موضوع این مقاله بررسی تمثیل شعر معاصر ایران است. در این بررسی، نخست، تمثیل رویا به عنوان یکی از انواع ادبیات خیالی معرفی می شود و سپس، به پیشینه کاربرد آن در اساطیر و ادبیات به اجمال اشاره می گردد. در گذشته، این شکل تمثیلی اغلب نوعی سیر و سلوک معنوی را در ساختاری از سفر خیالی بازگو می کرده است. اما در سده های اخیر، غیر از آن مضمون سنتی، مضامین تازه تری نیز در قالب آن بیان شده است. بررسی این نوع تمثیل در شعر معاصر ایران می تواند چند و چون آن مضامین را نشان بدهد. نمونه های برجسته تمثیل رویا را در شعر معاصر، در سروده های عشقی، نیما، شهریار، سپهری، و شفیعی کدکنی می توان یافت.