احمد فرخی

چکیده: هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر بازی های رایانه ای و بومی محلی بر هماهنگی چشم و دست کودکان 7 تا 10 ساله می باشد. برای این منظور 60 نفر از دانش آموزان دوره ابتدایی شهرستان بردسکن که در سال 89-1388 مشغول به تحصیل بودند، به صورت تصادفی انتخاب شدند.آزمودنی ها بعد از پر کردن پرسشنامه ی اطلاعات شخصی به سه گروه همتا سازی شده ی 20 نفری، دو گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. از تمامی افراد با استفاده از آزمون پیشرفته ماریان فراستیگ به منظور ارزیابی اولیه هماهنگی چشم و دست آزمودنی ها، پیش آزمون به عمل آمد . افراد گروه های تجربی به مدت 6 هفته، هفته ای سه جلسه ی 45 دقیقه ای به انجام بازی های منتخب پرداختند. یک گروه تجربی بازی های منتخب رایانه ای و گروه تجربی دیگر به بازی های بومی محلی پرداختند. در پایان جلسات تمرین، پس آزمون گرفته شد. نتایج نشان داد که بازی های رایانه ای برهماهنگی چشم و دست کودکان اثر معنی داری دارد ، بازی های بومی محلی بر هماهنگی چشم و دست کودکان اثر معنی داری نداشت و بین هماهنگی چشم و دست گروه های تحقیقی (بازی های رایانه ای، بومی محلی، کنترل) اختلاف معنی داری وجود داشت. بنابراین به نظر می رسد علیرغم برخی نظرات که بازی های رایانه ای را دارای آثار سوء می دانند استفاده ی درست از آن در بهبود رشد کودکان مؤثر است

تحقیقات انجام گرفته در زمینه متغیرهایی که سالمندان را به فعالیت های بدنی ترغیب میکنند، محدود است. این تحقیق با هدف مقایسه انگیزه شرکت زنان و مردان سالمند شهر تهران در فعالیت بدنی انجام گرفت. آزمودنیهای این پژوهش 241 نفر (121 مرد و 120 زن) از سالمندان شهر تهران با دامنه سنی 60 تا 89 سال (66 /6 = SD، 16 /66 = M) بودند که با روش سهمیه ای هدفمند از پنج منطقه شمال، جنوب، مرکز، غرب و شرق تهران انتخاب شدند و در تحقیق شرکت کردند. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه ویژگیهای فردی و انگیزش مشارکت ورزشی سالمندان (PMQOA) بود. به منظور توصیف متغیرها و آزمون فرضیه های تحقیق، از روش های آماری توصیفی، آزمون فریدمن و روش تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین اولویت عوامل گوناگون انگیزه شرکت سالمندان در فعالیت های ورزشی تفاوت معناداری وجود دارد (00 /0 =P، 4 /556 = 2X) و انگیزه آمادگی جسمانی، مهم ترین دلیل مشارکت ورزشی سالمندان است. میان زنان و مردان سالمند در عوامل پزشکی و شهرت تفاوت معناداری مشاهده شد (05 /0 >P) و زنان این عوامل را برای شرکت در تمرینات ورزشی مهم تر از مردان گزارش کردند. همچنین در زمینه مقایسه انگیزه ها بین گروه های سنی مختلف، یافته های درگیر شدن نشان داد (05 /0>P) و افراد 60 تا 69 ساله این عوامل انگیزشی را برای شرکت در تمرینات ورزشی مهم تر از افراد 70 ساله به بالا بیان کردند، بین آزمودنیها در سطوح تحصیلی مختلف در عوامل شهرت، پزشکی و درگیر شدن تفاوت معناداری مشاهده شد (05 /0>P) در ضمن زنان خانه دار در مقایسه با افراد نظامی، روی عامل انگیزشی پزشکی تأکید بیشتری داشتند. دستاوردهای حاصل از این تحقیق میتواند در توسعه مداخلات تمرینی که موجب افزایش مشارکت سالمندان در فعالیت های ورزشی میشود، مفید باشد.

هدف این پژوهش مقایسه اثر دو شیوه تمرین بدنی و تصویر سازی ذهنی بر FEV1 بیماران آسمی جوان بوده است . بدین منظور 20 بیمار مبتلا به آسم در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند . متوسط مقادیر سن ، قد ، وزن ، ضربان قلب بیشینه و FEV1 گروه اول به ترتیب 2/01 + 15/2 سال ، 8/3 + 157/3 سانتی متر ، 9/2 + 50/6 کیلوگرم ، 2/1+ 205/7 تواتر قلبی و 0/62+ 2/53 میلی لیتر و متوسط این مقادیر در گروه دوم معادل 2/0 + 15/7 سانتی متر ، 9/15 + 51/2 کیلوگرم ، 1/2 + 203/6 تواتر قلبی و 0/81+ 2/78 میلی لیتر بود . پروتکل تمرینی شامل فعالیت هوازی 20 تا 30 دقیقه ای روی دوچرخه کارسنج با شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه ، 5 روز در هفته به مدت 1 ماه بوده است . گروه اول آن را به صورت فیزیکی و گروه دوم پس از برنامه آموزشی تصویر سازی ذهنی ، پروتکل تمرینی گروه اول را با زمان های مشابه تصویر سازی کرده اند . تجزیه و تحلیل نشان داد اجرای پروتکل تمرین بدنی هوازی و تصویر سازی اثر معنی داری بر حجم بازدمی فشاری ثانیه اول بیماران آسمی نداشته است . در ضمن اثر دو شیوه مذکور بر FEV1 معنی دار نبوده است .

