بحث از هستیشناسی حقایق اخلاقی از مهمترین مسایل فلسفهی اخلاق به شمار میرود و اتخاذ دیدگاه مناسب و شایسته در این وادی، تأثیری مهم و چشمگیر بر سایر مباحث و قلمروهای فلسفهی اخلاق خواهد داشت. در هستیشناسی بحث از واقعگرایی و غیرواقعگرایی مطرح است. واقعگرایی بدین معناست که موجوداتی بیرون از عالم ذهن و ادراک وجود دارند؛ در مقابل، غیرواقعگرایی بدین معناست که چنین موجوداتی وجود ندارند، یا دستکم در وجود آنها تردید است. از آنجا که در این مقاله بر آنیم یکی از دیدگاههای ناشناختگرایی اخلاقی را در مقابل با واقعگرایی بررسی نماییم لذا در مقدمه به طور اختصار کلیاتی از واقعگرایی اخلاقی بیان میشود؛ سپس به بیان دیدگاه ناشناختگرایی و نقد آن میپردازیم.