هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان سندرم دلزدگی شغلی نزد کارکنان مراکز مشاوره آموزش و پرورش استان اصفهان بود . روش تحقیق: نمونه پژوهش شامل 193 نفر از راهنمایان و مشاوران شاغل در مراکز مشاوره بود که به طور تصادفی از شهرهای مختلف استان اصفهان انتخاب شده بودند . ابزار تحقیق شامل پرسشنامة 40 سئوالی دلزدگی شغلی گلدارد بود. یافته ها: نتایج نشان داد که تقریباً 37 درصد از افراد مورد مطالعه به طور متوسط و 61 درصد در حد خفیف از سندرم دلزدگی شغلی برخورداراند . همچنین بین مشاوران مرد و زن ، متأهل و مجرد ، دارای سابقه کاری بالا و پایین ، دارای مدارک تحصیلی مختلف ، در گروه مورد پژوهش از لحاظ میزان برخورداری از سندرم دلزدگی شغلی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید . امّا ، شیوع سندرم مذکور بین شاغلانی که ابراز داشته بودند از حمایتهای مدیریتی برخوردارند و کسانی که ابراز محرومیت در این زمینه داشتند ، تفاوت معنی داری نشان داد ( 11/9 = t ) . نتیجه: یافته های حاصل در مجموع حکایت از این داشتند که علائمی از سندرم دلزدگی شغلی در بین راهنمایان و مشاوران شاغل در مراکز مشاوره آموزش و پرورش استان اصفهان ، شیوع داشت .