بی شک رشد و تکامل شخصیت آدمی دارای جنبه های شناختی ، ادراکی ، حرکتی و رشد اجتماعی است . این تحقیق در پی شناخت تعامل رشد اجتماعی و رشد حرکتی است که از طریق روش فرا تحلیلی کیفی مدل های نظری و یافته های تحقیقاتی در این زمینه انجام یافته است . رویکرد بین رشته ای و رویکرد نظری - تجربی ، موجی می گردد که این مطالعات و تحقیقات در حوزههای تخصصی مختلف رشته تربیت بدنی به ویژه رشد و یادیگری حرکتی مطرح باشد . اما پیچیدگی و گستره مبهم موضوع ، تحقیق در این زمینه را اندک ساخته و همین مسئله تک بعدی بودن رشته و محصور شدن آن در رشد و یادگیری حرکات را تقویت می کند . مدل های نظری مارتنز ، گالاهو و ایساکس ، مورد فرا تحلیلی قرار گرفته که در آنها کمابیش در مورد رشد اجتماعی - حرکتی با مفاهیم و مولفه ها ، اهداف ، ابعاد ، فرایند ها عوامل و مراحل مختلف بحث شده است و نکات اشتراک و افتراق در آنها به چشم می خورد . از یافته های تحقیقاتی ، نتایج تعدادی از رساله ها مورد بررسی فرا تحلیلی قرار گرفت که نشان دهنده همسو بودن نتایج آنها ، سوگیر احتمالی ، یک سویه بودن و اثبات تعامل رشد حرکتی و اجتماعی است . ضرورت توجه بیشتر به این زمینه اصلی رشد و گسترش متون آموزشی و مطالعات پژوهشی ، استفاده از روش فرا تحلیلی در مطالعات شخصیت شناسی ورزشی و رشد اجتماعی - حرکتی احساس می شود.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر دو نوع رژیم غذایی عنصر روی در دوران بارداری و شیردهی موش های ماده بر یادگیری، حافظه و عملکرد حرکتی نوزادان آنها بود. کمبود عنصر روی و مکمل عنصر روی در دوران بارداری و شیردهی مادر، ممکن است بر حافظه، یادگیری و عملکرد حرکتی نوزادان آنها تاثیر بگذارد. جامعة آماری تحقیق حاضر، موش های صحرایی ماده (نژاد آلبینو – ویستار) خریداری شده از انستیتو پاستور ایران بودند. بعد از مرحلة جفت گیری، 12 مادر باردار انتخاب و به 3 گروه تقسیم شدند و در هفتة آخر بارداری و کل دوران شیردهی رژیم غذایی مورد نظر را مصرف کردند. گروه اول، گروه کنترل بود که از غذای استاندارد استفاده کرد؛ گروه دوم، گروه دریافت کنندة مکمل روی که به مقدار ppm 10 مکمل روی به آب آنها افزوده شد؛ و گروه سوم، گروه کمبود روی که از غذای فاقد عنصر روی استفاده کردند. پس از اعمال متغیر مستقل، برای هر گروه 12 سر موش نر به عنوان نمونة آماری در نظر گرفته شد که در 56 روزگی تحت آزمون حافظه و یادگیری از طریق ماز آبی موریس قرار گرفتند و در 66 روزگی عملکرد حرکتی آنها به وسیلة دستگاه سنجش فعالیت حرکتی (Open Field) اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی توکی و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که کمبود عنصر روی در هفتة آخر بارداری و دوران شیردهی موجب تخریب یادگیری، حافظه و ضعف در عملکرد حرکتی می شود. به علاوه مکمل عنصر روی، سبب بهبود یادگیری و حافظه شد، اما تأثیر معنی داری بر عملکرد حرکتی نوزادان نداشت.

پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثر تمرین جسمانی و تصویرسازی ذهنی تصادفی و قالبی بر عملکرد و یادگیری تکلیف ردیابی بر روی 108 دانشجوی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب 9 گروه 12 نفری، میانگین سنی نمونه (1.51±21.69) و میانگین نمره قابلیت تصویرسازی ذهنی (2.99±51.26) انجام شد. گروه های نه گانه به انجام تمرین جسمانی و تصویرسازی ذهنی به دو شیوه تصادفی و قالبی به مدت 10 جلسه پرداختند. نتایج این تحقیق نشان داد که بین عملکرد گروه های تصویرسازی ذهنی قالبی و تصادفی با گروه های تمرین جسمانی تصادفی و قالبی در مرحله فراگیری تفاوت معنی داری وجود دارد، طوری که گروه های تمرین جسمانی عملکرد بهتری داشتند. ولی تفاوت بین گروه های جسمانی و گروه های تلفیقی معنی دار نبود. یعنی نوع ترکیب و ترتیب تمرین جسمانی و تصادفی اهمیتی ندارد. در حالی که در مرحله یادداری گروه های تصویرسازی ذهنی تصادفی و قالبی در مقایسه با گروه های تمرین جسمانی صرف و گروه های تلفیقی عملکرد بهتری داشتند که البته این برتری در سرعت های پایین به نفع گروه تصویرسازی ذهنی تصادفی بود. بنابراین با فرضیه بازسازی طرح عمل لی و مگیل در خصوص عدم اثر تداخل زمینه ای با تغییر پارامتر برنامه حرکتی تعمیم یافته در تضاد است. از طرفی در مورد تصویرسازی ذهنی با نظریه اطلاعات زیستی پیتر لانگ (1984) همخوانی دارد، یعنی تصویرسازی ذهنی یک تکلیف حرکتی در یک سرعت خاص منجر به تداخل سرعت با عمل حرکتی اجرا شده بعدی خواهد شد. از حیث اثر تداخل زمینه ای با نظریه بازداری پس گستر دیویز (1988) همخوانی دارد.

هدف اصلی تحقیق حاضر، تاثیر ارائة بازخورد خودکنترل و آزمونگرکنترل با استفاده از بازخورد نوار ویدئویی بر یادگیری مهارت حرکتی دارت بود. به این منظور 200 دانشجوی داوطلب دختر کوی دانشگاه تهران در این پژوهش شرکت کردند. بعد از پرکردن پرسشنامه، از بین 152 داوطلب واجد شرایط ، 36 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. بعد از پیش آزمون 10 کوششی و همگن سازی در سه گروه خودکنترل، آزمونگر کنترل و جفت شده قرار گرفتند. گروه خود کنترل هنگام درخواست بازخورد نوار ویدئویی دریافت کردند. گروه آزمونگر کنترل بعد از 5 کوشش و گروه جفت شده نیز همراه با گروه خودکنترل بازخورد دریافت کردند. از همة گروه ها فیلمبرداری شد. مرحلة تمرین، 100 کوشش شامل 10 سری 10 کوششی بود و آزمون یادداری و انتقال 48 ساعت بعد گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یکطرفة تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی توکی و برای رسم نمودارها از نرم افزار اکسل استفاده شد. نتایج نشان داد که نوع بازخورد بر شکل مهارت حرکتی دارت در اکتساب، یادداری و انتقال تاثیر معنی داری دارد (05/0 P<) نوع بازخورد بر دقت مهارت حرکتی دارت در اکتساب، یادداری و انتقال تاثیر معنی داری دارد (05/0 P<). در کل نتایج نشان داد، افرادی که بازخورد نوار ویدئویی به صورت خودکنترل دریافت کردند، عملکرد بهتری (شکل و دقت) از گروه آزمونگر کنترل و جفت شده داشتند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تداخل زمینه ای و نوع تمرین (مشاهده ای، بدنی و ترکیبی) بر یادگیری سرویس کوتاه، بلند و تیز بدمینتون انجام شد. بدین منظور 96 دانشجوی پسر داوطلب، راست دست و مبتدی با میانگین سنی 5/1±22 سال انتخاب و به صورت تصادفی به 6 گروه 16 نفری (تمرین بدنی قالبی، تمرین بدنی تصادفی، تمرین مشاهده ای قالبی، تمرین مشاهده ای تصادفی، تمرین ترکیبی قالبی و تمرین ترکیبی تصادفی) تقسیم شدند. شرکت کننده ها پس از شرکت در پیش آزمون به مدت 8 جلسه و در هر جلسه 2 بلوک 9 کوششی تمرین و سپس در آزمون های یادداری تاخیری و انتقال شرکت کردند. برای بدست آوردن امتیاز عملکرد شرکت کننده ها از آزمون استاندارد فرنچ و استاتلر برای سرویس کوتاه، آزمون استاندارد اسکات و فاکس برای سرویس بلند و آزمون استاندارد بالو برای سرویس تیز بدمینتون استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه، تحلیل واریانس دو عاملی و آزمون تعقیبی دانکن تجزیه و تحلیل شد. نتایج در مراحل یادداری با تاخیر و انتقال تفاوت معنی داری را بین عملکرد گروه های آزمایشی نشان داد (0.05P<). نتایج آزمون تعقیبی دانکن در مراحل یادداری تاخیری و انتقال نشان داد که به ترتیب گروه های تمرین ترکیبی و بدنی تصادفی به طور معنی داری عملکرد بهتری نسبت به گروه های دیگر آزمایشی و گروه های تمرین مشاهده ای قالبی و تصادفی عملکرد ضعیف تری نسبت به گروه های دیگر آزمایشی داشتند (0.05P<). با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان به مربیان توصیه کرد که هنگام آموزش مهارت های ورزشی از روش تمرین ترکیبی (تمرین بدنی با تمرین مشاهده ای) تصادفی استفاده کنند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر نوع جلب توجه بازخورد افزوده بر روی قابلیت تشخیص خطا می باشد. 48 آزمودنی (24 پسر و 24 دختر) بطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کرده و بطور تصادفی به چهار گروه آزمایشی بر اساس نوع برآورد (برآورد / بدون برآورد) و نوع بازخورد توجهی (درونی / بیرونی) تقسیم شدند. تکلیف مورد نظر یک دستگاه هماهنگی دو دستی بود که در آن لازم بود تا آزمودنی با مرحله بندی نسبی معین صفر درجه دو اهرم لغزنده را از وضعیت عقب به جلو حرکت دهد تا از برآیند حرکت آنها یک نشانگر در صفحه نمایش رایانه برای اصابت به یک توپ در حال سقوط حرکت داده شود. نتایج تحلیل واریانس عاملی مرکب نشان داد که در مرحله اکتساب در مورد خطای ثابت مطلق (CE) و خطای ریشه مجذور میانگین (RMSE) مرحله بندی نسبی اثر متقابل گروه برآورد و نوع بازخورد و در مورد زمان حرکت اثر متقابل گروه برآورد، نوع بازخورد و مجموعه های کوشش تمرینی معنی دار می باشد. نتایج مربوط به مرحله یادداری نشان دادند که در مورد خطای ثابت مطلق مرحله بندی نسبی اثر متقابل گروه برآورد و نوع بازخورد معنی دار می باشد، بطوری که گروه های عدم برآورد - درونی و برآورد - بیرونی دارای یادگیری بهتری نسبت به سایر گروهها بودند.نتیجه اینکه حساس کردن یادگیرنده ها نسبت به اطلاعات حسی که توجه آنها را به اثرات حرکت یا خارج از بدن در مقایسه با نحوه انجام حرکت یا داخل بدن جلب می نماید موجب یادگیری بیشتری می شود. بنابراین یکی از اثرات بازخورد توجه بیرونی بر یادگیری مهارت ها، قابلیت تشخیص خطا می باشد که به سایر مکانیسم های پیشنهادی در این مورد اضافه می گردد.

