سپیده حیدریان

سابقه افتادن یا نبود تعادل ممکن است موجب ترس از سقوط شود که این امر می تواند به اجتناب از انجام دادن فعالیت ها توسط فرد منجر شود. درنهایت این اجتناب از فعالیت می تواند چرخ ه ای معیوب از شرطی زدایی و افتادن های مکرر ایجاد کند؛ براین اساس، مطالعه حاضر با هدف تعیین ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی پرسشنامه «رفتارهای اجتنابی ناشی از ترس از افتادن» در سالمندان شهر شیراز انجام شد. در این پژوهش، 532 سالمند با میانگین سنی 77/6 ± 25/69 با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب و مطالعه شدند. برای بررسی روایی سازه از روش تحلیل عاملی تأییدی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، به منظور بررسی روایی افتراقی از مقایسه بین دو گروه با و بدون سابقه افتادن، برای بررسی روایی همگرا ارتباط بین پرسشنامه «رفتارهای اجتنابی ناشی از ترس از افتادن» با مقیاس های «اعتماد به تعادل فعالیت های خاص»، «خودکارآمدی افتادن» و «آزمون زمان بلندشدن و رفتن» مطالعه شد. پایایی پرسشنامه نیز از روش پایایی بازآزمایی و تعیین همسانی درونی به دست آمد. براساس نتایج این پژوهش، روایی و پایایی پرسشنامه «رفتارهای اجتنابی ناشی از ترس از افتادن» در بین سالمندان شهر شیراز تأیید شد. علاوه براین، یافته های پژوهش این نظریه را تأیید می کنند که پرسشنامه «رفتارهای اجتنابی ناشی از ترس از افتادن» رفتار اجتنابی را به جای اطمینان به حفظ تعادل، خودکارآمدی یا ترس می سنجد. در حال حاضر، هیچ ابزار ارزیابی دیگری وجود ندارد که پسایندهای اختلال در تعادل و افتادن را به صورت مفید و عملی در فضای بالینی بررسی و ارزیابی کند.