در این پژوهش هدف آزمون مدل رهبری معنوی بر تعهد ورزشی، رضایت ورزشی و بهره وری با میانجی خودشکوفایی و عضویت در ورزشهای انفرادی و تیمی بود. جامعه آماری پژوهش 409 نفر ورزشکار بودند. روش این پژوهش از نظر هدف کاربردی است. به منظور تجزیه و تحلیل توصیفی داده ها آزمونهای آماری ضریب آلفای کرونباخ (برای تعیین پایایی مؤلفه های پرسش نامه)، KMO و کرویت بارتلت (برای تعیین کفایت نمونه گیری)، تحلیل عاملی اجزای اصلی (برای تعیین روایی سازه) و معادلات ساختاری (برای آزمون مدل) استفاده شد.. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه 40 سؤالی رهبری معنوی فرای (2016)، 56 سوالی رضایت ورزشی چلادورای (1998) و 58 سوالی تعهد ورزشی اسکانلان (2015) بود. براساس نتایج، رهبری معنوی درهر دو ورزشهای انفرادی و تیمی رابطه مثبت و معنی داری با تعهد ورزشی، رضایت ورزشی و بهره وری دارد. همچنین در هر دو الگوی ورزشهای انفرادی و تیمی وجود متغیرهای میانجی، برازش بهتری را به دست می دهد و دو متغیر حس عضویت و خودشکوفایی به عنوان میانجی اثر رهبری معنوی بر این سه متغیر معرفی شده اند. رهبری معنوی باعث افزایش تعهد ورزشی، رضایت ورزشی و بهره وری در ورزش های تیمی و انفرادی می شود.
