بازی های المپیک به مثابه بزرگ ترین رویداد ورزشی جهان، از جایگاه بالایی نزد دولت ها برخوردار است. هدف از این پژوهش ارزیابی و تحلیل وضعیت ورزشکاران ایران در بازی های المپیک تابستانی(1948 لندن-2012 لندن) بود. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نوع مطالعات گذشته نگر بود. جامعه آماری شامل کلیه ورزشکاران ایرانی حاضر در 15 دوره بازی های المپیک تابستانی (584=N) بوده و اطلاعات لازم از طریق منابع معتبر مرتبط با بازی های المپیک کسب شد و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون کلموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون کروسکال والیس) نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد با توجه به میانگین رتبه بدست آمده، عملکرد ورزشکاران در رشته های تکواندو، کشتی و وزنه برداری در رتبه های اول تا سوم قرار داشت. از طرف دیگر، بین مجموع مدال کسب شده با تعداد ورزشکاران شرکت کننده رابطه معنی داری وجود داشت (434/0r= , 01/0p<)، اما از نظر مدال طلای کسب شده تفاوت معناداری مشاهده نشد. همچنین، بین تعداد ورزشکاران مرد شرکت کننده ایرانی در بازی های المپیک با مجموع مدال های کسب شده رابطه معنی دار وجود داشت (446/0r= , 01/0p<)، اما این رابطه در زنان معنادار نبود. در این رابطه لازم است که مسئولان ورزش کشورمان ضمن توجه بیشتر به رشته های المپیکی مدال آور، توجه ویژه ای به ورزش زنان و رشته های پر مدالی همچون دو و میدانی و شنا و همچنین سعی در اعزام تعداد بیشتر ورزشکاران در قالب تیم های ورزشی متعدد داشته باشند.
