هدف:همواره این سؤال مطرح است که آیا بهایابی جذبی با تولید بیشتر و نگهداری موجودی کالا در دنیایی که تمرکز بر نگهداشت حداقل موجودی کالا است، باز هم می تواند سبب بهبود عملکرد شده و بر هزینه های نگهداری غلبه کرده، عملکردی بهتر از شرکت را به تصویر بکشاند. در این پژوهش سعی شده است رابطه سرمایه گذاری در موجودی کالا و عملکرد شرکت مورد آزمون قرار گیرد. روش: این پژوهش در حوزه تحقیقات اثباتی حسابداری قرار داشته که داده های 163 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های 1388 تا 1395 را با استفاده از تحلیل پانلی بررسی نموده است. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان می دهد که بین سرمایه گذاری در موجودی کالا و عملکرد شرکت، رابطه معنادار آماری برقرار نیست. علاوه بر این، بین رشد فروش و تغییر در سرمایه گذاری در موجودی کالا، رابطه معنادار آماری مشاهده گردید. نتیجه گیری: نگهداری موجودی کالا در ایران از لحاظ آماری نمی تواند تأثیر قابل توجهی بر عملکرد شرکت داشته باشد.
