ورزش سیاسی

مقدمه: در عصر کنونی، دگرگونی هایی در مفهوم قدرت پدیدار شده که قدرت هوشمند، بیانگر چنین تحولی است، ازاین رو محققان بر آن اند که با شناسایی مؤلفه های قدرت هوشمند در ورزش، نگاه سنتی و صرفاً نرم از ورزش را تغییر دهند و در نهایت مؤلفه های به دست آمده را رتبه بندی کنند. روش پژوهش: پارادایم پژوهش حاضر پراگماتیسم و رویکرد آن ترکیبی است که در مرحله اول به صورت کیفی و اکتشافی و مرحله دوم توصیفی-پیمایشی است. در این زمینه با روش نمونه گیری هدفمند با 15 شرکت کننده اعم از متخصصان مدیریت ورزشی و علوم سیاسی مصاحبه انجام گرفت و داده های جمع آوری شده با نرم افزار مکس کیودی نسخه 2020 تحلیل شد. یافته ها: نتایج حاکی از وجود شش مؤلفه اصلی شامل رویدادی، سلبی، اقتصادی، انسانی، ایدئولوژیک و علمی است. در مرحله بعدی برای رتبه بندی 18 خبره آشنا با دو حوزه مدیریت ورزشی و علوم سیاسی پرسشنامه را تکمیل کردند. داده ها با نرم افزار AHP تحلیل شد. نتایج رتبه بندی به ترتیب وزن عبارت اند از: 1. رویدادی، 2. سلبی، 3. اقتصادی، 4. انسانی، 5. ایدئولوژیک و 6. علمی. نتیجه گیری: علاوه بر صحنه های نرم و زیبا در ورزش، تاریخ شاهد قدرت نمایی های سختی نیز در پنجره قدرت هوشمند بوده است. در این زمینه پیشنهاد می شود ایران با قابلیت های موجود و همکاری با نهادهای داخلی و بین المللی و ملاحظه حقوق و روابط بین الملل، قدم در راه قدرت هوشمند در ورزش بگذارد.

هدف پژوهش حاضر، توصیف و تحلیل محتوای مقالات علمی پژوهشی مرتبط با سیاست و ورزش می باشد. جامعه پژوهش این مطالعه شامل مقاله های سال های (1398-1388) موجود در پایگاه های ایران داک، سیویلیکا، مرکز منطقه ای اطلاع رسانی علوم و فناوری، زدنی، مگ ایران، مجلات نور، پورتال جامع علوم انسانی، پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی و پایگاه استنادی علوم جهان اسلام بود که با جستجوی کلمات کلیدی سیاست و ورزش، دیپلماسی ورزشی، ورزش سیاسی، سیاسیون در ورزش و سیاست مداران ورزشی تعداد 28 مقاله از طریق تحلیل محتوا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که این پژوهش ها را می توان از نظر تعداد به ترتیب اولویت در چهار موضوع ورود سیاسیون در ورزش، سیاست گذاری، دیپلماسی ورزشی و سیاست و اقتصاد در ورزش دسته بندی کرد. ضمنا از بین دانشگاه های کشور دانشگاه تهران بیشتر به حوزه سیاست و ورزش پرداخته است و همچنین در استناددهی بیشتر از مقالات فارسی استفاده شده است. در سال 1396 نیز تحقیقات این حوزه رشد چشم گیری داشته است. بنابراین، با توجه به اهمیت فوق العاده ارتباط ورزش با سیاست پیشنهاد می شود که تحقیقات این حوزه با همکاری های بین رشته ای و به ویژه استفاده از مستندات سازمان های ورزشی و تجارب مدیران ادامه یابد.