هدف این پژوهش ، بررسی تغییرات زمان واکنش انتخابی هنگام اجرای یک فعالیت ورزشی فزاینده در شدتهای متفاوت و ارتباط آنها باضربان قلب و آستانه لاکتات است. به این منظور ، 12 دانشجوی دختر 19 تا 23 ساله رشته تربیت بدنی دانشگاه تهران با میانگین VO2max معادل 47.26 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه برای شرکت در آزمون انتخاب شدند. آزمودنیها دریک فعالیت فزاینده، روی نوار گردان قرار گرفتند. مرحله اول، باسرعت چهار مایل در ساعت شروع شد و پس از آن در فاصله های دو دقیقه ای، یک مایل در ساعت به سرعت دستگاه افزوده شد تا زمانی که آزمودنی دیگر قادر به ادامه فعالیت نبود. قبل و هنگام اجرای فعالیت، هر 30 ثانیه یک بار آزمون زمان واکنش دو انتخابی از آزمودنیها گرفته می شد. هنگام اجرای فعالیت، ضربان قلب و اطلاعات مربوط به گازهای تنفسی آزمودنیها، ثبت می شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان دادند: زمان واکنش انتخابی در ابتدای فعالیت نسبت به مقدار استراحتی افزایش و سپس کاهش یافت و در شدت تقریبا 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی به حداقل میزان خود رسید و پس از آن تا پایان فعالیت، مجددا افزایش یافت. همچنین، حداقل زمان واکنش هنگام اجرای فعالیت هرگز به مقدار استراحتی نرسید و تقریبا هشت درصد بیشتر بود. بین نمره های زمان واکنش انتخابی و ضربان قلب آزمودنیها هنگام اجرای فعالیت در شدتهای متفاوت، ارتباط معناداری مشاهده نشد (r=0.124). بهترین زمان واکنش در ضربان قلب تقریبا 170 ضربه در دقیقه یا در شدت تقریبا 86 درصد ضربان قلب بیشینه به دست آمد. همچنین، بار کار مربوط به حداقل زمان واکنش انتخابی، تقریبا هشت درصد از شدت مربوط به آستانه لاکتات قرار داشت. نتیجه گیری: زمان واکنش انتخابی هنگام فعالیت، می تواند با وجود اثر منفی تکلیف دو گانه و نیز تغییرات فیزیولوژیکی ناشی از فعالیت مانند انباشت اسید لاکتیک و افزایش ضربان قلب بهبود یابد، اما مقدار آن از مقدار استراحتی پایین تر نمی رود.

