هدف مطالعه حاضر تغییرات کارآمدی عضلانی طی کوشش های موفق و ناموفق در تیراندازان ماهر با تپانچه با نقش میانجی چشم ساکن بود. در این مطالعه پس رویدادی، 20 مرد تیرانداز ماهر با تپانچه با دامنه سنی 20 تا 30 سال برای شرکت در مطالعه انتخاب شدند. پس از پنج کوشش آشنایی، شرکت-کنندگان به اجرای 20 کوشش شلیک تپانچه از فاصله موردنظر به هدف مطابق با استاندارهای موجود پرداختند. امتیاز ده به عنوان کوشش موفق و امتیازهای پایین تر از ده به عنوان کوشش ناموفق در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و بوتستراپ تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین فعالیت عضلانی عضلات دوسربازویی و سه سربازویی در کوشش های موفق و کوشش های ناموفق تفاوت معنا داری وجود دارد و شرکت کنندگان در کوشش های موفق فعالیت عضلانی پایین تری داشتند. همچنین، نتایج بوت استراپ آشکار کرد که طول دوره چشم ساکن، فعالیت عضلانی عضلات دوسربازویی و سه سربازویی را در کوشش های موفق و ناموفق میانجی می کند. به طورکلی نتایج پژوهش حاضر تأکیدی بر فرضیه ثبات قامت می باشد که عامل تعیین کننده در طول این دوره، افزایش ثبات قامت است که منجر به کاهش "نویز" در سیستم حرکتی می شود.
