تحلیل شبکه نوآوری بین بخش های اقتصاد ایران (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در پژوهش حاضر روشی برای قیاس ساختار و عملکرد اشاعه نوآوری بین بخش های اقتصادی در ایران با چین و تایوان بیان شده است. شبکه اشاعه نوآوری بین بخشی از جریان های هزینه های تحقیق و توسعه ساخته می شود که با استفاده از داده های موجود در جداول داده ستانده و هزینه تحقیق و توسعه هر بخش قابل محاسبه اند. این شبکه در سطوح انفرادی، ملی و گروهی وجود دارد و به بررسی بخش های واقع در شبکه اشاعه نوآوری و عملکرد هر بخش می پردازد. نتایج بررسی در ایران در سطح انفرادی نشان می دهد که مهم ترین بخش ها عبارتند از فلزات اصلی و محصولات فکری که وضعیت بهتری نسبت به همتایان شان در چین و تایوان دارند. اما وضعیت دیگر بخش ها در ایران قابل قیاس با مشابهات موجود در چین و تایوان نیست. شرایط دیگر بخش ها در ایران این گونه می نماید که بیش تر آن ها از لحاظ نوآوری نیازمند به بخش های اصلی یاد شده اند. همچنین درباره خوشه ها، نتایج بیانگر این حقیقت است که خوشه ها به مثابه زیرمجموعه ای بسیار مهم از شبکه اشاعه نوآوری در ایران عملکردی ضعیف دارند. در سطح ملی، شبکه اشاعه نوآوری تایوان از دو رقیب خود بسیار تواناتر است و ایران و چین شرایطی کمابیش یکسان دارند.Analizing Innovation Network of Iran's Economy Sectors
innovation system of at the disaggregated industry level. The approach of this study is based on the premise that the innovation outputs of investment on research and development (R&D) are ultimately used through inter-industry transactions creating beneficial technological spillovers.
We used input-output modeling and network analysis to acquire a better understanding of the Iranian innovation network. We learned that the Iranian innovation network is rather hierarchic. We identified chemicals and chemical products, basic metals, and non-metallic mineral products as those sectors with the three highest outward innovation connections with other sectors; as such, these sectors are the core industries in terms of the diffusion of innovation.We found that all but chemicals and chemical products, non-metallic minerals, and basic metal products sectors of the Iranian innovation system are dependent on the technologies of the other sectors. Additionally, chemicals, non-metallic minerals, and basic metals receive or no innovations from the other industries. On the other hand, the four sectors with the highest dependence on innovation of the other sectors are appliances, electrical machinery, medical and optical equipment, and other transport sectors. We classify the Iranian innovation system as a dispersed technological system. To make the results of our study more meaningful, we compared the innovation systems of Iran, China, and Taiwan. We note that the three innovation systems have more or less the same degree of innovation outreach. In terms of receiving innovation benefits from other sectors Iranian and Chinese innovation systems are the most similar. The number of Iranian and Chinese sectors that receive innovations is substantially smaller than that of Taiwanese industries. Based on this, we conclude that both Iranian and Chinese innovation diffusion is more hierarchic than that of Taiwan. We identified five clusters in the Iranian innovation system. We discovered that a large number of sectors in the Iranian innovation network do not use or receive innovation from the other sectors of the economy, and so present potential opportunities for widespread diffusion of innovations.
تبلیغات
