پیش بینی تعهد زناشویی براساس سبک های حل تعارض زوجین، شفقت خود و ارضای نیازهای بنیادین روان شناختی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
ازدواج های موفق اثرات مثبتی بر بهزیستی افراد دارند و تعهد زناشویی یکی از مؤلفه های ازدواج موفق است. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی تعهد زناشویی براساس سبک های حل تعارض زوجین، شفقت خود و ارضای نیازهای بنیادین روان شناختی انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه کارمندان متأهل دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 1399-1398 بود که 211 نفر از آنان (117 زن و 94 مرد) با روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ی تعهد زناشویی (آدامز و جونز، 1997)، پرسشنامه ی سبک های حل تعارض رحیم (رحیم، 1983)، پرسشنامه ی شفقت خود (نف، 2003 ب)، مقیاس ارضای نیازهای بنیادین عمومی (گنیه، 2003) و مقیاس ارضای نیازهای بنیادین در روابط (لاگاردیا، رایان، کوچمن و دسی، 2000) بود. داده های به دست آمده از طریق آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که از میان متغیرهای پژوهش به ترتیب، ارضای نیازهای بنیادین روان شناختی در سطح عمومی، سبک های حل تعارض غیرسازنده، شفقت خود، سبک های حل تعارض سازنده و ارضای نیازهای بنیادین روان شناختی در ارتباط با همسر بیشترین سهم را در پیش بینی تعهد زناشویی دارند و به طور مشترک 40 درصد از واریانس تعهد زناشویی را پیش بینی می کنند. این یافته ها حاکی از آن اند که با افزایش ارضای نیازهای بنیادین روان شناختی در سطح عمومی و در ارتباط با همسر، سبک های حل تعارض سازنده و شفقت خود و کاهش سبک های حل تعارض غیرسازنده، تعهد زناشویی افزایش می یابد. از نتایج پژوهش حاضر می توان در تدوین برنامه های آموزشی پیش از ازدواج، توانمندسازی زوجین و مداخلات زوج درمانی استفاده کرد.Predicting of Marital Commitment Based on Couples' Conflict Resolution Styles, Self-Compassion and Satisfaction of Basic Psychological Needs
Successful marriage has positive effects on the well-being of individuals, and marital commitment is one of the key component of successful marriage. This study aimed to predict marital commitment based on couples' conflict resolution styles, self-compassion, and satisfaction of basic psychological needs. This research was a descriptive- correlational survey. The statistical population consisted of all married employees of Shiraz University in the academic year of 2019-2020, and 211 married employees (117 women and 94 men) were selected by single-stage cluster sampling method. Research tools contained the Marital Commitment Questionnaire (Adams & Jones, 1997), Rahim Conflict Resolution Styles Questionnaire (Rahim, 1983), the Self-compassion Scale (Neff, 2003b), Basic Needs Satisfaction in General Scale (Gagné, 2003) and the Basic Needs Satisfaction in Relationships Scale (La Guardia, Ryan, Couchman & Deci, 2000). The obtained data were analyzed by Pearson correlation coefficient and multiple regression analysis. The results showed that satisfaction of basic needs at general scale, non-constructive conflict resolution styles, self-compassion, constructive conflict resolution styles, and satisfaction of basic needs in relation to spouse ranked respectively based on their power in predicting marital commitment among the research variables. These variables predict 40% of the variance of marital commitment. These findings suggest that marital commitment rises with an increase in satisfaction of basic psychological needs at the general scale and in relation to the spouse, constructive conflict resolution styles, self-compassion, and a decrease in non-constructive conflict resolution styles. This study has considerable implications for developing premarital educational programs, couple empowerment and couple therapy interventions.
تبلیغات
