تحلیلی بر بایستگی نزاهت مدیران راهبردیِ جمهوری اسلامی ایران از بیماری نفاق با تأکید بر تعالیم نهج البلاغه و دیدگاه خبرگی(مقاله علمی وزارت علوم)
منبع:
مدیریت نظامی سال ۲۲ تابستان ۱۴۰۱ شماره ۸۶
81 - 116
حوزه های تخصصی:
در همۀ سازمان ها، مدیریت، همچنانکه اساسی ترین عنصر پیشران درجهت نیل به اهداف سازمانی است، در جهت اخلاقی نیز، مهم ترین عنصر تأثیرگذار بوده و مدیران راهبردی، مؤثرترین بازیگران عرصۀ اخلاق در همۀ کشورها از جمله، جمهوری اسلامی ایران می باشند. بنابراین، نیاز است که مدیران راهبردی کشور، از همۀ بیماری های اخلاقی از جمله از بیماری نفاق مبرّا باشند؛ چراکه آلودگی مدیران به نفاق، بدلیل تأثیرگذاری مستقیم آنان بر رفتار و نگرش مردم، موجب انحطاط اخلاقی جامعه، آلوده شدن مردم به نفاق در تعاملات اجتماعی و اداری و سلب اعتماد عمومی مردم از نظام اسلامی و اسلام می گردد. هدف این تحقیق که کاربردی بوده و گردآوری اطلاعات آن به دو روش کتابخانه ای و میدانی می باشد، تبیین نفاق مدیران راهبردی با رویکرد کیفی، در سه بعد چیستی، چرایی و چگونگی نفاق مدیران و ارائۀ راه کارهای تنزّه آنها از این پدیده می باشد. با رویکرد کمّی نیز، شاخص های نفاق مدیران راهبردی با دیدگاه خبرگی آسیب سنجی شده است. نتایج تحقیق در بُعد چیستی نشانگر آن است که مدیران راهبردی در سه حوزۀ اعتقادی، عبادی و اخلاقی، احتمال آلودگی به نفاق دارند. در بُعد چرایی؛ ضعف ایمان، حقارت نفس، غرور و تکبر، دنیاپرستی، نفوذ شیطان و ناتوانی از رویارویی مستقیم، دلایل آلودگی برخی مدیران به نفاق است و در بُعد چگونگی،20گونه نفاق محتمَلِ مدیران راهبردی عبارتنداز: رشوه دادن(درشکل هدیه)، ظاهرسازی، عالِم نمایی، زبان بازی، بی تأمّل سخن گفتن، تضاد در کلام و عمل، ایجاد یأس و تردید در مردم، رخوت، کثرت موافقت، غیبت، خیانت، حق کشی، حسادت و زیان رساندن پنهانی به دیگران، تظاهر به ایمان، کینه ورزی با صالحان ، آراستگی دروغین، عمل نکردن مطابق دانش خود، دنیاطلبی، چاپلوسی و چندرنگی. همچنین، 6 راه کارِ هدایت یافتن در پرتو تعالیم اسلام و قرآن، مداومت در آموزش های دینی حین خدمت، توجه سلسله مراتب به نظارت های درون سازمانی، رعایت عدالت سازمانی و توجه به اصل شایسته گزینی، شناخت واقعی از ماهیت دنیا و آخرت و میدان ندادن به افراد منافق، برای درمان نفاق ارائه شده است.