این تحقیق به منظور مقایسه اثر بازخورد خودکنترلی و تخمین خطا بر اکتساب و یادداری تکلیف تعادلی در کودکان و بزرگسالان انجام گرفت. در این تحقیق، 96 آزمودنی (48 کودک در دامنه سنی 12-8 سال و 48 بزرگسال در دامنه سنی 22-18 سال) از دانش آموزان آموزش و پرورش و دانشجویان دانشگاه اصفهان بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی بر اساس دامنه سنی، جنسیت، برنامه دریافت بازخورد و تخمین خطا در 16 گروه قرار گرفتند. تکلیف مورد نظر حفظ تعادل به مدت 30 ثانیه بر روی دستگاه تعادل سنج بود. هر یک از گروه ها به مدت 4 روز در 8 دسته 5 کوششی در دوره اکتساب شرکت داشتند. در آخرین دسته روز چهارم، آزمون اکتساب و 72 ساعت پس از آن آزمون یادداری انجام گرفت. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل واریانس عاملی تحلیل شد. براساس نتایج، در مرحله اکتساب اثر اصلی نوع بازخورد معنیدار بود و زمان حفظ تعادل گروه خودکنترل در آزمون اکتساب به طور معنیداری بیشتر از گروه جفت شده بود، اما اثر اصلی جنسیت، دامنه سنی و تخمین خطا معنیدار نبود. در مرحله یادداری، اثر اصلی دو متغیر نوع بازخورد و جنسیت معنیدار بود، به طوریکه زمان حفظ تعادل مردان در آزمون یادداری به طور معنیداری بیشتر از زنان بود، در حالیکه اثر اصلی دامنه سنی و تخمین خطا معنیدار نبود (05/0P<). با توجه به نظریه زیمرمن در خودتنظیمی که خودکنترلی نیز بخشی از آن است، نتایج حاصل به طور کلی این نظریه را تأیید کرد. بر اساس یافته های این پژوهش نتیجه گیری میشود که شیوه تمرین خودکنترلی به ویژه بازخورد خودکنترلی در اکتساب و یادداری مهارت ها در کودکان و بزرگسالان مؤثر است. همچنین تخمین خطا در گروه خودکنترل در مرحله اکتساب عملکرد بهتری داشته است.

به منظور افزایش سطوح فعالیت بدنی دانش آموزان مدارس، درک کاملی از فاکتورهای گوناگون مؤثر بر مشارکت در فعالیت های بدنی ضروری است. هدف پژوهش حاضر بررسی سطوح فعالیت بدنی در بین دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه مدارس راهنمایی شهرستان خرامه فارس بود. جهت اجرای این تحقیق ابتدا 150 نفر از دانش آموزان پسر مدارس راهنمایی شهرستان خرامه فارس به صورت تصادفی انتخاب شدند و پس از اجرای آزمون قاب و میله 100 نفر از آنان در دو گروه 50 نفری وابسته به زمینه (میانگین سن 96 /0±82 /12 سال، قد 65 /6±9 /155 سانتیمتر وزن 27 /12±5 /47 کیلوگرم) و مستقل از زمینه (میانگین سن 89 /0±32 /13 سال، قد 61 /8±1 /158 سانتیمتر وزن 74 /15±51 کیلوگرم) طبقه بندی شدند. برای اندازه گیری وابستگی و استقلال از زمینه از آزمون قاب و میله و جهت سنجش فعالیت بدنی از چک لیست خودسنجی فعالیت بدنی استفاده شد. ابتدا نرمال بودن داده ها با استفاد از آزمون کولموگروف اسمیرنوف مورد تایید قرار گرفت و سپس از آزمون آماری تی مستقل برای تجزیه و تحلیل داده ها تحت نرم افزار Spss17 استفاده شد (05 /0=α). بین مدت زمان فعالیت بدنی دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه اختلاف معنیداری یافت شد(000 /0=P) . بین مدت زمان فعالیت بدنی متوسط تا شدید دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه اختلاف معنیداری مشاهده گردید(018 /0=P) . بین نمره معادل سوخت و سازی فعالیت بدنی دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه اختلاف معنیداری یافت شد(000 /0=P) . بین نمره معادل سوخت و سازی فعالیت بدنی فعالیت بدنی متوسط تا شدید دانش آموزان دارای سبکهای شناختی وابسته به زمینه و مستقل از زمینه اختلاف معنیداری یافت شد(012 /0=P) . نتایج این تحقیق نشان داد که دانش آموزان دارای سبک شناختی مستقل از زمینه نسبت به دانش آموزان وابسته به زمینه، فعالیت بدنی و هزینه انرژی بیشتری دارند. احتمال میرود فقر حرکتی در دانش آموزان وابسته به زمینه بیشتر باشد که برای اثبات این مورد به تحقیقات بیشتری نیاز است. به علاوه از آنجا که سبک شناختی می تواند به عنوان یکی از متغیرهایی که تا حدود زیادی حاصل تعامل فرد با محیط و قابل توسعه و تحول اند، مورد مداخله قرار گیرد، پیشنهاد می شود با استفاده از راهکارهای آموزشی، سبک شناختی دانش آموزان را تغییر داده و آنان را به سوی فعالیت های بدنی و آینده ای سالم تر سوق دهیم.

