دیپلماسی ورزشی

امروزه، کاربرد قدرت نرم و بومی سازی آن در تحولات نظام اقتصادی - سیاسی جهانی ضرورتی انکارناپذیر است که آن را در سه بعد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی می توان مورد بررسی قرار داد. یکی از متغیرهای فرعی در بخش فرهنگی، ورزش می باشد. همچنین با تغییر شکل منازعات بعد از جنگ سرد، دیپلماسی مسیر اول که روشی برای حل منازعات بر سر منافع و قدرت است به تنهایی قادر به حل منازعات نبود. از این رو روش های دیگری از جمله دیپلماسی مسیر دوم با هدف رفع ابعاد ریشه ای منازعه به کمک دیپلماسی رسمی آمده و نقش مکمل را ایفا نمود. این تکنیک که توسط افراد غیررسمی و در محیط های غیررسمی صورت می گیرد یکی از گام های مؤثر در راستای فراهم آوردن زمینه صلح در سطوح رسمی است و یکی از گونه های دیپلماسی مسیر دوم، دیپلماسی ورزشی است. این پژوهش که به روش کیفی و با استفاده از شیوه تئوری داده بنیان انجام گرفته، به دنبال پاسخ به این سئوال است که نقش دیپلماسی مسیر دوم در مناسبات ایران و آمریکا، در حیطه دیپلماسی ورزشی چیست؟ ابزار تحقیق مصاحبه بوده و جامعه آماری مدیران ورزشی می باشند. نتایج تحقیق نشان داد که چهار ردیف گسترده شامل توسعه چندجانبه، همبستگی، مدیریت ارتباطات و پرستیژ بین المللی با زیرطبقه های خود به عنوان مؤلفه های اصلی دیپلماسی مسیر دوم در مناسبات ایران و آمریکا مؤثرترند، و دیپلماسی مسیر دوم، بخصوص دیپلماسی ورزشی می تواند اثرگذاری به مراتب بیشتری در شرایط بحرانی داشته باشد؛ جایی که دیپلماسی رسمی قادر به حل منازعات منافع و قدرت نمی باشد.

هدف از این پژوهش طراحی مدل عوامل اثرگذار بر ارتقا دیپلماسی ورزشی ایران بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از حیث ماهیت توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری شامل مدیران حاضر و سابق و کارشناسان روابط بین الملل کمیته ملی المپیک و فدراسیون های ورزشی و ادارات ورزش و جوانان، اساتید و دانشجویان مدیریت ورزشی، علوم سیاسی و روابط بین-الملل و ورزشکاران بودند. نمونه آماری به صورت هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. روایی صوری پرسشنامه توسط صاحب نظران (16 نفر) تائید شد. پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (95/0) و پایایی ترکیبی محاسبه شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی برازش مدل از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار اس پی اس اس و پی ال اس استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر شرایط علی و زمینه ای و مداخله گر بر ارتقا دیپلماسی ورزشی (34/0)، (37/0) و(27/0) معنی دار بود. همچنین شرایط زمینه ای و مداخله گر بر راهبرد ها (42/0) و (31/0) و اثر ارتقای دیپلماسی ورزشی بر راهبردها (35/0) و راهبردها بر پیامدها (70/0) معنی دار بودند. در مورد وضعیت دیپلماسی ورزشی ایران هنوز مسیر پرچالشی در پیش است و دستگاه های ذینفع از یک نگاه جامع و استراتژیک و اجرای برنامه های راهبردی برای توسعه دیپلماسی ورزشی فاصله دارند. از این رو، با همکاری سازنده بین سازمان های اجرایی ورزش کشور و در دستور کار قرار دادن و استفاده از پتانسیل ورزش بین الملل توسط این سازمان ها، می توان به بهبود شرایط موجود و در نتیجه ارتقا دیپلماسی ورزشی ایران امیدوار بود.

