسین، کوبال آمین، فولاسین، اسیدپانتوتنیک، ویتامین آ، کلسیم، مس، آهن، منیزیوم، فسفر، سلنیم، روی، پتاسیم و سدیم بیشتر از مقادیر توصیه شده DRI بود و همچنین در مورد ویتامینهای ای و ث، کمتر از آن بود. درصد اسیدهای چرب اشباع در مقایسه با مقادیر توصیه شده کمیته مشترک FAO.WHO بیشتر و غیر اشباع با بیش از یک باند دوگانه مناسب و دریافت فیبر روزانه در مقایسه با توصیه های DRI و DRV کمتر بود. میزان دریافت کلسترول در مقایسه با DRV حدود سه برابر مقدار توصیه شده به دست آمد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دو جلسه تمرین در مقایسه با یک جلسه تمرین در روز بر غلظت ایمونوگلوبولین A و پروتئین تام بزاقی در دختران نخبه ژیمناست بوده است . به این منظور 11 ژیمناست دختر نخبه با میانگین سنی 2±11 سال ، قد 11±145 سانتی متر و وزن 8±34 کیلوگرم تمرینات منتخب ژیمناستیک را طی 2 مرحله اجرا کردند. مرحله اول شامل 1 جلسه تمرین در روز بود که در ساعت 8-6 عصر به اجرا درآمد. مرحله دوم شامل 2 جلسه تمرین در روز بود که جلسه اول در ساعت 5/10-5/8 صبح و جلسه دوم ساعت 8-6 عصر انجام شد. نمونه گیری های بزاقی طی 3 مرحله قبل ، بلافاصله و 2 ساعت پس از فعالیت انجام شد. ایمونوگلوبولین A به روش نفلومتری و پروتئین تام به روش برادفورد اندازه گیری شدند. غلظت ایمونوگلوبولین A پس از فعالیت تغییر معنی داری نداشت و لیکن غلظت پروتئین تام متعاقب 1 و 2 جلسه تمرین افزایش معنی داری یافت . نتایج تحقیق نشان داد که تغییرات در غلظت ایمونوگلوبولین A متاثر از حجم تمرین نیست ولی پروتئین تام تحت تاثیر حجم تمرین تغییر می کند.

هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات استقامتی بر میزان سایتوکین های پیش التهابی و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق بود. به همین منظور 16 نفر از استادان و کارکنان غیر فعال دانشگاه تربیت معلم سبزوار یا دامنه سنی 35 تا 48 سال به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند : گروه تمرین استقامتی چاق ، گروه کنترل چاق. یک گروه 8 نفری نیز تحت عنوان گروه کنترل لاغر برای مقایسه با گروه کنترل چاق به صورت داوطلبانه انتخاب شدند . از همه آزمودنی ها در حالت ناشتایی خونگیری به عمل آمد. سپس گروه آزمایش به مدت 13 هفته و هر هفته 3 جلسه تحت تاثیر تمرینات استقامتی قرار گرفتند . برنامه تمرینات استقامتی شامل دویدن مداوم با شدت 75 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب بود. نتایج نشان داد که تمرینات استقامتی موجب کاهش معنی دار سطوح پایه TNF-a و IL-6 و نیز شاخص مقاومت به انسولین می شود. به علاوه مشخص شد که در حالت پایه ، غلظت های سرمی TNF-a و IL-6 و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق به طور معنی داری بیشتر از مردان لاغر بود. همچنین همبستگی مثبت و معنی داری بین TNF-a پلاسما با شاخص مقاومت به انسولین و میزان IL-6 پلاسما با شاخص مقاومت به انسولین در کل آزمودنی ها مشاهده شد . بنابراین می توان گفت که انجام تمرینات استقامتی موجب کاهش سایتوکین های پیش التهابی در مردان چاق می گردد. این کاهش می تواند با بهبود مقاومت به انسولین در این مردان همراه باشد.

هدف از انجام این تحقیق تعیین تاثیر یک برنامه تمرینی هوازی رکاب زدن با دست روی برخی از عوامل فیزیولوژیکی و ترکیب بدنی زنان میانسال بود. بدین منظور 33 نفر از زنان میانسال دارای ناراحتی پا و کمر و با دامنه سنی 35 تا 55 سال شهرستان اصفهان به صورت داوطلب پرسشنامه انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند (19 نفر تجربی و 14 نفر شاهد). سپس یک برنامه تمرین هوازی با دست طراحی و به مدت 8 هفته اجرا گردید. ضربان قلب استراحت، ضربان قلب فعالیت، ضربان قلب پس از فعالیت، فشارخون سیستولی، فشارخون دیاستولی، وزن بدن، درصد چربی بدن و چین پوستی نواحی دو سربازو، سه سربازو، تحت کتف، شکم، فوق خاصره، ران و ساق متغیرهایی بودند که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های تحقیق از طریق آزمون t نشان داد که تمرین هوازی رکاب زدن با دست بر تعداد ضربان قلب استراحت، تعداد ضربان قلب فعالیت، تعداد ضربان قلب پس از فعالیت و چین پوستی نواحی دو سربازو و شکم تاثیر معنی داری داشت (P?0.05). در حالی که فشارخون سیستولی و دیاستولی، وزن بدن، درصد چربی بدن، چین پوستی نواحی سه سربازو، تحت کتف، فوق خاصره، ران و ساق تغییر معنی داری نداشت (P?0.05). با توجه به تاثیری که تمرین هوازی رکاب زدن با دست بر بهبود برخی از عوامل فیزیولوژیکی و ترکیب بدنی در این تحقیق دارد، می توان چنین نتیجه گیری کرد که انجام تمرینات هوازی و منظم با دست می تواند برخی اثرات مطلوب، مشابه آنچه که در تمرینات هوازی با پا دیده می شود، داشته باشد.

در این تحقیق تاثیر مصرف ویتامین های E وC و ترکیب این ویتامین ها بر شاخص های بیوانرژتیک (توان هوازی و توان بی هوازی ) در 36 دانشجوی مرد تربیت بدنی مورد مطالعه قرار گرفت . پس از تقسیم آزمودنی ها به چهار گروه ، هر یک از آزمودنی ها 21 روز تحت مصرف ویتامین قرار گرفتنـد. گروه اول روزانه 400 میلی گرم ویتامین E ، گروه دوم 1000 میلی گرم ویتامین C، گروه سوم 400 میلی گرم ویتامین E همراه با 1000 میلی گرم ویتامین C و گروه چهارم طی همین مدت ، ماده دارونما مصرف کردند. بعد از تجزیه و تحلیل آماری بر اساس تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) و آزمون فریدمن و آزمون تعقیبی توکی در سطح احتمال05 /0? P و با ضریب اطمینان 95 درصد، نتایج این مطالعه نشان داد مصرف روزانه میلی گرم ویتامینE ، 1000 میلی گرم ویتامین C و 400 میلی گرم ویتامین E همراه با 1000 میلی گرم ویتامینC به مدت سه هفته بر توان هوازی و بی هوازی دانشجویان تاثیر معنی داری دارد.