توسعه و عمران روستاها از ابزار و عوامل اصلی توسعه ملی به شمار می آید. از اینرو و به منظور تامین عدالت و محرومیت زدایی ، در سالهای گذشته سکونتگاه های روستایی عرصه انجام طرح ها و پروژه های عمرانی وسیعی با حجم سرمایه گذاری بالائی بوده است. به دنبال اهداف توسعه ای در سطح این عرصه ها بوده اند. به همین دلیل دولتها با انجام طرح ها و پروژه های عمرانی در قالب برنامه های عمرانی بلند و کوتاه مدت در پی رسیدن به شرایط مطلوب زیستی در سکونتگاهای روستایی بوده است. براین اساس دولتها با صرف هزینه های زیاد اقدام به اجرای طرح ها وپروژه های عمرانی در سکونتگاه های روستایی نموده اند. این مقاله با مد نظر قرار دادن حجم طرح ها و پروژه های عمرانی صورت گرفته در بخش وراوی به تبیین پیامدهای حاصل از اینگونه طرح ها وپروژه ها در تثبیت جمعیت سکونتگاه های روستایی این محدوده پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش کمی و بر داده های اسنادی استوار است. جامعه آماری این پژوهش تمامی 15 سکونتگاه موجود بخش وراوی شهرستان مهر(استان فارس) را شامل می گردد. برای سنجش معناداری دو مولفه سرمایه گذاری طرح های عمرانی و روندهای جمعیتی حاکم بر سکونتگاه های روستایی از روش همبستگی پیرسون بین سود جسته ایم. یافته های تحقیق نشان می دهد: میزان همبستگی سرمایه گذاری طرح های عمرانی و تثبیت جمعیت سکونتگاه های روستایی بخش بسیار پایین بوده است و ارتباط معنا داری بین حجم سرمایه گذاری و تثبیت جمعیت سکونتگاه های روستایی وجود ندارد، به گونه ای که از مجموع 15سکونتگاه این بخش 9 سکونتگاه روستایی در دوره 1385-1375 به نرخ رشد منفی جمعیتی رسیده اند و سکونتگاه های دیگر دارای کاهش شدید نرخ رشد جمعیتی بوده اند.