هدف پژوهش حاضر، توصیف و تحلیل محتوای مقالات علمی پژوهشی مرتبط با سیاست و ورزش می باشد. جامعه پژوهش این مطالعه شامل مقاله های سال های (1398-1388) موجود در پایگاه های ایران داک، سیویلیکا، مرکز منطقه ای اطلاع رسانی علوم و فناوری، زدنی، مگ ایران، مجلات نور، پورتال جامع علوم انسانی، پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی و پایگاه استنادی علوم جهان اسلام بود که با جستجوی کلمات کلیدی سیاست و ورزش، دیپلماسی ورزشی، ورزش سیاسی، سیاسیون در ورزش و سیاست مداران ورزشی تعداد 28 مقاله از طریق تحلیل محتوا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این پژوهش ها را می توان از نظر تعداد به ترتیب اولویت در چهار موضوع ورود سیاسیون در ورزش، سیاست گذاری، دیپلماسی ورزشی و سیاست و اقتصاد در ورزش دسته بندی کرد. ضمنا از بین دانشگاه های کشور دانشگاه تهران بیشتر به حوزه سیاست و ورزش پرداخته است و همچنین در استناددهی بیشتر از مقالات فارسی استفاده شده است. در سال 1396 نیز تحقیقات این حوزه رشد چشم گیری داشته است. بنابراین، با توجه به اهمیت فوق العاده ارتباط ورزش با سیاست پیشنهاد می شود که تحقیقات این حوزه با همکاری های بین رشته ای و به ویژه استفاده از مستندات سازمان های ورزشی و تجارب مدیران ادامه یابد.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل توسعه دیپلماسی از طریق ورزش انجام گرفت. روش پژوهش: روش شناسی پژوهش از نوع کیفی و نظریه داده بنیاد با استفاده از رویکرد اشتراوس و کوربین بود. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر رؤسای فدراسیون های المپیکی، سیاستمداران و صاحب نظران و خبرگان علمی که در امور بین الملل فعالیت داشته اند، بود و نمونه گیری تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. برای تعیین نمونه های این پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد و 19 نفر به عنوان مصاحبه شونده در نظر گرفته شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختاریافته استفاده شد. مقوله ها، مفاهیم و گویه ها برای شرایط علی، عوامل زمینه ای، عوامل مداخله گر، راهبردها و پیامدها در نرم افزار MAXQDA استخراج شد. یافته ها: 297 گزاره مفهومی اولیه با 13 مقوله و 73 مفهوم در قالب پارادایمی در چهار حوزه کارکرد ورزش، عوامل مدیریتی، سیاست خارجی و ساختار ورزش بوده است. نتیجه گیری: کارکرد ورزش (شامل کارکرد سیاسی ورزش، کارکرد اقتصادی ورزش، کارکرد اجتماعی ورزش و توسعه روابط بین الملل)، عوامل مدیریتی (شامل آموزش و تربیت نیروی انسانی، مدیریت دانش و عامل رسانه و روابط بین الملل)، سیاست خارجی (شامل ورزش و سیاست خارجی و عامل سیاست خارجی و ورزش) و آخرین حوزه مربوط به ساختار ورزش (شامل کرسی های بین المللی، سیاستگذاری و برنامه ریزی، ساختار سازمان های ورزشی و عامل جایگاه ورزش کشور در جهان) قابل تقسیم هستند. همچنین روابط بین مقوله های شکل گرفته در داده ها نشان داد که الگوی به دست آمده با شکل اصلی الگوی پارادایمی اشتراوس و کوربین تطابق دارد. 

