این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مجازی سازی عملکردی سازمان بر پایداری سازمانی با نقش میانجی هم افزایی نیروی انسانی و خِرد سازمانی می باشد. نوع تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر اجرا توصیفی– پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان سازمان ورزش شهرداری تهران (480=N) تشکیل دادند و همچنین نمونه آماری پژوهش با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان و به صورت تصادفی طبقه ای از سازمان ورزش شهرداری تهران (215=n) انتخاب شد. به منظور گردآوری داده ها از یک پرسشنامه اطلاعات فردی و چهار پرسشنامه مجازی سازی سازمان (ویلیامیل استرید، 2007)، پرسشنامه خِرد سازمانی (براون و گرین، 2006) و پرسشنامه سینرژی سرمایه انسانی (احمدی و همکاران، 1396) و پرسشنامه پایداری سازمانی (دیک و همکاران، 2012) استفاده شد. روایی این پرسشنامه ها به تایید هفت نفر از اساتید مدیریت ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی همدان رسید و همچنین پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 0.92، 0.87، 0.94 و 0.89 به دست آمد. در این تحقیق نیز برای برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده ابتدا در سطح توصیفی با استفاده از شاخص های آماری به توصیف سوالات پرسشنامه پرداخته می شود و سپس در سطح استنباطی برای بررسی صحت و سقم فرضیه ها و روابط بین متغیر های تحقیق از تکنیک تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس نسخه 3 استفاده شده است. مهمترین نتایج به دست آمده از تحقیق حاکی از این بوده که مجازی سازی عملکردی سازمان بر پایداری سازمانی با نقش میانجی هم افزایی نیروی انسانی و خِرد سازمانی تاثیر معناداری دارد.