هدف پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر هدف گزینی، آگاهی از نتیجه، ترکیب هدفی گزینی و آگاهی از نتیجه با توجه به تغییرات سطح انگیزش درونی بر یادگیری سرویس بلند والیبال دانش آموزان دختر است. تعداد 96 دانش آموز دختر 16-15 سال شرکت کنندگان این پژوهش اند. در هر دو آزمایش پژوهش حاضر، 48 نفر از شرکت کنندگان، پس از انجام پیش آزمون، بر اساس روش متعادل سازی نمرات به 4 گروه طبقه بندی شدند. در آزمایش اول گروه ها عبارت بودند از هدف گزین (خود گزین)، آگاهی از نتیجه (انگیزشی)، ترکیب هدف گزین (خود گزین) و آگاهی از نتیجه، کنترل و گروه ها در آزمایش دوم عبارت بودند از هدف گزین (مربی گزین)، آگاهی از نتیجه (انگیزشی)، ترکیب هدف گزین (مربی گزین) و آگاهی از نتیجه، کنترل. ده جلسه تمرین یک روز در میان، در سه دسته با ده کوشش تمرینی برای شرکت کنندگان تدارک دیده شد، پس از آن، آزمون های یادداری اول و دوم، 24 ساعت و پس از 10 روز، به عمل آمد. ابزارهای تحقیق، آزمون سرویس والیبال اپرد و پرسش نامه انگیزش درونی (دسی و ریان، 1985) و پرسش نامه اطلاعات فردی بوده اند. برای تحلیل داده های هر دو آزمایش، در مرحله اکتساب از تحلیل واریانس عاملی مرکب (جلسه) 10 × (گروه) 4 × (سطوح انگیزش درونی) 2 و برای تحلیل داده های آزمون های یادداری از روش تحلیل واریانس عاملی (سطوح انگیزش درونی) 2 × (گروه) 4 و از آزمون تعقیبی توکی برای مشخص شدن اثر معناداری استفاده شد. بر اساس نتایج تحقیق، در هر دو آزمایش، اثر اصلی جلسات در مرحله اکتساب معنادار بوده است F=10.27, p<0.001) و (F=21.27, p<0.001 ولی اثر اصلی هیچ یک از راهکارهای انگیزشی معنادار نبوده است. در آزمایش اول اثر تغییرات سطح انگیزش درونی بر یادگیری سرویس والیبال در آزمون یادداری دوم(=4.186, =0.047) و در آزمایش دوم در مرحله اکتساب و آزمون یادداری اول معنادار بوده است (F=6.506, p=0.015) و (F=6.24, p=0.017). نتیجه اینکه با آنکه تغییرات سطح انگیزش در برخی از مراحل آزمایش معنی دار بوده است اما به طور کلی می توان چنین اظهار کرد که راهبردهای انگیزشی (هدف گزینی، آگاهی از نتیجه انگیزشی) در یادگیری سرویس والیبال در سطح دانش آموزان دختر چندان اثر بخش نبوده است.

رنگ­ها تأثیر زیادی بر حالات خلقی و روانی انسان دارند و از آنجا که انسان پیوسته با رنگ­ها در ارتباط است، رنگ­ها اهمیت بسیاری پیدا می­کنند. ورزش نیز با رنگ­های مختلف در ارتباط است و در محیط با رنگ­های متفاوت انجام می­گیرد. همچنین یکی از عوامل اثرگذار و مهم در موفقیت ورزشکاران، زمان پاسخ به محرک ارائه­شده است. از این­رو با توجه به اهمیت رنگ و زمان واکنش، پژوهش حاضر به بررسی تأثیر رنگ محیطی بر زمان واکنش ساده به صدا در بین ورزشکاران پرادخته است. جامعة آماری را دانشجویان پسر با میانگین سنی 2/22 دانشگاه تهران تشکیل می­دهد که از این بین 50 نفر به­صورت نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. پس از مشخص شدن پژوهش و انتخاب نمونه، زمان واکنش ساده به محرک شنیداری دانشجویان با استفاده از دستگاه YB-1000 ثبت شد. برای تجزیه­وتحلیل داده­ها از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته­های پژوهش نشان داد که کوچک­ترین انحراف معیار و میانگین زمان واکنش ساده به صدا مربوط به محیط آبی رنگ بوده و همچنین زمان واکنش بین محیط آبی، با تمام محیط­ها به غیر از محیط سفید رنگ تفاوت معنادار است (05/0p<). نتایج پژوهش حاضر نشان می­دهد که، قرار گرفتن در محیط آبی رنگ می­تواند موجب افزایش سرعت پردازش اطلاعات شنیداری در سیستم پردازش اطلاعات انسان شود.