هدف از انجام این پژوهش شناسایی عوامل مؤثر بر توسعه دیپلماسی بین المللی ورزش بانوان ایران بود. این تحقیق ازنظر ماهیت اکتشافی بوده و به صورت کیفی (تحلیل تماتیک) اجرا شد. جامعه پژوهش شامل خبرگان آگاه به پدیده مورد مطالعه بود. نمونه گیری به صورت هدفمند و با رویکرد گلوله برفی انجام شد و افراد مورد نظر تحت مصاحبه های نیمه ساختار یافته قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل 17 مصاحبه با مشارکت کنندگان در تحقیق منجر به شناسایی 13 تم اصلی و 33 تم فرعی شد. یافته های پژوهش نشان داد عوامل الزامات دینی، الزامات فرهنگی-اجتماعی، الزامات رسانه ای، روشنگری، ارتقا دانش علمی، تدوین استراتژی موثر، مسئولیت پذیری نهادهای سیاسی-ورزشی، توسعه منابع انسانی، الزامات ساختاری، برندینگ بین المللی، عوامل مدیریتی، برگزاری رویدادها و توسعه ارتباطات بین المللی از عوامل اصلی تاثیر گذار بر توسعه دیپلماسی بین المللی ورزش بانوان ایران می باشند. به طور کلی نتایج نشان داد ورزش بانوان جمهوری اسلامی ایران به دلیل موفقیت ها و پیشرفت های روزافزونی که در عرصه بین المللی دارد، ابزار موثری برای توسعه دیپلماسی بین المللی است. نتایج این پژوهش، نقشه راه روشنی برای مسئولین و سازمان های ورزشی است تا با به کارگیری آن مسیر پیشرفت ورزش بانوان و در نهایت توسعه دیپلماسی بین المللی ورزش بانوان را هموار کنند.

هدف از پژوهش حاضر توسعه دیپلماسی ورزشی در افق گام دوم انقلاب اسلامی ایران می باشد. تحقیق حاضر یک پژوهش آمیخته (کیفی- کمی) محسوب می شود در این راستا جامعه آماری در بخش کیفی شامل کلیه صاحب نظران در حوزه مدیریت کلان ورزشی، مدیریت راهبردی، دیپلماسی، روابط بین الملل و جامعه شناسی ورزشی در سطح معاون وزیر، رئیس فدراسیون، مشاور وزیر و اساتید دانشگاهی می باشند که از روش نمونه گیری به صورت گلوله برفی انتخاب شدند. از خبرگان مصاحبه به صورت نیمه ساختاریافته انجام پذیرفت. در این پژوهش از روش نظام مند اشتراوس و کوربین برای کدگذاری مصاحبه ها استفاده گردید و کدگذاری ها توسط نرم افزار MAXQDA انجام پذیرفت. جامعه آماری بخش کمی شامل کلیه صاحبنظران، اعضای هیئت علمی و کلیه مسئولان مرتبط (فعلی و سابق)، مشتمل از: متخصصان و مدیران ورزشی و مدیران اجرایی در وزارت ورزش و جوانان می باشد. روش نمونه گیری به صورت خوشه ای چندمرحله ای می باشد. داده های گرد آوری شده بوسیله نرم افزار PLS مورد آزمون قرار گرفتند. یافته نشان دادند در راستای شرایط علی 13 مفهوم شناسایی شد و این مفاهیم در 2 مقوله تقسیم بندی شده اند همچنین برای شرایط زمینه ای 13 مفهوم و 3 مقوله و برای عوامل مداخله گر 13 مفهوم 3 مقوله و برای راهبرد ها 11 مفهوم و 3 مقوله و پیامد ها نیز 10 مفهوم و 3 مقوله بودند. در مجموع می توان بیان کرد که با همکاری سازنده بین سازمان های اجرایی ورزش کشور و در دستور کار قرار دادن و استفاده از پتانسیل ورزش بین الملل توسط این سازمان ها، می توان به بهبود شرایط موجود و در نتیجه ارتقا دیپلماسی ورزشی ایران امیدوار بود

