آرشیو

آرشیو شماره ها:
۷۱

چکیده

امروزه فضاهای عمومی شهری مهم ترین بخش یک شهر را تشکیل می دهند. در این فضاها بیشترین تعاملات بین شهروندان اتفاق می افتد. این فضاها از این جهت که نقش محوری در توضیح رفتار انسان دارند، اهمیت زیادی در شکل گیری قرارگاه های رفتاری دارند. مقاله حاضر به تحلیل عوامل اثرگذار در شکل گیری الگوهای جاری رفتار در میدان آزادی شهر کرمانشاه پرداخته است. علی رغم نقش ارتباطی این میدان، کارکرد اجتماعی آن در سطح پایینی قرار دارد. روش پژوهش این مقاله از نوع توصیفی و پیمایشی بوده است. برای گردآوری داده ها از تکنیک مشاهده و عکس برداری و ثبت حضوری وقایع و حضور فیزیکی در قلمرو مورد مطالعه استفاده شده است. مصاحبه ها بخشی از منابع داده ای بودند که در این تحقیق از آن استفاده شده است. انتخاب مصاحبه شوندگان به طور تصادفی بسته به میزان حجم جریان پیاده ها در منطقه مورد مطالعه انتخاب شده اند. هر مصاحبه به طور متوسط حدود ۱۲ دقیقه طول کشیده است. تحلیل نقشه های الگوهای رفتاری در محدوده میدان آزادی کرمانشاه نشانگر عدم انطباق فرم، فضا و عملکردهای میدان است. در این مکان فعالیت های پویا و ایستا به طور قابل ملاحظه ای ماندگاری اندکی داشته اند. ترکیب جزییات میدان به صورت بی هدف مانع از بیان بصری آن شده است. ضعف بعد انسانی میدان سبب افت کیفیت آن برای انجام برخی فعالیت ها مانند ملاقات کردن، ورزش و بازی کردن، نشستن و توقف کردن و یا حتی راه رفتن بوده است. به طور کلی می توان گفت کیفیت میدان آزادی کرمانشاه به گونه ای نبوده است که تمامی نیازهای کارکردی افراد در آن به طور متقاعدکننده ای قابل برآورده شدن باشد. از اینرو توجه به رابطه درونی الگوهای جاری رفتار و محیط ساخته شده که این تحقیق به دنبال شناسایی آنها بوده است می تواند به طراحان در بهبود کیفیت محیطی کمک شایانی نماید.

Analysis of Factors Affecting the Formation of Current Patterns of Behavior in Behavioral Setting (Case Study: Azadi Square in Kermanshah)

Urban public spaces have become increasingly vital in the functioning of cities, serving as primary sites for citizen interactions. These spaces play a significant role in understanding human behavior and in shaping behavioral settings. This article examines the factors that influence the establishment of behavioral patterns in Azadi Square, the main square in Kermanshah. Despite its communicative function, the social role of this square remains limited. The research conducted for this article employed a descriptive and survey-based methodology. Data collection techniques included observation, photography, face-to-face interactions, and physical presence within the study area. Additionally, interviews were conducted with randomly selected individuals based on pedestrian flow in the square. Each interview lasted an average of approximately 12 minutes. Analysis of behavioral pattern maps in the area revealed a mismatch between the form and function of Azadi Square. Dynamic and static activities within the square were of short duration, while the haphazard arrangement of details hindered its visual expression. The lack of human-scale dimensions in the space resulted in a decline in quality for activities such as meetings, exercise, play, sitting, stopping, and even walking. Overall, the quality of Azadi Square in Kermanshah has not adequately met the functional needs of its users. Consequently, this research emphasizes the importance of understanding the relationship between behavioral patterns and the environment, enabling designers to enhance the quality of such spaces.

تبلیغات