هدف از این تحقیق بررسی نقش تمرینات قدرتی با عضو برتر اندام تحتانی و تاثیر آن بر روی عضو غیر برتر دانشجویان غیر ورزشکار بود . بدین منظور 150 نفر با استفاده از پرسشنامه جمعیتی و ورزشی انتخاب شدند . از میان آنها 14 نفر با میانگین سنی 5/21 سال مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند . برای سنجش قدرت عضله چهار سر ران هر دو پا از دستگاه داینامومترالکترونیکی استفاده شد و پس از اندازه گیری قدرت عضله چهار سر ران ، 15 جلسه تمرین در سه هفته 5 جلسه ای فقط با عضو برتر اندام تحتانی صورت گرفت ، در حالی که چای غیر برتر به فعالیت عادی خود ادامه می داد . بعد از این مدت از هر دو پا مجددا آزمون قدرت به عمل آمد. داده های قبل و بعد از تمرین با استفاده از آزمون t همبسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد با انجام تمرینات قدرتی با عضو برتر اندام تحتانی نه تنها همان عضو تقویت می شود ،بلکه عضو غیر برتر هم به طور معنی داری تقویت می شود. به عبارتی موجب افزایش قدرت در هر دو عضو می گردد. بر اساس نظریه انتقال دوسویه و با توجه به نتایج می توان در هنگام آسیب یک عضو و محدودیت حرکتی آن با استفاده از تمرینات قدرتی در عضو دیگر از ضعیف شدن آن جلوگیری به عمل آورد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر سه شیوه آرایش تمرین (تمرین قالبی، تمرین زنجیره ای و تمرین تصادفی) بر اجرا و یادگیری مهارت پرتاب آزداد بسکتبال از سه نقطه مختلف با فواصل متفاوت از حلقه بسکتبال در افراد غیر مبتدی بوده است. 30 نفر دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی که واحد بسکتبال 1 را با موفقیت گذرانده بودند و سابقه شرکت در مسابقات بسکتبال نداشتند، پس از انجام پیش آزمون (شامل 15 پرتاب آزاد از 3 متری روبروی حلقه) بطور تصادفی در سه گروه تمرینی تقسیم شدند. تمامی آزمودنیها در 5 جلسه تمرین در 5 روز متوالی (هر جلسه 15 پرتاب آزاد از 1.5 متری، پرتاب آزاد از 3 متری و 15 پرتاب آزاد از 4.5 متری روبروی حلقه طبق آرایش خاص گروه خود) و آزمون انتقال (شامل 15 پرتاب آزاد از 3.5 متری سمت راست حلقه و با زاویه 45 درجه) شرکت نموده اند. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر روی عامل جلسات تمرین حاکی از تفاوت معنی دار بین جلسات اول و پنجم با سایر جلسات بوده است در حالی که اثر گروه ها و تعامل گروه و جلسات تمرین معنی دار نبوده است. نتایج تحلیل واریانس یک راهه در مقایسه بین میانگین نمرات آزمون انتقال سه گروه نیز حاکی از عدم وجود تفاوت معنی دار بین گروه ها است. این یافته ها نشان می دهد که تغییر پارامتر فاصله در تکلیف پرتاب آزاد بسکتبال اثر تداخل زمینه ای را آشکار نکرده و از نظریه مگیل و هال (1991) حمایت می کنند که برای بروز اثر تداخل زمینه ای باید تکالیف مورد تمرین با برنامه های حرکتی تعمیم یافته متفاوتی کنترل شوند.

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر سطح مهارت الگوی آموزشی بر اکتساب یادداری و انتقال مهارت سرویس بلند بدمینتون دانشجویان دختر دانشگاه تهران بوده است بدین منظور 130 دانشجوی دوره کارشناسی به روش کاملا تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه همگن از طریق انتصاب تصادفی قرار گرفتند گروه اول در شرایط الگوی در حال یادگیری غیر ماهر گروه دوم در شرایط الگوی ماهر به مدت شش روز متوالی در کوشش های اکتساب و سپس 72 ساعت بعد در آزمون یادداری و انتقال مهارت سرویس بلند بدمینتون شرکت کردند گروه سوم ( گروه گواه) فقط در کوشش روز ششم آزمون یادداری و انتقال شرکت کردند پس از جمع آوری داده ها از روش های t وابسته و آنالیز واریانس یک طرفه با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل انجام شد نتایج نشان داد مشاهده الگوی در حال یادگیری در مرحله یادداری تاثیر معنی داری بر اجرای سرویس بلند بدمینتون دارد 0/05>P و هیچگونه تفاوت معنی داری بین اجرای گروه های تجربی درمرحله اکتساب و انتال مهارت مشاهده نشد در نتیجه می توان گفت در آموزش مهارت های حرکتی مشاهده الگوی در حال یادگیری به اندازه مشاهده الگوی ماهر در عملکرد افراد موثر است .

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از مقایسه ادراک شایستگیهای جسمانی دانشجویان فعال و غیرفعال با توجه به جنسیت آنان، همچنین بررسی ارتباط بین ترکیب بدنی با ادراک شایستگیهای جسمانی. تعداد 107 دانشجوی دختر و پسر فعال و غیرفعال 18-28 ساله به طور تصادفی ساده از بین دانشجویان دانشگاه تهران انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات در تحقیق حاضر از دو پرسش نامه ارزیابی فعالیت بدنی، جهت ارزیابی فعال و غیرفعال بودن فرد و پرسش نامه خودتوصیفی بدنی (شامل سه خرده مقیاس چربی بدنی، ظاهربدنی، و کل بدن) در تعیین میزان ادراک فرد از شایستگیهای جسمـانی خود استفاده شد. همچنین، برای ارزیابی ترکیب بدنی، دستگاه Inbody (دستگاه آنالیزکننده ترکیب بدنی) استفاده شد. روش آماری مورد استفاده عبارت بود از آزمون تحلیل واریانس دوراهه (-Way ANOVA2) و ضریب همبستگی پیرسون. نتایج نشان داد فعالیت بدنی و جنسیت و تعامل فعالیت بدنی و جنسیت تاثیر معناداری بر ادراک فرد از شایستگیهای جسمانی خود دارد (05/0 P<). به عبارت دیگر، افراد فعال در مقایسه با افراد غیرفعال، و پسران در مقایسه با دختران، نگرش مثبت تری نسبت به شایستگیهای جسمانی خویش داشتند. همچنین، نتایج همبستگی نشان داد بین ادراک فرد از شایستگیهای جسمانی خود با عوامل چاقی (شاخص توده بدن، WHR، درصد چربی بدن) رابطه معکوس و معناداری وجود دارد (05/0 P<).

