رشد اخلاقی از شاخص های توسعه کشور است که از ابعاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی تأثیر می پذیرد و در مقابل، بر دیگر ابعاد اثر می گذارد. در این جستار، رشد اخلاقی جامعه با نوعی رویکرد ساختاری و جامعه نگر بررسی می شود. این رویکرد، علاوه بر روابط بیناشخصی فردگرایانه، به سطحی فراتر از مجموع افراد نظر دارد. در این مقاله، با نگرشی تحلیلی-عقلانی و با پرهیز از حصرگرایی، به تحلیل عوامل مؤثر شناختی و انگیزشی در رشد اخلاقی جامعه ایران پرداخته ایم. توجه به پیچیدگی اخلاق در جامعه امروزی، کاربست انتقادی ارزش ها، آسیب شناسی ملی و تأکید بر مطالعات جامعه شناختی اخلاق در تحلیل وضعیت کنونی، تأکید بر سرمایه گذاری بر کودکان و زیرساخت های اخلاقی نظیر خانواده و مدرسه، آموزش غیرمستقیم اخلاق با تأکید بر رسانه های جمعی، ایجاد زمینه های درونی (دیگرگرایی: همدلی، محبت، نوع دوستی) و بیرونی انگیزش ومشارکت عمومی نظیر اعتماد، شفافیت، قانون گرایی و جوان گرایی از جمله عوامل تحلیلی است.
