درخت حوزه‌های تخصصی

Given the fact that developing an intimate relationship between teacher and students creates a safe learning environment (Harran, 2006), and because teacher immediacy is proved to increase students’ motivation for learning (Velez & Cano, 2008), this study was an attempt to explore the relationship between Iranian EFL learners’ perceived teacher immediacy and their willingness to communicate (WTC). To this end, first, a new WTC questionnaire, specific to EFL settings, was developed, piloted, factor analyzed, and then administered on 90 intermediate EFL learners. In the second phase, the participants were required to complete Gorham’s (1988) Verbal Immediacy Measure (VIM) and McCroskey et al.’s (1996) Revised Nonverbal Immediacy Measure (RNIM). The findings revealed that there are 7 factors underlying EFL learners’ WTC, one of which is teacher immediacy. Further analyses showed that there is a positive relationship between both verbal and nonverbal teacher immediacy behaviors and EFL learners’ WTC in EFL classes. It can be concluded that teacher immediacy is one of the constituents of EFL learners’ WTC and that their WTC is likely to increase when teachers demonstrate immediacy behaviors while teaching. The present study has implications for language practitioners as well as teacher trainers.

Given the significance of teacher care and its impact on student motivation, stroke as a unit of recognition seems to be related to motivation for class attendance and language learning. In this regard, this paper aimed to investigate the role of stroke in students’ willingness to attend classes(WTAC) and their foreign language achievement (FLA) in the foreign language context. To this end, a scale was developed and validated through structural equation modeling (SEM) to measure learners` WTAC. A total number of 260 English as a foreign language (EFL) learners completed the newly developed scale along with the stroke scale. Regression analysis was used to examine the relationships among the variables. The results demonstrated that WTAC, Non-verbal, and Valuing subscales of stroke were the strongest predictors and Teacher Characteristics (TCH) subscale of WTAC was the only predictor for FLA. Finally, the results were discussed, and some implications were provided for educational settings. تاثیر نوازه بر تمایل به شرکت در کلاس درس و یادگیری زبان خارجی با توجه به اهمیت توجه معلم و تاثیر آن بر انگیزه شاگردان، نوازه به عنوان واحد دیده شدن افراد، به نظر می رسد با انگیزه شاگردان برای شرکت در کلاس و یادگیری زبان ارتباط دارد. در همین راستا، در این پژوهش به دنبال بررسی نقش نوازه در تمایل به شرکت در کلاس درس و یادگیری زبان خارجی هستیم. بدین منظور، پرسشنامه ای برای سنجش میزان تمایل برای شرکت در کلاس با مدل معادلات ساختاری تهیه و هنجاریابی گردید. از 260 نفر فراگیر زبان انگلیسی خواسته شد به این پرسشنامه و پرسشنامه نوازه پاسخ دهند. از تحلیل رگرسیون برای بررسی ارتباطات بین زیر سازه ها استفاده شد. نتایج نشان داد پرسشنامه جدید با زیر سازه غیر کلامی و ارزشیابی نوازه و ویژگیهای معلمی با یادگیری زبان ارتباط معنادار دارد. در پایان، نتایج بحث شد و برخی از کاربردهای این پژوهش برای محیطهای آموزشی ارایه شد.   کلیدواژه ها:نوازه، تمایل به شرکت در کلاس، حضور در کلاس، یادگیری زبان خارجی

Over the last few years, the realm of foreign language learning has witnessed an abundance of research concerning the effectiveness of corrective feedback on the acquisition of grammatical features, with the study of other target language subsystems, such as pronunciation, being few and far between. In order to bridge this gap, the present study intended to investigate and compare the immediate and delayed effect of explicit (overt) and implicit (covert) corrective feedback (CF) on treating segmental word-level pronunciation errors committed by adult EFL learners of an institute in Tabriz named ALC. To this end, through a quasi-experimental study and random sampling, three groups were formed, an explicit, an implicit and a control group, each consisting of 20 low proficient EFL learners. Besides, considering the levels that learners were assigned to, based on the institute’s criteria, a Preliminary English Test (PET) was administered in order to determine the proficiency level of learners. Having administered the pretest before treatment, to measure the longer-term effect of explicit vs. implicit CF on segmental word-level pronunciation errors, the study included delayed posttests in addition to immediate posttests all of which included reading passages containing 40 problematic words. The collected data were analyzed by ANCOVA and the obtained findings revealed that both explicit and implicit corrective feedback are effective in reducing pronunciation errors showing significant differences between experimental and control groups. Additionally, the outcomes showed that immediate implicit and immediate explicit corrective feedback have similar effects on reduction of pronunciation errors. The same result comes up regarding the delayed effect of explicit feedback in comparison with delayed effect of implicit feedback. However, the delayed effect of explicit and implicit CF lowered comparing to their immediate effect due to time effect. Pedagogically, this study could enhance teachers’ effort, knowledge, and beliefs in teaching pronunciation and providing corrective feedback to pronunciation errors.   Keywords:corrective feedback; explicit CF; implicit CF; segmental word-level pronunciation errors   طی چند سال اخیر، در حوزه ی آموزش زبان انگلیسی شاهد تحقیقات کثیری در زمینه ی ﺗﺄثیر بازخورد اصلاحی بر یادگیری ساختار های دستور زبان انگلیسی بوده ایم.  با این وجود، در رابطه با ﺗﺄثیر آن در یادگیری تلفظ صحیح زبان انگلیسی تحقیقات بسیار اندکی انجام شده است. به منظور پر کردن این ﺧﻸ، مطالعه ی حاضر سعی داشته به بررسی و مقایسه ی ﺗﺄثیرات آنی و مدت دار بازخورد اصلاحی صریح و ضمنی در بهبود خطاهای تلفظی واحد های زنجیری در کلمات انگلیسی بپردازد.بدین منظور، طی یک تحقیق نیمه تجربی، شرکت کنندگان که از زبان آموزان انگلیسی به عنوان زبان خارجی انتخاب شده بودند به سه گروه صریح، ضمنی و کنترل تقسیم شدند. هر کدام از این گروه ها شامل 20 زبان آموز سطح پایین بوده که تواناییشان در تلفظ لغات مورد نظر از طریق پیش آزمون، پس آزمون فوری و پس آزمون تاخیری اندازه گیری شد.اطلاعات به دست آمده از طریق آزمون تحلیل کوواریانس ANCOVA تحلیل و بررسی شد. تفاوت معنادار بین گروههای آزمایشی و کنترل در یافته های به دست آمده نشان می دهد که هر دو بازخورد صریح و ضمنی تاثیر بسزایی در کاهش خطاهای تلفظی زبان آموزان در پس آزمون فوری داشته است. همچنین تاثیر مشابهی در پس آزمون تاخیری دو گروه صریح و ضمنی مشاهده شد. با این وجود، مقایسه ی بین پس آزمون های فوری و تاخیری نشان داد که تاثیر بازخورد در هر دو گروه آزمایشی با گذشت زمان کاهش یافته است. کلیدواژه ها: بازخورد اصلاحی، بازخورد اصلاحی صریح، بازخورد اصلاحی ضمنی، خطاهای تلفظ زنجیره ای