تحلیل جایگاه مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران در جامعه شناسی آکادمیک ایران (دهه های 1330 و 1340) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پرسش از جایگاه مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی که در دهه 1340 ذیل دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شروع به کار کرد، در جامعه شناسی آکادمیک ایران پرسشی بنیادین است؛ چرا که در اکثر بررسی های صورت گرفته درباره مؤسسه، جامعه شناسی به مثابه علمی وارداتی و بی نسبت با زمینه اجتماعی ایران ترسیم شده است. از سوی دیگر در پاسخ به این پرسش نه تنها می توان جریان های جامعه شناسی ایران را از هم تمییز داد، بلکه می شود ریشه ها و علامت های ناتوانی و رنجوری علوم اجتماعی ایران معاصر را نیز شناخت. در این مقاله به روش تاریخ انتقادی و مطالعه اسنادی نشان می دهیم تحلیل این جایگاه، جز از مجرای فهم میدان اجتماعی که مؤسسه در درون آن شکل گرفته امکان پذیر نیست. در این راستا بیشتر تحلیلگران به تاریخ نگاری جامعه شناسی آکادمیک در ایران و آن هم بی نسبت با مواد و مصالح این تاریخ پرداخته اند؛ چرا که آن چنان که نشان خواهیم داد، اینان بیشتر به امکان یا امتناع علوم اجتماعی در ایران می پردازند و نه جامعه شناسی آکادمیک ایران. مؤسسه آکادمیک مطالعات و تحقیقات اجتماعی از دل پرسش ها و ضرورت های اجتماعی ایران برآمده و گام هایی که در راه تولد جامعه شناسی در ایران برداشته در پی پاسخ به همین پرسش ها و ضرورت ها بوده است. تحقیق ما نشان می دهد دیدن عوامل خارجی به تنهایی نمی تواند بازگوکننده حقایق تاریخی جامعه ایران معاصر باشد. .Analysis of the Position of the Institute of Social Studies and Research of Tehran University in the Academic Sociology of Iran (1950s and 1960s)
The status of the Institute of Social Studies and Research, which commenced operations in the 1950s as part of the Faculty of Literature at the University of Tehran, is a pivotal inquiry in academic sociology in Iran. The majority of studies examining the institute regard sociology as an extraneous discipline unrelated to the field. This article employs critical history and document analysis to demonstrate that an examination of this position is unattainable without knowledge of the social environment in which the institution originated. The society of Iran has been depicted. Conversely, by addressing this inquiry, we are able to discern not only the prevailing trends in Iranian sociology, but also the origins and indications of the frailty and distress that currently afflict Iranian social sciences. With respect to this matter, the majority of analysts have examined the historiography of academic sociology in Iran. However, this perspective is disproportionate to the materials of this history, as we shall demonstrate that their primary emphasis is on the viability or rejection of social sciences in Iran. The findings will demonstrate that this scholarly establishment originated from the social concerns and requirements of Iran, and that throughout its development, sociology in Iran attempted to provide solutions to these issues and necessities. Our research indicates that historical information regarding contemporary Iranian society cannot be discerned by focusing solely on external factors.
تبلیغات