علیرغم شناخت روزافزون دیپلماسی ورزشی، درک جامع تری از تأثیر واقعی آن بر حل منازعه احساس می شود. این مطالعه به دنبال پرداختن به شکاف فعلی در ادبیات، با ارائه کاوشی ظریف در مورد نقش دیپلماسی ورزشی در چارچوب ورزش و حل منازعه است. سوال اصلی عبارتنداز: نقش دیپلماسی ورزشی در جهت حل منازعه برای بازیگران دولتی و غیردولتی چیست؟. فرضیه آن است که استقرار استراتژیک دیپلماسی ورزشی به عنوان یک ابزار موثر در ایجاد ارتباطات و تقویت گفتگو، در بستر حل منازعه بین طرف های درگیر عمل می کند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که بازیگران دولتی نیز به جهت تحقق اهداف سیاست خارجی خود، از دیپلماسی ورزشی استفاده نموده تا که منافع مستقیم یا غیر مستقیم خود را تامین نمایند. در واقع برای دولت ها، همیشه بعد از بقا و امنیت ورزش در رتبه دوم قرار می گیرد و بازیگران غیردولتی نیز که غالباً به عنوان میانجی و با هدف ایجاد و ترویج صلح تأسیس شده اند، از دیپلماسی ورزشی در جهت رفع اصطکاک و حل منازعه بین بازیگران دولتی و غیر دولتی، ایجاد ثبات و تقویت صلح و نهایتا تامین امنیت انسانی، استفاده می نمایند. روش پژوهش کیفی، مبتنی بر توصیف- تحلیل، بوده و گردآوری داده ها از طریق منابع کتابخانه ای و مجازی صورت گرفته است.

امروزه، کاربرد  قدرت نرم و بومی سازی آن در تحولات نظام اقتصادی- سیاسی جهانی ضرورتی انکارناپذیر است که آن را در سه بعد  فرهنگی، اقتصادی و سیاسی می توان مورد بررسی قرار داد. یکی از متغیرهای فرعی در بخش فرهنگی، ورزش می باشد. این پژوهش که به روش تحلیلی- توصیفی و استفاده از مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته، به دنبال تحلیل ماهیت قدرت نرم در ورزش و تاثیر آن بر همگرایی کشورهاست.  این پژوهش بر آن است که  به پرسش های زیر پاسخ دهد:  آیا ورزش به عنوان یکی از مولفه های ایجاد قدرت نرم، بر توسعه اقتصادی برخی کشورها تأثیر مثبت خواهد گذاشت؟ چرا ورزش به عنوان یکی از مولفه های ایجاد قدرت نرم بر همگرایی کشورها تأثیر می گذارد؟ نتایج تحقیق نشان می دهد که در حوزه قدرت، شناسایی و برتری یک کشور نسبت به سایر کشورها، آن هم از راه مسابقات ورزشی که امروزه به صورت حرفه ای و تجاری به عنوان یک پدیده مطرح است، نشانه برتری و تأثیرگذاری ورزش در ایجاد قدرت نرم است. بنابراین، استفاده از راهبرد نفوذ، جذب و اقناع در ورزش که از اهداف قدرت نرم است می تواند در سطوح ملی و بین المللی علاوه بر ایجاد اتحاد، غرور ملی و یکپارچگی فرهنگی در همه اقشار جامعه،  در نیل به توسعه اقتصادی و همگرایی نیز موثر واقع گردد.

