هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر توزیع تمرین بر اکتساب، یادداری با فواصل متفاوت یک و هفت روز و همچنین قضاوت از یادگیری دقت فورهند درایو تنیس روی میز بود. به همین منظور 32 نفر از دانشجویان دختر با میانگین سنی 24-18 که واحد تخصصی یک و دو تنیس روی میز را گذرانده بودند، به صورت داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تمرینی فاصله دار و انبوه تقسیم شدند. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق ضربه فورهند درایو تنیس روی میز بود. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون، در مرحله اکتساب گروه تمرینی انبوه 240 ضربه را در یک روز و گروه تمرینی فاصله دار 60 ضربه را در 4 روز متوالی اجرا کردند. بعد از مرحله اکتساب از شرکت کنندگان خواسته شد تا به پیش بینی و قضاوت از عملکرد خود در آزمون یادداری بپردازند. سپس نیمی از افراد گروه های تمرینی در آزمون یادداری یک روزه و نیمی دیگر از افراد گروه های تمرینی در آزمون یادداری هفت روزه شرکت کردند. داده ها با استفاده از آزمون t مستقل و تحلیل واریانس دوراهه با اندازه های تکراری تحلیل شد. نتایج تفاوت معناداری را در گروه تمرینی فاصله دار نسبت به گروه انبوه در اکتساب، یادداری یک و هفت روز و قضاوت از یادگیری نشان داد (05/0P<). در واقع یافته ها نشان می دهد فاصله دهی در جلسات تمرین بر اکتساب و یادداری و همچنین قضاوت از یادگیری تأثیر دارد. ازاین رو یافته های تحقیق نشان می دهد فاصله دهی در جلسات تمرین بر بهبود عملکرد و یادگیری تأثیر دارد. همچنین وقتی فراگیران به پیش بینی و قضاوت از عملکرد خود می پردازند، راهکارهای مناسب برای مواجهه با شرایط تمرینی خود تجربه می کنند و می تواند عامل مؤثری بر پیشرفت اجرا محسوب شود.
