اخلاق در ادیان الهی، به ویژه دین مبین اسلام، مجموعه آموزه هایى است که راه و رسم چگونه زیستن را به نحو شایسته و صحیح تبیین می کند. امّا در نظرگاه غربی و سکولار، اخلاق به معنای قانونی تلقّى شده که تنها مربوط به زندگى اجتماعى وحقوق افراد و جوامع انسانى است.
در این نوشتار سعی شده است مؤلّفه های اخلاقی در مکاتب و ادیان نوپدید مورد سنجش قرار گرفته و در نهایت اثبات شود که: 1- در این جنبش ها عموماً اخلاق چه به معنای سکولار و چه غیر آن رعایت نمی شود؛ 2- مکاتب عرفانی نوپدید، بر خلاف ادّعایشان، فاقد ارزش های اخلاقی هستند.