کمال­گرایی، یک صفت یا ویژگی شخصیتی و به­منزلة تمایل پایدار فرد به تعیین معیارهای کامل و دست­نیافتنی و تلاش برای تحقق آنهاست و تأثیرات روانی و رفتاری مثبت و منفی در بین ورزشکاران به­ویژه ورزشکاران رقابتی دارد. هدف از تحقیق حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخة فارسی پرسشنامة کمال­گرایی ورزشی دان و همکاران (2006) بود. به این منظور و برای تأیید روایی سازة پرسشنامه 393 ورزشکار (230 مرد و 163 زن) با سطوح مختلف مهارتی (مبتدی، غیرنخبه و نخبه) در 10 رشتة ورزشی تیمی و انفرادی، به­صورت نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه­ها را تکمیل کردند. روش اجرا به این شکل بود که ابتدا با استفاده از روش ترجمه - باز ترجمه، پرسشنامة کمال­گرایی ورزشی توسط سه متخصص روانشناسی ورزش و سه متخصص آموزش زبان انگلیسی، به فارسی ترجمه شد. سپس روایی صوری و محتوایی نسخة فارسی تأیید شد (93/0CVR=، 89/0CVI=). در ادامه و برای تعیین روایی سازة پرسشنامه­ها از تحلیل عاملی تأییدی مبتنی­بر مدل معادلات ساختاری، برای تعیین همسانی (ثبات) درونی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ و پایایی زمانی (ثبات پاسخ) سؤالات از ضریب همبستگی درون طبقه­ای به روش آزمون - آزمون مجدد با دو هفته فاصله، استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل اولیة مقیاس کمال­گرایی ورزشی، بیانگر عدم برازش مطلوب و در نتیجه عدم تأیید روایی سازة مدل اندازه­گیری اولیه (30 سؤالی) بود. اما پس از حذف 3 سؤال مشکل­ساز، مدل دوم اندازه­گیری با 27 سؤال، از شاخص­های برازندگی (08/0RMSEA= ، 87/0= CFI)، همسانی درونی (معیارهای شخصی 76/0، اهمیت دادن بیش از اندازه به اشتباه 73/0، ادراک فشار والدین 75/0، ادراک فشار مربی 74/0 و کل پرسشنامه 79/0) و پایایی زمانی (معیارهای شخصی 81/0، اهمیت دادن بیش از اندازه به اشتباه با 83/0، ادراک فشار والدین 84/0 و ادراک فشار مربی 79/0 و کل پرسشنامه82/0) قابل قبولی برخوردار شد، که بیانگر روایی و پایایی مطلوب نسخة فارسی تعدیل­شدة (27 سؤالی) مقیاس کمال­گرایی ورزشی است. در نتیجه از نسخة فارسی مقیاس کمال­گرایی ورزشی (مدل تعدیل­شدة 27 سؤالی) می­توان به­عنوان ابزاری برای مطالعه و ارزیابی ویژگی­های صفات شخصیتی ورزشکاران ایرانی بهره برد.

هدف این پژوهش، بررسی اثر پیش دوره های مختلف 25/0، 5/0، 1، 5/1 و 2 ثانیه بر زمان واکنش ساده و سه انتخابی، در انجام دو تکلیف ساده و پیچیده است. از 351 نفر دانشجوی پسر راست دست دانشگاهی، 40 نفر نمونه، برحسب آزمون همسان سازی زمان واکنش دوانتخابی به شکل جایگزینی تصادفی، در دو گروه 20 نفری برای انجام تکلیف ساده و پیچیده، جایگزین شدند. ابزارجمع آوری داده-ها، نرم افزار محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن تایید شده است. برای تحلیل داده ها، از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری و آزمون t مستقل، استفاده شد. نتایج نشان داد: زمان واکنش ساده تکلیف ساده، بین پیش دوره های مختلف، تفاوت معناداری داشت (0.005>P). زمان واکنش انتخابی تکلیف ساده، بین پیش دوره های مختلف نیز، تفاوت چشمگیری داشت (0.001>P). زمان واکنش ساده در تمامی پنج پیش دوره مشابه در تکلیف ساده در مقایسه با تکلیف پیچیده، تفاوت قابل توجهی داشت (0.001>P). زمان واکنش سه انتخابی، درتمامی پیش دوره های مشابه در تکلیف ساده در مقایسه با تکلیف پیچیده به غیر از پیش دوره 5/1 ثانیه، تفاوت معناداری داشت (0.001>P). درمجموع، طول زمان پیش دوره، بیشترین اثر را بر زمان واکنش ساده و انتخابی در تکلیف ساده داشت که تاثیر آن، بر زمان واکنش انتخابی، بیشتر از زمان واکنش ساده بود.