در این پژوهش، به بررسی نقش ورزش در گسترش مناسبات بین المللی جمهوری اسلامی ایران طی سال های 1376-1392 پرداخته شده است. روش تحقیق مورد استفاده، تحلیلی- توصیفی بوده و اطلاعات مورد نیاز، با استفاده از مطالعات کتاب خانه ای و ابزار پرسش نامه محقق ساخته و مصاحبه گردآوری شده است. در بخش پرسش نامه، جامعه آماری شامل مدیران ورزشی، صاحبان کرسی های بین المللی ورزشی، ورزشکاران ملی و قهرمانان و کارشناسان ورزشی و بین المللی و در بخش مصاحبه شامل مدیران ورزشی و صاحبان کرسی های بین المللی ورزشی بوده و روش نمونه گیری به صورت هدفمند و غیر احتمالی اعمال گردیده است. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه محقق ساخته، مورد تایید قرار گرفته و هم چنین برای بررسی پایایی پرسش نامه، بر اساس داده های گردآوری شده از معیار آلفای کرونباخ استفاده شده است، مقدار ضریب آلفای کرونباخ برابر با 89/0 به دست آمده که نشان از پایایی مناسب پرسش نامه است. داده های گردآوری شده از طریق پرسش نامه نیز توسط نرم افزار SPSS مورد پردازش قرار گرفت. هم چنین از آزمون تی دو نمونه ای استفاده شده است. مطالعات اولیه پیرامون مباحث نظری موضوع در حوزه ورزش، سیاست و روابط بین الملل در سطح کلان و نیز سیاست خارجی کشور طی این سال ها صورت گرفته و سپس به بررسی نقش ورزش در عرصه روابط و مناسبات بین المللی ایران(تفکیک شده در دوره 1376-1384 و 1384-1392) پرداخته شده است. یافته های پژوهش نشان دهنده تاکید و توجه بیشتر به نقش ورزش در توسعه روابط دوستانه و گسترش همکاری ها با سایر کشورها و سازمان های بین المللی در دوره اول مورد بحث(سال های1376-1384) به دلیل نقش عوامل فرهنگی، قدرت نرم و تعامل در سیاست خارجی و توجه به ورزش به عنوان ابزاری در جهت ارتقای پرستیژ بین المللی کشور با کسب موفقیت ها و افتخارات در صحنه های ورزشی بین المللی و نمایش قدرت در دوره دوم مورد بحث(سال های 1384-1392) است.  

در سده اخیر، سیاست بنا به ماهیت سیال خویش و نیز روند دموکراتیزاسیون وارد حوزه هایی شده است که پیش از این دخلی بدان نداشته اند و یا دارای پیرنگی سیاسی قلمداد نمی شدند. ورزش یکی از مهمترین این قلمروهای جدید سیاست و سیاست ورزی است. سیاست و ورزش حرفه ای بنا به مردمی شدن روزافزون، حدود و ثغور متفاوتی یافته اند و این رخداد، به ایجاد قلمروهای مشاعی برای هر دو انجامیده است. دیپلماسی و روندهای دیپلماتیک یکی از این مشاعات است که بین المللی شدن ورزش، آن را به ناچار وارد این حوزه کرده است. این تداخل/تزاحم باعث طرح مفهوم متأخر و راهبردیِ «دیپلماسی ورزشی» شده است. هدف این مقاله، پاسخگویی به این پرسش بود که مراد از دیپلماسی ورزشی چیست؟ برای این منظور با رویکردی اکتشافی به تحلیل و تبیین مفهومی پرداختیم و با استفاده از روش اسنادی داده های مورد نیاز را جمع آوری کردیم. عمده ترین یافته های پژوهش، 15 ابزار برآمده از تجارب زیسته و عینی در قلمرو دیپلماسی ورزشی هستند که می توان از این ابزارها  برای پیشبرد توسعه، اعمال قدرت نرم، ایجاد محملی برای گفتگو و همگرایی در جوامع چندفرهنگی و ارتقای روابط صلح آمیز میان دولت ها بهره گرفت.

هدف از این پژوهش، مفهوم سازی و توسعه ابزار تعیین شاخص های ورزشی موثر بر برند کشور بود. جامعه آماری این پژوهش نخبگان مدیریت ورزشی شامل اعضای هیئت علمی رشته تربیت بدنی، رؤسای فدراسیون های ورزشی و همچنین مدیران منتخب و کارشناسان خبره وزارت ورزش و جوانان بودند(400=N ) که بر مبنای جدول مورگان تعداد 144نفر به روش تصادفی– طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسش نامه 50 سوالی شاخص های مؤثر بر برند کشور بود که دارای 8 عامل کلی گردشگری ورزشی، دیپلماسی ورزشی، سرمایه گذاری ورزشی، ورزشی– فرهنگی، صادرات ورزشی، مردمی- ورزشی، موفقیت های ورزشی و ورزش رسانه ای بود. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه توسط اساتید متخصص مدیریت ورزشی مورد تایید قرار گرفت. از شاخص های توصیفی برای توصیف داده ها، آلفای کرونباخ برای تعیین پایایی، آزمون(KMO) و کرویت بارتلت برای تعیین کفایت نمونه گیری و تحلیل عاملی تاییدی برای تعیین روایی سازه در نرم افزار  SPSS  و LISREL  استفاده شد. یافته های پژوهش نشان دهنده پایایی944/0 برای پرسش نامه بود. در زمینه روایی سازه، تعداد 50 سوال رابطه معناداری با عامل ها داشتند. شاخص های نسبت 2c به df (90/1)، 072/0=RMSAE ، 91/0=NFI، 90/0=NNFI، 94/0=CFI، 94/0=GFI، 92/0=AGFI  برازش پرسش نامه را تایید کردند.  همچنین در زمینه روابط عامل ها با مفهوم برند کشور، نتایج نشان داد که تمامی عامل ها توانستند پیشگوی خوبی برای این مفهوم باشند. در نتیجه روایی درونی و بیرونی پرسشنامه تعیین شاخص های ورزشی موثر بر برند کشور تایید شد.

