طیبه محرابی

هدف از این پژوهش بررسی پیش بینی امید به زندگی بر اساس بهزیستی روان شناختی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رفتار دل بستگی در روابط زناشویی در زنان نجات یافته از خودسوزی (مطالعه موردی زنان متأهل ایلام) بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زنان متأهل نجات یافته از خودسوزی شهر ایلام در سال 1398-1397 بودند. حجم نمونه 170 نفر از این افراد بر اساس فرمول پلنت از تاپاکینگ و فیدل (2007) و به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه های امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991)، بهزیستی روان شناختی ریف (1989)، حمایت اجتماعی زیمت، داهلم، زیمت و فارلی (1988) و دسترسی پذیری، پاسخگویی و همدم طلبی سندبرگ، بوسبی، جانسون و یوشیدا (2012) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین بهزیستی روان شناختی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رفتار دل بستگی در روابط زناشویی با امید به زندگی رابطه معنی داری وجود دارد (0/01>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز آشکار کرد واریانس امید به زندگی به وسیله بهزیستی روان شناختی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رفتار دل بستگی در روابط زناشویی تبیین می شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که بهزیستی روان شناختی، حمایت اجتماعی ادراک شده و رفتار دل بستگی در روابط زناشویی سهم معنادار در پیش بینی امید به زندگی زنان نجات یافته از خودسوزی دارند.