افراد مبتلا به اختلال شخصیت اجتنابی منزوی بوده و دچار مشکلاتی در ارتباطات بین فردی، شغلی و تحصیلی خود می باشند. پژوهش حاضر در پی بررسی کاربرد درمان پذیرش و تعهد در افراد مبتلا به اختلال شخصیت دوری گزین می باشد. جامعه آماری این پژوهش مراجعین مرکز خدمات روان شناختی شهریور تهران در سال 95 بود و این مطالعه با روش تک آزمودنی صورت گرفت. انجام مداخلات و پیگیری یک ماهه در این پژوهش، مجموعا به مدت 4 ماه از مرداد 95 تا آذر 95 به طول انجامید. نمونه این تحقیق مشتمل بر 1 دختر 22 ساله از جامعه مذکور بود. برای انتخاب نمونه، از روش نمونه گیری در دسترس هدفمند استفاده شد. ابزار سنجش این پژوهش، معیار های DSM5 برای تشخیص اختلال شخصیت دوری گزین و مقیاس بالینی میلون بود. مداخله درمان پذیرش و تعهد در 12 جلسه 60 دقیقه ای به صورت انفرادی و هفتگی توسط پژوهشگر در محل مرکز خدمات روان شناختی شهریور تهران اجرا شد. آزمودنی قبل از درمان، ابتدای جلسه چهارم، ابتدای جلسه ششم، ابتدای جلسه هشتم، ابتدای جلسه دهم، ابتدای جلسه دوازدهم و یک ماه پس از درمان به پرسشنامه پاسخ داد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل نموداری و ترسیمی استفاده شد. پیگیری یک ماهه نشان داد که درمان پذیرش و تعهد می تواند در کاهش علائم اختلال شخصیت دوری گزین موثر باشد، اما این یافته ها با نتایج برخی از پژوهش ها در خصوص تاثیر درمان های شناختی رفتاری بر اختلال شخصیت دوری گزین متفاوت و با برخی همسو می باشد.
