هدف از این پژوهش، بررسی نوع حساسیت دبیران مقطع راهنمائی در مورد بی انضباطی های کلاسی دانش آموزان بوده، که به روش تحقیق توصیفی – پیمایش انجام گرفته است. برای این منظور از مجموع 1742 دبیر مقطع راهنمائی زاهدان، 315 دبیر به تفکیک 187 دبیر زن و 137 دبیر مرد به روش نمونه گیری متناسب با حجم و نمونه-گیری تصادفی ساده انتخاب شدند.از پرسشنامه جونز و همکاران (1995) برای گردآوری داده های مورد نیاز استفاده شده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، آزمونt و تحلیل واریانس استفاده شده است. یافته های این تحقیق نشان داد که7/58 درصد از دبیران بیش از انتظار خودشان برای اداره و کنترل کلاس وقت صرف می کنند. از جمله بی انضباطی هائی که نسبت به آن حساسیت داشته اند، به ترتیب تکرار و فراوانی، عبارتند از: در گیر شدن، هل دادن و دعوا با دیگر دانش آموزان. از نظر این دبیران، پر دردسرترین بی انضباطی ها نیزعبارت بوده اند از: در گیر شدن، هل دادن و دعوا با دیگر دانش آموزان. بین نوع بی انضباطی ها و میزان حساسیت دبیران نسبت به آن ها رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد. جنسیت، تجربه، و جمعیت کلاس نیز جزء عوامل موثر بوده اند. بر اساس یافته های فوق، راهکارهایی به مدیریت آموزشی، معلمان و محققین آینده ارائه شد.
