اخیراً تحقیقات در زمینه یادگیری حرکتی نشان داده اند که یادگیری با پردازش کم تلاش به حفظ یادگیری تحت فشار روان شناختی منجر می شود. همچنین از نظریه های تداخل زمینه ای و اختصاصی بودن تمرین که به بررسی شرایط تمرینی مطلوب می پردازند، سخن به میان آورده اند. تحقیق حاضر با هدف بررسی تلاش شناختی و در نتیجه پردازش کم تلاش براساس نظریه تداخل زمینه ای و نظریه اختصاصی بودن تمرین انجام گرفت. 30 شرکت کننده به طور تصادفی در سه گروه تمرینی اختصاصی، تصادفی و زنجیره ای قرار گرفتند. پس از اجرای پیش آزمون، گروه ها سه روز به تمرین یک تکلیف پرتابی پرداختند. پس از دو آزمون انتقال، از آزمودنی ها خواسته شد تا پروتکل کلامی را با حداکثر جزئیات بنویسند. نتایج تحلیل واریانس مرکب (3´3) (گروه ´ روز)، اثر پیشرفت عملکرد را در روزهای تمرینی، و آزمون های تحلیل واریانس یکطرفه تفاوت معنادار بین گروه اختصاصی و تصادفی در آزمون انتقال 1 و 2 را نشان دادند (017/0> P). به طور کلی نتیجه گرفته شد که دو گروه اختصاصی و تصادفی پردازش کم تلاش و پنهان را دنبال کرده اند، بنابراین می توان این دو روش تمرینی را به مربیان و درمانگران برای آموزش مهارت های حرکتی توصیه کرد.