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل توسعه روابط بین الملل از طریق ورزش انجام شد. روش پژوهش حاضر کیفی و از نوع اکتشافی بود. جامعه آماری روسای فدراسیون های المپیکی، سیاستمداران و صاحبنظران و خبرگان علمی که در امور بین الملل فعالیت داشته اند بود و جهت نمونه گیری برای انجام مصاحبه های عمیق از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد و نمونه گیری تا جایی تداوم یافت که پژوهش به اشباع نظری و کفایت رسید (19 نفر). سؤالات این مصاحبه به صورت باز و کلی و بر مبنای اهداف تحقیق تعیین شد در این تحقیق برای اندازه گیری روایی و پایایی ابزار تحقیق از معیارهای «گوبا» و «لینکلن» استفاده شد. ابزار اندازه گیری مصاحبه باز بود و بر مبنای سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی تحلیل شد. نتایج بدست آمده نشان داد که تعداد مفهوم های مستخرج برابر با 109 کد بود که در زیرمجموعه 18 مولفه قرار گرفتند که در نهایت زیرشاخه های مدل داده بنیاد با رویکرد استراوس و کوربین را تشکیل داده و که الگوی بدست آمده با شکل اصلی الگوی پارادایمی استراوس و کوربین تطابق دارد . عوامل شناسایی شده در این پژوهش می تواند به عنوان نقشه راه، یاری رسان مدیران اجرایی کشور در همدلی و نزدیکی به جریان جهانی شدن با استفاده از قابلیت های ورزش برای کمک به توسعه روابط بین الملل باشد.

مقدمه: هدف از تحقیق حاضر، بررسی نقش قدرت رسانه در دیپلماسی ورزشی جمهوری اسلامی ایران بود.روش پژوهش: روش تحقیق حاضر، با رویکرد کیفی به روش داده بنیاد است که از نظر هدف کاربردی و از نظر جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی انجام گرفت. از بین نخبگان در این حوزه 20 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند گلوله برفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق، مصاحبه نیمه ساختاری بود که تا مرحله اشباع نظری ادامه یافت. برای روایی و پایایی تحقیق، از روش مقبولیت، انتقال پذیری و تأییدپذیری استفاده شد و پایایی بازآزمون 77% به دست آمد.یافته ها: با مرور و تحلیل مصاحبه ها 39 کد در قالب 8 مفهوم در محور شرایط علی، 30 کد در قالب 6 مفهوم تحت شرایط زمینه ای، 20 کد در قالب 4 مفهوم تحت شرایط مداخله گر، 44 کد در قالب 9 مفهوم در محور راهبردها، 36 کد در قالب 7 مفهوم مرتبط با پیامدهای و 24 کد در قالب 2 مفهوم مرتبط با مقوله پدیده محوری شناسایی شدند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد عواملی مانند توسعه رسانه ها، اهمیت ورزش در رسانه، توسعه جایگاه رسانه، تبادل فرهنگی در رسانه، تولید مبانی نظری در رسانه، ماهیت دیپلماتیک رسانه و غنی سازی اوقات فراغت و... از عوامل مهم علی نقش رسانه ها در دیپلماسی ورزشی جمهوری اسلامی ایران است.

