پیش بینی امید به زندگی بر اساس بهزیستی روان شناختی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رفتار دل بستگی در روابط زناشویی در زنان نجات یافته از خودسوزی (مطالعه موردی زنان متأهل ایلام)

چکیده

هدف از این پژوهش بررسی پیش بینی امید به زندگی بر اساس بهزیستی روان شناختی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رفتار دل بستگی در روابط زناشویی در زنان نجات یافته از خودسوزی (مطالعه موردی زنان متأهل ایلام) بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زنان متأهل نجات یافته از خودسوزی شهر ایلام در سال 1398-1397 بودند. حجم نمونه 170 نفر از این افراد بر اساس فرمول پلنت از تاپاکینگ و فیدل (2007) و به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه های امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991)، بهزیستی روان شناختی ریف (1989)، حمایت اجتماعی زیمت، داهلم، زیمت و فارلی (1988) و دسترسی پذیری، پاسخگویی و همدم طلبی سندبرگ، بوسبی، جانسون و یوشیدا (2012) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین بهزیستی روان شناختی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رفتار دل بستگی در روابط زناشویی با امید به زندگی رابطه معنی داری وجود دارد (0/01>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز آشکار کرد واریانس امید به زندگی به وسیله بهزیستی روان شناختی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رفتار دل بستگی در روابط زناشویی تبیین می شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که بهزیستی روان شناختی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رفتار دل بستگی در روابط زناشویی سهم معنادار در پیش بینی امید به زندگی زنان نجات یافته از خودسوزی دارند.