اثربخشی مصاحبه انگیزشی بر خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مصاحبه انگیزشی بر کاهش خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهر بوکان انجام گرفت. روش پژوهش، آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهر بوکان به تعداد تقریباً 4150 نفر در سال تحصیلی 93-1392 بود که 52 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (26 نفر) و گواه (26 نفر) جایگزین شدند. متغیر مستقل، بسته ی آموزش مصاحبه انگیزشی بر اساس الگوی فیلدز (2006) بود که در مدت 5 جلسه 90 دقیقه ای به گروه آزمایشی آموزش داده شد در حالی که گروه گواه در این مدت، برنامه عادی خود را دنبال می کرد. ابزار مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه خودناتوان سازی تحصیلی میدگلی و همکاران (2000) بود. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس یک متغیره (آنکوا) استفاده گردید. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس اثربخشی مصاحبه انگیزشی را بر کاهش خودناتوان سازی تحصیلی نشان داد (01/0>p). بر اساس نتایج این مطالعه مصاحبه انگیزشی موجب کاهش خودناتوان سازی تحصیلی در دانش آموزان می شود.The Effectiveness of Motivational Interview (MI) in Academic Self-Handicapping in Senior High School’s Male Students
The aim of this study was performed to evaluating the effectiveness of motivational interview (MI) in reducing academic self-handicapping in senior high school’s male students in city bookan. This study was an experimental one with a pre-test, post-test and a control group. The statistical population includes all secondary high school male students in the city of bookan in the number of approximately 4150 people in the academic year 2013-2014 that 52 students selected by random multi-stage cluster sampling method and randomly assigned into two groups of experimental (n=26) and control group (n=26). The independent variable was the motivational interview training package based on Fields (2006) model, which was taught to the experimental group in 5 sessions for 90-minute were, while the control group followed its normal program. The instrument used in the study was Midgley self-handicapping Scale (2000). For analyzing data, univariate analysis of covariance (ANCOVA) were used. Findings from analysis of covariance showed the effectiveness of motivational interview on reducing academic self-handicapping (p <0.01). Based on the results of the current research, the MI reduces academic self-handicapping against students.
تبلیغات
