این تحقیق به منظورشناسایی عوامل تأثیرگذار بر برنامه های توسعه آموزش کارآفرینی در نظام آموزش عالی کشورمان انجام شد. روش تحقیق از نظر شیوه گردآوری اطلاعات توصیفی- پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری پژوهش، مدیران دانشگاه های دولتی شهر تهران بوده که 386 نفر به روش نمونه گیری سرشماری برای مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها مصاحبه و تحلیل محتوا در کنار پرسشنامه محقق ساخته است که روایی آن با مطالعه منابع و اخذ نظرات استادان با تجربه و صاحب نظر در زمینه آموزش کارآفرینی به دست آمد و برای محاسبه پایایی، از آزمون آلفای کرانباخ استفاده که میزان عامل سیاستگذاری 87/0a= و عامل حوزه قلمرو آموزش 84/0a= ارزیابی شد. برای تحلیل داده ها، از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد سیاست ها و حوزه قلمرو آموزش بر برنامه های توسعه آموزش کارآفرینی تأثیر دارد. و بین مؤلفه های آموزشی تدوین سیاست، اجرا و ارزیابی سیاست، طراحی، اجرای، محتوای و ارزشیابی دوره در برنامه های توسعه آموزش کارآفرینی در نظام آموزش عالی ایران رابطه ی مستقیم و مثبت به دست آمد. هم چنین یافته ها بیانگر آن است که شاخص های برازندگی اولیه در تأیید الگوی سیاست گذاری و مؤلفه های آموزشی اثر گذار بر برنامه های توسعه آموزش کارآفرینی دانشگاهی تناسب داشتن الگو را تأیید می کند.
