تحلیل مفهوم «دعوت مأذون» در تبلیغ آموزه های دینی، براساس دو ویژگی حق و صدق (مقاله ترویجی حوزه)

چکیده

خداوند در آیه 46 سوره احزاب، یکی از پنج هدف رسالت پیامبر اکرم9را «دعوت به خداوند به اِذن وی» می شمرد. مفسّران در بیان معنای «اِذن» در این آیه سخنان گونا گونی گفته اند. بسیاری (مانند طبری) اِذن را به معنای «فرمان» دانسته اند. برخی (مانند زمخشری) آن را «آسان نمودن» معنا کرده اند و دیگران اِذن را «بعثت» دانسته اند. با توجه به دیگر آیات قرآن کریم و اوصاف پیامبر اکرم9در نهج البلاغه، معلوم می شود که دعوت پیامبر اکرم 9به سوی خداوند، از دو صفت «حق» و «صدق» برخوردار بوده است. با تحلیل این دو ویژگی آشکار می شود که دعوت مأذون آن است که در هر چهار رکن خویش حق باشد، برپایه دلیل شکل بگیرد (صدق اثباتی)، با واقع مطابقت داشته باشد (صدق فعلی) و داعی نیز بدان باور و التزام داشته باشد (صدق فاعلی). پس هر دعوتی که هر سه گونه صدق را داشته باشد، از سوی خداوند «دعوت مأذون» است. بنابراین، قید اِذن در دعوت به خدا، موجب احتراز از آسیب های تبلیغ دینی همچون بدعت ، به کاربردن ابزارهای نامناسب، سخن گفتن بی دلیل، دروغ پردازی و دعوت دیگران و واگذاردن خویشتن می شود.