هدف تحقیق حاضر تبیین و اولویت بندی عوامل مؤثر بر دیپلماسی ورزشی در فضای مجازی بود. این پژوهش از نظر هدف تحقیق جزو تحقیقات بنیادی و از لحاظ ماهیت، توصیفی و از حیث متغیرها پژوهش آمیخته ترکیبی از روش دلفی و دیمتل فازی بود. جامعه آماری این پژوهش با توجه به نوع تحقیق که درمورد دیپلماسی در ورزش است، همه صاحب نظران و کارشناسان در حوزه دیپلماسی ورزشی و روابط بین الملل، اعضای هیئت علمی مدیریت ورزشی در کشور و مسئولان روابط بین الملل فدراسیون ها بودند. روش نمونه گیری در قسمت کیفی به صورت هدفمند و گلوله برفی بود که درمجموع 16 مصاحبه انجام شد تا داده ها به اشباع نظری رسید. هشت نفر از مصاحبه شوندگان اعضای گروه دلفی و 13 نفر خبره بخش دیمتل فازی را تشکیل دادند. تحلیل ها در محیط نرم افزار اکسل انجام گرفت. یافته های مصاحبه و مبانی نظری تحقیق نشان داد که درمجموع 79 گویه به عنوان عوامل مؤثر بر دیپلماسی ورزشی در فضای مجازی شناسایی شد که این گویه ها به 9 دسته کلی «ماهیت و پتانسیل»، «عوامل ساختاری»، «سیاست مدیریتی»، «سیاست رسانه ای»، «سیاست ورزش حرفه ای»، «سیاست فرهنگی»، «سیاست بین المللی»، «عومل اقتصادی» و «سیاست ارتباطی» تقسیم شدند. همچنین یافته های آزمون دمیتل فازی نشان داد که چهار عامل، اثرگذار و پنج عامل، اثرپذیر بر دیپلماسی ورزشی در فضای مجازی هستند. در نتیجه گیری کلی بیان شد که باید ابتدا عوامل اثرگذار مدنظر قرار گیرند؛ زیرا می تواند دیپلماسی ورزشی در فضای مجازی ایران را تحت تأثیر بیشتری قرار دهد و نقش فعال تری در این حوزه داشته باشد. 

هدف از این پژوهش، تبیبن شاخص های کاربردی در دیپلماسی ورزش است. در این پژوهش از روش تحقیق کیفی استفاده شده است. جامعه تحقیق در مرحله کیفی، شامل اساتید دانشگاه، م دیران و مس ئولین ب الای ورزش کشور خبرگان فدارسیون های ورزشی و مدیران ارشد در حوزه روابط بین المللی ورزشی هستند. روش نمونه گیری از نوع نظری و هدفمند بود و پژوهشگر سعی کرد با بهره گیری از نظرات و مشارکت افراد خبره درباره موضوع پژوهش به واکاوی و موشکافی رویداد و پدیده موردنظر بپردازد. در این پژوهش از روش های کتابخانه ای، میدانی، و مصاحبه نیمه ساختاریافته تا رسیدن به اشباع نظری برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار تحلیل کیفی مکس کیودا (2020)، طی سه مرحله کدگذاری باز، محوری و انتخابی به دست آمد. در نهایت، تعداد 227 مفهوم اولیه را استخراج نمود. مرور و تحلیل مصاحبه ها نشان داد در محور ابعاد و مؤلفه ها پنج مقوله تأثیرگذار شامل عوامل محیطی، عوامل مدیریت منابع انسانی، عوامل فردی افراد کارآمد، عوامل سازمانی و عوامل ارتباطی، وجود دارند. استفاده از افراد موثر در حوزه دیپلماسی ورزشی به منظور برنامه ریزی در زمینه بهره وری و استفاده از توانایی ها و تخصص ورزشی این افراد در رفع نیازها و پیشرفت ورزش کشور می تواند گامی موثر در توسعه دیپلماسی کشور باشد.